Ik ben ingrid
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is civiele dienst in verzorgingstehuis .
Ik ben geboren op 11/05/1961 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: De kinderen en kleinkinderen dat is al een hobby op zich,die houden je ook de hele dag bezig dus vervelen doe ik me nooit..
Ben geboren in België ( St-gillis (w))maar woon al sinds 1981 in Nederland.
Ben 5 jaar getrouwd met Jan en we hebben samen 7 kinderen,en 5 kleinkinderen,2 wonen er nu nog thuis ,de andere 5 hebben hun eigen stekkie al gevonden.
Sandra miste in haar voortuin vijver nog wat vissen en kikkers,nou Sandra hier heb je er een paar hoor. Hier schijnt nu het zonneke dus nog net op tijd hoop ik,want straaks moeten ze op het droge zwemmen.
Waarom huil je Mamma?" vroeg een jongetje aan zijn moeder. Omdat ik een vrouw ben." Antwoordde zij. Ik begrijp het niet. zei het jongetje weer. Zijn moeder knuffelde hem en zei met een vage lach: En dat zul je ook nooit doen lieve kind, maar dat maakt niet uit.
Later vroeg de kleine jongen aan zijn vader: Papa, waarom huilt Mama zomaar zonder reden?" Zijn vader kon alleen maar antwoorden: Alle vrouwen huilen zonder reden."
De kleine jongen groeide op en werd een jonge man, zich nog steeds afvragend, waarom vrouwen huilen.
Uiteindelijk riep hij de hulp in van God en vroeg ook Hem:
"God, waarom huilen vrouwen?" God antwoordde het volgende:
Toen ik de vrouw schiep, besloot ik dat ze speciaal moest zijn.
Ik gaf haar schouders, sterk genoeg om het leed van de wereld te dragen, maar ook zachte armen om comfort te bieden.
Ik gaf haar innerlijke kracht om, bevallingen te doorstaan en om tegen afwijzing te kunnen, welke zij vaak zou gaan krijgen, soms zelfs van haar eigen kinderen.
Ik gaf haar de hardheid, het doorzettingsvermogen om voor haar vrienden en familie te kunnen zorgen, zelfs wanneer iedereen het opgeeft. Zelfs ziekte en vermoeidheid houden haar dan niet tegen, en zij klaagt nooit....
Ik gaf haar gevoeligheid, zodat zij haar kinderen lief zal hebben, onder welke omstandigheid dan ook. Zelfs wanneer haar eigen kind haar pijn heeft gedaan. Ze heeft een speciale gave om kinderen weer te doen lachen, om tieners te helpen met hun twijfels en angsten.
Ik gaf haar de kracht om voor haar man te zorgen, ondanks zijn fouten en ik fabriceerde haar uit een rib van hem om zijn hart te beschermen.
Ik gaf haar de wijsheid, om te weten dat een goede echtgenoot zijn vrouw nooit pijn zou doen, maar dat hij haar soms test op haar kracht. En ook om haar man bij te staan, door dik en dun.
Voor al dit harde werk, gaf ik haar ook een traan om te laten. Het is van haar, zij kan het gebruiken wanneer zij dat nodig heeft. Het is haar enige zwakte.....
Wanneer je haar ziet huilen, zeg haar dan hoeveel je van haar houdt, en hoe goed de dingen zijn die zij voor anderen doet. En alhoewel ze dan nog steeds huilt, weet dan dat ze zich wel degelijk iets beter voelt.
We zijn alweer meer dan een week thuis en heb wel al wat foto's geplaatst maar hoe het hier nu weer thuis aan toe gaat niets geschreven. Al vrij snel hadden we alles weer aan de kant , de tuin ook want het ontkruid kwam ons tegemoet. s'Maandags zaten we alweer in het buitenland,deze keer was het geen Frankrijk maar Duitsland , we moesten nog om een paar boodschappen. Annelisa heeft haar pubergedoe ook nog steeds niet verleerd en kwam dinsdag avond pas om 11 uur ook nog eens naar huis,Jan was al vanaf 10 uur aan het rondrijden geweest om haar te zoeken,komt ze al jankend thuis en zecht sorry ,en als we vragen waarom huil je nou ? omdat jullie wel kwaad zullen zijn , we vroegen haar ,wat moeten we dan zijn ,juichen omdat je ook nog eens thuis komt en ons overal hebt laten zoeken,ze zou naar een vriendin toe gaan waar we ook zijn geweest maar die zelf niet eens thuis was. Ze vertelde dat ze via internet had afgesproken met een paar jongens van haar klas en was daar heen gegaan samen met weer een andere vriendin. Als ze dat gewoon had gezecht dan mag dat ook wel maar niet met leugens en dan niet op tijd thuis zijn,resultaat niet meer achter de pc,en op tijd thuis. Een paar dagen later moest ze om half 9 thuis zijn ,kwam ze weer pas om 9 uur thuis,en nu huisarrest is zo verre ,overdag mocht ze nog buiten ,na het eten niet meer. We hebben haar zaterdag weggebracht naar mijn zus in België en daar blijft ze nu tot vrijdag , heb het hele verhaal wel aan mijn zus verteld. Toen we bij mijn zus kwamen waren Sharon en Theo daar ook ,Sharon had ik ook alweer een hele week niet meer gezien dus dat wel weer fijn. Daarna nog een bezoekje aan mijn moeder die van niets af wist maar het wel leuk vond,haar cadootje dat we mee hadden genomen uit Lourdes vond ze heel leuk en verdween gelijk in een glazen kastje zodat er niets mee kon gebeuren. Daarna naar de oudste dochter toe want we moesten s'avonds naar een feest toe van Evert zijn zus. We hebben eten weesten halen in de frietuur ,een douche genomen en naar het feest en om 2 uur waren we weer thuis. Zondag heb ik Joerie nog gebeld en die is gelijk gekomen want we wilden weer op tijd naar huis toe. De cadootjes die we voor alle kinderen hadden meegenomen uit Frankrijk hebben ze nu allemaal gehad,allemaal hetzelfde , een wandelstok met een uitgesneden paardekop erop en een flesje met water uit Lourdes en ze vonden het alle 5 een leuk cado,de 2 jongsten hadden wat anders gekregen want die waren er toch zelf bij. Heb samen met Evert nog en grote emmer vol met boontjes getrokken om mee te nemen,een zak vol rabarber en een doos vol tomaten allemaal om mee te nemen naar huis. Om 14.00 uur zijn we weer richting huis gegaan ,maar ik moet altijd nog even wat boodschappen halen in België ,iets wat ze hier niet hebben. Om 17.00 uur waren we weer thuis,geeten en daarna even uitrusten op de zetel want om half 9 stonden Angela en Alex alweer op de stoep,die kwamen onze Pluis weer terugbrengen en hadden ook nog een GSM voor Annelisa meegebracht die ze niet meer gebruikten ,er zitten wel een paar krssen op maar dat geeft niet,alles werk goed en ze heeft nu ook nog een kleurenscherm , hoop dat ze er nu niet zo slordig meer met omgaat. Zo dat was het wel weer.
Deze keer geen foto's maar weer nieuwe gastenboek buttons,deze keer een pelikaan en een bloemetje. Wil je er ook graag laat dan in berichtje achter met de naam de je graag wilt en maak er een button van.
God schiep de ezel en zei tegen hem: Je bent een ezel. Je moet ononderbroken van de morgen tot de avond werken en zware dingen op je rug dragen. Je zult gras eten en niet zeer intelligent zijn. Je zult 50 jaar leven. Daarop antwoordde de ezel: 50 jaar zo te leven is te veel, geef me a.u.b. niet meer als 30 jaar.
Toen schiep god de hond en sprak met hem: Jij bent een hond. Jij zult over de goederen van de mens waken, hun trouwste vriend zijn. Jij zult eten, wat de mensen hebben overgelaten en 25 jaar leven. De hond antwoordde: God, 25 jaar zo leven, is te veel. A.u.b. niet meer dan 10 jaar.
Toen schiep god de aap en sprak met hem:
Jij bent een aap. Jij zal van boom tot boom zwaaien en je gedragen als een idioot. Je zal grappig zijn en zal 20 jaar leven. De aap sprak. God, 20 jaar als Clown in de wereld te leven is te lang. A.u.b. geef me niet meer dan 10 jaar.
Tenslotte schiep god de man, en sprak met hem: Jij bent een man, het enige rationele levende wezen, dat de aarde bewonen zal. Jij zal je intelligentie benutten, om anderen als jou onderdanen te maken. Jij zal de aarde beheren en voor 20 jaar leven. Daarop sprak de man: God, man te zijn voor slechts 20 jaar is niet genoeg. Geef me a.u.b. de 20 jaar die de ezel niet wilde, de 15 van de hond en de 10 van de aap.
En zo komt het, dat de man 20 jaar als man leeft, vervolgens trouwt en kinderen krijgt, waardoor hij 20 jaar moet werken als een ezel en zware lasten draagt, 15 jaar als een hond het huis bewaakt en eet wat de familie overlaat en tenslotte nog 10 jaar de aap uithangt, zich daarbij gedraagt als een idioot en de clown speelt voor zijn kleinkinderen.
Vertek weer voor een kort weekentje naar België ,zondag zijn we weer thuis en kom ik weer een bezoekje brengen op jullie blog,want vandaag lukte het van geen kanten.
Jan , ik en de kinderen zijn de dag na onze uitstap naar Louron s'middags na het eten gelijk vertrokken naar Gavarnie. 26 jaar geleden was ik daar voor het eerst geweest ook samen met mijn vriendin,maar ze kon die dag niet mee,had vorig jaar daar al heen gewild maar door gebrek aan tijd was dat niet gelukt dus dit jaar kost wat kost wilde ik er naar toe. Had er thuis al heel veel over verteld en toen we erheen reden was het net of het was de dag van gisteren,herkende alles weer terug,raar is dat. Veel was er niet veranderd , je moest nu betaald parkeren en er waren wat winkeltjes bijgekomen. Voor het eerst zijn we nu gestopt bij de brug van Napoleon,wat was dat eng zeg,wat een diepte maar heel erg mooi,dus al bij al een hele indrukwekkende dag gehad. We hebben meer dan 100 foto's van die ene dag maar die kan ik jammer genoeg niet allemaal plaatsen,misschien zet ik ze nog wel in een foto album en dan kan iedereen ze zien.
vervolg vakantie : col d'aspin-arreau-louron-bordes
Drukke dag gehad,maar niet minder leuk.Het was gelukkig geen 40 graden meer maar nog wel rond de 30 dat is meer dan genoeg. We zijn via col d'aspin naar Louron gereden,natuurlijk met pitstops , voor onze vrienden is 150 km toch vlak bij de deur,voor ons is het wel anders,maar het is voor ons gewoon genieten van alles om ons heen. Na het avond eten hebben we we samen nog zitten zingen en zijn daarna naar een dorpje gereden daar in de buurt voor het optreden van de plaatselijke band,het was daar kermis.
In de namiddag van onze 4de vakantie dag zijn we met ons viertjes naar Lourdes geweest,omdat ze daar laat eten, half 9 kon dat dus makkelijk,er zat een klein beetje wind maar of het nu echt frisser was ?
Vanwege de warmte hebben we de eerste week van onze vakantie niet veel kunnen ondernemen,maar dat was overal hetzelfde,blij dat je binnen kon zitten in de ( koelte). Ik probeer nu elke dag wat foto's te plaatsen van onze vakantie.
BERICHT !!!! We zijn vrijdag ochtend veilig en wel weer thuis gekomen,na 3 weken te hebben genoten in de pyreneeen van onze vakantie. Nu het volgende : Ik ga vanwege persoonlijke redenen de naam van mijn blog veranderen. De reden waarom:Toen we op vakantie waren ben ik maar 1 keer op internet geraakt en daar las ik een berichtje van mijn ex ( Annelisa haar vader ) in mijn gastenboek op mijn persoonlijke website,hij was daar dus geweest en had een berichtje achter gelaten over eerlijkheid iets wat hij zelf nooit heeft gekend, het gene ik heb geschreven op mijn site waren geen leugens alleen de pure waarheid en dan nog niet eens het topje van de ijsberg. Nu is weer weer ontslagen uit een ontwenningkliniek en woont weer op zichzelf en had voor de lol nog maar een mailtje verstuurd naar Annelisa haar emailadres met nog een heel ander verhaal,gelukkig heb ik dat kunnen onderscheppen ,maar heb het wel aan Annelisa laten lezen , eerlijkheid duurt het langst zullen we maar zeggen. Annelisa is nu wel heel erg overstuur en is bang dat haar vader nu deze kant op komt en durft niet meer aan het nieuwe schooljaar te beginnen. We hebben haar gezecht dat ze daar niet bang voor hoeft te zijn want er zijn altijd vriendinnetjes waar ze mee naar school fiets enz... Omdat ik hier altijd ons dagelijkse doen en laten schrijf en ook foto's plaats wil ik niet dat hij verder niet nog een inpact op ons leven heeft , Jan zij van : je laat je toch weer niet na 14 jaar de les lezen wat ik ook niet doe,maar heb geen zin in mailtjes van zijn kant,heb ik helemaal geen zin , we leven in een vrij land ??? Groetjes Ingrid en de foto's komen er aan.
Wat ben ik blij dat er nog mensen zijn die tijd voor je vrij maken, ook al hebben ze eigenlijk geen tijd die naar je willen luisteren, als je alle moed hebt opgegeven waarbij je kunt uithuilen zonder je daarvoor te hoeven schamen die je sterkte wensen, als je weggaat op zondagavond die vragen hoe het ging als je weer terug komt op vrijdagmiddag die zich proberen in te leven in jouw moeilijke situatie en je weer op weg helpen bij wie ik mezelf kan zijn en bij wie ik me niet waar hoef te maken met wie ik kan praten, huilen, lachen, actief zijn of lekker luieren.
O God wat ben ik blij dat er nog mensen zijn die ondanks alles toch mn vrienden zijn en blijven
Ik ben ingrid
Sandra miste in haar voortuin vijver nog wat vissen en kikkers,nou Sandra hier heb je er een paar hoor.
Groetjes Ingrid.
We zijn alweer meer dan een week thuis en heb wel al wat foto's geplaatst maar hoe het hier nu weer thuis aan toe gaat niets geschreven.
