Dat alles had het volk al eeuwen geleden waargenomen, vóór iemand besef had van gebieden van hoge en lage luchtdruk en dergelijk wetenschappelijks fraais meer. Alleen werkte in die tijd de fantasie van de mens nog wat krachtiger dan tegenwoordig, en zocht deze naar een verklaring van dat, wat men onmogelijk verklaren kon. Vandaar dat Sinte-Margriet verantwoordelijk gesteld werd voor de aard van het weer in deze periode van zes weken, en dat de 20ste juli als de kritieke dag in deze werd beschouwd. Moesten we het Sinte-Margriet-geloof in meer moderne, meer wetenschappelijke termen weergeven, dan zouden we dit aldus kunnen doen : zolang boven het vrij verwarmde landmassaal van Europa een gebied van hoge luchtdruk ligt met geringe onderlinge verschillen, terwijl boven de oceaan een depressiegebied ligt, zolang waaien er in West-Europa oostelijke, droge winden. indien eenmaal dit gebied van hoge luchtdruk zich boven het vasteland bevindt, wijzigt zich de toestand niet zo spoedig, omdat het "terrein van aktie" dan te uitgebreid is voor snelle wisselingen. Hoogstens hebben er dan schommelingen plaats, d.w.z. de depressies uit zee dringen nu en dan wat verder oostwaarts door, om zich vervolgens weer terug te trekken. In de randgebieden, waartoe jammer genoeg, ons land ook behoort, wil de toestand dan wel eens tijdelijk omslaan, zodat een korte regenperiode intreedt. Meestal zijn die echter niet van lange duur en wint het "hoog" het weer.
Morgen geef ik een tweede voorbeeld, tot dan ?