Koen en Sandra Van De Maele-Verhulst uit Waregem verhuisden in de zomer van vorig jaar van Waregem naar het Franse Prayssac. Het hoe, wat, waar en waarom lees je vanaf deze week hier op de blog!

'Wij zijn Koen en Sandra, afkomstig uit het West-Vlaamse Waregem (het bovenste bolletje op de kaart) maar wonen momenteel in Prayssac (het onderste bolletje op de kaart): een dorpje in de Lot, een streek die deel uitmaakt van de Midi-Pyrénées in Frankrijk. Wat drijft iemand er toe zijn hele hebben en houden, zijn zekere en niet eens zo gekke leventje op te geven voor een nieuw en onzeker begin in het buitenland?

Het lijkt wel een modegril te zijn. Denk maar aan de talrijke programma’s die succes oogsten door te vertellen hoe en waarom velen de stap zetten. En toch is het veel meer dan dat. Het is een innerlijk verlangen dat stilletjes groeit tot het zoveel vorm krijgt dat het zowat een roeping wordt.

Wij hebben het eigenlijk altijd wel, hetzij onbewust, geweten dat we iets anders met ons leven wilden gaan doen. Want hoe mooi en goed het allemaal wel was, het leek nooit voldoende te zijn om ons volledig tevreden te stellen. Er moest iets meer zijn.

Bij ons begon het allemaal acht jaar geleden toen we voor het eerst, per toeval, in de Lot belandden om er onze vakantie door te brengen. Het was meteen raak. Vooral Koen had onmiddellijk het gevoel er thuis te komen en het idee dat hij op deze plek de rest van zijn leven wou doorbrengen.

Prachtig stukje wereldbol waar het nog mogelijk is uren in de bossen te lopen zonder ook maar iemand tegen te komen, of te fietsen tussen de uitgestrekte wijnvelden zonder voorbijrazende auto’s, waar de lucht nog niet bezoedeld is door overheersende industrie, waar mensen nog tijd voor elkaar maken, waar het leven zo simpel in elkaar lijkt te zitten zonder drang van overheersing en overbodige luxe nastreven, waar de dagen langer lijken en de zon meer schijnt. Maar natuurlijk, op vakantie lijkt alles mooier, toch?

We hadden beiden een drukke, verantwoordelijke job en bij thuiskomst ging ons leventje gewoon z’n gangetje als voorheen. Maar niet zonder af en toe, met heimwee, terug te denken aan die korte periode in de Lot. Niet zonder te verlangen naar een soberder leven, met en voor elkaar.'

Wordt vervolgd