De Imam en de non.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een Imam stapt in een bus en ziet een knappe jonge non op het eerste bankje 
achter de bestuurder zitten. 
 
Hij neemt naast haar plaats en zegt plompverloren: 'Ik zou graag met je naar bed willen.' 
 
'Maar meneer,' zegt de non, 'vanuit uw geloof weet u dat misschien niet, 
maar ik ben de bruid van de Heer en aardse seks is mij niet toegestaan.' 
 
Bij de volgende halte stapt ze uit, spijtig nagekeken door de Imam. 
 
De buschauffeur, die het gesprek heeft gehoord, buigt zich over naar de Imam: 
'Pssst! Ik weet hoe je seks met haar kunt hebben. 
Elke dinsdagavond, dus vandaag, gaat ze naar het kerkhof om te bidden. 
Als u nu een witte burka aantrekt en u smeert wat lichtgevende 
poeder in baard en haren, dan zal ze u in het donker vast niet herkennen, 
en dan zegt u gewoon dat u God bent.' 
 
Uiteraard is het plan goed genoeg om uitgeprobeerd te worden en inderdaad, 
als de Imam, omhuld door lichtend wit in een burka op het kerkhof komt, 
ziet hij uit de verte de non al vol devotie in gebed. 
 
Hij gaat naar haar toe en zegt met galmende stem: 'Ik ben God en ik wil mijn bruid bezitten!' 
De non stribbelt geen moment tegen, maar ze heeft één verzoek. 
Ze wil toch wel graag haar maagdelijkheid bewaren, dus vindt God het goed haar anaal te bevredigen? 
Geen enkel punt dus zo gebeurt het, maar deze Imam is een gemene kerel. 
Als hij aan zijn gerief is gekomen slaat hij zijn hoofddoek terug en toont haar schaterlachend zijn gezicht. 
 
"Hahaha! Ik ben de Imam!": roept hij. 
 
"Hahahaha!!": roept de non terug, "En ik ben de buschauffeur!"