Ik ben ingrid
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is civiele dienst in verzorgingstehuis .
Ik ben geboren op 11/05/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De kinderen en kleinkinderen dat is al een hobby op zich,die houden je ook de hele dag bezig dus vervelen doe ik me nooit..
Ben geboren in België ( St-gillis (w))maar woon al sinds 1981 in Nederland.
Ben 5 jaar getrouwd met Jan en we hebben samen 7 kinderen,en 5 kleinkinderen,2 wonen er nu nog thuis ,de andere 5 hebben hun eigen stekkie al gevonden.
Naar de KNO arts geweest,we hebben daar 2 min. binnen geweest,even in de oren kijken,met een stemvork of zo tegen de oren en weer naar buiten,een nieuwe afspraak gemaakt voor een gehoortest,kan op zijn snelst op 6 april en een week later voor de uitslag ,dus nog enkele maanden geduld,dan de tv nog steeds hard,alles 2 keer herhalen,en noem maar op,maakt ook niet uit dat waren we al gewend haha. En nu wil ik vroeg op bed(wat vroeg is?) want we moeten vandaag nog naar het UWV voor een 2de gesprek weer bij een ander,voor de gedeeltelijke afkeuring ,een medich onderzoek krijgt hij niet omdat alles duidelijk op papier staat en hij toch ieder half jaar op controle moet bij de cardioloog en longarts en nu dus ook nog de kno-arts,zo bleef je maar bezig,ziekenhuis in ,ziekenhuis uit. Maar we mogen nog blij zijn ,vorig jaar waren we op vakantie bij mijn vriendin die in de pyreneen woont en zijn we een paar keer in Lourdes geweest daar woont ze vlak bij,ik ben er wel vaker geweest maar voor Jan en de kinderen was het de eerste keer,wat je daar dan allemaal ziet is ook met geen pen te beschrijven en mogen we blij zijn dat we nog met bijde benen op grond staan. Dit jaar gaan we er weer heen als alles blijft zoals het nu is,wil weer naar andere plaatsen toe,lekker de bergen in.
Zo naar het uwv geweest,heel gesprek gehad ,maar uiteindelijk is het zo dat Jan voor de helft is afgekeurt met ingang van maart,dan is het 2 jaar geleden dat hij is ziek geworden. Dus zoals het er nu voorstaat blijft hij de ochtenden werken en de namiddag valt onder de woa (wia). En dan te bedenken dat de arbo arts hem begin vorig jaar nog voor een hele dag wilde laten werken,toen is de cardioloog ertussen gekomen een heeft een brief geschreven naar de arbo dat ze nog blij mochten zijn dat hij nog voor halve dagen kon werken,hij had niet eens gedacht dat hij ooit weer aan het werk zou kunnen.. Dus eigelijk goed nieuw ,het was beter dat hij gezond was maar het is niet anders en nu is er toch weer wat druk van de ketel. We zijn nog lekker even de stad ingeweest om een verjaardags cadeau voor Annelisa want ze word zaterdag alweer 14 jaar Frankie heeft bijna alles al ingepakt en zijn bed heeft hij ook al afgebroken en slaapt nu nog voor die 3 nachten op zijn matras.
Zaterdag middag even om wat boodschappen geweest,moet ook gebeuren. s'Avonds kwam het buurmeisje vragen of we nog gebrek hadden aan een kleerkast,nu dat hadden we voor Sharon,want die was vorig wekend al thuis gekomen met folders voor een andere kast,blijkt het nog precies dezelfde te zijn als die ze graag wilde,kwam mooi uit,was nog zo goed als nieuw,had ze gekocht toen ze ging samenwonen ,wat niet lang stand heeft gehouden ,en nu ze weer thuis ging wonen had ze er geen plaats meer voor. Dezelfde avond nog opgehaald en morgen de rest. Zondag middag hebben we samen de kast in elkaar gezet,de rest wilde Sharon zelf doen en heeft ze ook nog gedaan (gedeeltelijk dan) want ze is de wekenden ook niet thuis maar bij haar vriend. Maar ze was er wel heel blij mee,net als een klein kindje dat een koekje krijgt en dat maakt je dag weer goed ,blije gezichten. Om half 12 kwam Frankie nog thuis voor zijn laatste week hier,zaterdag gaat hij samenwonen,weer eentje de deur uit,word wel stil hier,blijven er maar 3 meer over + Angela momenteel nog,maar die is op het moment ook aan het werken om haar relatie weer op het goede spoor te brengen met hulp van buitenaf wat wel aardig lukt maar zit nog wel met veel vragen waar ze nooit een andwoord op zal krijgen maar wat haar wel dwars zit.,heel veel dingen die ze haar moeder had willen vragen,maar die is er niet meer,het is ook niet makkelijk als je op je 17 je moeder verliest,maar met veel dingen probeer ik haar dan wel zoveel mogelijk te helpen ,wat aardig lukt ,maar een moeder is toch weer heel anders,wat ik er zelf van uitmaak is dat het een soort van verlatings proces is,de ene tijd is ze kwaad op haar moeder,de ander tijd mist ze haar moeder,heel wisselvallig .
Gisteren is Jan weer voor controle naar de cardioloog geweest,alles was goed ,hartslag ,bloeddruk enz... De medicijnen blijven ook hetzelfde niets meer of minder ,meer beter niet hij slik al meer dan 20 pillen per dag,elke maand bloed laten prikken en daar worden de trombose pillen weer op afgesteld. Is toch altijd weer een geruststelling,want op je 41 de eerste hartinfarct en op je 44 nog eentje met bijna fatale afloop is niet niks. Over een half jaar moet hij weer terug komen en dan moet hij ook gelijk voor zijn longen,want die werken ook nog meer voor 70 %. Dus al bij al toch positief nieuws gelukkig,want de angst blijft je toch steeds achtervolgen.
Zou vandaag gaan paardrijden,ik naar de manege ,maar dat ging ook niet door. Had er niet bij stil gestaan dat mijn paard nog maar voor de helft was afbetaald,maar als pleister op de wond kreeg ik toch nog een dikke kus. Groetjes Ingrid
Misschien een domme vraag maar hoe kan ik in een gastenboek een plaatje toegvoegen met een een link naar mijn blogje,bij voorbaad mijn dank.
Alles nog vrij rustig hier thuis,wel moesten van een ander horen dat Frankie 11 februari de sleutel krijgt van zijn chalet ,toen we er s'avonds onder het eten over begonnen zij hij dat hij gelijk al de zelfde dag alles zou oververhuizen en daar al bleef wonen,leuk dat we nu ook weten. Later is hij nog samen met Jan om balken geweest om een veranda te maken,waar we in het voorjaar mee willen beginnen.
Zondag is lekker rustig verlopen ,iedereen is weer veilig en wel thuis,wat altijd een geruststelling is. Morgen hoef ik niet te werken en heb ik de tijd om hier thuis weer wat te doen . Dinsdag moet Jan weer naar de cardioloog en dat is altijd wel weer spannend,hij voeld zich wel goed op het moment ,maar toch.
Veel heb ik op het moment niet te melden alles verloopt hier vrij rustig,wel heb ik de laatste week heel veel gesprekken gehad met mijn (stief) dochter ,wat alleen maar positief is.( Sorry maar stiefdochter is zo'n rare uitdrukking) Ze zit nu ook op therapie om al haar opgekropte gevoelens te kunnen uiten,wat voor haar het grootste probleem is. Ze is teleurgesteld in alles,en het doet haar zeer als ze ziet hoe de relatie is tussen mij en mijn kinderen.( Heeft zij nooit gekend) Door al die gesprekken met haar is de band nu wel een stuk beter geworden,ze bespreekt alles met mij,zoals vrouwekwaaltjes ,wat haar dwars zit doe je niet zo snel met je vader . Ik weet nu ook dat ze me hate toen ik met haar vader ging en ze alles probeerde om het ons zo moeilijk mogelijk te maken,wat ik wel kon begrijpen toen ,want het is toch hele verandering een andere vrouw in je leven die niet je moeder is. Maar met veel praten en geduld komt ze er wel ,en dat gaat nu al een stuk beter.
Heb vandaag de hele dag gewerkt en was flink moe toen ik thuis kwam,had geen zin meer in een uitgebreide maaltijd,dan maar een paar eitjes in de pan geslagen,was best wel lekker.
Ik ben ingrid
Naar de KNO arts geweest,we hebben daar 2 min. binnen geweest,even in de oren kijken,met een stemvork of zo tegen de oren en weer naar buiten,een nieuwe afspraak gemaakt voor een gehoortest,kan op zijn snelst op 6 april en een week later voor de uitslag ,dus nog enkele maanden geduld,dan de tv nog steeds hard,alles 2 keer herhalen,en noem maar op,maakt ook niet uit dat waren we al gewend haha.
Zo naar het uwv geweest,heel gesprek gehad ,maar uiteindelijk is het zo dat Jan voor de helft is afgekeurt met ingang van maart,dan is het 2 jaar geleden dat hij is ziek geworden.
gebed van een baby ???
Zondag is lekker rustig verlopen ,iedereen is weer veilig en wel thuis,wat altijd een geruststelling is.
Heb vandaag de hele dag gewerkt en was flink moe toen ik thuis kwam,had geen zin meer in een uitgebreide maaltijd,dan maar een paar eitjes in de pan geslagen,was best wel lekker.
