Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
over vroeger en nu Veel mensen zijn eenzaam daar is niets op tegen,het mag.
Maar kom je ze tegen zeg,zeg dan op zijn minst even:DAG "
19-11-2006
Mijn achterkleinkind
Het is zo'n gelukkig moment,om dat kleintje in mijn armen te houden je wil het beschermen tegen de hele wereld en toch weet je dat het niet mogelijk is;ik hoop dat het een gelukkig leven mag hebben maar daar zal ze moeten voor vechten later.Nicole heeft zoiets moois op mijn blog gezet dat ik aan mijn kleindochter zal laten zien als ze uit de kraamkliniek komt.
MELINA 16 NOVEMBER 2006 JOEPIE!!! EEN MEISJE!!!!!!!!!!!
Op 16 november werd mijn eerste achterkleinkindje geboren!!!!MELINA Het is zo'n schatje en ik ben zo fier!!!! Hier de aankondiging van de mama en papa van de kleine spruit: Mijn mama en papa hebben flink gestoeid zo ben ik in mama's buik gegroeid. Maar nu ben ik geboren ik ga lekker hun rustige leventje verstoren!
klik op het kleine witte balkje voor het mooie liedje!!(eerst mijn muziek afzetten)
Aan de kinders zie je nog het best van al hoe vlug de tijd gaat;na veel maanden van gesukkel was de 2de er dan toch en het was weer een jongentje;de verzorging gaat wel gemakkelijker eens je het gewoon bent;
Een pastoor zegt op een dag tegen z'n meid:
Ik heb zoveel jonge mensen in de kerk,ik denk dat ik vandaag eens over skiën zal preken.De meid merkt op dat ze dat niet zo'n interessant onderwerp vindt en ze besluit om thuis te blijven.
Op weg naar de kerk mompelt de pastoor bij zichzelf:
Misschien heeft de meid gelijk,ik kan beter over iets anders preken.Enhij houdt een preek over de"liefde".'s Middags verteld een buurvrouw aan de meid:De pastoor heeft een zeer indrukwekkende preek gehouden vandaag.Je merkte direkt dat hij met kennis van zaken sprak.Waarop de meid:Dat zou me verwonderen,we hebben het nog maar twee keer geprobeerd en hij hield er telkens een gebroken been aan over.
Zal nog enkele foto's zetten van onze oudste;hoewel ik volop bezig ben met ons babytje van de kleindochter,ze is vandaag naar de gynicologe geweest en hoewel het de laatste week is voor de bevalling is het kleintje nog niet volledig ingedaald dus we moeten geduld hebben,ik zeg maar steeds dat het nergens beter kan zijn maar ja we zijn altijd ongeduldig.
Als je zo dat manneke beziet ach hij is zelf nog zo'n kleuter en mama is alweer ochtend ziek,van mijn 2de ben ik heel erg misselijk en bijna mijn 9maanden vol;maar hoe klein hij was vroeg hij mama helpen en dan bracht hij iets om te drinken,en kroop hij heel dicht bij me in de grote zetel als of hij voelde dat het heel moeilijk was,toen had ik ook een winkel in cadeau artikels dus dubbel moeilijk,maar mijn mama kwam dikwijls helpen en de kleine was gek op haar.
Kindertranen,fel snikkend enluid, om een gebroken pop;het spel was uit maar als mama er een nieuwe bracht, kwam de pret vlug weer,het kindje lacht. Mensen tranen moedig bedwongen, toen het reqiuem werd gezongen na jaren saam in liefde en trouw heelt de tijd langzaam,ook in rouw Moedertranen-eindeloos en droef, als men haar enig kind begroef, een deel van zichzelf dat haar verliet, neen zoiets vergeet een moeder niet..
ne mens gaat niet dood op dies laatste dag met sombere klokken en met rouwbeklag misschien overleed ie al zonder geween nauwelijks merkbaar zoveel jaren geleen.
zoveel grote mensen in werk en verkeer zoveel dode zielen zo druk in de weer zoveel arme sukkels in grote nood als t'kind in ons sterft dan gaan we dood
ne mens gaat nie dood als ie moe is gesjokt zijn herte begeeft en zijnen asem stokt dat sterven dat is al jaren aan de gang dood gaan dat doe j'heel je leven lang
gaan vader en moeder naar den overkant trekt uw kind uw liefste naar 't ander land je zinkt en verdrinkt in nen tranenzee bij ieder sterven sterf j'ook een wat mee
ne mens ga niet dood als zijn lijf ontbindt tot stof en as zijn lichaam verzwindt misschien is de dood een vereenvoudeging door vuur en eerde een soort loutering
kijk naar her licht en hoort hoe dat 't waait kijk hoe moeder eerde altijd verder draait zegen de regen onze wijn en ons brood der is gene grens tussen leven en dood
denk dat men eens mag deze gedachten hebben om aan onze liefsten die we verloren hebben te denken
Ik denk dat een eerste kind voor een vrouw die eigenlijk nog meisje is de grootste verandering in het leven is,men is zo beschermd door de ouders dat was vroeger anders dan nu en men werd voor alles afgeschermd;ik zie aan mijn 7 kleindochters dat het nu toch een heel andere wereld is.Ik weet zelfs niet of ik nog een meisje van 14 15 jaar zou willen zijn. Ik zal een foto bijzetten die genomen is op de vesting bij de molens waar ook onze Robby bij is waar ik reeds vroeger iets over heb gezet dat was een mechelse scheper we hebben hem 10 jaar gehad en was een heel lieve trouwe hond die altijd bij de kinders was en heel gemakkelijk in de omgang.
Lange slierten draad geweven dauwbepareld zilverglans spinnerag op alle wegen en een laatste muggendans. Rode,bruine,gele tover in een eind'loos kleurpalet ligt nu schitt'rend op het lover windbewogen tot ballet. Asters staan weer blauw te gloeien in het late zonnelicht
Gouden glans op de pompoenen weemoed op een aangezicht. Vele vogels gaan nu trekken. t'Zuiden hunk'rend in hun bloed. Nevelsluiers d'aard bedekken weg is allenajaarsgloed. Alles wordt nu mistbehangen zwaar drukt droefheid ons terneer. Leven wordt met dood omhangen t'wordt november telkens weer.
De vorige foto was mijn mama met mijn eerste kindje en daar het haar eerste kleinkind was was ze heel fier.ik zal nu een foto opzetten van snoepie mijn katje juist voor ze hier aan de deur overreden werd samen met onze chico hij is 30jaar oud geworden en zo is er de vreugde van een dier dat je in je hart sluit en telkens weer verdriet als je ze moet afstaan.
Nog een foto van onze eerste kindje,nu ik het zo overdenk met tussen de foto's te zoeken besef ik toch hoe kort een mensenleven is;men heeft verdriet en pijn toch onthoud ik de leuke dingen veel gemakkelijker
Slilaan geraak ik de huwelijke staat gewoon,ga ook niet meer buitenshuis werken mis dus ook de dagelijkse omgang met de collega's,maar alles went en na enkele maanden ben ik zwanger en kan ik babykleertjes naaien en breien,en dan gaat alles vlug en de bevalling nadert,had nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn;na 3 dagen werken zoals dat toen heette en 38 inspuitingen later had ik eindelijk op Zondagavond om 5 uur mijn eerste zoon in mijn armen,wat een geluk nu nog 9dagen tellen en wij gingen samen naar huis.
Op de foto is het een lief blondje,dat de tijd toch zo vlug voorbij gaat dat kleine meisje van toen is nu 23 en zal binnen ongeveer 2weken bevallen van mijn eerst achterkleinkind,het is nog een verrassing of het een jongen of meisje wodt;ik zie er erg naar uit zo'n nieuwe baby is toch altijd weer bijzonder en dan is het net of men de tijd van zelf bevallen weer meebeleefd.Ik ben nu bezig aan de kaartjes een leuk werkje.
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
Op 16 november werd mijn eerste achterkleinkindje geboren!!!!MELINA
