Er waren drie honden in het huis waar ik logeerde. Het waren vrolijke en vriendelijke jonge beesten. De hele dag zaten ze opgesloten in drie aparte hondenhokken, die op de binnenplaats stonden. ’s Avonds werden ze vrij gelaten en dartelden ze om het huis binnen de ommuring. Ze blaften flink als een vreemdeling aan de poort verscheen, want dat was hun taak. Binnen kwamen ze nooit en ze deden daar ook geen pogingen toe. Evenmin probeerden ze buiten de poort te komen.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Slechts een van hen had moeite met zijn dagenlange opsluiting. Als hij was uitgeslapen kon hij eindeloos janken, waarbij hij zijn kooi kapot beet of krabde. Mijn huisgenoten trokken zich daar alleen wat van aan als hij erin slaagde te ontsnappen.

“Candy is a stupid dog”, zei Monica me op een dag in haar beperkte engels.

  “Why?”vroeg ik.

“All the dogs, all day, are quiet in their cages. But Candy is making noise all the time.”

“So she’s stupid?” vroeg ik weer

“Yes.”

“What would you do when people are locking you up in a cage every day?”

Ze keek me vragend aan.

“You are making noise, noise, a lot of noise the whole day! And why?”

“.....?”

“Because you want out, out, out...........So you are stupid too?”

Ze moest verschrikkelijk lachen. En daar bleef het bij.

Op een avond kwam ik thuis en ging op een krukje zitten aan een tafel waar Monica zat te eten. Naast de tafel lagen twee honden.

We hadden al een tijdje zitten praten toen Monica tussen twee happen zei: “Now their are two dogs.”

Ik knikte want ik had ze zien liggen.

“Where is Candy”, vroeg ik.

“She’s dead”, antwoordde ze onbewogen.

Even dacht ik dat ik haar niet goed verstaan had.

“Dead”?

“Yes” en Monica at rustig verder.

 Toen ik begon door te vragen vertelde ze me dat ze de hond ’s morgens ziek in zijn hok had aangetroffen. Even later was hij dood. Punt.

“Where is he now?” Ik was nieuwsgierig naar het vervolg.

“I gave him to a guy. He’s going to cook him.”

En daarmee was het onderwerp afgedaan. Candy, die ik de avond ervoor nog had zien rond huppelen, lag waarschijnlijk al buiten te sudderen in een pan op een houtskoolvuurtje.

Als mensen sterven komen er meer emoties los. Maar er moeten ook praktische zaken worden geregeld, zoals een burial en een funeral. Tijdens the burial wordt het lijk in de grond gestopt in aanwezigheid van de directe familie en de leden van de kerkgenootschap waarvan de dode deel heeft uitgemaakt. The funeral is een groot feest met de volledige familie, inclusief alle neven, nichten en aangetrouwde. De leden moeten uit allerlei hoeken en gaten van Ghana en ergens in the villages zonder telefoonaansluiting en een zeer beperkte postbezorging worden opgetrommeld. Speciaal funerals van chiefs of stamhoofden zijn gigantische feesten met duizenden genodigden.

Beide evenementen hoeven niet op dezelfde dag plaats te vinden. Soms speelt the funeral zich pas af maanden nadat the burial heeft plaats gevonden.

In elk geval moet eerst de erfenis verdeeld worden en daar kan heel veel tijd mee gemoeid zijn. En een begrafenis kost geld. Geld dat op het moment van overlijden vaak niet aanwezig is. Daarvoor moet eerst gespaard worden en het kan maanden tot jaren duren totdat het geld bij elkaar is gesprokkeld.

Al die tijd moet het lijk in een vrieskist worden bewaard. Ook dat is duur want de stroom moet betaald worden. Daarom wordt een cel met zoveel mogelijk lijken gevuld. Eerst wordt onder de voet van de overledene de naam opgeschreven. Vervolgens worden de lijken, mannen, vrouwen en kinderen door elkaar, naakt op elkaar geperst. Als er uiteindelijk een burial kan plaats vinden moet het juiste lijk uit de cel worden gehaald. De bevroren lijken, broos van stijfheid, worden uit elkaar getrokken, waarbij ledematen afbreken die worden terug gestopt in de cel als ze geen onderdeel vormen van het lijk dat begraven moet worden.

Lijken van chiefs krijgen een speciale behandeling. Voordat het stoffelijke overschot wordt begraven wordt het hoofd eraf gehakt. Onderdelen daarvan heeft zijn opvolger nodig voor het goed kunnen uitoefenen van zijn functie.