Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
10-10-2007
tentoon
tentoon
jij alleen
had dieper dan de anderen
een mooie decolté
ik heb niet gegluurd maar rechtuit gekeken je dekte hem niet toe
in mijn hart galmt een lied dat jouw schoonheid jouw toewijding vereert en bezingt zonder woorden zonder geluid het zindert door vel en huid door merg en been
ik weet dat je het voelt want mijn lied is oprecht het blijft binnen de perken van alle fatsoen omdat het liefde is in een zoveelste vorm gericht speciaal aan jou.
Moeder, gelukkigben jij er nog al hoor je zeer slecht en is er af en toe een misverstand. Je komt nog wel eens heel leuk uit de hoek. Er zijn echter andere personen die ik heel erg mis.
in een droge droom mocht ik je uitkleden maar wat ik ook deed er bleef onverwijld een laatste kledingstuk jouw schoonheid verhullen
dan wou ik gretig voelen maar prompt weerde je me af ik dacht nu is het echt voorbij maar je stak een handje toe zo kon ik van jouw naaktheid nog juist een glimp opvangen
toen ik haastig wakker schoot om beter te kunnen kijken greep alleen zijn en frustratie mij beklemmend aan het verlangen bleef nog even ebde toen langzaam weg.
Terwijl de wilde wingerd totaal verkleurt en straks zijn blad verliest, staat de wilde camperfoelie nog volop in bloei en die verliest in de winter zijn blad niet.
paralel
het verschil is groot tussen jou en mij beiden mild en heftig kijk maar in de natuur je vindt er een parallel
de wilde wingerd staat naar de winter toe kort maar hevig in vuur en vlam dan dooft hij uit alsof de dood hem grijpt
de wilde camperfoelie staat nog volop in bloei verliest niet eens zijn blad hoe guur de winter ook razen mag zoek zelf maar uit welke plant hier ons beider symboliseert.
kijk naar mij lach me toe praat met mij neem mij vast even maar jouw handen in de mijne dat ik voel dat ik nog leef
een knuffel is beter zo veel beter maar niet iedereen is een knuffelbeer hetzij man of vrouw in elk geval dat ben ik wel
Ik wil steeds dichter veel dichter bij jou dat lukt natuurlijk niet elk heeft gewoon zijn eigen weg te gaan
je staat ver af van mij steeds verder maar straks ga ik heen ook heen van jou voorgoed van je heen
ik hoop dat je me missen zal nog eens lachen zal als je toevallig aan me denkt deze woorden nog eens leest misschien enkele zinnen tot me richten zal kon je nu maar komen in mijnarmen zijn ik mis je echt.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
