|
Het is inderdaad juist dat kredietverschaffers zoals Fannie Mae en Freddy Mac hoogrisico hypotheken op de markt hebben gebracht op aandringen van de Bush administratie én toch een hoge kredietrating wisten te behouden (soms zelfs een triple A). En dit omdat de kredieten werden gewaarborgd door diezelfde regering Bush. Het is ook daarom dat beide bedrijven vrij snel werden overgenomen. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Je hebt gelijk dat de republikeinen, maar bijna alle Amerikanen, met een dubbele tong spreken. Maar dat is niet alleen zo in de banksector. Op sommige punten is de Amerikaanse economie alles behalve een toonbeeld van vrij ondernemerschap. En helemaal niet alert voor veranderingen in de markt. De auto-industrie in Amerika is daar een schoolvoorbeeld van. Ook daar werd door kortzichtigheid, maar vooral door arrogantie jarenlang de nieuwe tendensen in de markt genegeerd. Met als gevolg een onaangepast productgamma en vooral een onaangepast productieproces. Zo bestaat er in de Amerikaanse autosector zoiets wat een pool heet. Dat zijn een groep arbeiders die niet werken, maar klaar staan om ingezet te worden wanneer het bedrijf dat nodig vindt. Nu moet ge wel weten dat deze pool zonder te werken hetzelfde loon en voorwaarden krijgt als diegenen die wel werken. Klinkt allemaal vrij communistisch of toch op zijn minst bijzonder inefficiënt. En we spreken hier over verschillende duizenden mensen. Bij een vlug veranderende markt is zon systeem veel te inert om vlug te kunnen reageren.
Maar er is nog een tweede tendens die de Amerikaanse economie nu parten speelt en dat is de onverantwoorde inkrimping van het middenkader in vele bedrijven. In hun drang naar korte termijn winsten werden de middenkaders sinds het midden van de jaren negentig de eerste slachtoffers van besparingen. Sommige experts hebben toen al gewezen op de gevaren van deze bedrijfsvoering en dit om 2 redenen.
Primo, omdat middenkaders de noodzakelijke informatieverstrekking zijn tussen de markt en het topmanagement. Dit laatste is op vele vlakken compleet vervreemd van wat er buiten hun luxueus kantoor gebeurt. Door deze middenkaders te elimineren verdween ook de voeling met de markt.
Maar secundo ook macro-economisch is dit middenkader de drager van de Amerikaanse economie. Als dit wegvalt is er onmiddellijk een steunpilaar van de economie die onderuitgaat.
Want niet alleen aan de insolvabelen werden kredieten gegeven, ook aan deze middengroepen werden leningen toegestaan die ver boven hun mogelijkheden lagen. De truuk bestond erin de terugbetalingen te berekenen op toekomstige inkomsten. Binnen een aantal jaar bent u, beste middenkader, opgeklommen tot directieniveau en zal de terugbetaling van uw hypotheek geen probleem zijn. Zo was de redenering. Op die manier werden massas kredieten vertrekt aan mensen die het nu niet meer kunnen terugbetalen in een sputterende economie.
Dit zogenaamde deficit spending is niet alleen een desastreus kenmerk van de overheid, maar ook van het doorsnee gezin. Zo blijkt de gemiddelde schuld van een gezin in Amerika vandaag zon 85.000 dollar te zijn!
Daarom dringt de Bush administratie nu zo aan op een dringende goedkeuring van de steunmaatregelen door het Amerikaans parlement. Dit heeft niets te maken met nationalisaties, maar is een pure economische noodzaak. Zoniet zullen we allemaal opdraaien voor de gevolgen. Op termijn zullen er natuurlijk andere regulerende maatregelen noodzakelijk zijn.
30-09-2008, 23:21
Geschreven door pim
|
