Weer veel kindjes die op de kamer moeten blijven; maar elke keer opnieuw zijn die zo gelukkig met de plezante aandacht en het stukje speelgoed, puzzle of gezelschapsspel.
Anderen zijn, spijtig genoeg te ziek of te moe en willen liever TV kijken, rusten en slapen
We hadden er eentje vandaag dat wel naar de klas kwam, maar uiteindelijk toch liever terug naar haar kamer wou … een beetje een verlegen meisje.
Er zijn wel meer kinderen die liever niet naar de klas komen … te ziek, te moe of gewoon verlegen. (zeker de plus 10 jarigen)
De jongen met het charge syndroom, die al eerder werd opgenomen, herkende meteen en gaf me een glimlach cadeau van oor tot oor… zo iets geeft natuurlijk een geweldig goed gevoel.
Dan was er ook nog het kleine lieve meisje, dat maar al te graag op de gang of in het klasje wou spelen, maar ze mocht haar kamer niet echt uit, maar het badje met pop en een DVD van minions maakte veel goed voor de lieve meid … maar zijn ze niet allemaal lief? … ieder op zijn/haar eigen manier?
Zoals die jongen, op de kamer ernaast. Geen woord Nederlands, Frans, Duits of Engels … en toch zo duidelijk kunnen maken dat hij blij was met de aandacht, maar hij moest echt niets hebben; hij had al meer dan genoeg.
Andere kinderen willen enkel tekenen en/of kleuren, zoals dat ene meisje dat absoluut een tekening wou maken voor de dokter die haar had geopereerd. Super blij was ze, toen ik haar wat stiften gaf en een klerenplaat van een ‘berendokter’ … en ze wou graag ook het spel monopoly, zodat haar papa ook wat te doen had.
Het meisje dat net werd opgenomen wou enkel rusten en slapen … te gespannen voor wat er allemaal gaat gebeuren. De jongen, die net aankwam, nam maar al te graag wat speelgoed mee om de spanning wat te breken.
Sommige kinderen zitten er wat gestrest bij als je de kamer binnen komt, maar met een paar zotte gezichten, fleuren die al snel op.
De kindjes die te klein zijn , bezoek ik meestal ook (als het toegelaten wordt), al was het maar om ook wat aandacht te geven aan de ouders en/of grootouders, die de aandacht ook wel kunnen appreciëren … maar speelgoed krijgen ze natuurlijk niet.
Veel meer kan je voor die kids niet doen, maar het maakt voor hen een wereld van verschil.

14-03-2017, 20:25 Geschreven door Vrijwilliger Pat
Reageren (0)

Voor ik kon beginnen vandaag, moest ik na een korte en snelle briefing, eerst een MRI laten doen (voor een Schwannoom in mijn oren)
Tegen dat ik terug was, had Sara reeds bijna alle kamers gedaan. Er waren weer veel baby’s en kleine peutertjes; dus weer niet veel volk voor ons klasje.

Op de gang kwam ik nog één van de twee gekke CliniClowns tegen. Blijkbaar is die andere gekke mevrouw op haar poep gevallen en dat moet 'wreed' veel pijn gedaan hebben, want los in twee hé; die poep… en dat groeit niet vanzelf aaneen natuurlijk. Nu ja veel mensen lopen rond met twee halve poepen (gevallen als kind en zo zeker?) Dus je kan daar mee leven! Tegenwoordig verkopen ze wel zo van die secondelijm, misschien is dat wel een goed zalfje?
Enfin, hopelijk is weer snel te been; met één poep of met twee halve.

Dus maar één knutsel- en babbelmeisje in onze klas … een deugniet eerste klas. Sara en ik hebben in alle geval veel bijgeleerd hoe je centjes kan los krijgen van je mama en zeker van papa, als je spaarpot(ten) al propvol zitten en je er niet mag aankomen. We hebben weer hartelijk en vooral veel gelachen; want of het allemaal waar is, is nog maar de vraag.
Door al dat gebabbel, is haar knutselwerkje niet afgeraakt en ze mocht vandaag nog naar huis, dus hebben we alles mooi bij elkaar geraapt en kan ze het thuis verder afwerken.

Ondanks de relatief korte tijd dat ik vandaag aanwezig was, heb ik me toch weer goed in m’n vel en nuttig gevoeld … waarvoor vooral dank aan die kleine wijsneus.

07-03-2017, 00:00 Geschreven door Vrijwilliger Pat
Reageren (0)