Weer niet teveel kinderen . Dat is goed natuurlijk, want een ziek kind is nooit leuk.
Van de 4 tieners, was er maar één die graag naar ‘t klasje wou komen, één ging nog voor school werken, een ander had nog teveel pijn en de laatste had er totaal geen zin in.
Dus het beloofde een rustige dag te worden Trouwens, er moest bij die ene nog een vervelend verband weggenomen worden … dus wachten maar.
10.00 uur: nog steeds niemand … dan maar de uitleenlijst nakijken en corrigeren.
10.30 uur: het keukentje gereinigd en alle bijbehoren.
10.45 uur: eindelijk daar is de jongen, maar hij heeft z’n moeder meegenomen. Het was duidelijk dat ze beiden een heel goede band hebben en ze begonnen meteen een spelletje te spelen onder hun tweetjes. Daarna vroegen ze materiaal om een verrassing te maken voor oma, die jarig was vandaag.
Ik zat er wat verweest bij, maar vond het fijn om moeder en zoon zo bezig te zien en te horen praten met elkaar.
Ondanks ik zo goed als niets heb moeten doen, kreeg ik toch weer een “bedankt meneer!” … Voila, zo simpel kan het dus ook zijn.