Prachtige ecotrip door Brazilië
Mato Grosso, een naam die wel eens opduikt in jongensboeken en geurt naar avontuur. Het is een provincie in het oosten van Brazilië, tegen de grens met Bolivia. Hier geen palmbomen of té kleine bikini's, maar stoere cowboys en dreigende regenwolken. Pantanal, het onbekende Brazilië, is het grootste moerasland op deze planeet.
Volgens de geschiedenis was dit vroeger onherbergzaam gebied, maar de drang naar goud bracht hier toch vele reizigers naartoe. De ruwe kerels bleven er tot vandaag. Ze rijden op de ranches op hun snelle paarden het vee bij elkaar dat graast in de immense savanne. Geen showtime voor toeristen, maar mannen uit één stuk.
Allemaal beestjes
Beestjes kijken, daar gaat het om in de Pantanal. Wasberen, vossen, herten, brulapen, minuscule lichtgevende wormpjes of hoog in de lucht het silhouet van een savannehavik of gieren. In het water zwemmen piranha's rond en op de oever liggen 8 meter lange anaconda's maraboes en andere schitterende watervogels te bespieden. Tientallen reptielenogen slaan het spektakel gade nét boven het wateroppervlak.
Capibara's of waterzwijntjes lopen hier gewoon voor je voeten. Dit is het grootste knaagdier ter wereld en het ziet eruit als een met hormonen behandelde cavia op hoge poten. Ze zijn vaak te vinden aan de waterkant, en daar worden hun jongen wel eens de prooi van een hongerige kaaiman. Het krioelt gewoon van deze reptielen in de Pantanal. Soms liggen ze met honderden te zonnen in een van de plassen, soms glijden ze doodgemoedereerd over de wandelpaden van een lodge. Vluchten hoeft echter niet, want de kaaiman smult bij voorkeur vis en watervogels. En hij heeft zelfs wat schrik van de mens.
In de Pantanal zijn geen zomers of winters, maar wel een droog seizoen en een regenseizoen. Een groot deel van het jaar is dit vooral moeras. Het moet gezegd, de plaatselijke bevolking springt eerbiedig om met de biodiversiteit, en beseft dat de streek op deze manier de niet te benijden vergelijking met de gruwelijke ontbossing van het Amazonegebied kan vermijden. Hier wordt gestreefd naar harmonie en is de mens verplicht om deel te worden van de natuur zonder ze te overheersen.
Ecolodges
Door de Pantanal loopt de Transpantaneira, een stoffige hobbelbaan van 154 km. Niet meteen een Formule 1-piste. Maar door het wegblijven van snelle cabrio's of toerbussen houdt de Pantanal zijn puurheid. Af en toe zijn er baancafeetjes en ook een aantal lodges, op grote afstand van elkaar verspreid. Meer niet.
Toch is het een fantastische ervaring om in een hotel als de Araras Eco Lodge te verblijven. Het terras van je kamer heeft een hangmat, en vandaaruit krijg je een steeds wisselend zicht op de overweldigende natuur.
In een dode boom zitten gieren figuurtjes te maken tegen een achtergrond van wildernis en wolken. De kleurrijkste vogeltjes proberen de laatste kruimels uit je lunchpakket mee te graaien, kikkers en kaaimannen brullen vanuit een poeltje vlakbij, en de rustgevende, maar soms ook brutale oerwoudgeluiden doen je er niet aan twijfelen: hier moet je gewoon nederig de natuur over je heen laten komen.
Eigenaars Akhila en Andre begeleiden je op tochten waar ze over elke boom of plant een verhaal hebben. Hun aanstekelijke passie voor de natuur maakt van een verblijf een verrijkende ervaring. Ze laten je nadenken over de natuur, of de stille kracht van een boom aanvoelen. 'Eco' is bij Akhila en Andre geen trendy term om mee uit te pakken, maar het zit tot in hun dunste adertje.
Praktisch
Beste periode: van september tot april regenseizoen, maar mooier qua fauna en flora.
Hoe begin je eraan: TAP vliegt via Lissabon naar Brasilia, verder een binnenlandse vlucht (met TAM) naar Cuiaba. Totale vliegduur 13 uur. Prijs ± 900 euro. Je kan hier in ecolodges verblijven, zoals de Araras Eco Lodge, vanaf 615 euro per persoon voor twee nachten, inclusief kanotochten, trips te paard, enz. Specialist op de Pantanal is Sudamerica Tours.
Meer info: Sudamerica Tours of bij de reisagent.
Algemene info: Brazilian tourism
|
