Voor onze wandeling van vandaag hebben we opnieuw voor een iets langere afstand gekozen. Al heel vroeg vertrekken we naar Mazenzele, waar wandelclub Horizon Opwijk de jaarlijkse Horizontocht organiseert, een 50 km wandeltocht. Het is vrij koud maar het is droog en daar kunnen we perfect mee leven.

Samen met onze inschrijfkaart krijgen we een pakketje bonnetjes voor bevoorradingen onderweg. We verlaten de startzaal en al direct duiken we een donker pad op. En het oud niet op bij eentje. De ene veldweg volgt de andere op . Het is uitkijken om niet te struikelen. Jammer dat het nog zo donker is want we wandelen vast door een mooi natuurgebied. We wandelen naar het gehucht Droeshout. Het landschap is hier glooiend en af en toe krijgen we zelfs enkele kuitenbijterjes te verwerken. Voordeel is dat we het allang niet meer koud hebben.

We doorkruisen het natuugebied “Regenwortel”. Na bijna 7,5 km komen we terug in Mazenzele voor de eerste controle. Hier op het plein aan de kerk huist de Sint Pietersgilde, de plaatselijke schuttersclub. We genieten even van een tas lekkere koffie en enkele minuten later gaan we alweer op pad. Ondertussen is het weer helemaal klaar en we kunnen onze zaklamp opbergen. Zelfs het zonnetje laat zich af en toe zien, al geeft ze niet zoveel warmte meer toch maakt ze de wandeling aangenamer.Via Den Dries en een resem padjes trekken nu naar Asse toe, gelegen op de rand van de Faluintjesstreek en het Pajottenland. We wandelen langs het Bladerenkwartier. Nu ja bladeren, zeg maar kasseien! Dan gaan we nog even door een bosje en we komen aan in een zaaltje in Asbeek voor de tweede controle. Straks zullen we hier nog eens terugkomen. We wisselen hier een bonnetje in voor een lekkere tas soep met brood.

Meteen daarna gaat het flink bergop richting Asse-ten-Berg. Het is hier een mooi wandelgebied en af en toe kunnen we genieten van mooie vergezichten. We ontwaren in het landschap zelfs een kasteel. Het is een lange lus van bijna tien km met heel wat heuvels maar wel doorheen een prachtige natuur. Modderige glibberige paadjes, niet verwonderlijk met wat er door de hemelpoorten omlaag gekieperd is . En dan bereiken we terug het parochiezaaltje van Asbeek. Hier zijn we halverwege onze vijftig en kunnen we over onze bagage beschikken. We werken hier ook onze lunch binnen.

En dan nu terug op pad, een gans andere richting uit. We verlaten nu even de Faluintjesstreek en trekken het Pajottenland door. Het parcours wordt nu iets vlakker maar zeker niet minder modderig. Aan de velden met schuingezette hoge stokken zien we dat we in de streek zijn van de hoptelers. Hop is een basisbestanddeel voor bier en de hop wordt vooral geteeld in de streek van Poperinge, Aalst en Asse. Jammer genoeg blijven er nog slechts weinig telers over. Toch zijn er in de streek verscheidene restaurants die de “hoppescheut” op het menu staan hebben. Het zijn jonge ondergrondse scheuten van de hoppeplant. De scheuten worden heel vroeg in het voorjaar geplukt, iets wat een heel tijdrovend werkje is.

Na een poosje komt de abdij van Affligem in zicht. Het is een Benedictijns klooster dat reeds vroeg in de 11^de eeuw zou zijn ontstaan. De abdij werd in de loop der eeuwen verschillende keren verwoest maar telkens weer heropgebouwd of gerestaureerd. De abdij kennen we vooral van het abdijbier “den Affligemsen”. Bovendien kan de abij ook bezocht worden. Wij houden het bij een bezoek aan “d’ oude brouwerij”, de taverne die aan de brouwerij verbonden is. Het is er bovendien ook controle en we krijgen er een suikerwafel voor bij de koffie die we er nuttigen.

Geen paters te zien om onze zonden te vergeven en dus gaan we het richting Meldert zoeken. Langs vele kronkelende paadjes alweer en door het Kluisbos. Meldert ligt pal in de Faluintjesstreek. Ik vond niet zo direct wat er eigenlijk met”faluintjes” bedoeld wordt maar de naam zou ontleend zijn aan het moerasachtige gebied in de vallei van de Molenbeek, tussen Meldert en Moorsel . Het zou afgeleid zijn van het Franse “Falourde” wat takkenbos zou betekenen. Jaarlijks is er in Meldert een soort van oogstfeest “ Pikkeling” genaamd

We komen voorbij ene preiveld en blijven even kijken hoe een machine de prei netjes uit de grond haalt. Handwerk komt er niet meer aan te pas. We lopen nu naast de lege akkers en dan vlakbij een voetbalveld is er in een plaatselijk cafeetje nog een controle. We ontmoeten er enkele wandelvrienden en besluiten de resterende 12 km samen te wandelen.

Tussen twee weiden proberen we ons evenwicht te houden. Reeds vele wandelaars zijn ons voorgegaan en dat heeft de toestand van het paadje er niet op verbeterd. We huppelen dan ook van de ene “oever” naar de andere. Dan wandelen we via de Elderberg en de Zuremeersen en bereiken zo Baardegem waar we de allerlaatste controle hebben bij “Ingrid”.

Er resten ons nu nog maar een goeie 5 km. Deze zijn zeker niet de minste. Als kers op de taart mogen we het doorheen het Kravaalbos langs “bladerige” paadjes. Het Kravaalbos maakte ooit deel uit van het Brusselse Koolbos, net zoals het Hallerbos trouwens en het Zoniënwoud.

En zo bereiken we dan terug Mazenzele, de startzaal. We hebben blijkbaar onze hemel verdiend want bij het afstempelen krijgen we nog een potje versgemaakte rijstpap met bruine suiker (nee niet met gouden lepeltjes)

Het was een tocht doorheen een mooi gebied tussen de Faluintjesstreek en het Pajottenland. Meestal langs onverharde natuurwegen. Vaak was het heel modderig Gelukkig was het vandaag droog zoniet hadden deze wegjes wel eens voor veel gesakker kunnen zorgen.