In mijn eerste artikeltje over "Jefke" de robot beloofde ik foto's van onze held. Wel hier volgen er dan enkele. Onze vriend werkt nauwkeurig, zonder haperingen. Geloof me, geen greintje afval, op voorwaarde dat men hem om de 2 à 3 dagen zijn werk laat doen. Nat gras is echt geen probleem - ik testte het uit zelfs in een fikse regenbui.
Een paar winters geleden, het weder was bar slecht en in de tuin viel niks meer te beleven ... ik werd er melig van. Toen besliste ik me eens te wagen om een echte grote vogelverschrikker te knutselen. Ik trok naar het tuinhuis en kwam binnen met een plank, een paar stokken en een jute lap + kippendraad.
Manlief kon zijn ogen niet geloven ... reactie ... "wat ben jij van plan ?".Ik legde hem uit hoe ik ging te werk gaan , maar dat hij mij moest helpen om op de jute lap een lachend gezicht te tekenen. Nu moeten jullie wel weten dat ik totaal geen tekentalent heb. Hij vond dit een prettig idee. Een paar dagen nadien was ik erin geslaagd een soort pop te maken die oude kleren aan had. DAAR ZAT IE DAN, op een keukenstoel, want het was beginnen sneeuwen. Hij werd onze derde man aan tafel !!
Het weder klaarde op en dus vloog de pop buiten. Wij hebben hem ZANDER genoemd. Op een bankje in de tuin waakte hij stoer, doch het weder speelde parten. Het regende pijpenstelen , en ik zag in, dat hem op die manier geen lang leven zou gegund zijn. Allé, de pop werd in het tuinhuisje gezet, om op te drogen.
Na wijs beraad ... hebben wij onze ZANDER, dan maar onder het afdak in een hoekje, vooraan ons huis geplaatst. Mensen schrokken hun een hoedje als zij uit hun auto stapten om naar de voordeur te stappen. Zij dachten werkelijk dat daar een verborgen persoon zat. De schoolkinderen met hun fietsjes, vonden hem leuk .Hij werd intussen graag gezien en reacties waren er te over. Doch in het vroege voorjaar stak er een storm op, en de volgende morgen zat onze ZANDER, zonder zijn petje op zijn hoofd. Jammer toch. Ik had al gauw een ander gevonden en het euvel was hersteld. De dag nadien, ging ik 's morgens toch gauw even kijken of onze vogelschrik nog alles had en tot mijn grote verbijstering zag ik toen ik de voordeur open deed dat zijn "eerste petje" netjes voor ZANDER zijn voeten lag. WIE deze goede daad gedaan heeft weet ik nog altijd niet ... maar één ding is zeker ... ZANDER ... is een meubelstuk geworden voor groot en klein , en nu zal ik het moeilijk over mijn hart krijgen hem weg te halen. ZIJN kleren zijn verbleekt van de zon, zijn jeans is bijna wit geworden, alleen zijn verfschoenen lijken het nog te doen. Wie weet ... dat ik hem toch nog op een dag ... een nieuwe outfit geef !!
Onze "Flipper" vindt dat er genoeg water valt, dus blijft hij vrolijk wachten op het zonnetje !! Gelukkig kunnen wij rustig wandelen op de paden en zo kijken naar het opkomende onkruid , maar vooral naar de verdere ontwikkeling !! Dit hoekje vormt geen zware arbeid , alleen maar leute en plezier .
Hoe wij Zoety leerden dansen .... met een snoepje natuurlijk ... en zeggen "mooi meisje". Het is gelukt hoor. Zij speelt nog altijd mooi meisje, maar nu ook zonder snoepje !!
Prunussen zijn er in alle soorten. Wij staan momenteel in bewondering voor onze 15 jaar oude "Amonagowa". Een boompje of struik die door de meeste tuinliefhebbers vergruist wordt als "niet mooi". Wel ik ben het er niet mee eens. Hij heeft zo zijn voordelen :
Hij is smal zuilvormig en neemt dus weinig plaats in. Wil men onderbeplanting doen met eender welke goedgroeiende vaste plant .... het lukt. Ik zette hem in een vierkant omrand met buxus en naast de stam nog eens 2 hosta's (die vooral het onkruid tegenhouden). Zijn roze bloemenpracht is een fantastisch zicht in het soms sombere voorjaar , maar na een week of 4, al naargelang het weder, heeft hij groen blad, wat voor de meeste mensen dan als eentonig bestempeld wordt.
Hij is ook een prachtige compagnon met de donker mauve sering, die ongeveer op het zelfde tijdstip zijn geurende bloemen heeft. Deze blijven langer aan de takken en men kan er dus prachtige vazen mee opvullen.
Met dit pensum wil ik dus vandaag "eerherstel" voor onze en andere "Amonagowa's" !!
Leuke meisjes zijn het , die opgroeien in hartje Antwerpen. Het zijn dus echte stadsmusjes, die hun werkelijk zalig kunnen vermaken in onze tuin. Het allereerste wat ze willen doen is gaan spelen in de tuin. Ellen heeft haar stek onder de grote dennen. Het is haar Elfenhuisje en zo leert zij haar kleine zusje hier ook van te genieten ... Marion is nog een echte flapuit ... Toen zij over de brede tuinpaden liep riep ze plots "Tante heeft veel straten hé papa", waarop wij volwassenen hartelijk moesten lachen. "Kijk nu mijn mooie sjoenen es", waarop Ellen spontaan reageerde "Dat is niks hoor .... bij tanteke mogen wij ons lekker smerig maken !!" Ons "Jefke de Robot" trok natuurlijk ook alle aandacht , doch hiervoor moesten wij naar ons tuinhuis, want het was flink beginnen regenen. Marion "bah ... dat stinkt hier " en weg was ze . Er stond nog een rest van koemest te wachten op betere dagen. "Jefke" kreeg van haar geen seconde aandacht meer, terwijl Ellen toch nog kwijt moest dat het precies een botsautootje was !! Ik hoop vooral dat zij nog lang kind zullen blijven - vrolijkheid en spontaniteit is onbetaalbaar.
Een paar jaar terug, stonden wij voor een echt probleem met onze 80m lange Leylanddi hagen. Zij waren bijna 80 cm dik , en een hele klus om al het snoeiwerk uit te voeren. Met wat hulp en de laatste jaren met vakmanschaphulp kregen wij een behoorlijk resultaat. Tot de dag dat we vaststelden dat onze lieverds rossig begonnen te worden , grote gaten vertoonden en gewoon afstierven. Er moest een oplossing komen. De tuin zou heraangelegd worden en zoals wij hem thans noemen "een seniorentuin" , met brede paden , rozenperken, enz. De fameuze hagen werden allemaal gerooid door vakmensen. Een nieuwe afrastering met Bekaertdraad werd geplaatst . Niet onze directe keuze ... want heel de tuin zou geen rugdekking meer hebben !! Maar ja ... Voor de Gemeente moest het een haag of draad worden. Wij opteerden dus voor het laatste .... we wilden niet meer geconfronteerd worden met het zware snoeiwerk + alle afval dat het meebracht. De tuin heeft thans reeds een prachtig uitzicht ... doch deze winter, zou ik meer privacy maken, maar hoe ? Ik ging eens praten met een man "doe-het-zelver" en hij bracht mij op het idee om heel eenvoudig "florida-latjes" door de draad te weven. Meteen was ik verkocht ... In sneeuw, wind en regen heb ik mij deze wintermaanden dus beziggehouden met latjes weven. Nu dat alles wat nodig is mooi donkergroen uitzicht heeft, komen de planten stukken beter tot hun recht ... en de lelijke Westenwinden kunnen minder stuk maken.
Zoals ik vroeger reeds zei .... "voor alles is er een oplossing, doch men moet wel even nadenken en niet opgeven" !!
Een tijdje gelden bezocht ik in mei de tuinbeurs in het Kasteel Cleerbeeck te St.Joris Winge.
Na een wandeling met ons hondje Zoety hield ik even stil bij een kraampje met een man die riep : "Héla madammeke, koop je geen Japanse Wonderbloemen ? Nieuwsgierig, ging ik een kijkje nemen naar de vele kistjes die volgestapeld lagen met bruine wortelstokken. Op mijn vraag hoe deze bloemen hun Latijnse naam was zei hij gewoon ... "Kijk ... hier is een foto (zie hierboven) van de Japanse wonderbloem. Je plant ze 5 cm diep en 20 cm uit elkaar - en als je er 10 koopt krijg je er 5 bovenop. Ik waagde de gok.
De wortels werden netjes in de grond gezet en half juli was er veel blad te zien, mooi, maar niet kleurrijk. Tot begin augustus, op een mooie zachte zomeravond, ik vaststelde dat er mooie rode en gele trompetvormige bloempjes met een zachte geur zich openden. Het werden prachtige struiken, doch in de dag, in volle zon, bleven alle bloempjes dicht tot 's avonds.
Al mijn tuinboeken werden bovengehaald, ik zou en moest de Latijnse naam kennen. Niks te vinden.
Enkele tijd later bracht onze overleden Paus een bezoek aan Polen en plots dat ik, waarom weet ik niet, aan mirakels. Een belletje ging rinkelen en ik dook terug in mijn oude Elseviers tuinboek. Hmmm , eens zoeken onder mirakelbloemen en het was bingo. De echte naam luidt :
Zoety is een kleine witte Bichon frisee. Nu 4jaar 1/2. Het zijn hondjes die niet ruien, hebben geen schilfers en voor mensen die allergisch zijn , zijn zij dus perfect. Als puppy moet men hen wel streng behandelen. "Niet aankomen" ... is zo'n bevel. U kunt er op aan dat zij zelfs op het nieuwe aangelegde grasperkje zeker geen plasje of pakje gaan maken. Alleen is er één nadeel ... volgens mijn echtgenoot, kost hem dat hondje een fortuin !! Van een verjaardagsgeschenk gesproken !!. Inderdaad, elke maand moet onze juffrouw naar de kapper en dat kost zo maar eventjes 40 . Het resultaat is natuurlijk prachtig na 2u30 werk. Het wassen, het fönen, en nadien het knippen. Enfin, het loont echt de moeite en er zijn maar een paar goede kwekers in België die dit onder de knie hebben. De Bichon stamt van origine uit Teneriffe. Later werd hij in Frankrijk ingevoerd. In de VS is hij geweldig populair en zo staat in verschillende tijdschriften vermeld : "One's a Bichon, always a bichon". En terecht. Op voorwaarde dat men deze diertjes niet een hele dag alleen laat zitten. Dat kinderen het niet voortdurend knuffelen , doch dat men hen laat merken dat zij heeeel graag gezien zijn - dan kan men alles aan met dit ras. Het zijn charmeurs, die allerlei truukjes na een paar keer onder de knie hebben, als men hen tenminste de nodige aandacht geeft. Wie meer wil weten .... mail mij
Sinds verleden jaar werd het moeilijk voor mijn man om nog zware arbeid aan te kunnen. Alleen moesten er oplossingen komen voor het grasperk (grasmaaien) en het snoeien van hagen. Het grasperk wordt sinds een paar weken nu perfect gemaaid door ons "Jefke" (een robot). Bijzonder leuk om naar te kijken. Hij doet eerst de randjes en dan werkt hij in V-vorm het hele pleintje af. Er komt geen kruiwagen meer aan te pas om maaisel weg te halen, want alles wordt zo fijn versnippert dat men het niet ziet op het grasplein. Dus voor alle problemen zijn er oplossingen. Wij zijn dus uit de zorgen voor de prijs van een nieuwe grasmachine (duwer/trekker). Onze lieve buurman Pierre, die verleden jaar deze taak trouw elke week heeft vervuld, kan nu rustig met ons een pintje pakken en mee genieten van ons "Jefke" !! In de toekomst plaats ik wel enkele foto's. Tot later met andere praktische tips.
bloemenslinger
