Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
06-06-2006
de eerste klaprros
de klaproos bevlekt heel vlug de hele tuin met rode kladden
deze plant is vrij om bij ons te groeien en te bloeien waar ze kan.
Voor deze grijs beginnende pinsterdag schrijf ik in de vroege morgen,voor jou twee poëmen,kijkend naar licht en kleur,op foto's van de zonsondergang van gisterenavond. Die moest jij missenn helaas. Ik ben alleen want jij doet een verlengde nacht.
daar klopte iets niet iemand noemde mij zo maar een beunhaas ik dacht verrast wat bedoelt die man een lappenpop of zo en ik zocht het op
meneer helaas u zit stevig fout beun·haas iemand die illegaal een bedrijfje voert nou zeg jongen ik ben hooguit een geschift artiest en alle kleine winst geef ik netjes bij de fiscus aan.
weet jij ook van het weer of is het te moeilijk reeds lange tijd 't kruipt niet in de kleren je toont jouw sterkste zij maar 't wordt stilaan een scherpe kant
Ik vond een oud kort poëempje van ergens in een koude winter een tijdje geleden. Nu heb ik datzelfde gevoel op het einde van mei a.u.b. Ga ik achteruit of is het onze lente, of allebei?
In verloren hoekjes en kantjes staan bloemen te bloeien, overal bloemen. Hier is het de adderwortel die zijn geparelde bloei als fris gekleurde toortsjes recht houdt tegen een groene achtergrond.
Sedert ik met pensioen ben wil ik altijd maar naar de tuin om voor jou en mij een paradijsje te creëren waar we samen in genieten maar soms dreig ik slachtoffer te worden van mijn ijver maar het is alsof de natuur mij dan binnen houdt.
De tijd van de gele en blauwe irissen. Alle bloemen, hier in de tuin dragen jouw goedkeuring mee. Meestal zijn ze door jou gekozen en altijd door mij geplant.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
