Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
24-05-2006
hoekjes en kantjes
In verloren hoekjes en kantjes staan bloemen te bloeien, overal bloemen. Hier is het de adderwortel die zijn geparelde bloei als fris gekleurde toortsjes recht houdt tegen een groene achtergrond.
Sedert ik met pensioen ben wil ik altijd maar naar de tuin om voor jou en mij een paradijsje te creëren waar we samen in genieten maar soms dreig ik slachtoffer te worden van mijn ijver maar het is alsof de natuur mij dan binnen houdt.
De tijd van de gele en blauwe irissen. Alle bloemen, hier in de tuin dragen jouw goedkeuring mee. Meestal zijn ze door jou gekozen en altijd door mij geplant.
Je zit rond de tafel als vader, met de moeder en de twee dochters en je luistert naar de spot en het spel van hun woorden waarop je kan opmaken dat ze mild zijn voor hun ma en op zijn minst heel ludiek voor hun pa. Dan denk je, te kunnen achterhalen welk gedacht die dochtersover je hebben en je durft het nog te noteren ook.
ons pa is al van jaren
hij was museumstuk
een wijle maar
zijn stiel voordien die weet ik niet
het kon me toen niet schelen
kruidenier of zo
nu maakt hij vreemde beelden
en is wel meestal thuis
ons ma mag hem nu alles vragen
of hij daar gevolg aan geeft
dat weet je nooit
't hangt af van de dagen
van de vragen ook
één iets wil hij niet missen
die wekelijkse zwempartij
't enige waarover hij dan praat
die jonge blonde redster
vooraan de twintig
niet ouder
maar pa zwemt bij d'ouderen van dagen
meer weten hoef je niet
alleen ma doet mysterieus
zij weet wat wij nooit zagen
meestal straalt ze
zohaast hij binnen komt
wij
wij doen dat niet
maar stellen ook geen vragen zo kwaad is hij dan ook weer niet.
dat jij nog nachten werken gaat mij alleen in dit lege huis achter laat voorheen gevuld met zorg en lach nu de meisjes hun eigen weg zijn gegaan accentueert heel duidelijk de kloof der jaren maar kom je thuis dan droom ik telkens van een feest in mijn hart en in mijn armen.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
