In trance geraken door muziek is geen nieuws meer. Idereen is er van overtuigd dat muziek uw gemoedsrust kan verstoren,hetzij door irriterende geluiden,hetzij door een gevoelig melodie of herinnering dat je humeur bepaald door omstandigheden of je gewoon doet wegdromen. Ieder mens legt zijn oor te luisteren naargelang zijn ingesteldheid. Wat de een wonderbaarlijk vindt kan bij een ander storend werken. Smaak verschilt en alles hangt af hoe we ons op dat moment voelen. Maar waar is de tijd naar toe,dat de gregoriaanse zangen ons gelovige ziel in trance bracht ? Ik herinner mij nog al te vaak de tijd van de mis in het Latijns. Overvol was de kerk toen en allen die te laat kwamen netjes bleven achteraan in de kerk staan,want er was geen plaats meer vrij. Wij baden en zongen allen mee,ook al wisten we niet precies wat we uitkraamden,maar juist dat bracht ons in een mystieke sfeer alsof God en Zijn Zoon in ons midden was. En toch,met een tikkeltje heimwee,heden de hemel in de kerk te moeten missen. Zo ervaarde ik het toch als kind en heb ik nooit begrepen waarom het Latijns vervangen werd door de volkstaal en eveneens die zaligmakende gregoriaanse zangen ons ontnomen werd. Raar maar waar,het is sinds die wijziging dat de kerkgangers hun geloof stilaan aan het wankelen bracht.Het magnetische van voorheen,de trance wat betekende dat onze ziel de indruk gaf uit ons lichaam te treden ebte weg. Nu stel ik me de vraag of dat juist de opzet was geweest om het volk naar de kerk te lokken en waarom hebben ze dan dat spirituele niet behouden ? Goed,het is verkeerd enkel een diepgaande gelovige te zijn en het tastbare van het Christendom te ervaren door de nodige sfeer en liederen die ons als het ware leken te hypnotiseren. We moeten ons geloof nu eenmaal kunnen beleven zonder die innemende en als engelen zingende koren die ons doen zweven alsof wij aan voor de hemelpoort staan. Ik kom er voor uit,ik mis dat intense.Ik had zelf het gevoel dat ik me niet meer betrokken voelde en mijn aandacht afweek naar de mensen toe. Ik zag een vrouw wiens haarkleur helemaal niet bij haar teint pastte,ik zag hoe een ander dan weer nogal een reflecterend kleed aan hadt en die andere jonge dame een wel iets te kort uitdagend rokje aan had en die dame met al dat goud met een gum in haar mond,gezien die kouwende bewegingen enz.enz. Mij ontging bijna niets,ik zag het allemaal. Het drong zelfs niet meer tot me door dat een vrouwenkoor de hoogste noten aansloeg tijdens het communie gaan. Goed,we begrepen nu waar het allemaal om ging wat niet kon gezegd worden van voordien het Latijn,maar er was een leegte in de plaats gekomen. Iets koel,iets dat me niet meer kon beroeren. De mis was niet meer wat het ooit was geweest en langzaam liet ik het afweten. Ik betrapte mij er op dat ik thuis veel intenser kon bidden en zelfs in de gekste situatie me tot de Heer kon richten. Ik schaam me niet om tijdens het fietsen bijvoorbeeld Jezus te danken dat ik met mijn tweewieler nog mag genieten en de heerlijke geuren der natuur opsnuif in de hoop dat het zonnetje mijn blanke teint wat opfleurt. Ach,zo heb ik mijn dagelijkse babbel met iemand die er is,maar onaantastbaar en onzichtbaar blijft. In elk geval wil dat niet zeggen dat het soms diep in mij knaagt omdat ik door mijn rebelse houding het Brood des Heren moet missen. Uit een schuldgevoel maar nog meer om mijn nieuwschierigheid naar de waarheid te bevredigen begon ik ijlings in september 1999 het Oude en Nieuw testament te bestuderen alsof mijn leven daarvan afhing. Stapels boeken heb ik verslonden omdat ik tot mijn verbazing ontdekte,wat de ene Bijbel verzweeg ik het dan toch maar weer in een andere Bijbel vond. Maar wat mij het meeste schokte was dat Gods leer uitsluitend volgens Jezus,Paulus,Petrus enz.in de taal van de gemeenschap mocht verkondigd worden. Breek mijn klomp,dacht ik toen en huiverde bij deze openbaring dat de Kerk door de eeuwen heen de leer van Christus en Gods woord toch niet voor ernst genomen hadden.De pausen hebben hierdoor welk flink gezondigd,want over de hele wereld werd toen de mis en het evangelie NIET IN DE TAAL DER GEMEENSCHAP UITGESPROKEN. Een pastoor hoort toch Gods zending en de leer van Christus beter te kennen als ik,een leek die af en toe een klein duiveltje los laat omdat ik toch maar een mens ben met miniscule gebrekjes,vergeleken met de "eerwaarden" plaatselijke vervangers van Christus. Hoe kan een mens dan nog waarden hechten aan de Kerk welke het volk misleidt en opzet tot het HEIDENSCHAP,want dergelijk bedrog kruisigd Jezus voor de zoveelste maal.Hij blijft lijden door al die onwetendheid van het volk die Hij zo lief heeft. Ik moest dan wel eerst 50 jaar geworden zijn om de sluier der waarheden in al zijn verborgenheden te achterhalen.Ik heb dan maar weer mijn zoveelste Testament aangeschaft waarvan ik weet dat ook deze mij zal verrassen. Het is zowat een gezonde verslaving geworden en misschien is het wel mijn ziel die me daar toe aanzet om mijn hersenen eens de andere richting in te bewerken en om wat meer klaarte in mijn levensloop te mogen ontvangen en of je het geloofd of niet,ik ben nog nooit zo helder van geest geweest als de laatste jaren. Ik moet toegeven,ik voel me heel goed. Ik zou er een boek over kunnen schrijven of ben ik dat al aan het doen ? Vandaag,9 juni 2005,het zonnetje heeft de grote wolk overwonnen. Dank u Heer,ik ga er direct van genieten.Hooien wanneer de zon schijnt zeggen ze hier in de Kempen.Mijn man heeft de zetel al klaargezet. Even een 30 min. pauzeren en zalig wegdromen luisterend naar...de radio.
