Vandaag vereren men de H. Lutgardis die in 1183 te Tongeren geboren werd en haar geestelijke opvoeding ontving bij de Benedictinersen van het H. Catharinaklooster. In 1206 trad zij in het klooster te Aywieres, wel met het inzicht om nog meer verborgen te leven. Doch wijl ze vreesde tot overste gekozen te worden, vroeg ze de Moeder Gods om de merkwaardige gunst nooit Frans te kunnen spreken, wat werkelijk bij haar het geval werd. Zij leidde een streng boeteleven. De laatste elf jaren van haar leven was ze blind, doch verdroeg deze kwaal met een heldhaftig geduld. Door Christus bijgestaan, stierf ze in 1246. Te Itter(Brab.) worden haar relieken bewaard(hoofd en arm). Zij werd (wordt?) er door de toekomstige moeders aanroepen die gewijde linten meedragen. Vroeger deed men de vrouwen in de Sint Lutgardiszetel zitten, maar dit gebruik bestaat allang niet meer, daar het bewezen is dat die stoel de heilige nooit toebehoord heeft. De H. Lutgardis werd tot patrones gekozen door de Vlaamse jeugd.
|