Over mijzelf
Ik ben De Boeck Etienne , en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke .Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter . 72 jaar jong.
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
ik1111
Een kreet van een fictieve verloren vriendin
Ze voelt zich alleen als ze geen mails krijgt,
ze is door iedereen vergeten,ze zwijgt.
Alleen gelaten door vrienden doet pijn,
vrienden die je niet meer helpen niet fijn.
Ze zoekt genegenheid die ze ook geeft,
ze zoekt warmte omdat ze graag leeft.
Wie wil haar dit alles terug geven?
zodat ze weer gelukkig kan leven.
Vertel ze alstublieft een mop elke dag,
zodat ze telkens opstaat met een glimlach.
Ze voelt die warmte dan terug keren,
ze kan terug met jullie mailen dames en heren
big ietie
Ik gaf moeder op moederdag een roos,
daarna verblijdde ik haar met een tulp.
Die ze bewaarde ze in een gouden doos,
die ze telkens open deed bij een hulp.
De roos bewaart ze daarna in haar hart,
Die ze nog steeds bij zich draagt.
De tulp geeft haar troost bij haar smart,
ook wanneer ze om wat geluk vraagt.
Schenk jullie moeders ook een roos,
geef hen een met een nieuwe kleur.
Geef dit alles in een virtuele doos,
dat opent steeds de virtuele deur.
big ietie
12-05-2007
Vrolijk dartelt de hond,
heel blij spint de kat.
Samen op de grond,
op de grote nieuwe mat.
Ze zijn beide opgegroeid,
in dat hele grote huis.
Ze spelen elk zo geboeid,
de hond en de kat met de muis.
De hond werd twaalf jaar,
en stierf in de mand van riet.
De kat was droevig daar.
en stierf daarna van verdriet.
big ietie
11-05-2007
Gedichtje voor een vriend van mij die zijn liefje verloor bij een ongeval.
woorden voor een heengegane liefde.
Met een glimlach is zij heengegaan,
maar die leegte blijft eeuwig bestaan.
Hij zag dan haar ook heel graag,
Hij denkt steeds aan haar,ook vandaag.
Ze is nu een ster aan de hemel hoog,
Hij volgt haar van aan de regenboog.
Hi kan haar niet missen zijn lieve schat,
het doet pijn in het hart,weet jij dat?
Een rood roosje legt hij elke nieuwe dag,
op haar graf zolang hij kan en mag.
Hij wacht geduldig af tot hij naar mag gaan,
om samen in de hemel verder te gaan.
big ietie
Iedereen mag dit gedichtje gebruiken voor goede doeleinden
09-05-2007
een paar woordjes,
een paar zinnen.
een paar lezers,
en je kan beginnen.
Een klein gedichtje,
om het schrijven te leren.
Een gewoon geheel,
om mensen te amuseren.
Dan een gedichtje of twee,
elke dag gegeven.
Durven doorzenden,
zo krijg je weer moed in het leven.
big ietie
07-05-2007
Je hebt gekregen een leven,
alles is je door moeder gegeven.
Je hebt plezier of verdriet,
hou dat vast en vergeet dat niet.
Over je leven ben je zelf baas,
gebruik het niet als een dwaas.
Je leven moet lang meegaan,
anders is het te snel gedaan.
Het leven kan kort zijn,
het is soms ook lang en fijn.
Gebruik het met je verstand,
dan vindt je dit heel plezant.
big ietie
05-05-2007
Dit gedichtje kreeg ik vannacht
in een droom.Ik werd wakker
en schreef het op.Ik dacht dat
jullie het zeker zouden lezen.
Vaarwel kleine hond met zwarte haar,
we waren te samen wel vertien jaar.
Je was zo lief voor ons op de aarde,
je had een mooi leven,het had waarde.
Je plaats is ingenomen door je lieve schat,
je kleindochter en dat doet ons allen wat.
Een kleine nakomeling,zo heel lief,
zoals jij was is zij onze hartendief.
Ik word nu ouder en ook wat wijzer,
geen zwart haar meer,maar grijzer.
Ik kom later naar je en we zijn helden,
om te wandelen door de hemelse velden.
big ietie
02-05-2007
Ik had weer van die gekke dromen,
die zullen zeker nooit uitkomen.
Ik droomde dat ik een groot dichter was,
ik droomde en ontwaakte in een zweetplas.
Ik dichtte er op los in kleine zinnen,
ik wist niet waar ik zou beginnen.
Mijn gedichtjes werden aanvaard,
ze kregen geen lange baard.
Ik wil zo graag een groot dichter zijn,
en gedichtjes schrijven mooi en fijn.
Mijn woorden zouden echt spreken,
en niet slecht in een steken.
Ik zou meer respect krijgen,
de gedichtjes zouden niet meer zwijgen.
Maar ik ben geen groot dichter nie.
de groetjes van jullie big ietie
01-05-2007
Verlegen in de groep,
bang om een antwoord.
Ineen gedoken
voor het scherm.
Mooie woorden
waar zijn ze
mooie zinnen
komen ze
Echt waar
niks kan nog
alleen verdriet
komt terug
Niet meer durven
iets schrijven
Niet klagen
liever weg blijven.
Laatste poging
niks gekort.
Woorden weg,
dichter ook.
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
