Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
over vroeger en nu Veel mensen zijn eenzaam daar is niets op tegen,het mag.
Maar kom je ze tegen zeg,zeg dan op zijn minst even:DAG "
10-09-2006
Mijn 4de Broertje
Enkele maanden na mijn plechtige communie beviel mijn mama van haar 5de kind ze was daarna heel lang ziek en ik hielp haar met de verzorging van de baby,ik denk dat ze toen genoeg kinderen gebaard had want er zijn er geen meer gekomen;en hoewel ik heel graag een zusje had gekregen hield ik van dat broertje het meest;ik weet nog hoe ik al schommelen mijn huiswerk maakte ging ook veel wandelen en het proper maken van mijn broertje ging ook goed;na een tijd ging mama weer werken en zo ging de tijd weer verder.Ik ging veel bij mijn mémé op bezoek dat was ook mijn meter en daar ze 14 kinderen had gekregen en de miskramen zei mama dan want dat was zo het kind was er amper en ze waren weer in verwachting,kon ze heel moeilijk aan haar voeten en ze was zo tevreden als ik haar voeten eens duchtig wastte want ze kon er niet meer aan,wat was een mens vroeger gauw tevreden.Ik was ook de oudste van de 56 kleinkinderen die ze had.
We hebben goed ons werk met lady alleen wil ze niet buiten en geduldig zit ik te wachten tot ze haar plasje doet anders vlucht ze rap binnen en hop het ligt daar,ze is sinds gisteren 4maand en met veel geduld hoop ik dat ze gauw proper wordt;maar ze moet zoveel indrukken ineens verwerken dat je niet kan geloven dat zo'n jonge hond dat kan verwerken maanden veilig bij zusjes en broertje in de hondenkamerkennel en ineens zit ze hier en moet vanalles leren;vandaag zijn we ook 2korte autoritjes gaan rijden de dierenarts zegt dat we dat moeten opbouwen en wij leren ook bij.
Het werd tijd voor mijn plechtige communie,het was in Mei 1946 en het was reeds dikwijls gebeurd dat het koud was soms zefs sneeuwde dus ik dacht er dikwijls aan of het nu mooi weer zou zijn.We hadden een jaar de kleine lering en een half jaar ervoor grote lering,de plechtige communie zelf was de Zondag in het lang wit en de Maandag waren we weer in t'nieuw maar op zijn Zondags,wat voor onze ouders een dubbele uitgave was,het moest door de naaistergemaakt worden met veel passen;de Zondag lang wit kleed witte schoentjes en witte kousjes en een lan wit onderkleed;de Maandag een nieuw kleedje een mantel en een hoedje andere kousjes en schoetjes.Ik denk dat mijn mama lang gespaard heeft om dat allemaal te bekostigen en ze was ook weer zwanger.
Was het de reactie na de oorlogdat de mensen de geleden ellende wilden vergeten;maar er waren er veel die dit liedje zongen. De Rantsoeneringsmiserie. Kom mensen over peins é keer de oorlog van 40 were en luisterd ingetogen naar de rantionerings misere. Zegel 1 was koekebrood met veel veugelwijn gebakken want als je daar een beet in deed je valse tanden bleven plakke . Zegel 2 Gebrandde gerst mosten we koffie heten,maar als je dronk je smaakte best, 't was juiste sop van vorte beten. Voor zegel 3 en 4 was er vet boter of magere triene en hem er niet veel het elk kreeg zijn parten 'tzijne. Zegel 5 Gebrande gerst sapriestie was nie alles voor koffie wijven,ze kregen er nog krotte bij,chicorei voor tembers 5. Voor 6 was er tirlemont,kristaliséé of cassonade,maan nie genoeg met ons ration me leefden maar op gods genade. Voor 7en 8 waaren we bros tenzij op grote dagen,kwamen er havervlokken los ; maar meer moesten we niet vragen. nr.9 was voor kaas om op je boterham te smeren,we gebruikten't ooken 't was niet dwaas om ons in tijd van nood te scheren. Voor vlees och god een koontje groot was de nummer 10 lag je ration daar bloot ten was haast nie teziene. De volle melk droeg nummer 11,'t was melk met water,de melkboer deed doperswerk en schilderde ons een pater. Voor 12 kochten wij ons ration confiture lek me lippe maar als je smeerde sakernon 't was lijk slijk uit de grippe. De 20 waren patattenbons voor muizen en blauwe neuzen,'t waren lijk marbels sakkernon maar we hadden geen andere keuze. Je ziet dat rationnement bestaan dat was nog haar nog pluime het maakte rap van elk persoon een haring in kostume.
Mijn hondje Duck is er nu reeds 4maanden niet meer;na 13jaar huisgenoot was er verdriet en een grote leegte;nu heb ik nza een beetje aandringen van iedereen sinds eergister een nieuwe ze heet Lady en nu is het een teefje,dus ben ik veel met haar bezig want ze is zo bang nu ze alleen is zonder haar broertje en zusjes en blijft de comp.een beetje minder aantrekkelijk,zal ook proberen als ze eenmaal wil veel te wandelen;de 2 hondjes staan hier rechts maar ik kan nog geen berichtje zetten bij mijn foto's links en rechts de rest gaat nu al beter.
Toen we klein waren en mee mochten naar de markt zongen ze liedjes terwijl ze blaadjes verkochten een ervan is. Brugs verkeer In den goeien ouden tied ans in Brugge chance niemand most te voete gaan; Er was olhier een diligence iedereen reed met die trein van de markt naar de bassin; ol je derms klutsten lam in die peerdetram. Onze mama Antoinette droeg een rokje met een splette en een grote queu Paris maar 't was nodig sapriestie want dat waren hoge trappen om in dat vlieg-up te stappen, zonder splette en zonder wip en geraakte en geraakte j'er niet up; en wilde die hup hup soms den berg nie up,och dan was den baas nie te spreken deurtje open zut iedereen most eruit om een beetje 't helpen stekenen men dost niet reclameren over 't schudden en lamenteren de koetsier zei houd je kloek naai cajoutchou in je broek. Maar de koetsen en de trams staan nu in den depot die nie wil tevoete gaan rie nu in een grote auto,rijke jan en orme luis schudden in den autobus naar de markt en naar den dop met den herteklop,want die kerels kunnen zwaaien 't is om van je sus te draaien,nu alhier en ton oldaarwant ze kennen geen gevaar;van ze vliegen door de stretjes kruipen door de smalste spletjes krijgen olhier en oldaar een tot of ze rien den boel in snot; In den draai een dok als t'ie stopt een snok ol jen derms dansen de samba,in j'en hoofd een swing en de tingelingeling van je'n herte klopt rrn polka,maar ze gaan nie blijven bollen ze gaan ook in knobbels vollen binneneen jaar of tien go je zien dat ze per vliegmachien gaan rien.
Volgens de legende werd indertijd een zekere Anna in een wterput gegooid en werd het kind levend uit de put gehaald.De tekst die erop staat is)Dit hout gesneden beeld,als beeld aanbidt men niet,maar wel de goede God van wie men hier het afbeeld ziet;niets weerdigers is het Heilig Kruis:want 't is de schroom van 't hels gespuis. van 1760 .Op de achtergrond de koepel van het Engels klooster,en in de verte rechts het torentje van de St-Sebastiaangilde.De opname van de foto is van 1900. Het tafereel is onder de mensen bekend als Annaatje van 't Putje.
Zij was geboren in 1858 op 25 September en heeft buiten de verzorging van man en kinderen heel haar leven gekantklost,ze is dikwijls gefotografeerd want die mensen zaten heel de dag aan de stoep zodat ze hun kinderen konden zien,zal volgende keer ook een foto van dat straatje bijvoegen.
Vroeger was er amusement zonder dat er veel geld werd uitgegeven,er waren wijkfeesten waar iedereen van klein tot groot aan deelnam,de markten gezellig en ook de volkstheaters trokken veel volk,waar de mensen zich en ook anderen herkenden in typetjes die de kleinkunstenaars uitbeelden.
Willy Lustenhouwer scheef dit gedicht. Brugge is schone s'nuchtes vroeg,os den dauw over de reitjes hangt. En toptje van de torren 't eerste zunnestrooltje vangt. een straeltje die ton afzakt en 't koedde vuule gries van torren, en van gevels,in koleur zet. 'T groen van bomen,'t bruin van daken,'t rood van gevels, Van an de markt tot an de loane Brugge is altied schoane.
Brugge is schoane overdag,os moeder zunne met een lach, Al de kleuren die der zien schoan in de verve zet. Omkaderd en getooid mé klankstjes van den beioard Lik een palet Och woare ieder bild in klank en kleur gezet,het woar een kroane; Brugge is altied schoane.
Brugge is schoane s'avends os de mantel van de ruste wordt geleid; Over de gevels en kantelen,juuste lik 'n soarze zocht en goed. Die heel de stad bedekt ol d'huuzen en de torren en de mensen En vrede briengt En stilte ........ Da zelfs een veugel nie mé ziengt;in hoog of lege tonen Brugge is oltied schoane.
Brugge is schoane in de nacht,in peis en vree en ruste; 't Is juuste lik ofdat 'n fee,de stad goenavond kuste En met er staf 'n tikstje gaf;en groot en klein dé zwiegen; En stilte bracht,dat je nie mér hoort en nie ziet; In stroate noch in loane Brugge is altied schoane.
Ik moest meer zorgen voor mijn nieuw broertje,ik was bijna 9 en kon reeds een beetje voor hem zorgen want mijn moeder ging nog altijd werken hoewel haar huisgezin groot genoeg was,maar papa was nog werkloos en eer alle monden gevuld waren en de meest nodige voedingsmiddelen waren nog altijd moeilijk te krijgen,er was ook heel moeilijk werk te vinden.Toch hadden we ook mooie tijden wat we niet kenden misten we ook niet,we gingen met de fiets naar de zee om mosseltjes te trekken en karkooltjes te zoeken mama kon dat heel lekker gereed maken.
De bevrijding van Belgie in 1944 er liep heel veel volk in de straten en iedereen liep al zingend en dansend door de straten,maar toch was er iets wat ik niet vergeet,sommige mensen die iets misdaan hadden in de oorlog werden uit hun huizen getrokken en de huizen werden geplunderd,maar de mensen waren zo opgehitst dat ze ook mensen die niets gedaan hadden alleen werd er over gefluisterd en die werden ook alles afgenomen,het was een rare tijd langs een kant blij dat alles voorbij was en toch nog geweld,gelukkig gaat ook dat vooorbij.Er waren Canadezen en Engelse soldaten in de straten we kregen chokolade en kauwgom.Enkele maanden na de bevrijding beviel mijn moeder van mijn 3de broer en zo was er weer nieuw leven.
Het laatste oorlogsjaar was mijn moeder weer zwanger en ik had heel graag een zusje gekregen maar het is natuurlijk lang wachten als je iets heel graag wil.Er was nog altijd nietveel te eten suiker en melk wareb heel schaars,soms moesten we heel ver naar een boerderij om toch aan melk te geraken voor de kleintjes,daarvoor werden andere bons ingewisseld.
Eerst is er nog mijn eerste communie in 1941en daarna viel er niet veel te beleven.Zo gaan we naar 1942 en het werd lastig om aan eten te komen voor de ouders,daarom werder vanuit de scholen kinderen geplaatst in kloosters en boerderijen omdat er teveel kinders ondervoed waren.Ik werd in een klooster onder gebracht samen met een nichtje(gelukkig)want ik had zoveel verdriet als men 8jaar is en men gaat voor 1jaar van huis weg is dat als kind heel verdrietig er was ook nog een schoolvriendinnetje die in de boerderij van het klooster was.Onze ouders kwamen iedere maand een zondagnamiddag op bezoek.Dan was er bij het afscheid heel veel traantjes mijn nichtje had er minder moeite mee,gelukkig dat ik haar had toch waren die zusters heel lief,wij hadden een novice die voor ons zorgde en er wasook een school bij het klooster.Eten was er genoeg en hoewel ik het toen niet geloofde een jaar is zo voorbij en ik was goed aangesterkt toen ik terug kwam.
In 1940 werd mijn 2de broer geboren,het was de gewoonte bij een bevalling dat mijn grootmoeder samen met de vroedvrouw mijn mama hielp bij de geboorte;een van de zussen van mama zorgde voor mijn broer en mij,intussen waren er al veel neefjes en nichtjes bijgekomen want mijn grootmoeder had 14 kinderen en zo gingen de eerste oorlogsjaren voorbij.
De jaren die volgden waren niet gemakkelijk de oorlog kwam alsmaar dichter en eind 1939 was mama weer zwanger en in 1940 werd papa opgepakt zoals velen in de parochie ze werdennaar Duitsland gevoerd en de vrouwen en kinders die achterbleven hadden het extra moeilijk:de duitse soldaten kwamen in de scholen die werden opgeeist en iedereen moest voorzichtig zijn want hoe kleinje ook was je blijft toch altijd zien hoe die jongens want meer waren ze nietamper 16 17 jaar in kamions werden geladenonder bedreiging van wapens,velen kwamen niet terug en soms zoals bij ons in de straat is er nooit meer iets van die jongen gehoord,die ouders werden vroeg oud. Ik schrijf hier alles neer zoals ik het zelf heb beleefd.
Mijn vader was werkloos en mijn moeder diende bij een hoveniersfamilie,zo hebben ze de eerst moeilijke jaren doorgeworsteld.Toen ik 3jaar was is mijn eerste broer geboren het was toen 1937 en de tijden werden moeilijk er was alsmaar minder te krijgen in de winkels en met een kind van 3jaar en een baby had mijn moeder het heel moeilijk.
Ben voortdurend aan het leren foto's zetten,de eerste is gelukt;daar er geen foto's waren van mama en papa's huwelijk en ook geen geboortefoto's van mij was het deze foto van mij als peuter;de volgende foto is er een van mijn grootmoeder van vaders zijde,met de 6 kinders mijn vader was de 2de van links die foto was voor grootvader die elk jaar naar Frankrijk ging werken om bieten te rooien en dan maanden weg was;mijn grootmoeder is vroeg gestorven amper 50jaar. ik hoop dat die foto doorkomt
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
