Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vreemde vriendschap langzaam ontstaan toch letterlijk uit de lucht gevallen eerst aarzelend maar stilaan sterk
uit persoonlijke nood gaan bloggen je schrijft van je af voor jezelf een dubbel werkende therapie het schrijven zelf en de respons
in een andere put vol ellende en pijn gebeurd hetzelfde en je leest het opgekropt leed dat openbarst als een etterbuil die langzaam opdroogt in de openheid
een zielsgenoot reageert of neemt contact en wonderbaar wederzijds vetrouwen ontspringt als een bron vol verfrissend helder water begrip wordt in goed gewogen woorden over je heen gestort de wonde zuivert en heelt
het voelt aan als een welgemeende knuffel waar je spontaan teruggeeft wat je krijgt zelfs veel en veel meer want je begrijpt jouw correspondent zo krijg je eenzelfde effect aan de overkant dit is vreemde maar heerlijke vriendschap
De basis is stil meevoelen tot in de kern woorden wikken en wegen in voorzichtigheid het groeit uit tot nooit meer alleen zijn wat als klaaglied begon wordt weldra vreugdezang.
zacht geplaatst voet na voet stil en behendig als partner slaapt bezorgd vermoeid tot rust wil komen moet een ander ritme niet storend luid eigen wegen gaan dan vraagt respect zacht en stil op te gaan in eigen bezigheid.
alles lijkt me nieuw of is het enkel mijn kijk op de dingen met een ander gevoel wat men benoemt als goed in zijn vel zitten rustig kan ik nu verder vol vertrouwen maar moest het tij nogmaals keren dan in volle vertrouwen doorgaan stap na stap in zekerheid.
het komt niet terug alles gaat zo traag onzeker zonder kracht steeds eenzamer teruggetrokken het geraas is ver weg de stilte doet deugd de laatste roos is verwelkt de overkant is dichtbij.
plots stond ik stil verward en radeloos alles liep zo wat verkeerd blindelings ging ik verder stap na stap elke dag in pijn onzeker zo zit ik nu in een ander ritme onregelmatig maar vooral traag eindelijk ook een vleugje begrip er is weer een weinig hoop zo kom ik toch even op rust nu gewoon rustig verder gaan ik houd uitverkoop van de een na de andere bezigheid en ik loop rond en rust.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
