Amateur-fotograaf overtreft NASA

Een Britse amateur-fotograaf is erin geslaagd spectaculaire foto's van de aarde te maken met alleen maar een camera, een heliumballon, een GPS en duct tape. Zijn uitvinding, de IcarusII, kost amper 560 euro. De NASA reageert stomverbaasd en toont grote interesse. Sanne Standaert xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De 38-jarige Brit Robert Harrison verbaast Jan en alleman met zijn foto's. Op een spectaculaire manier slaagde de IT-directeur erin kwalitatieve beelden te maken van het aardoppervlak. Hij knutselde zelf een constructie in mekaar en doopte het de 'Icarus'. Het bestaat uit een doosje met daarin een camera, een GPS en een parachute. Een basisuitrusting die hem amper 560 euro kost.

'De eerste keer dat de Icarus de lucht in ging was in oktober 2008', vertelt Harrison. 'De Icarus I was toen bijna in de zee geland en dat zou de camera vernietigd hebben.' Maar hij kon de camera redden en werkte verder aan een nieuwere versie. Met de Icarus II slaagde hij erin steeds betere foto's te maken en publiceerde ze op het internet. Er kwam heel wat reactie, verwonderlijk genoeg ook van de NASA, de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie.

'Iemand van de NASA belde en was heel nieuwsgierig naar hoe ik de foto's had gemaakt', vertelt Harrison. 'Volgens hem was het onmogelijk dat ik geen dure racket gebruikt zou hebben, zelfs een vliegtuig geraakt niet zo hoog. Maar met een beetje technische kennis en eenvoudig materiaal kan je al heel ver komen', lacht hij. En inderdaad, waar Harrison amper 560 euro voor betaalde, pompt de NASA jaarlijks miljoenen in.

Harrison ontwikkelde zijn knutselwerk nadat hij luchtfoto's probeerde te maken van zijn huis met een helikopter op afstandsbediening. Dat mislukte en toen kwam hij op het idee om zijn camera aan een 'weerballon' te hangen. Die worden normaal gebruikt door meteorologische instituten om metingen uit te voeren. 'Mijn familie dacht dat ik gek werd toen ik hen vertelde over mijn idee', vertelt Harrison. 'Maar al gauw waren ze even enthousiast en ondertussen heb ik al twaalf ballonnen gelanceerd.'

Geen controle

Om te mogen opstijgen moet de uitvinder toestemming vragen aan de Britse overheidsdienst voor luchtverkeer en dan moet ook nog het weer meezitten. Bovendien heeft Harrison geen controle over hoe en waar de camera landt: hij kan enkel de GPS volgen. Soms moet hij wel 80 kilometer ver rijden om zijn camera met waardevolle foto's terug te vinden. In de hele wereld zijn er slechts veertig mensen die zich in hun vrije tijd hiermee bezig houden. Maar niemand slaagde erin zo ver te komen als Harrison. In het totaal spendeerde hij al 4.500 euro aan zijn hobby. Nu is hij opnieuw aan het werk om een derde versie te ontwerpen. Daarin zullen twee verfijndere camera's zitten en ook een druk-, temperatuur- en vochtigheidsensor.