Gisteren vertelde ik u al een legende uit lang vervlogen jaren, wel vandaag breng ik u nog iets uit de kinderjaren van Medardus. Een verhaal uit die tijd vertelt dat hij als kind tijdens een hevig onweer dat gepaard ging met zware regenval en rukwinden, nergens een plaats kon vinden om te schuilen. Terwijl dat noodweer alsmaar heviger werd kwam er plots een grote adelaar aan gevlogen en die zette zich achter het jongentje, en spreidde zijn vleugels zodanig open dat de storm en de regen hem niet meer kon deren.
Nu bestaat er volgens de volkskunde ook een middeltje om het regenweer van Medaar tegen te gaan, ja om het zelfs te verhinderen. Op de vooravond van zijn feestdag moet je een glas met gewijd water klaarzetten in de schoonste kamer van u huis.  In dat glas zet je een ruiker bloemen ter ere van Medardus en je plaatst dat voor het beeld van Medaar en terwijl zeg je dan :
Sinte-Medardus van  omhoge, laat beneden het were droge !
De handelaars in regenschermen deden het dan weer anders, zij plaatste ook wel bloemen voor zijn beeld maar die zegde dan weer :
Sinte-Medardus, wil mijn handel zegenen, en laat het zes weken regenen. Het ging vroeger zelfs zo ver dat de paraplumakers en de verkopers er van nog andere troeven gebruikte. Wanneer die een eerste kind kregen en 't was een zoon, dan werd die Medardus genoemd, want zo redeneerde ze : Mijne zoon heet Medaar, zo loopt mijn commercie geen gevaar.
Wat wel een zekerheid is, is het feit dat Medardus bisschop was van Kamerijk, hij verplatste het bisdom naar Noyon, en na de dood van de H. Eleutherius werd hij ook bisschop van Doornik.