Van nagelschaartjes, melkvlootjes en koekjes bij de koffie.
Bij het ophalen van herinneringen bij mijn oom en tante kwamen we op een van mijn dada's: de onvriendelijkheid van moderne verpakkingen voor ouderen.
"Het is een schande dat ik bij de koffie de kleine aluminium melkverpakking niet kan openen zonder te morsen, zonder dat de melk er langs alle kanten uitspat en bij voorkeur op mijn kleren."
En het koekje bij de koffie uit de wikkel halen is vaak ook een hele karwei.
"Met mijn vingers gaat het NIET, zelfs niet op de inkeping die er is. Ik zou het papiertje willen opentrekken met mijn tanden, maar ik heb een vals gebit."
En zo ging het verder: de ongemakken bij het openmaken van theebuiltjes, flessen en brikken frisdrank, melk tot en met het openen van blikjes.
Ik vernam dat mijn oom en tante geregeld een notenkraker gebruikten om doppen open te draaien, of een schaar om open te knippen. Af en toe gebruikten ze zelfs het grote materiaal zoals een nijptang.
Toen haalde mijn tante een nagelschaartje uit haar tas.
"Dat heb ik sinds enkele maanden altijd mee."
Enkele maanden geleden las ik dat een doctoraatsverhandeling in Nederland ging over de gebruiksonvriendelijkheid van verpakkingen. Prima onderwerp voor toegepast wetenschappelijk onderzoek.
Teandere: We hebben niet enkel last met het openen, ook is het vaak een gesukkel met de bijsluiters van medicamenten en de gebruiksaanwijzingen op de verpakkingen. Niet vlot leesbaar: te kleine letters, moeilijk om de kerninformatie te vinden, onverstaanbare taal.
Een groot deel van die communicatie is benedenmaats.
Project OCMW Antwerpen, cel Culturele en Maatschappelijke Ontplooiingxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
