Het gaat over onze nieuwe buren in een zakenpand,waarvan deze mensen al de elfde eigenaars zijn in nog geen 20 jaar,maar dat zal men hun niet verteld hebben. Maar kom,daar gaat het niet over.
Een Indisch koppel hebben dat pand gekocht met de bedoeling Indisch afhaal eten op te starten.
Uiteindelijk,na maanden geen beweging te zien ( ik zit op bureel langst de straatkant ), kwam er toch actie, en werd de winkel ( wat oorspronkelijk 20 jaar geleden een beenhouwerij was en de laatste eigenaar er een computerzaak uitbaatte )een beetje heringericht.
Volgens onze overbuur ( een tank station ), welke toch moeizaam wegens hun gebrekkig Nederlands al contact had met dat koppeltje, zou er een wijziging zijn en het pand een " nachtwinkel " worden. Een hele ommezwaai, maar kom,geen probleem op dat gebied,maar wel om andere zaken,waarin ik weinig geloof hecht aan heel dat verhaal.
Ze komen zogezegd uit Hasselt en dat verklaart dan hun iets gebrekkig Nederlands dat door hun accent dan weer onverstaanbaar is. Dan van de andere kant hebben ze buiten hun 5 jarig dochterje, welke wel hier aanwezig is, nog een pasgeborene van enkele maanden oud in India achter galaten wegens de koude in ons land en zou het nu ,deze zomer overkomen.
Wel allemaal wat vreemd,maar misschien is dat hun mentaliteit en is hun oudste dochtertje daar ook geboren; Maar wat me het meeste opvalt is ( als ik nog op bureel zit ) dat het kleine meisje om 11 uur 's avonds nog buiten aan het fietsen is zonder toezicht terwijl haar vader misschien in de winkel bezig is. Maar kom,dat kan mijn zorg niet wezen, maar het leidde me wel telkens af door haar luidruchtig vermaak.
Dan,afgelopen zaterdag, zat ik heerlijk genietend buiten rond 21 uur, om mijn verhitting van de dag af te koelen,tot ik een hevig hysterisch gehuil van een kind hoorde dat door merg en been ging.
Gezien er geen enkel kind of kleinkind in de omgeving woonde dacht ik wel dat het om ons nieuw klein buurmeisje moest zijn.
Ik dacht,ze is misschien verkeerd van haar spiksplinternieuwe glijbaan op de grond terecht gekomen of een tuimel gedaan van haar eveneens splinternieuwe schommel.
Daar dat geschreeuw niet ophield rende ik naar boven om vanuit onze slaapkamer te zien dat het wel degelijk om dat kind ging. En ja hoor,gezien nog het klare licht van het zomerse uur, zag ik haar angstig staan trillen en gillend met haar armpjes slaan en maar " NEEN " knikte met haar hoofdje dat duidelijk maakte dat ze iets weigerde.
Een mannenstem,waarvan ik meende dat het de vader moest zijn riep al even hard met herhaaldelijke krachtige stem " Mona...Mona...Mona...." Gezien ik alleen maar mannenstemmen hoorde vroeg ik me af waar dan de moeder kon zijn.
De zondag ochtend,me klaarmakend voor naar de bakker te gaan,keek ik naar buiten,want heel dat voorval zat me toch nog een beetje dwars. Ik schrok me een aap,want haar speeltuig was weg en geen kind te bespeuren.
En dan pas drong het door me heen dat ik de moeder niet meer gezien had in de loop van de week. Ik maakte mezelf wijs dat ze naar India was om haar baby op te halen.
Tot mijn verbazing werd de nachtwinkel ook een dag winkel, dus 24 uur op 24 uur open. Maar van dat meisje was niets te bespeuren,noch op straat en noch in de tuin. Die mannen zal dan wel familie geweest zijn dacht ik maar. Vroeger ging ik ook geregeld voor enkele dagen bij mijn ooms logeren,alleen,ik ging er graag naar toe en bij Mona leek het dan toch andersom te zijn.
Vandaag dinsdag,omstreeks 10 uur, zag ik het meisje uit vaders auto stappen en eveneens werd haar " jongensfietsje "( met een buis ) uit het koffer gehaald. En zonder eerst naar binnen te lopen croste ze meteen de straat op.
Dus, ze was toch weggeweest,dan wel tegen haar zin en ik had me onnodig ongerust gemaakt. Maar wat wil je. Men leest zo al bijna elke week van die verschrikkingen over misbruikte kinderen als door vreemden en familie. Logisch dat het op den duur in je hoofd begint te spoken.
Neen,die kleine Mona gaat mij niet meer liggen hebben. Als ze ooit zo nog eens tekeer gaat zet ik mijn koptelefoon op en hou ik me er buiten. Mijn man heeft een groot scherm voor mijn computer geplaatst, zodat ik niet meer onnodig afgeleid wordt.
En zo wordt een mens beetje bij beetje onverschillig,hoe kan het anders ?
