Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
06-03-2010
Bob
Het dateert al van vorige zondag. De recuperatie van Nonkel Bob door de vrolijke vrienden van het ANZ. Het was de intro van het betreffende nieuwsitem op tv (één). Maar daar gaat het niet over. Alhoewel. Er was ook de hommage voor Jacques Brel. De televisiemakers gunden ons evenwel niet na te gaan wat voor hommage dat wel kon zijn in dat clubje. We kunnen de organisatoren toch niet gaan verdenken noch van wat grappige provocatie (dat is hen te veel eer aandoen); noch van compensatie voor de schabouwelijke reactie van hogervermelde nonkel op de vermeende aanval op het vlaemsche volk, reeds enige jaren geleden (dat is hen te veel ootmoed toekennen). Stel je voor een heus eerbetoon vanuit die hoek aan een van onze grootste landgenoten! Maar daar gaat het ook niet om. Wat ons wel stoort, ... och, laat maar. Tenslotte is het niet meer dan een fait divers. In de correcte betekenis van het woord.