TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
02-03-2011
Andalusië
Andalusië tijd
Vissen in het spoor van de Feniciërs, drogen en zouten zoals de Romeinen, hammen blootstellen aan de wind en de jaren, wijnen een halve eeuw laten rijpen in oude fusten Beter met de jaren is geen holle slogan in Andalusië. Welkom in het land van de zon waar de tijd alle tijd heeft.
Streektraditie Andalusië oogt verdacht groen vandaag. De Guadalquivir in Sevilla lijkt de Schelde wel, zo grijs. De toren van de kathedraal spiegelt zich in een diepe plas. Nat, natter én Ik duik een kroeg binnen om op te warmen. Hammen, gedroogde pimenten en bussels look boven de toog? Ik ben dus wel degelijk in Spanje. Bar Agua y Vida - water en leven? Al heb ik de indruk dat het water het leven in de straat verjaagt. s Avonds proef ik passie tijdens een rondje flamenco. Omringd door Japanners, zie ik de jurken zwaaien en de hombres als door de wol geverfde toreros met de voeten stampen. Spaanse furie aan banden.
De volgende ochtend rijd ik naar Jabugo, tegen de grens van Extremadura. Onderweg strekt zich de eindeloze dehesa uit waar het cerdo ibérico (Iberisch varken) vrij rondloopt en zich voedt met de eikels die uit de bomen ploffen. Het bijzondere aan dit vlees is dat het dooraderd is met vet, vertelt Francis van het Consorcio del Jabugo. Zie je die witte stipjes vet? Dat is een bewijs van kwaliteit. Francis is de maestro jamonero. Hij keurt elke ham voor de verkoop op geur, gevoel en uitzicht. Werk genoeg. Er hangen er wel tweehonderdduizend. De jamón is een traditie uit de streek. Het Consorcio controleert het hele productieproces, vanaf het slachten, tot het uitbenen en het verpakken van het vlees. Elk stuk wordt gewogen en is perfect te traceren.
Eerst wrijven wij de versneden ham in met een weinig zout, daarna rust het vlees tot twee weken lang onder een laag zout. Na de reiniging verhuist de ham naar de droogkamer waar hij ruim een maand verblijft in een geventileerde ruimte. De kleur van de schimmel verraadt hoe droog de ham is. In de laatste fase van het rijpingsproces gaat de ham voor twee tot drie jaar de bodega (rijpingskelder) in. Tijdens de zomer smelt het vet en dat geeft extra smaak. Nu weet ik waarom ik voortdurend uitglijd over het vet op de vloer. In de proefzaal wordt de ham voorgesneden volgens de regels van de kunst, flinterdun. Het vlees smelt op de tong en geeft een zoete toets in de mond. Meer moet dat niet zijn.
Praten met de olijven El Viso del Alcor bij Sevilla is mijn volgende halte. Juan Antonio Morillo is de stuwende kracht achter Basilippo, uitgeroepen tot tweede beste olijfolie ter wereld door het International Olive Council (IOC). Onze mensen praten met de olijven, vertelt Juan Antonio. Wij kennen elke boom en weten precies welke verzorging hij nodig heeft, elke dag van het jaar. Ik neem aan dat er verschil op zit. Vorig jaar was het rond deze tijd kurkdroog en nu weten ze hier met het water geen blijf. De olijfboer vergast mij aan de openhaard op toast met olijfolie, bestrooid met grof zout en bedekt onder een vleugje honing. Ik proef olijfolie waar zelfgeteelde sinaasappelen in hebben gelegen. Fruit in de olie. Proeven is een kwestie van geur, doceert Juan Antonio.
Voor de extra-vierge olijfolie van Basilippo heb je tot tien kilo vruchten nodig, tweemaal zoveel als voor de standaardkwaliteit. Wij plukken de olijven wanneer ze nog niet volledig rijp zijn en bijgevolg minder olie bevatten, weet Juan Antonio. We ruiken en proeven elke dag. Zo weten we wanneer het tijd is voor de pluk. We proeven een arbequina met de geur van gras, de smaak van groene appel en banaan. Daarna volgt een assemblage van arbequina en manzanilla, rijper, kruidiger, met citrustoets en pikanter. De pure Manzanilla Sevillana smaakt naar wilde kruiden en is verbazend pittig, alsof je op een olijfblad kauwt. Vertel de chefs dat ze verschillende soorten olijfolie nodig hebben, lacht Antonio bij het afscheid. Kies de olijfolie volgens het recept. Dat is onze boodschap!
Zeeham Sinds de Feniciërs worden er elk voorjaar netten gespannen en verankerd voor de kust van Barbate volgens de traditie van de almadraba. De zeshonderd ankers liggen mooi in lijn op het droge. Straks vormen de netten een ingenieuze doolhof voor de tonijn die de Middellandse Zee inzwemt vanuit de Atlantische Oceaan. Wij vissen op de blauwvintonijn die naar de Middellandse Zee trekt om zich voort te planten, vertelt Javier Rodriguez Gómez van het verwerkingsbedrijf Herpac. De dieren zitten barstensvol energie. Ze wegen honderdvijftig tot ruim driehonderd kilo per stuk. Wij vangen ze volgens opgelegde quota, tot duizend ton per jaar. De Europese Commissie ziet nauwlettend toe op de vangst van blauwvintonijn, vermits het hier om een bedreigde diersoort gaat. Maar de tonijnvangst die Herpac bedrijft, is volledig artisanaal van karakter en wordt zelfs gesteund door de Commissie. De vis wordt volledig verwerkt, daarom spreken ze in Andalusië van de hammen van de zee.
Het kroonstuk is de mojama, de kern van de tonijnsteak, tot dertig dagen gedroogd en gezouten volgens een traditie die teruggaat tot de Romeinen. Ik proef een puur product van zee en zout dat toch niet zout smaakt. De smaak wordt vooral bepaald door het natuurlijk vetgehalte van de vis, doceert Javier Rodriguez. Herpac verkoopt nat en droog gezouten artisanale tonijnproducten met vermelding van de vangstzone. Tonijn versnijden is een kunst. De benaming ronqueo verwijst naar het ronken van het mes dat langsheen de cortex glijdt. Het vlees rond de ruggengraat is het meest gegeerd. Ook de droog gezouten viskuit is een topper. Een deel van het achterlijf wordt ingeblikt. Herpac verhuist naar een gloednieuwe fabriek.
Op het dak plant men een natuurlijke drogerij waar de tonijn zal uitdrogen in de wind en de zon. Variaties op het thema tonijn, zo kun je de lunch in El Campero omschrijven. Ik proef ondermeer een sushi van rauwe blauwvintonijn en tonijntartaar op toast. Nooit te lang bakken zodat het vet niet uitdroogt, adviseert Javier Rodriguez. In El Puerto de Santa María bij Cadíz word ik opgewacht door Juan Carlos Gutiérrez Colosía (van het gelijknamige bedrijf) en zijn vrouw Carmen. Juan Carlos is een almacenista. Hij laat zijn Jerez-wijnen rijpen in de naves de crianza (rijpingskathedralen). Juan Carlos werd geboren tussen de wijn en de flessen. Hij kent het geheim voor het maken van topwijn als geen ander. Eerst en vooral gedijen de palomino-druiven hier op een kalkrijke ondergrond, aangevuld met klei en zand.
De wijngaarden liggen dicht bij de zee waar de hitte wordt getemperd door de wind. Onder invloed van de vochtige zeewind is deze fino een stuk frisser dan deze die in de kelders van Jerez de la Frontera rijpt. De trots van het huis is de Palo Cortado. De vaten lagen al te rijpen toen ik als kind in de bodega speelde in de jaren veertig, lacht Juan Carlos. Ik nip van een buitengewoon complexe wijn van ruim vijftig jaar oud, sierlijk vanop een hoogte in het glas gegoten, zoals het betaamt. Alles ademt hier geschiedenis. Ik reis mee met de karvelen van de ontdekkingsreizigers en de gevreesde Spaanse oorlogsvloot die hier hun odyssee begonnen. Wist je dat piraat Francis Drake hier alle wijn stal?, vraagt Juan Carlos. Dat verklaart meteen waarom de Engelsen zo gek zijn op sherry.
Grot van Ali Baba Toro Albalá bevindt zich in de omgeving van Córdoba. De wijnmaker staat bekend om zijn uitzonderlijke zoete wijnen. De streek Montilla-Moriles werd bekend door de unieke pedro ximenezdruivensoort (PX). Pieter Symens, een soldaat in dienst van Keizer Karel, zou de druif ge ntroduceerd hebben in Spanje. De pedro ximenez heeft een zeer dunne schil en is oxidatiegevoelig. Anders dan bij sherry worden de wijnen van Montilla-Moriles niet versterkt met eau-de-vie. Bij volledige rijpheid bereiken de druiven 14° tot 16° suikergehalte. De tijd doet haar werk. Het domein werd ondergebracht in een vroegere elektriciteitscentrale. Geen toeval dat ze het in het dorp hebben over onder stroom staan wanneer ze dronken bedoelen.
Toro Albalá bevat een schat aan oude zoete wijnen. Maar de verzamelwoede van eigenaar Antonio Sánchez reikt een stuk verder. Denk aan zijn ruim tweeduizendvijfhonderd boeken over wijn, aan de verzameling instrumenten om wijn te maken, maar ook aan de Romeinse munten, amforen, togaspelden en olielampen in het privémuseum, aan de bijlen uit de steentijd en aan het geraamte van een Romeinse gevangene dat in de wijngaard opdook. De bodega valt op door de zoete Don PX-wijn, gelagerd in roestvrijstalen tanks. Verbazend puur en geconcentreerd. De druiven worden hiervoor laat geplukt en dan te drogen gelegd op matjes in de zon (pasera), een traditioneel proces dat vaardige vrouwenhanden vereist.
De passie beperkt zich niet tot de inhoud van de fles. Antonio kleeft handgeschreven, houten etiketten op de meest waardevolle flessen. Wij verkopen cultuur, geen wijn!, benadrukt hij. In de vlucht geeft hij me nog mee dat je zijn wijnen kunt drinken tijdens de hele maaltijd, niet uitsluitend bij het aperitief (droog zoals de fino) of dessert (zoet). Nabij Málaga wacht mij weer een ander wijnscenario. Vijftien jaar geleden verhuisden de Nederlanders André Both en Clara Verhey voorgoed naar het idyllische bergdorpje Sayalonga. Hij is van opleiding bouwkundige, zij antropologe. Wij zijn gepassioneerd door lekker eten en wijn, lacht Clara. Hun Bodegas Bentomiz staat voor de elegante Ariyamas-wijnen waaronder de natuurlijk zoete moscatel. Wij hebben de oude wijngaard op de helling heraangelegd, zegt André.
Eerst maakten we wijn voor eigen gebruik. We persten toen de druiven met onze voeten zoals vroeger. Nu zijn ze geëvolueerd van intu tie naar een professionele aanpak met alle vereiste controles. Kwaliteit is belangrijker dan volume. De productie ligt nu op dertigduizend flessen per jaar. We profiteren van een uitzonderlijke terroir, weet Clara. De wijngaard ligt in een droge streek op vijfhonderd meter hoogte. De wind heeft een matigend effect. De ondergrond van leisteen geeft onze wijnen veel mineraliteit. De wijnstokken zijn aangelegd in kuipjes en de ranken worden niet geleid. Hoewel de druiven tot tegen de grond hangen, is er weinig risico op schimmel. Goede natuurlijk zoete wijnen maken is een kwestie van ervaring, zo blijkt. We moeten veel overhevelen en koelen om de gistwerking te stoppen, onderstreept André.
Hij zet mij een moscatel van de alejandría-druif voor, ideaal voor bij het aperitief (Ariyanas Naturalmente Dulce). Het tweede glas is van dezelfde druif, weliswaar met acht maanden rijping (Ariyana Terruño Pizarroso). Wij versterken onze wijnen niet, je proeft natuurlijk zoet!, onderstreept Clara. De Nederlanders onderscheiden zich door innovaties. Zo assembleerden zij de vergeten druivensoort romé met cabernet sauvignon en tempranillo in hun frisse, elegante Ariyanas Tinto. Of hoe ik toch een streepje zon proef.
Bonduelle kondigde gisteren aan dat ze haar vestiging in het Antwerpse Westmeerbeek sluit. Het is de laatste conservenfabriek van het merk in ons land. Ooit telde België meer dan zestig conservenfabrieken. Binnenkort blijven er maar twee meer over.
In Westmeerbeek werken 130 mensen. Zij stoppen groenten in blik, bokalen en karton. De fabriek ondergaat hetzelfde lot als een aantal voorgangers. Het Franse Bonduelle koopt ze, en sluit ze even later. In België houdt Bonduelle nog enkel een logistiek bedrijf met 40 werknemer over in Kortemark.
'De Europese consumenten schakelen meer en meer over op verse en diepvriesgroenten', zegt Arne Van Dongen, algemeen directeur voor de Benelux van Bonduelle. 'Tegelijk zijn de prijzen met tien tot vijftien procent gedaald, terwijl wij de kosten sterk zien toenemen in de toekomst.'
Wereldwijd wordt metaal met de dag duurder, wat natuurlijk ook de blikproducenten parten speelt. Bovendien is de wereldprijs van groenten fors gestegen. De fabriek in Westmeerbeek was ook verouderd, zegt Van Dongen: een miljoeneninvestering was nodig om ze op punt te stellen. Bonduelle vond dat het daar niet de geschikte tijd voor was.
Diepvriesgroenten I
n heel België blijven nu nog twee conservenfabrieken over: die van Scana Noliko in het Limbrugse Bree en Rijkevorsel in de Antwerpse Kempen. Samen stellen ze 565 mensen tewerk. Als merk is Scana Noliko totaal onbekend: de groep maakt blikken en bokalen die de grootwarenhuizen onder eigen merknaam verkopen.
Honderd jaar geleden waren er nog een zestigtal conservenfabrieken in ons land. De bekendste is natuurlijk het Leuvense Marie Thumas, maar andere klinkende namen waren Talpe in Kortemark, en Rena in Heist-op-den-Berg, zegt Sofie De Schampheleire van het Gentse Museum voor Industriële Archeologie. In 1965 gaf de sector nog werk aan 3500 arbeiders.
Maar vanaf de jaren zeventig begon vanuit het West-Vlaamse Ardooie de opmars van de diepvriesgroenten. De ene conservenfabriek na de andere sloot de deuren. Belgiës bekendste merk, Marie Thumas, sloot in de jaren zeventig haar fabrieken in Leuven en Mechelen, en werd in 1980 door Bonduelle overgenomen. De Fransen hielden enkel het merk over, maar verkochten de laatste fabriek aan het Waals Gewest, dat er niet in slaagde het in leven te houden. Acht jaar geleden schrapte Bonduelle de merknaam Marie Thumas op de blikjes.
Ook in Nederland
Eind 2008 versterkte Bonduelle zich nog eens in België, en kocht de bijna laatste Belgische conservenglorie over: La Corbeille, een groep met vestigingen in Westmeerbeek, Rijkevorsel en Stabroek. Stabroek moest al na zes maanden dicht. Bonduelle verkocht Rijkevorsel aan concurrent Scana Noliko en sluit nu uiteindelijk ook Westmeerbeek. 'Toen we La Corbeille kochten, hadden we niet ingeschat dat de markt zo slecht zou evolueren', zegt Van Dongen.
In Westmeerbeek werden groenten in blik én in bokalen gemaakt, maar evengoed in tetraverpakking. 'We hebben dat geprobeerd, maar het slaat totaal niet aan bij de consument', zegt Van Dongen. 'Daarom heeft de Bonduellegroep beslist daar mee te stoppen.' Groenten in blik hebben het niet alleen in België moeilijk: in Nederland verkoopt ook Hak geen blikken meer.
Groenteblikken komen almaar meer uit het buitenland, zelfs uit China, zegt Romain Cools van Vegebe, de beroepsorganisatie van de groenteverwerkers. Aparte cijfers ervan heeft hij niet, maar volgens hem eten Belgen nauwelijks minder in blik of bokalen bewaarde groenten dan tien jaar geleden: 5,8 kilogram, tegen 3,8 kilogram diepvries. 'De mensen eten gewoon veel te weinig groenten, ondanks alle gezondheidscampagnes.' Blik heeft bovendien nog één nadeel: de consument wil zien wat hij koopt, en dat is moeilijk in een metalen doos.
Vlaams toptalent neemt Frans restaurant Piet Huysentruyt over
De jonge chef Thijs Clinckemaillie(24) mag van Piet Huysentruyt vanaf april zes maanden lang diens restaurant in de Ardèche uitbaten. 'Een fantastische kans die ik niet mag laten liggen', zegt de West-Vlaming. Piet Huysentruyt heeft er alvast vertrouwen in: 'Thijs heeft al bewezen wat hij in zijn mars heeft.'
Huysentruyt stond in december 2006 voor het laatst zelf achter het fornuis van Le Lutin Gourmand, zijn restaurant in Frankrijk. Sindsdien werd het gerund door een kok uit Lyon. Maar volgende zomer krijgt Thijs Clinckemaillie uit Heule dus de eer het restaurant te huren. De jonge chef is aan zijn laatste twee weken bezig in de koude keuken van driesterrenzaak Hof van Cleve in Kruishoutem. Sterrenchef Peter Goossens laat zijn jonge kok zonder tegenzin vertrekken. 'Hij gunt me mijn nieuwe avontuur', zegt Thijs, 'en in de horeca bestaat een ongeschreven wet: na twee jaar mag je vertrekken. Ik heb van mijn huidige chef trouwens veel geleerd. Eerst in de patisserie, daarna aan het fornuis en nu in de koude keuken.'
Sterrenparcours
Voor hij twee jaar geleden arriveerde in Hof van Cleve had Thijs al een stevig sterrenparcours achter de rug. Hij werkte enkele seizoenen mee met Huysentruyt in Le Lutin Gourmand, ging daarna aan de slag bij l'Ecallier du Palais Royal (toen 1 Michelinster) en Sea Grill (2 sterren) in Brussel, en bij Maison Pic (3 sterren) in Valence. 'De tijd is rijp voor een nieuwe uitdaging. Ik wil voelen hoe het is om zelf een restaurant te runnen.'
Piet Huysentruyt is bevriend met de ouders van Thijs Clinckemaille. 'Ik ben al sinds 2006 op zoek naar een overnemer voor mijn restaurant', zegt SOS Piet. Maar haast had hij niet. 'Want in Frankrijk kan je je zaak per seizoen verhuren', legt hij uit. 'De mensen nemen dus nauwelijks een risico: ze beschikken over een restaurant waar alles aanwezig is.'
Geen schoonmoeder
Huysentruyt verhuurde zijn restaurant de voorbije zomers aan een chef uit Lyon, maar is blij dat er nu weer een Vlaming in de potten zal roeren. 'Ik zou mijn restaurant niet aan iedereen toevertrouwen. Maar toen Thijs als pas afgestudeerde kok bij mij kwam werken, wist ik al dat hij over een pak talent beschikte.'
Huysentruyt is niet van plan als een vervelende schoonmoeder over Thijs' schouders mee te kijken. 'Ik zal 's zomers ongetwijfeld vaak eten bij Thijs. Maar ik ga me niet bemoeien met de kaart en met de bereidingen. Vanaf 1 april is het voor minstens zes maanden zijn restaurant.'
Thijs stopt over twee weken in de keuken van Peter Goossens. 'Dan vertrek ik samen met mijn vriendin Aurelie naar Les Vans om ons voor te bereiden op de opening, begin april. We gaan het proberen zonder personeel, Aurelie in de zaal en ik in de keuken.' In het kleine restaurant met 24 couverts moet dat lukken. 'Vlaamse toeristen hoeven geen stijlbreuk te vrezen', zegt Thijs nog. 'Ik heb destijds veel van Piet geleerd, en ik hou van zijn stijl die ook de mijne is geworden.'
Veel verder dan september denkt de jonge chef voorlopig niet. 'Het contract eindigt na zes maanden. Het is niet de bedoeling daarna nog in Les Vans blijven. Maar zeg natuurlijk nooit nooit.'
Baas Amnesty International kreeg vertrekpremie van 600.000 euro
Bij haar vertrek als secretaris-generaal van de mensenrechtenorganisatie Amnesty International streek Irene Khan een premie van een dikke 600.000 euro op. Haar plaatsvervangster kreeg 360.000 euro. De betaling van de hoge bedragen maakte deel uit van een geheime deal die nu pas uitlekte. Veel donateurs reageren geschokt, want Khan maakte net van de armoedebestrijding een strijdpunt.
Irene Khan (54) trad in 2001 aan als de zevende secretaris-generaal van Amnesty International. Zij was niet alleen de eerste vrouw maar, afkomstig uit Bangladesh, ook de eerste moslim die aan het hoofd kwam van de internationale mensenrechtenorganisatie.
Zij kwam aan het roer op het moment dat Amnesty International net een reeks beleidswijzigingen doorvoerde en de discussie hoog oplaaide of de organisatie, bovenop het verdedigen van politieke en burgerrechten, zich ook moest inzetten voor de armoedebestrijding. Khan benadrukte de relatie tussen armoede en mensenrechten, al was niet iedereen binnen Amnesty International overtuigd van de keuze om meer de klemtoon op economische dan op politieke rechten te leggen. Haar plaatsvervangster Kate Gilmore joeg dan weer het Vaticaan en heel wat katholieke aanhangers van Amnesty International tegen zich in het harnas door abortus een mensenrecht te noemen voor vrouwen die waren verkracht.
Geheime overeenkomst
In december 2009 namen Khan en Gilmore afscheid van Amnesty International en werd de Indiër Salil Shetty aangesteld als de nieuwe secretaris-generaal.
Nu pas, bij het afsluiten van de boekhouding voor 2010, kwam aan het licht dat Khan en Gilmore niet met lege handen vertrokken. Amnesty International betaalde Khan een vertrekpremie van omgerekend 600.000 euro uit. Goed voor vier keer haar jaarsalaris. Gilmore streek circa 360.000 euro op.
Volgens Peter Pack, voorzitter van het uitvoerend comité van Amnesty International, maakten de betalingen deel uit van een geheime overeenkomst tussen de mensenrechtenorganisatie en de twee dames. 'Momenteel werken we met de nieuwe secretaris-generaal aan een hervorming, zodat dergelijke geheime overeenkomsten zich in de toekomst niet meer kunnen herhalen.'
Verbolgen donateurs
Meteen na het uitlekken van het nieuws barstte een storm van protest uit. Dat een deel van de donaties uitgerekend in de portemonnee belandden van de vrouw die van de strijd tegen armoede een prioriteit maakte en daar wereldwijd lezingen over gaf, zit velen hoog.
Bij Amnesty International Vlaanderen, dat onder meer aan fondsenwerving doet via mailing, de verkoop van kaarsen en wenskaarten maar ook heel wat spontane giften krijgt, zegt men in elk geval het vertrouwen in de internationale leiding te bewaren.
'Over wat er met het geld van de Vlaamse donateurs gebeurt, bestaat de grootste transparantie en is terug te vinden op onze website. Zelfs mijn loon staat er vermeld', zegt directeur Karen Moeskops.
Brussels Airlines vliegt vanaf april naar Marrakesh, Agadir en Lamezia Terme. Met de koningsstad Marrakesh en de strandbestemming Agadir voegt de luchtvaartmaatschappij Marokko toe aan zijn Afrikaanse netwerk.
Jetairfly vliegt al vanuit Brussel naar deze beide bestemmingen en ook Royal Air Maroc biedt rechtstreekse vluchten aan naar Marrakesh. Lamezia Terme, de zuidelijke provincie Calabrië, is de elfde Italiaanse bestemming van Brussels Airlines.
De vluchten naar Marrakesh en Lamezia Terme worden uitgevoerd op zaterdag, die naar Agadir op zondag.
Hoewel velen bang zijn om in een vliegtuig te stappen, is dit vervoersmiddel het veiligste dat er bestaat. Nog nooit gebeurden zo weinig vliegtuigongelukken per aantal uitgevoerde vluchten als afgelopen jaar. Dat meldt de The International Air Transport Association (IATA).
Volgens de organisatie gebeurde in 2010 één ongeluk per elke 1,6 miljoen vluchten. Veiligheid blijft onze belangrijkste werkpunt, concludeert directeur Giovanni Bisignani. Dit is het laagste ongevallencijfer ooit maar we blijven ernaar streven om het in de toekomst nog lager te krijgen.
Vorig jaar waren er wereldwijd 94 vliegtuigongevallen, 17 daarvan gebeurden met Westerse toestellen. Dat zijn er twee minder dan in 2009. IATA noteerde wel meer ongelukken in Afrika, Caribische landen en Latijns-Amerika. Daardoor is het aantal dodelijke slachtoffers gestegen: in 2010 kostte een vliegtuigramp het leven aan 786 mensen, ruim honderd meer dan het jaar ervoor.
In totaal zijn 230 maatschappijen aangesloten bij IATA. Ze vertegenwoordigen maar liefst 93 procent van het internationale luchtverkeer.
Een ingrediënt dat gebruikt wordt in verschillende cola's vormt een kankerrisico en moet verboden worden, aldus een belangrijke lobbygroup.
"In tegenstelling tot de karamel die je thuis zou maken door suiker te smelten, ontstaat de kunstmatige kleurstof in cola's en andere producten door suikers te laten reageren met ammoniak en sulfieten onder hoge druk en hoge temperaturen. Hierdoor ontstaan de twee stoffen 2-MI en 4-MI, uit onderzoek van de Amerikaanse overheid blijkt dat dit leukemie, long-, lever- of schildklierkanker veroorzaakt bij laboratoriumratten of -muizen.
De bezorgdheid omtrent deze kunstmatige bruine kleurstof groeit, volgens onderzoekers kan dit duizenden kankers veroorzaken. "De karamelkleurstof gebruikt in Coca-Cola, Pepsi en andere voedingsproducten moet verbannen worden", aldus de Amerikaanse gezondheidslobbygroep CSPI.
Vijf merken Het 'National Toxicology Program' zegt dat er duidelijk bewijs is dat zowel 2-MI en 4-MI kanker veroorzaakt bij dieren, daarom is de kans groot dat dit bij mensen ook het geval is." Onderzoekers aan de universiteit van Californië ontdekten een beduidend niveau van 4-MI in vijf verschillende merken cola. Directeur van de lobbygroep CSPI vraagt de Amerikaanse overheid om actie te ondernemen: "Kankerverwekkende kleurstoffen horen niet thuis in voeding, zeker niet wanneer het enkel van esthetisch belang is. De naam karamelkleurstof beschrijft niet duidelijk dat het om een additief gaat. Het is een geconcentreerde bruine mengeling van chemische stoffen die niet in de natuur voorkomen."
De CSPI voegt er aan toe dat het verhoogde risico geassocieerd met de consumptie van deze chemische stoffen extreem klein is. De tien theelepels suiker in een blikje cola vormt een groter gezondheidsprobleem. Maar het niveau van 4-MI in de geteste cola's veroorzaken toch jaarlijks duizenden kankers bij de Amerikaanse bevolking.
Vrouwen met borstkanker die chemotherapie ondergaan, drinken maar beter 2 glazen wijn per dag. Amerikaanse onderzoekers ontdekten waarom.
Rode wijn bevat een bepaalde stof, resveratrol genaamd, dat een heilzaam effect heeft op de werking van rapamycin, een geneesmiddel gebruikt bij chemotherapie. Kankercellen neigen zo minder snel een resistentie tegen de stof te ontwikkelen. Rapamycin wordt ingezet om de groei van tumors te stoppen of te verkleinen.
Heilzaam Resveratrol is een antioxidant, te vinden bij bepaalde planten als druiven en bessen. Eerder werd de heilzame werking van de stof tegen hartaandoeningen, Alzheimer en het verouderingsproces aangetoond. Laboratoriumtesten geven nu aan dat de plantaardige stof zelfs kankermedicatie te hulp snelt. De stof bezorgt de wijn net een rode kleur.
De vorsers aan de Clinic's Research Institute van Ohio geven wel aan dat verder onderzoek op personen nodig is. De bevindingen werden wel al gepubliceerd in the journal Cancer Letters.
Als single heb je de luxe om je woonst volledig volgens je eigen smaak in te richten. Rachel Machacek, schrijfster van het boek The science of single, licht vrouwen in hoe ze dat het best kunnen doen.
1. Een goede zetel is een must Vergeet zetels of slaapbanken die je na enkele minuten pijn in je rug bezorgen. Investeer liever in een volwaardige, grote loungesofa en leg er voldoende kussens in. Dit is een ideale plek om tot rust te komen (lees: power nap) voor je op date vertrekt. De zetel leent zich ook perfect voor lange knuffelsessies met je kat wanneer je alweer zonder man thuiskomt.
2. Verspreid een origineel aroma Geuren spelen een grote rol in ons dagelijks leven. Zo zullen we rozengeur bijna automatisch linken aan romantiek niet goed als je een recordaantal miserabele afspraakjes op je palmares hebt staan. Ga dus op zoek naar een neutrale geur waarvan je altijd blij wordt. Onze tip: Home Perfume Amber van LOccitane.
3. Leg fotoboeken binnen handbereik Ben je iemand die panikeert als een afspraakje dichterbij komt? Blader dan regelmatig door boeken vol lachwekkende fotos. Volgens Machacek brengt het je stresspeil terug naar een gezond niveau. Ook een blog met grappige dierenfotos zoals cuteoverload.com kan je gerust stellen.
4. Maak plaats voor een lange spiegel Hoe klein je studio of appartement ook is: een levensgrote spiegel moét je gewoon hebben. Zo kan je jezelf en je outfit tot in het kleinste detail bestuderen en goedkeuren alvorens je de deur uit gaat. Je weet immers nooit wie je tegenkomt.
5. Onderschat je kleine badkamer niet Voor een ruime regen- of inloopdouche is wellicht geen plaats, wat de keuze van een mooi douchegordijn des te belangrijker maakt. Spoel een date bijvoorbeeld weg achter een exemplaar waarop een afbeelding van Venetië is gedrukt. Investeer gelijk in een waterdichte cd-speler en brul mee met je favoriete lijfliedjes à la Love is a battlefield. Zo zie je maar dat de meest compacte badkamer een leuke wellness-hideway kan worden waar niemand je kan beschuldigen van gênant vrijgezellengedrag.
Decoreren is een van de leukste aspecten bij het inrichten van een woning. Met deze tips in je achterhoofd kan je elke kamer gemakkelijk een opknapbeurt geven en een fris resultaat bekomen.
Je eigen smaak en favoriete stijlen kennen, is de basis van een geslaagd interieur. Ga daarom op zoek naar leuke inspiratiebeelden die perfect aansluiten bij jouw visie. Kijk ook naar verschillende interpretaties van stijlen. Zo kan een wereldinterieur een boheemse uitstraling hebben maar ook een minimalistische, kitcherige of Hollywoodsfeer uitstralen.
Budget Voor je aan de slag gaat, moet je nagaan of de werken haalbaar zijn met het beschikbare budget. De basisprijzen van verf, behangpapier, afwerking en meubels zijn makkelijk in te schatten of op te zoeken alvorens aan de werken te beginnen. Bezoek enkele winkels voor prijsindicaties en graai zoveel mogelijk staaltjes mee.
Moodboard Nu je weet welk budget er voorhanden is en welke richting je uit wil, is het tijd voor een moodboard. Leg op een groot, wit blad alle staaltjes die je bij elkaar gesprokkeld hebt en combineer deze met inspirerende beelden uit magazines. Neem ook fotos van de meubelen en decoratievoorwerpen die je wil behouden. Door deze te fotograferen, neem je het vertrouwd gevoel weg en kan je ze objectiever beoordelen. Je moodboard is geslaagd als je een samenhorend geheel creërt waar voldoende accenten in zitten.
Ruimte analyseren De volgende stap is nagaan hoe je het basisconcept in de praktijk kan omzetten. Het gebeurt vaak dat een ruimte ineens te klein gaat aanvoelen omdat je per se alle meubelstukken erin wil krijgen. Probeer bij kleinere woningen steeds een minimum aan meubelen te integreren. Hoe minder stuks aanwezig zijn, hoe meer ze tot hun recht komen. Voorzie ook een duidelijke circulatiezone in de kamer.
Focuspunt Bij de conceptuitwerking begin je best met het zoeken naar een centraal punt waarrond je het interieur ontwerpt. Dit kan gaan over een haardvuur, een bed, een groot raam, een kunstwerk, enzovoort. Leg de nadruk hierop en leg kleine, originele accenten in de rest van de ruimte.
Wie laatst verft, best verft Dankzij het moodboard heb je al een goed idee welke kleuren in de kamer passen. Toch wacht je beter om verf te kopen tot de meubelkeuze en decoratie definitief is. Deze hebben naast kleur nog andere eigenschappen zoals textuur, structuur en vormgeving waardoor niet alle kleurtinten even geschikt zullen zijn.
Samenhorigheid met de omgeving Een opknapbeurt is pas geslaagd te noemen als er een aangename overgang is naar de aanpalende kamers. Een groot contrast zal ervoor zorgen dat de woning gecompartimenteerd aanvoelt, wat ook de ruimtelijkheid van je huis verkleint.
Om samenhorigheid te creëren kan je werken met herkenbare elementen zoals kleuraccenten of decoratievoorwerpen doorheen de woning. Dit kan op een ludieke manier gebeuren zoals terugkerende fotokadertjes, patronen, bloempotten,...
LANDEN - Door het vertrek van het leger uit de site aan de Hannuitsesteenweg krijgt de stad een unieke kans in de schoot geworpen. Verschillende gebouwen op dit 3,5 hectare grote terrein, haast in het centrum van de stad, bieden heel wat mogelijkheden. Nu dinsdag staat de princiepbeslissing over de aankoop op de agenda van de gemeenteraad.
De stad is al lang op zoek naar de mogelijkheid en de ruimte voor een cultuurcentrum. In oktober staan de gebouwen van EMI 22 leeg. Er is onder meer een bakstenen herenhuis als hoofdgebouw en er zijn verschillende unieke en ruime loodsen die voor allerlei doeleinden gebruikt kunnen worden. Bovendien is het terrein groot genoeg om meteen parkeergelegenheid te bieden.
In oktober sluit EMI 22, een medische afdeling van defensie definitief de deuren. 150 militairen verlaten de site. Het terrein zal verkocht worden. Uit de agenda van de volgende gemeenteraad blijkt dat de stad kandidaat koper is.
Naast een CC biedt de site de mogelijkheden voor een toneelzaal, een fuifzaal en zelfs een jeugdhuis. De burgemeester zou reeds gesprekken gevoerd hebben met het kabinet van defensie en wil de site zelfs in oktober al in gebruik nemen, in afwachting van de definitieve aankoop. De site kreeg de bestemming openbaar nut voor gemeenschapsdoeleinden en de stad zou het voorrecht hebben om de site te kopen.
De oude Britten gebruikten menselijke schedels als recipiënt om eruit te drinken tijdens een soort ritueel. Dat ontdekten wetenschappers, die prehistorische voorwerpen van 14.700 jaar oud uit Gough's Cave in Somerset onderzochten.
Tussen de menselijke beenderen zaten drie 'schedelbekers', twee van volwassenen en een van een kind. Dat zijn de oudste ooit gevonden en ook de enige op de Britse eilanden. Volgens de experts werden de schedels zodanig nauwkeurig behandeld dat hun gebruik als recipiënt voor vloeistoffen de enige logische verklaring lijkt.
Cheddar Man Gough's Cave ligt in de Cheddarkloof, een diepe canyon van kalksteen in de zuidelijke hoek van de Mendipheuvels. In 1903 werd het volledige skelet van de 'Cheddar Man' er gevonden, een man die zo'n 10.000 jaar geleden moet geleefd hebben. Uit de vondst concludeerden vorsers dat de oude Britten bekwaam waren om menselijke lichamen na de dood te bewaren.
Helse klus Onderzoek bracht aan het licht dat het beenmerg van mensenlijken gebruikt werd en dat de welvingen van schedels zorgvuldig werden bewerkt tot gladde recipiënten. "Een helse klus, als je weet welke werktuigen er toen voorhanden waren", zegt Silvia Bello van het Natural History Museum.
De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS One.
Paardensperma wordt hit op 'extreem voedingssalon'
Een glaasje vers hengstensperma wordt ongetwijfeld een hit op het Hokitika Wildfoods festival. Althans, dat menen de organisatoren van dit extreme voedingssalon in Tasmanië. Een shot van het spul zal omgerekend 5,50 euro kosten.
"Paarden zijn pure testosteron", aldus festivaldirecteur Mike Keenan. "Ze bevatten nauwelijks cholesterol. Een stevige slok hengstensperma zal je gegarandeerd van je sokken blazen. De kans is groot dat je je zelf een hengst voelt", klinkt het veelbelovend.
Toch zegt meneer Keenan dat hij er zich zelf niet aan zal wagen. "Maar het drankje zal beslist scoren bij onze festivalgangers", meent hij.
Kersen en drop Voor de durvers zal er 'puur' sperma verkrijgbaar zijn. Maar er worden ook varianten met kersen- en dropsmaak aangeboden. "Vrouwen vertellen me dat sperma een nogal doordringende zoutsmaak heeft", aldus Mike Keenan. "Vandaar deze varianten voor de minder roekeloze proevers".
Nog volgens de festivaldirecteur is het merkwaardige drankje perfect veilig. "We 'betrekken' het sperma op dezelfde wijze als fokkers dat doen".
Zweepje Pikant detail: het drankje zal geserveerd worden door vrouwen, gewapend met een paardenzweepje. Voor de geïnteresseerden: het Hokitika Wildfoods festival vindt plaats op 12 maart.
Stierenpenis Andere toppers waren in het verleden onder meer kebabs van varkensingewanden in een sausje van vers palingslijm, ijsroom van wespenlarven, varkenssnuit en stierenpenis.
