Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
over vroeger en nu Veel mensen zijn eenzaam daar is niets op tegen,het mag.
Maar kom je ze tegen zeg,zeg dan op zijn minst even:DAG "
30-11-2007
Veel regen
we krijgen er weer genoeg van en volgens de weermakers krijgen we er nog een flinke storm bovenop,dus eventjes rusten is wel eens nodig;heb daar een mooi voorbeeld van kon ik dat ook maar.
Het was in de loop van dit jaar nog niet gelukt om eens naar de markt te gaan in Torhout,het was dus leuk maar koud amper 6 graden was na enkele uurtjes blij dat ik thuis was om eens goed op te warmen;
Het is hier in Brugge hard aan het waaien we delen mee met de kust,en toch zijn de wolken zo mooi s'morgens rond acht uur;veel mooier dan een zomerse blauwe lucht zonder één wolkje;lady is gek aan het doen door bladeren achterna te zitten;ik kijk juist even naar de tuin en zie de vriezeganzen landen in de wei ze zullen vandaag veel keren opvliegen doen ze regelmatig als er veel wind is er zijn er een hondertal;ondertussen moet ik lady goed in het oog houden dat ze niet over de gracht springt.De lucht is nu helemaal grijs aan het worden;enkele dagen geleden zijn we met de auto en lady naar zeebrugge geweest het miezerde en er was flink wat wind toch heb ik ervan genoten,net of de muizenissen uit je hoofd worden gewaaid.Zal nu maar aan de koffie beginnen.
;Enkele jaren geleden hadden we een caravan aan de Ambléve waar we enkele leuke jaren hebben beleefd;ook 2 van de kinders had daar een caravan,toen de kleinkinders groter werden was het niet zo gemakkelijk meer voor hun ouders om ze mee te krijgen;dus werd de 1 ste caravan verkocht van de zoon,toen ook de dochter hun caravan verkochten was er voor ons niet veel leuks meer aan dus ook de onze moest weg ;ik heb nog een foto van mij aan de ambléve het blijft een souvenier van enkele mooie jaren.
Melina is op 16 november één jaar geworden. Het is zo'n schatje, als ze me nog maar ziet steekt ze haar armpjes uit en met haar brabbeltaaltje zegt ze dan "ma ma ma" , haar woordenschat is nog heel beperkt en dat maakt haar juist zo schattig !
Toen onze dochter ongeveer 4 jaar was gingen we met vrienden die een dochter hadden van de zelfde leeftijd naar phillipine in nederland mosselen eten,ze waren daar altijd heel lekker en ik wandelde er heel graag eens rond .
Vandaag is het 40 jaar dat mama gestorven is,na een jaar van lijden aan leukemie toch zie ik haar nog altijd voor me;ze was zo'n lieve vrouw was er altijd als je haar nodig had,en het blijft altijd pijn doen daarom het gedicht van G.Gezelle.
Den avond komt zoo stil,zoo stil,zoo traagzaam aangetreden; Dat geen en weet,wanneer de dag of waar hij is gegleden. t'Is avond,stille...en mij omtrent is iets,of iemand,onbekend; die zachtjes mij beroerend zegt;t'Is avond en 't is rustens recht. Ik misse u waar ik henen ga of waar ik henen keer; den morgenstond,de dagen rond en d'avonden nog meer. Wanneer alleen ik tranen ween 't zij droevig hetzij blij. ik misse u,o ik misse u zo,ik misse u neffens mij.
Het is nu al dagen zo'n weer waarvan je niet weet wat het zal doen het volgend uur;nu is het bijna 9 uur en voorlopig 6 graden het waait hevig en ben juist met lady in de tuin gelopen toen het opeens zo erg begon te regenen dat we vlug moesten naar huis lopen,het is wel gemakkelijk met lady als ze voelt dat ze buiten moet en de eerste grote druppels vallen dan zet ze het op een lopen om binnen te zijn;ze ligt hier nu naast mij terwijl ik aan de comp.zit,even een foto hoe het eruit ziet de laatste dagen en toch vindt ik het mooi.
Deze morgen vroeg was de lucht zo mooi,het was 10 gr.en toch voelde het goed aan niks van wind;ik heb ook weer het eerste roodborstje gezien ik denk dat het hier zal overwinteren ook winterkoningtjes zijn er weer;dus we genieten.Zo heeft ieder seizoen zijn mooie maar ook minder mooie kanten,toch zie ik ook nog vlinders als de zon even komt piepen,en er zijn nog rozen en herfstbloemen die herfstachtig mooi kleuren;bij de zonsopgang of ondergang heb je maar enkele min.tijd om te genieten van die mooie pasteltinten.De natuur is er gratis om van te genieten;soms wreed maar soms ademdenemend mooi.Veel herfstgroetjes van teresa.
T'zijn dagen dat men toch meer bezig is met al diegene die we verloren hebben ik heb nog een foto van een oud vrouwtje die aan het kantklossen is voor enkele centjes,daarom dit gedicht.
Als vijlsel uitgezift ligt over mijn gazon,het herfstig zonnelicht al bijna geel geworden. Trekvogels in een losgevlogen horde,gaan krijsend in de zilveren hemel om. De dagen van de zomer zijn geteld en opgeteld,ik heb mijn deel gekregen. Voordat het donker valt met koude regen. Een zwarte ekster in de takken scheldt-maar tegen wie of wat? Alles geschiedt als alle eeuwen eerder en tevoren; Ik zal dezelfde dingen zien en horen,een betere vertroosting is er niet. De leeftijd gaat voorbij als een verdriet,dat mij niet langer kan onttrusten of verstoren.
We zijn naar het kerckhof geweest heel vroeg dan is het stil en rustig,ben 2 van mijn broers tegen gekomen met hun vrouw;gepraat over mama en dat de jongste 2 weken was ziek geweest,een virus hij is heel ziek geweest maar ik wist het niet;we spraken er ook over dat we elkaar zo weinig zien en het leven vliegt voorbij daardoor dacht ik aan dat gedichtje over allerheiligen.
Allerheiligen. Wat is het hier stille,stille met zovele mensen saam, Wat lijkt het hier eng en kille,waar duizenden mooie bloemen staan. Je hoort geen stappen op de paden,gedemt door het bladtapijt, van verdorde bruine bladeren,die zo vroeg gestorven zijn. Waarom spreekt men hier zo stille?doden ontwaken toch niet. Steekt de keel soms vol met tranen,die men in d'ogen niet ziet. Af en toe verbreekt de stilte,de doodsklok luidt,klagend vol wee. De wind door de kale bomen huilt zachtjes het treurlied mee. Geloven of niet geloven,bidden doet hier bijna elkeen. Bij 't kruisje de stille hoop,eenmaal zijn we weer bijeen. Nee,de dood kan niet het einde,het moet een beginnen zijn. Van een weerzien,van een wereld zonder leed,zonder tranen,zonder pijn.
Tijdens een wandeling zag ik plots een dode meeuw, het beestje lag met slap kopje en vleugellam. Er waren veel meeuwen in de lucht met luid geschreeuw, maar alleen die ene meeuw viel op,die niet meer vliegen kon. Daar vloog het drukke verkeer voorbij,niemand lette op de dode vogel; ach wat is een meeuw er zijn er toch genoeg,zegt men. Toch is het heel ontspannend als je zo boven de golven, het spel ziet van hun duikvlucht,en hun gevecht om de buit. Plots kwamen dreigende wolken opzetten, hoge golven en een harde wind,het komt vlug in de herfst. toch is er niets dat meer ontspant als je zo tegen de wind vechtend verder gaat In de verte tegen een donkere achtergrond, vaart een groot vrachtschip als een schim in de eenzaamheid van de zee.
Het is nu reeds weken dat ik zo'n pijn heb dat de comp.er helemaal stil van staat;er zat een wijsheidstand in mijn kaakbeen waar ik niets van wist maar wel steeds absessen had dus steeds opnieuw pijn,na foto was er in mijn kaakbeen een grote tand te zien die moest door de kaakchirurg er uitgeboord worden,mijn man is absoluut niet teer maar hij kon het toch bijna niet aanzien,dat is weken geleden ben ook reeds terug geweest naar de kliniek om wiek uit te halen maar nog altijd veel pijn,deze morgen was het hevig aan het regenen ook een donderslag maar de lucht was zo mooi met al die tinten dat ik even enkele foto's heb genomen,dacht vergeet even alles de natuur is zo mooi hoewel de weersvoorspellingen niet zo mooi zijn misschien morgen nog een foto. Ik wilde het heel graag laten weten omdat ik maar enkele blogmaatjes heb waar ik een berichtje van krijg en t'zou spijtig zijn moest ik die niet meer tegenkomen op mijn blog;veel groetjes van teresa.
Zat even in de fotoalbum te neuzen en vond de foto van mijn eerste communie juist 6 jaar en toch weet ik daar nog veel van,hoewel de oorlog juist begon was het als kind toch leuk een feestje en verder dacht ik nog niet;alleen als er een vliegtuig overvloog was het wel even schrikken want ervoor zag je eigenlijk geen vliegtuigen ook heel weinig auto's;zo zat ik na te denken hoe vlug het leven gaat. De laatste dingen die ik wil bewaren wanneer het stil wordt met de laatste koude; zullen geluiden zijn,innig onthouden,uit de gewelven van mijn kinderjaren.
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
Tijdens een wandeling zag ik plots een dode meeuw,
