Over mijzelf
Ik ben De Boeck Etienne , en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke .Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter . 72 jaar jong.
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
ik1111
16-03-2007
Het enige cadeau dat ik wil geven,
is een knuffel uit mijn knuffeldoos.
Eentje om er lang mee te leven,.
een kleine knuffel van een roos.
Ik ben altijd blij dat je het aanneemt,
die knuffels recht uit mijn hart.
Die knuffels zijn nooit meer vreemd,
als ze je vertederen voor een part.
Een knuffel gekomen met een roos,
geeft meer warmte als een zoen.
Het zijn die knuffels uit mijn doos,
wat moet ik er anders mee doen.
Aanvaard die knuffels als een vriend/in,
het is mijn enigste nederige bezit.
Rijk aan knuffels al van bij het begin,
ik geef ze graag door,dit ene bezit.
big ietie
10-03-2007
Ware liefde,
wie kent dat nog?
Echte liefde,
kom op toch.
Liefde gegeven,
aan een oude kennis.
Liefde in je leven,
het is weg,wat een gemis.
Herinneringen,
aan vroegere tijden.
Zegeningen,
om je te verblijden.
Het is in gedachten,
dat je daar aan denkt.
Het is dan wachten,
aan die liefde die hij/zij schenkt
big ietie
08-03-2007
Wandelen in de natuur,
vogeltjes horen fluiten.
Kuieren door de bossen,
je bent eens even buiten.
Wandelen langs de wei,
een merrie met haar jong.
Genieten van de natuur,
hoor hoe de wind zong.
Wandelen met je hond,
langs de wei en het bos.
Hier en daar een bloemeke,
we wandelen er op los.
Ik wandel ook met de glimlach,
rond het fort met de hond.
dat kan zo goed doen,
het maakt me terug gezond.
big ietie
05-03-2007
ik ben al terug beter,kon al beter slapen,maar hoesten is er nog altijd bij-daarom koos ik voor dit gedichtje.
De eerste stap naar de overwinning,
is het toegeven van je eigen fouten.
De tweede stap is naar de bezinning,
opdat ze terug van je zouden houden.
Toegeven van fouten het mooiste gebaar,
het verlicht al zeker je eigen geweten.
Vergiffenis vragen van je fouten weliswaar,
is ook de aanhoring van je gebeden.
Wie zegt nooit fouten te zullen maken,
zal nooit leren om vergiffenis te vragen.
Zij die toegeven van fouten te maken,
zullen gelukkiger zijn alle dagen.
big ietie
28-02-2007
Ik leef soms raar,
in Utopia zowaar.
Een land van eeuwige jeugd,
in vriendschap en deugd.
Daar in dit mooie land,
is het steeds plezant.
nooit slechte woorden,
zoals in andere oorden.
Daar wonen al mijn vrienden,
die ook Utopia konden vinden.
Soms wil ik daar steeds komen,
zoals in mijn stoutste dromen.
Gewoon aan dat land denken,
om steeds vriendschap te schenken.
Is het een droom,ik weet het nie,
maar de groetjes van big ietie.
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
