Regendruppel- mysterie opgehelderd

NATUURKUNDE — ROTTERDAM - Weer is onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat het gedrag van vallende regendruppels tot dusver verkeerd is begrepen.

Franse onderzoekers tonen in Nature Physics aan dat de waargenomen spreiding van veel kleine en weinig grote druppels in een regenbui het gevolg is van het uiteenvallen van grote druppels, kort nadat die de wolk verlaten. Altijd is aangenomen dat het een gevolg was van onderlinge botsingen. Vorige maand schreven Mexicaanse onderzoekers in Geophysical Research Letters al dat veel druppels met heel andere snelheden op de grond arriveren dan altijd gedacht.

De grootteverdeling van druppels in regenbuien van verschillend kaliber is in 1904 voor het eerst bepaald door Wilson Bentley. Hij ving de druppels op in een open bakje met een losse laag tarwebloem die iedere druppel omhulde en hem zo voor onderzoek bewaarde. Filtreerpapier bleek, na kalibratie met standaarddruppels, ook te werken.

Altijd domineerden de fijne druppels (diameter minder dan 1 mm) in aantal, maar nooit ontbraken middelgrote en grote druppels (tot 5 mm diameter en meer). De grootteverdeling voldeed verrassend goed aan een heel eenvoudige formule. In zware buien is de spreiding van klein naar groot het wijdst, daar is ook de gemiddelde druppeldiameter het hoogst.

De gevestigde theorie zegt dat een groot deel van de spreiding nog vorm krijgt als de druppels hun wolk al hebben verlaten. Ze vloeien samen of slaan op elkaar kapot omdat ze heel verschillende snelheden hebben. Grote druppels bereiken een hogere eindsnelheid dan kleine.

Emmanuel Villermaux en Benjamin Bossa van de Aix-Marseille Université realiseerden zich dat de trefkans tussen de vallende druppels onder een regenwolk eigenlijk te klein is om de waargenomen grootteverdeling te kunnen verklaren. In het laboratorium filmden zij waterdruppels die tegen een omhoog blazende luchtstroom in naar beneden vallen en - dankzij deze truc - in absolute zin maar langzaam daalden. Druppels boven een kritische diameter bleken zich al vallend af te platten tot een pannenkoek die vervolgens van onderaf werd volgeblazen tot een zakje met een zware donut-achtige rand. In het laatste stadium spatte het zakje uiteen, waarbij de donut als de grootste druppel achterbleef.

Met aanvullende berekeningen maken de Fransen aannemelijk dat dit mechanisme precies de verdeling van druppelgroottes oplevert die in praktijk gevonden wordt. Essentieel is dat deze verdeling volgens de Fransen al heel dicht onder de wolkenbasis ontstaat. Hun vermoeden stemt niet overeen met de uitkomst van het genoemde Mexicaanse onderzoek. De Mexicanen ontdekten dat grote regendruppels vaak met lagere, en kleine juist met hogere snelheid bij de grond arriveren dan aangenomen, doordat ze pas op het laatste moment uit onderlinge botsingen ontstaan.

Tiense Kweiker opnieuw voorradig

Tienen - De Tiense Kweiker, het Tiense biobier, is opneiuw in de handel. Het eerste brouwsel gauw uitverkocht.

Alle info van de biologische bieren Tiense Kweiker Tripel (8,5 %)en Tiense Kweiker Amber ( 6 %) te verkrijgen zijn bij
Promacvo Vision cv Sliksteenvest 5 bus 6 te 3300 Tienen
Afspraak : Miel Mattheus op gsm 0477/400 950

Het bier is beschikbaar in herbergen die er zelf om vragen.Dat zijn tot nu:

In Tienen: Grote Markt
Winkel van het Suikermuseum
Museumcafé van het suikermuseum.
The One for You
De Bonvivant
Eclips
Veemarkt: Den Aflaat
Spiegelstraat: 't Loft
Leuvensestraat: Alpha Hotel
Kliniekstraat: cafetaria van de Heilig Hartkliniek
Hakendover: Café De Welkom
Zoutleeuw: Bistro Het Vinne

Ma zit op ’t internet!

Mama was een schat,

die kookte, naaide en dagelijks bad.

Nooit was haar iets te veel,

ieder kreeg altijd zijn deel

en papa kreeg voor ieder klusje

altijd weer een dankbaar kusje.

Helaas, ’t is over met de pret:

mama zit op ’t internet.

Nog steeds is papa in de weer, maar hij krijgt geen kusje meer.

Hij zit vaak zielig voor de buis,

want mama liefkoost nu de muis.

Nooit meer is er appeltaart,

’t is hotmail nu, dotcom en apestaart.

Zelden is er nog iets warm te eten,

haar kookkunst is ze helemaal vergeten.

Ze wil internetten, uur na uur.

Pa zet nu zelf de pan op het vuur:

een stuk worst of een kroket,

want mama zit op ’t internet.

Laatst verloor ze duizend yen, poker spelend met Dzjapaen,

en een man uit San Francisco

wil nu met haar naar de disco.

Ze gedroeg zich als een jonge meid

en nu raakt ze hem niet meer kwijt.

Papa gaat alleen naar bed,

want mama zit op ’t internet!

Ambachtelijke likeur anno 2007-10-29

BVBA Euro Likeur Begum uit Tienen brengt fruitlikeuren onder de merknaam ELB op de markt. Upgrade Dekstier en haar zoon Lens promoten hun Passievrucht, Kombonella, Chocrero, enz. op wijnbeurzen, proeverijen, kerstmarkten en braderieën

Moeder en zoon mikken op een zo groot mogelijk afzetgebied. Krieken van Tiense plantages, jonagoldappelen en boskop uit het Hageland, samen met Tiense kristalsuiker, geven aan de likeuren Noordkriek en Appelke  een streekkarakter. De alcohol wordt aangekocht bij verschillende Belgische distilleerbedrijven. “Er worden geen chemische stoffen toegevoegd. We houden van puur natuur”, zegt Lutgarde Decoster.

Zijzelf snijdt of perst en macereert (op alcohol zetten) het verse fruit in de nieuwe productieruimtes op het Tiense industriepark (Soldatenplein). De volledige productie neemt een paar weken in beslag. Dan worden likeuren op groene, glazen wegwerpflessen getrokken en daarna etiketteren we. Groen glas houdt de verkleuring tegen. We voegen geen bewaarmiddelen toe. Het alcoholgehalte van de likeuren wordt aangepast zodat de smaak van het verse fruit volledig tot zijn recht komt. Het gehalte ligt tussen de zeventien en twintig graden. Dat van de Kombonella ligt iets hoger: 27 graden. Ik noem deze productie ambachtelijk, maar dan vervaardigd op een werkwijze uit 2007.

Kokos en ananas.

“Ons fruit kopen we bij de officiële telers. Dat garandeert kwaliteit”. Voor de exotische Passievrucht komt het fruit uit Afrika of Zuid-Amerika. De Kombonella heeft zijn smaak met evenwicht tussen zoet, zuur en bitter te danken aan de sinaasappels, pompelmoezen en de schilletjes van limoenen.  De Chocrero smaakt als een praline met chocolade, koffie en een vleugje banaan. De Cocana wordt gemaakt van kokosmelk en verse ananas.

Sommige van de likeuren kunnen geserveerd worden als aperitief, andere als dessert en een derde groep als een “druppelke” tussendoor, wil Lutgarde nog kwijt. “Het woord likeur klinkt bij sommigen plakkerig in de oren. Maar we streven naar iets fris en fruitigs op de tong, met een rijke afdronk, aangepast aan de smaak van de jaren 2000”.

Lutgarde Decoster, woonachtig te Wommersom, interesseerde zich van jongs af aan voor likeur- en wijnbereidingen. Zij maakte van haar hobby een job. De ELB-likeuren zijn reeds te koop in de meeste delicatessenzaken en drankdiscounts in het Tiense. De verkoopprijs van de flessen (0,75 liter) ligt tussen de zestien en negentien euro, naargelang het product en het alcoholpercentage ervan.

Euro Likeur Begum werkt nog aan nieuwe smaken. Een perenlikeur en druivenlikeur met Amelandse druiven staan als eerste op de lijst.

Tienen - Gebrek aan slaapgelegenheden:

Allerhande toeristen doen aanvragen: kampeerders, hoeve-, cultuur- en natuurtoeristen, trekkers, toeristen met camper of tent. Maar ook zakenlui en bedrijfsstagiaires melden zich. Ze wensen een goedkope overnachtingsmogelijkheid voor langere tijd. In veel gevallen moeten ze doorverwezen worden naar een verblijf buiten de stad.

Smulders (toerisme Tienen) stelt vast dat fietstoeristen bij het uitstippelen van een meerdaagse tocht Tienen links laten liggen. “Er is toch te weinig beschikbaar voor overnachting”, oordelen ze.. Nochtans kreeg de stad met nieuwe recreatieve fietspaden, voornamelijk het Hagelandse Fietsknooppuntennetwerk, aansluiting op routes richting Wallonië, Antwerpen en Limburg. Het bis wenselijk dat nabij de fietsroutes er meer mogelijkheden komen voor overnachtingen met ontbijt”.

Nogal wat Tienenaars overwegen een initiatief. Het stadsbestuur wil hen steunen en organiseerde een infoavond. Voor deze vergadering van de dienst Toerisme liep het Museum Café van het Suikermuseum eivol. “Bij velen groeit het besef dat we in een prachtige streek wonen en ze hebben ideeën om toeristen naar hier te halen. Maar de wetgeving om wat te beginnen, is niet van de poes, vooral wat het veiligheidsaspect betreft”, weet Smolders. “Slaapgelegenheid bieden, vergt grote investeringen en het is hard werken”.

Kampeerders: Ook de uitrusting van een terrein voor trekkers, kampeerders en reizigers met mobilehome wordt een noodzaak. Tevens is er een verblijf voor bosklassen en voor de jeugd wenselijk. Ook voor hoeve- en ecotoerisme staat er nu niets in de folders. De Viander zou in aanmerking kunnen komen voor trekkers, kampeerders, campers, een jeugdherberg. Maar het domein heeft recreatie als bestemming en die laat verblijfsaccommodatie voor toeristen niet toe. Een bestemmingswijziging is noodzakelijk. Tenslotte heeft het stadscentrum maar één hotel: Alpha aan de Leuvensestraat op vijf minuten stappen van het station. Eén hotel is beslist te weinig.

Aan plannen geen gebrek:

Meldert beschikt nu over drie kamers voor bed en breakfast. Veel te weinig. ’s Zomers komen veel wielertoeristen en ’s winters nogal wat wandelaars overnachten. Ivo en Isabelle Leflot koesteren plannen om de villa uit te breiden met acht slaapkamers.

In Vissenaken kocht Lode Vandermeulen aan de Romeinsebaan een boerderij, die hij wil renoveren en verbouwen tot woonst en drie kamers voor bed en breakfast. Vandermeulen hoopt tegen Pasen 2008 de zaak te kunnen openen.

In Outgaarden kocht Jan Vaes aan de Hoogstraat de “Galery van Vollenhoven” (de vroegere hoeve van Steenwinckels). De vorige eigenaars verhuisden naar Spanje. Vaes overweegt de exporuimte in de vroegere stallen te verbouwen tot vijf kamers voor bed en breakfast, een ontbijtzaal en vergaderzaal. De zolderruimte biedt plaats voor seminaries. Nogal wat bedrijven tonen interesse voor zulke accommodatie.

In Goetsenhoven beschikt restaurant “Het Cijnshof” nu ook over drie hotelkamers. Onlangs ging in de buurt het “Hotel Vandenschilde” dicht. Het behoorde tot de koepel van het ziekenhuis vzw H.-Hart, maar die besloot alle diensten, die geen uitstaans hadden met zieken- en bejaardenzorg, af te stoten.

-------------------------------------------------------------------------------------

Chocolatier zuivert met kokos:

Chocolademaker “Kim’s Chocolates” zuivert zijn afvalwater met de Biofermentor. Dit is een nieuw procédé dat afvalwater zuivert door middel van kokos. Het slib dat overblijft, is geen afval, maar verrijkte kokos.

De firma “Kwanten en Co” knutselt al zo’n vijf jaar aan de Biofermentor. ‘Hier zijn inderdaad vele uren werk ingeslopen”, knikt Willy Kwanten. “Mijn bedoeling was bedrijven een economische en ecologische oplossing te bieden voor hun waterzuivering. Door de hoge kostprijs van de zuivering zagen vele bedrijven dit als een noodzakelijk kwaad. Een exacte kostprijs voor de Biofermentor is nog niet vastgelegd, die zal bepaald worden als het toestel helemaal op punt staat, maar allicht is het flink wat goedkoper dan de normale waterzuiveringsinstallaties”.

“Daarenboven levert dit een secundaire grondstof. Bij de zuivering van het afvalwater door de kokoslagen worden de gezonde organische reststoffen immers opnieuw in de natuur gebracht. Het slib, met verrijkt kokos, is als eindproduct bruikbaar in de plantenteelt. Het toestel in Aarschot levert na zes maanden een container vol bodemverbeteraar af. Het zuivert niet alleen het water maar produceert tegelijk nog energie. De machine kan door de bedrijven zowel gekocht als gehuurd worden”.

Momenteel is er slechts één prototype van de  Biofermentor in omloop. “Kim’s Chocolates” is op dit moment het enige bedrijf dat gebruik maakt van het toestel”. Bevestigt Lieven Dehandschutter van de Voka-Kamer van Koophandel Leuven. “We willen het effect van de machine testen in een klein tot middelgroot voedingsbedrijf, omdat die in de toekomst de afzetmarkt zullen vormen. De grote debieten van multinationals kan de Biofermentor niet aan”.

Bij “Kim’s Chocolates” zijn ze alvast tevreden over het toestel. “We blijven tot maart 2008 met dit prototype werken”, legt Jan Sterckx uit. “Dan ruilen we het bedrijventerrein van Aarschot in voor een stek in Tienen. Aan onze nieuwe vestiging zal een permanente, verbeterde versie van de Biofermentor geplaatst worden. Zo wordt er bijvoorbeeld een dubbele vloer geïnstalleerd voor de verluchting en zal het debiet gevoelig verhoogd worden. momenteel wordt nog getest of het gezuiverde water in aanmerking komt voor een Vlaco-keurmerk”.