Keust nòò men oeër

Door Zander van de Mouspik

Sé, wat ich ni kan verstoën, da’ zén dee minse dee oep ’t leste van dais waik hun koffers gon inpakke ver intige ure löter îveranst ure lank in ’n lange file gon stoën, ver nen houp mezaire bé hun jeunge te make dee vanachter in hunnen otto ni annester douwna n rùze make, dee nàch vuil kans hèmme ver hun poeëte te braike àch bé ne verzwikten hînkel neraas te houme. Awél, nèmt van mich aan dat het dikke aizels zèn. Ich bleef taas. Want woe koent ‘ oech béëter ammezaire dan bé karneval.

Ich zèn mich dovair al seriuis an ’t oeploaje. ’t Es wel spétig dà ge allewèle gin maskroate  ne mi taige komt. In ménne joungen tééd lîepe ter nàg vuil rond, màà dà zie ge nemië. ’t Was pertang plezant, want dan kost ge den ieëne àch den andere déé ge ni kost verkroppen e ki gouwd gon       aatmake zonder dat dò iemand îet uiver zaide. Màà dà dèère de minse nemieë. Ge keskait ne ki gouwd oep eure smikkel te krège, want de minse zèn dann dag va vandaag nògal krikkel gewèdde. En sedus gon ich nàch mar alliën nemië no de stouwt lette naste zoëterdag.

As déa stouwt verbéé és, dan gon ich îedere kiê smààdbollen éëte. Do stot do altééd ne Gènteneër déé ter féén hait, màà déé minse va Tiene déé do altééd vanonder an de lie-vrààkérrek ston, déé hun marchandîes és al éëve gouwd. Dobéé hem ich n’ ékskùùs ver twieë kirre smààdbolle gon te kouwpe.