Woede,emotie of in eender welke situatie dat ik me bevind,heb ik geleerd om eerst te bezinnen alvorens mijn gevoelens kenbaar te maken. Ik laat alles enkele dagen betijen,terwijl mijn hersenen wel blijven redeneren of ik al dan niet mijn gedachten op papier mag zetten en mijn verstand zegt nu JA .
Beangstigend te weten dat je iemand die je lief hebt,gezond en wel de deur uit gaat,maar door onverwachtse omstandigheden uit je leven kan verdwijnen.
Geen afscheid kunnen nemen en niet goed begrijpen waarom het je overkomt. Ja,mijn beste Joe,het lijkt wel of het allemaal zo moest zijn. Het is duidelijk,je had zonder het zelf te weten in al je onschuld een afspraak met de dood. Waarom zat JIJ daar,samen met je vriend op die bepaalde plek met je MP3,terwijl ontelbare jongeren ook zo'n ding bij hadden en daar eveneens zichtbaar mee rondliepen.
Maar jij Joe,werd uitgekozen onder een massa volk door 2 knapen van ongeveer jouw leeftijd. Zag je of voelde je niet dat die 2 geen doetjes waren,gaf je ziel geen hint om daar met je vriend weg te gaan of uit verdediging eens flink te roepen voor aandacht dat er iets loos was ?
Je zat met je MP3 in je hoofd welke je terecht voor niets ter wereld wou afgeven en hoopte dat in je goedgelovigheid die afpersers wel zouden inzien dat ze verkeerd bezig waren.
Je geloof in de mens van eender welk ras of afkomst,heeft je nu diep teleurgesteld,als het al te laat was Joe, en dat geld voor zovele slachtoffers.
Misschien heb je nu spijt dat je MP3 belangrijker was dan het leven,want nu je geest je lichaam verlaten heeft,moet je het ook stellen zonder je MP3. Je hebt het dan toch nog moeten afgeven.
Maar niet alleen dat ding,maar ook je familie heb je verlaten,samen met je vrienden en alles wat je lief was. Voorlopig hoor je de vogeltjes niet meer fluiten,beleef je geen seizoenen meer en ben je vastgeankerd bij je soortgenoten wiens geesten je nog moet leren kennen en gewoon worden aan het eeuwig licht.
Dus,geen onderscheiding meer van dag en nacht en dat op een leeftijd wat normaal gezien toch het mooiste en boeiendste periode moest geweest zijn.
En nu Joe,staat je vriend er alleen voor om de daders mede te achterhalen.
Och ja,er was volk genoeg,massa volk op dat moment,maar blijkbaar was iedereen zodanig met zichzelf bezig of de tijd en gejaagdheid hun parten speelden dat niemand iets zag ogf enige moeite deed om hulp te roepen.
En dat niet alleen,maar BANGE MENSEN WORDEN LAFFE MENSEN en dat is voor jou dan maar weer een ervaring rijker waar je nu niets meer aan hebt.
Je zal je verhaal wel doen aan je nieuwe levensgezellen om dan in groep terug te keren naar je vertrouwde omgeving in de hoop dat je nog iets kan opvangen,al is het maar de stemmen te horen van je naaste familie.
Verwijt je niets Joe,er zijn nog altijd krachten die boven je staan en daar kan niemand iets tegen doen.Je hoort nu zelf tot die mysterieuze magnetische velden.
Er staat je nu heel wat werk te wachten Joe,dus,aan de slag er mee.
