Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 91 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
over vroeger en nu Veel mensen zijn eenzaam daar is niets op tegen,het mag.
Maar kom je ze tegen zeg,zeg dan op zijn minst even:DAG "
14-10-2006
Oktober
Winden worden stillaan koud,bladeren glinsteren in het licht, Schaduw danst voor je uit,zonne laatste stralen richt. Haardje mint reeds vuur,deurke goed gesloten. Ieder klokje slaat dat uur,dagje heen geslopen. Avond wiegt zijn weke glans,kimme neigt ten westen. Radio speelt een weense wals,rode gloed aanschouwd die resten. En weder komt de nacht ons huisje binnensluipen. De herfst denkt treurend zacht,aan hen die buiten rusten. G.Broeckaert.
Het is toch wennen aan een heel nieuwe familie met schoonouders en (schoon)tantes en nonkels en nichtjes en neven,broers of zusters waren er niet alleen kreeg mijn lief nog een zusje dat doodgeboren was toen we reeds kennis hadden dus bijna was het toch gelukt om een zusje te krijgen,dat bijna een generatie verschil was met mijn man maar ook dat mocht niet zijn;dus toen mijn man voor 18 maanden zijn legerdienst deed ging ik ook veel bij hem thuis daar mijn toekomstige schoonmama heel lang ziek is gebleven en veel verdriet had;Mijn schoonpapa in spé waar ik heel goed mee opschoot had gebokst tot aan zijn huwelijk maar daar mijn schoonma daar erg tegen was bokste hij niet meer toch heb ik nog veel foto's van toen en van maten.
Het echte leven begon want eens men gaat werken is alles veel ingewikkelder,men moet goed doen voor de bazen ook thuis moet alles goed gaan;en dan begint men ook te vrijen,dus alles is moeilijker dan op school,dan moest het lief zijn legerdienst doen en dat was nog 18maanden,dus ik mocht niet veel buiten of mijn lief moest erbij zijn van mama;dat was een tijd van veel thuis zitten en handwerken maken en sparen.
We hadden een gedichtje van M.Nijholf op26-4-48 tergelegenheid van moederdag op school. Het oude huis. De kamers waren donkerder geworden,maar geen ding van zijn eigen plaats gezet En aan de wand tussen de blauwe borden hing in ovalen lijstje het portret. Zie de avond ernstig door het raam inkijken,het oude huis ruist van muziek en zang. Een stoet van bloemen gaat dalen en stijgen,rondom waar moeder is op het behang. Moeder,ik ken je nog,je zacht gelaat,de rimpeltjes om je gestorven ogen Zing weer van God die altijd naast ons staat,ik heb zolang naar het portret gekeken. Dat de ogen glansden,dat haar mond ging spreken. En 'k hoorde vleugels die door 't huis heenvlogen.
Voor ik die tijd afsluit wil ik nog enkele gedichten van de schooltijd op het blog zetten; Dit gedicht is van 1948,we hadden een zuster genaamd Zuster Marie-Jozefa en die kon mooie gedichten schrijven.
Een zonnekind. Ik heb ze niet gekend dan kromgebogen,en leunend op twee stokjes naar de grond. Toch had ze grote blauwe kinderogen,waarin een blijde zon te blinken stond. Gebroken kwam ze langs de weg getogen,waar oude beuken wuiven,bruin en blond. Die recht hun kruinen dragen naar den hoge,en liederen zingen als met gouden mond. Dan leunend aan verweerde kloostermuren,bleef zij in 't water van de wallen turen. Verlangde zij een nenuphaar mischien,die schouwend lagop 't water zonder rimpel. Ik vroeg het haar maar 't antwoord luidde simpel,toch niet,ik kwam hier naar de hemel zien.
Het is hier hard aan het hagelen en donder,Lady is gelukkig niet bang van de donder want dat kent ze nog niet maar die hagel op het dak van de veranda ze is er niet gerust in,en komt voortdurend troost zoeken;deze week leert ze in de auto zitten en aan de leiband lopen we hebben een drukke week voor de boeg er komt iemand om de hagen te knippen dus wij moeten opruimen.
Met 18j en 4maanden was de schooltijd afgelopen,de meeste van de meisjes na zoveel jaren samen zal ik niet meer zien;enkele echte vriendinnen blijven wel kontact houden.Met 2 zusters die in het laatste leerjaar samen met mij zaten werk ik 2seizoenen in een kinderkledingwinkel aan de kust het waren lange dagen meestal 12 uur van huis met tram of trein,maar we hadden nog geen tv dus de avonden waren lang,maar we hadden wel de bonte dinsdagavond trein was een leuk programma en ook zelf zingen of verhalen vertellen waar we dan naar ons bed niet durfden.
We hadden jaarlijks een schoolfeest voor de ouders en andere familieleden;mijn vriendinnen en ik hadden moeten repeteren en de uitbeelding was een schip;dat was ieder jaar iets speciaals want we deden ons best voor onze ouders.
Soms denk ik dat verleden en heden moeilijk te scheiden zijn ,ik ben vooral bezig met die oude foto's te bekijken sommige zelfs jaren geleden,en nu zijn we reeds 2dagen aan het snoeien in de tuin we hebben er alletwee een pijnlijke rug van en toch was het heel dringend want het was bijna niet te overzien,maar morgen zal ik mij weer een beetje bezighouden met mijnpctje.
Het is 14jaar geleden dat ik onze Duck alles heb aangeleerd het was een welsh terrier en hij leerde heel moeilijk iets aan,misschien komt het omdat we ouder geworden zijn maar ik wist niet dat het zo inspannend zou zijn;ze is nu vier maand en half en we hebben haar drie weken en al wat ze vast krijgt bijt ze kapot ik denk dat we naat de hondenschool zullen moeten gaan daar ze ook geweldig trekt aan de leiband.
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
