Aan ’t eind van de week sta ik stil bij het volgende:
06-03-2010
Bob
Het dateert al van vorige zondag. De recuperatie van Nonkel Bob door de vrolijke vrienden van het ANZ. Het was de intro van het betreffende nieuwsitem op tv (één). Maar daar gaat het niet over. Alhoewel. Er was ook de hommage voor Jacques Brel. De televisiemakers gunden ons evenwel niet na te gaan wat voor hommage dat wel kon zijn in dat clubje. We kunnen de organisatoren toch niet gaan verdenken noch van wat grappige provocatie (dat is hen te veel eer aandoen); noch van compensatie voor de schabouwelijke reactie van hogervermelde nonkel op de vermeende aanval op het vlaemsche volk, reeds enige jaren geleden (dat is hen te veel ootmoed toekennen). Stel je voor een heus eerbetoon vanuit die hoek aan een van onze grootste landgenoten! Maar daar gaat het ook niet om. Wat ons wel stoort, ... och, laat maar. Tenslotte is het niet meer dan een fait divers. In de correcte betekenis van het woord.
Deze week een paar keer Phara gezien. Is vaak beter dan andere nieuws- of duidingsprogramma's, al was het maar omdat men er de mensen al iets langer laat uitspreken. Maar daar gaat het niet om. Terzake nu. De avond van de carrefour-ontslagen mocht een arbeidssocioloog uitgebreid aan het woord. Als mensen enkel vanuit hun hokje praten, gaat 'het algemeen' wat verloren. De helikopter (van het dito-zicht) blijft dan aan de grond. De brave man beweerde dat het in de voedseldistributie globaal gezien niet zo slecht is. Voor 2000 ontslagen aan de ene kant zijn er zeker evenveel nieuwe jobs aan de andere! Verlies bij GB, Carrefour; och ja, maar ook nieuwe jobs bij bv. Colruyt. Dat kan goed zijn, maar zeg dat maar eens aan die 2000 van de Carrefour! En dat dan nog de avond zelf dat die mensen dat te horen krijgen! En nog iets anders: Gaan die ontslagen werknemers van de Carrefour zo maar naar de Colruyt kunnen? Dan zullen ze eerst nog ernstig moeten sleutelen aan klantgerichte vaardigheden zoals vriendelijkheid, ... Maar ook dat is weer een probleem van het management.
Deze week vaak gezien vanuit Buizingen.In het journaal.En ook in de Laatste Show.
Geluk gehad dat hij er al stond na amper een kwartier. Niet dat hij het bloed al geroken had.Nee, zo is hij niet.Nette jongen; alhoewel met rode neus, maar dat is van de kou. Het wou toch wel lukken dat hij via de RTBf (et vlan, pour les flamingants) op het goede pad werd gebracht. Maar daar gaat het niet zozeer om, om dat rap-ter-plaatse-zijn.
Waar ik me wel meer en meer aan stoor, is die alles-zaligmakende noodzakelijke aanwezigheid op de plaats van onheilen, rampen, misdaden, ...
Een vorm van ramptoerisme?Eigenlijk niet, want we zijn nog redelijk proper met de getoonde beelden. Op andere zenders (in andere landen) gaat men veel verder.
Een meerwaarde voor de nieuwsmelding?Ja, in sommige gevallen, maar laten we dat toch niet overdrijven! Want kijk, de dag na de treinramp werd het hele gebied afgebakend, en toch bleven onze verslaggevers ter plaatse.
Nog straffer enkele dagen later bij de berichtgeving over de Raad van State (Fortisarrest).In godsnaam, wat is de meerwaarde van het brengen van een kort historisch overzicht van de zaak, door een verkleumde journalist, met op de achtergrond de voorgevel van de bank?
...
Eigenlijk, welke meerwaarde biedt televisie voor de nieuwsberichtgeving?
