Vanaf vandaag, wil ik een en ander beginnen te vertellen over weerregels en weerspreuken en hoe ze er gekomen zijn. Laat mij beginnen bij de beroemde school van Alexandrië die heeft een syntese van de Griekse en Assyrische kennis der weervoorspellingen gemaakt en de grondslag gelegd voor de astronomie. De beginselen zijn door de grote sterrenkundige der oudheid, Ptolemeüs (2e eeuw na Kristus), in zijn Quadripartitum uiteengezet. In die tijd was de sterrenwichelarij evenzeer een wetenschap als de sterrenkunde. De Arabieren, die veel belang stelden in de sterrenwichelarij hebben de teorieën van Ptolemeüs ontwikkeld en een definitieve vorm gegeven, vorm welke zij tot nu toe behouden hebben. In de XIIe eeuw werd het kontakt van de Arabieren, dat verbroken was door de invallen der Barbaren, met Griekenland en West-Europa hersteld. De sterrenwichelarij drong alzo tot bij ons door en nam onder de invloed van de vorsten en van de Kerk grote uitbreiding. De koningen hadden namelijk in hun omgeving sterrenwichelaars die zij raadpleegden telkens zij een bersluit moesten nemen. De sterrenwichelarij werd toen beoefend door mannen die bedreven waren in de sterrenkunde. Morgen het vervolg, tot dan ?
|