Hier tussen de verliefden wacht ik gewillig,
alleen, omdat ik niet bij je kan zijn.
Verzonken in het gedrang van mensen,
die promenades vullen met hun passies.
Nòg ben ik gelukkig in mijn melancholie.
Besloten in een liefde die, zoals de nacht
zichzelf in dromen schaart en me helemaal omhult,
me tevreden achterlatend tot de dageraad.
Zelfs al was ik met jou, ik zou dwalen
nabij de dingen die moesten, maar niet kunnen zijn.
Je meenemend met mij naar dat wonderlijke innerlijk,
waarin wij de meest ware verrukking vinden.
31-08-2015 om 00:00
geschreven door The Dutchess
Categorie:Gedachten Gedicht
|
