Yasmine en Michael Jackson zijn beiden op die beruchte donderdag 25 juni 2009 gestorven.

Een schokkende gebeurtenis dat we ons nog lang zullen herinneren.

Maar kom,het sterfgeval van M. Jackson is nog een raadsel wat heel de wereld volgt.

Mij gaat het om Yasmine,zo'n klasse dame,zo'n talent en knappe verschijning,heeft haar geest uit haar lichaam onttrokken met de dood tot gevolg.

Haar leven leek anders een sprookje te zijn door haar huwelijk met haar grote liefde Marianne Dupont,welke twee jaar terug een dochtertje baarde, dus het gezin was conpleet.

Een droom dat na enkele jaren toch barsten vertoonde en er spraken was van een scheiding.

Yasmine,een anders zo sterke vrouw,kon de breuk niet verwerken dat ze haar vrouw en kind zou verliezen.

Zelfdoding doet men niet van de ene op de andere dag.

Depressie krijgt men pas door opstapelingen van tegenslagen weke men soms moeilijk onder woorden kan brengen en het alleen wil verwerken,maar dat is meestal een foute houding.

Haar laatste bezoek was bij haar zus Inge, die haar dan wel even alleen moest laten om haar kindjes van school te halen.

Maar bij haar thuiskomst met de kindjes zag ze dat Yasmine het huis verlaten had.
Er moet dan toch iets gebeurd of gezegd zijn,dat Inge bezorgd was en de politie belde en deze dan ook op onderzoek gingen.

En ja,even later troffen ze Yasmine ,hangend aan een tak van een boom...dood.
Wat brengt een mens zo ver om dergelijke wandaad uit te voeren ?
Ik begrijp best dat haar gebroken hart het liefdesverdriet niet meer aan kon,en het spook in haar hoofd haar er toe aanzette om er een einde aan te maken,het zal altijd voor de nabestaanden een raadsel blijven.

Maar wat mij dwars zit is die ophanging.
Ze moet zich toch voorbereid hebben,wetende waar en hoe ze de geest zou afstoten en de boom al op voorhand gekozen hebben.
Ik snap alleen niet dat ze ijzerdraad en geen koord bij zich had.

Yasmine is dan ongezien de boom in geklommen,om dan op een stevige tak te kruipen,ijzerdraad rond haar hals knopen en de uiteinden van de ijzerdraad stevig aan de tak bevestigen om dan uiteindelijk de sprong te wagen.,waarvan we de gevolgen kennen.

En dat heeft zij allemaal op haar eentje gedaan,wetende dat ijzerdraad een stug materiaal is om te knopen, terwijl ze zich dan nog op een WIEBELENDE tak begeeft.

Vreemd,heel vreemd,maar wie ben ik om daar mijn conclusies uit te trekken.

Voor Marianne,welke nu weduwe is,moet het wel een grote schok geweest zijn en zit ze nu misschien opgezadeld met een hoop schuldgevoelens, dat heel haar leven zal blijven achtervolgen.
Hopende krijgt zij nu de nodige steun.

Intern is het niet onze zaak om te oordelen en te veroordelen, wie of wat de oorzaak mag geweest zijn van de breuk.

Yasmine kan het niet meer vertellen,tenzij haar familie meer weten en,Marianne leeft nog ,maar dat zal haar geheim blijven.

Waar ik heel diep in geloof is, dat Yasmine vast en zeker als mede bewaarengel zal functioneren voor haar dochtertje en verder zal zingen voor de geesten waarbij ze gegroepeerd is.
Het gaat je goed Yasmine in je nieuw leven.