Ik kan best begrijpen dat een mens gehecht is aan een dier. Een mens heeft nood aan betrouwbare vrienschap en dat vinden ze meestal in een hond,een kat,een papegaai enz.buiten uw wederhelft natuurlijk. Deze dieren beantwoorden dan op hun manier de erkenning van de goede zorgen en liefde . Ze hebben hun baasje,maar ook nog hun vrijheid zoals een kat die men niet kan verhinderen te gaan jagen en de hond speelt de baas als deze uitgelaten wil worden. Daar zijn we vertrouwd mee,ook al kunnen we het instinkt van het dier niet helemaal inschatten. Juist omdat een dier geen ziel of geest in zich heeft kan het niet redeneren,heeft geen geweten en is daardoor helemaal afhankelijk van diens natuurlijke gaven die zijn of haar hesenen prikkelen om te overleven of zich te verdedigen.
Men kan dieren niet omvormen naar een onnatuurlijk gedrag. We weten ook allen dat een dier eveneens onvoorspelbare grillen heeft als de mens waarvan de omgeving en omstandigheden meestal de oorzaak er van zijn.
Absurd gedrag kan men geen enkel dier verwijten maar wel de mens.
Hebt u al tijdens het winkelen een koppeltje gezien met een aapje op de arm welke gretig een papfles leegzoog en in de kinderwagen een baby aapje met een luier aan en een tutter in de mond ? Ik wel en dat is pas om je een aap te schrikken. Wie aannziet nu apen als kinderen ? Oké,als ze zo klein zijn zien ze er schattig uit,maar wat als ze volwassen worden ,mogen ze dan ook aan de luster gaan hangen en de gordijnen in kruipen of hebben ze tegen dan een tuin of kamer die het oerwoud moet voorstellen ?
En dan,in dat zelfde jaar brachten we voor het eerst een bezoekje aan een kennis , een vrijgezel ,dat tevens het laatste bezoekje werd. Diens lieveling was een slang die vrij rondkroop.. Geloof me of niet,maar ik was rapper buiten dan binnen en mijn man volgde me zonder dat ik hem er toe dwong. Ik kan me best voorstellen dat zo'n langwerpig kruipend ssssssss eerder een buitenwipper is dan een aangenaam gezelschap zoals een poes of een hond,alhoewel sommige honden ook wel afschrikken...de kranten staan er vol van de laatse weken.
Maar het meeste absurde is die dame Patronella die meent te kunnen flirten met een gorilla, zo'n oerlelijk angstwekkend wezen Wat bezielde dat mens toch om zichzelf zo te verlagen in de hoop dat Bokito,zo heet die gorilla,haar als een apin zou aanzien,want zo gedroeg dat mens zich. Als je echt gesteld bent op een bepaald diersoort,dan verwacht men toch dat men zich eerst gaat verdiepen in het gedrag en levenspatroon van dat soort....
En ja,op een zekere dag gebeurde het onvoorziene door al die uitdagingen van die vrouw. Onze gorilla Bokito wist te ontsnappen en kuurde zijn agressie uit op die dame Patronella terwijl haar echtgenoot,mede aanwezig,zich verstopte achter de struiken.
En de rest kennen we via het nieuws op de radio,t.v. en dagbladen. Ja,ja,ze zal nog een tijdje in het ziekenhuis moeten blijven en ik ben benieuwd of haar onverklaarbare liefde voor dat monster nog even vatbaar is als voorheen. Vreemd genoeg heeft dat mens volgens mij een vijs los,want ze vind die gorilla een held en haar gevoelens zijn intact gebleven,dus dat zegt al genoeg.
Prettig voor haar man en dochter die aan haar bed stonden terwijl ze vol lof over haar lieveling sprak tegen de pers.
De bewakers hadden haar al meermaals gewaarschuwd dat ze het dier ophitste door haar houding, maar neen,mevrouw dacht er anders over en zo ziet men.... wie niet horen wil moet voelen.....
Welke gestoorde geest bezielt dat mens om tot zo'n waanzinnigheid te brengen ? Over een absurd gedrag gesproken....misschien een sprookjesverhaal in wording....wie weet.
