Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Een klaaglied van een alleenstaande.(kan man of vrouw zijn)
Soms vraag je:wordt ik gewaardeerd? soms denk je:wordt ik nu ook geeerd? Vinden ze me tof,die andere mensen, ben ik een goede met veel wensen.
Kan ik nog iemand waardering schenken? of denk ik dat ze alleen aan zichzelf denken? Moet ik alle zorgen dan alleen dragen? Moet ik wel echt eens om hulp vragen,
Kan ik stilzwijgend om een vriend(in) bidden, of moet ik dan maar alleen thuis zitten? Ik wil niet dat ze me gaan uitsluiten. ik wil veel vrienden binnen en buiten.
In vriendschap geeft liefde geen steun aan haat, uw hart weet hoe je vreindschap er voor staat. Liefde,geluk en vriendschap op de eerste plek, wie haat wil zaaien is voor ons de grootste gek.
Onze glimlach laat geen haat in ons binnen, een mooi glimlach om elke dag te beginnen. vriendschap geeft mooie kleuren aan de ziel, de kleur van haat vindt je niet in het kleurenwiel.
Hou deze vriendschap stevig vast met beide handen, het zal voor eeuwig het geluk in je hartje branden. Glimlach maar bij het lezen van je beste vrienden, en je zult voor altijd meer vrienden vinden.
Zolang moeder in leven is,zorg ik voor haar, als ze me roept,dan ben ik zeer snel daar. Ze heeft me vroeger het leven geschonken, ik heb zelfs van haar melk gedronken.
Moest ze heengaan,zal het hier een leegte zijn, dat is een gat dat ze achterlaat,niet heel fijn. Ik wil dat ze nog lang van het leven mag genieten, We gaan nog samen weg,wat kan ik meer bieden?
Moeder zijn is de zwaarste taak bij de mensen, we moeten alle moekes veel gezondheid wensen. Ik bewonder hun charme om zo door het leven te gaan, groetjes MOEKES van big ietie jullie dichters kompaan.
Een glimlach op je gezicht, verraadt je mooie hartelicht. Het straalt zo van je mooie gelaat, het straalt warmte uit naar de straat.
Je glimlach is je handelsmerk, dat gebruik je tijdens het werk. Ik bewaar je glimlach in mijn hart, het bevrijdt me van pijn en smart.
Blijf glimlachen je ganse leven, het is je bij de geboorte ingegeven. Die glimlach zorgt voor gelukkige mensen, mag ik je een heel zalig leven toewensen
Ik vaar eens door mijn ziel, ik draai eens aan mijn wiel. Ik kom overal ellende tegen, dan voel ik ergens een zegen.
Ik zie in de spiegel om te vinden, ik zie in de verte wat vrienden. De tranen in mijn ogen verdwijnen, ik voel een mooie glimlach verschijnen.
Nu weet ik het,ik ben niet alleen, ik hou nu dan op met dat geween. Ik heb vrienden gevonden op deze groep, ik ben blij en begroet die met hoerageroep.
Herfstweer,het is nu regenweer, bladeren vallen op de grond neer. Door regenweer worden ze nat, autos en fietsen rijden ze heel plat.
Ik loop buiten door de plassen, ik zie mensen in hun regenjassen. Ik merk met dit weer geen glimlach, hoe lang duurt dit weer nog,een dag?
Voor mij mag de zon weer gaan schijnen, zodat er overal die grimassen verdwijnen. Leve in dit land het hele mooie weer zonneschijn in November is ook herfstweer.
Woorden komen als een fontein uit het hart, ze vormen de zinnen van liefde en je smart. Die zinnen kan je sturen naar vele mensen, die ze willen lezen met je vele goede wensen.
Het geluk dat deze woorden kan brengen, zou in vele harten een gelukkig leven lengen. Geef deze woorden door aan jullie vrienden, zodat je telkens nieuwe woorden zou vinden.
Vriendschapswoorden zijn als een warm deken, je moet je er indraaien en er niet om smeken. Deze woorden wil ik je steeds blijven schenken, groetjes van big ietie die aan jullie blijft denken.
Een witte duif die ik je mag schenken, stuur ik mee met dit nieuwe gedicht. Een witte duif om aan vrede te denken, zij komt met een palm en vredeslicht.
Die duif is door God ons gegeven, om door te geven aan vele vrienden. Een duif bekomen bij het beginde leven, om daarna het eeuwige leven te vinden.
Laat die duif metons in vrede leven, om ons hartje rein te laten blijven,. Meer vriendschap en vrede kan ik niet geven, daarom zal ik voor jullie blijven schrijven.
Opgroeien in een wereld van verdriet, samenleven in de gevangenis van de smart. Ik wil dit niet meer meemaken,zeker niet. ik wil daar zijn in het verlangen van het hart.
Verdriet wil ik verbannen uit ons leven, ik wil de smart verjagen uit onze ziel. Ik wil ieder een woord van geluk geven, een woord dat ieder kende en beviel.
Nu het verdriet zou moeten weg geraken, wil ik verder leven met de eeuwige glimlach,. Ik wil nu iedereen gelukkig eens maken, en begin er nu aan en elke verdere nieuwe dag.
Vrolijk dartelt het kleine kind rond, het lacht vrolijk en blij en heel gezond. Het speelt met een bal met haar hond, samen tollen ze als bezetten op de grond.
dier en kind zijn als zuster en broer, ze spelen samen bij vader de melkboer. Samen gaan ze wandelen in de wei, beiden zij dan ook altijd even blij.
Als het kind naar de school gaat, is het blij dat het hondje wachten staat. Even later is haar hondje heen gegaan, zij werd dierenarts op de grote baan.
Duizenden dromen in een nacht, het is of iemand houdt de wacht. Die dromen kun je altijd bewaren, om je binnenste eens te verklaren.
Is het een illusie die vele dromen? Die dromen die elke nacht komen. Soms zijn we er zelfs even van stil, soms komen ze uit,zoals je eigen wil.
Zijn we soms bang van enge dromen? Wat gaat er uit ons brein nog komen? De middag denken we er niet meer aan, of is het met die dromen nog niet gedaan?
De Blauwe Donau al ooit eens gezien? De Donau langer dan een meter of tien. Mooi te horen gespeeld door een orkest, ik hoort het graag,ik voel me dan het best.
De Blauwe Donau straalt dan stilte uit, als het gespeeld wordt door viool of luit. Ge hoort het water in de muziek vloeien, het kan me dan ook altijd zo boeien.
Strauss een der vaderen van de muziek, zijn muziek klinkt altijd heel sympathiek. Zacht klinkend muziek in je beide oren, het kan me dan ook altijd zo boeien.
Leven met bloemen is een plezier, bloemen houden ook van mens en dier. Een bloem schenken aan je vrienden, een roosje in je hartentuin vinden.
Een tulpje rood of geel van kleur, het is houden van een frisse geur. Zelfs bijtjes houden van een bloem, dat hoort ge altijd aan hun gezoem.
Hou je ook zo van een roos of een tulp, dan ben je daar als er iemand roept om hulp. Ik hou ook zo van bloemen en mensen, zeker van hen die me altijd geluk wensen.
Woorden zoeken die jullie hartje raken, woorden zoeken die jullie gelukkig maken. Het is moeilijk,zelfs voor een goed dichter, en als het lukt,maakt alles heel veel lichter.
De woorden moeten wel recht uit het hart komen, deze woorden zijn gekomen uit mijn dagdromen. Deze woorden bevrijden ons van het enge kwaad, ze helpen veel en geven ons af en toe goede raad.
Een roos in die woorden geeft je altijd kleur, een tulpje zorgt dan voor een mooie frisse geur. Die bloemen en de woorden als een geheel, schenk ik jullie dagelijks,al is het niet veel.
Op zoek naar woorden om weg te geven, kom ik tot besluit,dat ze zijn om te leven. Op zoek naar een heel goed gedichtje, zie ik duisternis,die verdwijnt voor een lichtje.
In die duisternis voel ik me soms heel alleen, in het licht zie ik vriendschap en geween. ik wil alleen die vriendschap behouden, en het geween begrijpen en vasthouden.
Kan ik wel veel vriendschap aan ieder geven? zonder van die duisternis te moeten beven. Ik wil een glimlach op al onze gezichten, een glimlach waardoor ik zal blijven dichten.
Ik wou dat ik was een superman, een die nog heel beter dichten kan. Om nog meer bij jullie te mogen wezen, om me nog beter te begrijpen bij het lezen.
Ik ben geen superman,en zal het nooit zijn, ik ben gewoon een iemand,maar heel fijn. Ik ben dan ook gelukkig zoals ik nu ben, ik ben ook zo blij omdat ik jullie allen ken.
Is er hier een superman op dit seniorennet? en die alles nog beter op deze groep zet. Het is maar een droom van een gewone man, ik ben al blij dat ik voor jullie dichten kan.
