AANKLACHT

Toen Herman Van Rompuy geboren werd vermoedde nog niemand in hem de staatsman die hij zou worden.

Staatsman, niet in de loutere betekenis als man voor het volk, noch in de betekenis die nationalisten er aan geven maar een middeleeuwse variant waarvan elk volk dat zichzelf niet respecteert zich maar al te graag er door laat knechten.

Een man die strijdt voor zijn postje, met gesloten vizier. Dat kàn, dat ook doet en durft, én met zwijgzaamheid, achterbaksheid en leugen.

Neen, geen rechtlijnige VB-er, halfslachtige N-VA-er of, godbetert, een Leugenachtige Demagogische Draaikont maar een Staatsman in hart en nieren.

Een Rode Ridder die wéét hoe kaviaar smaakt, hoe het is om in een paleis te flaneren of om vanuit een ivoren toren het plebs te schofferen en hen er op te wijzen dat ze beter zwijgen omdat ze er toch niks van kennen of kunnen leren.

De keuze die Herman maakte was die van comfort, eigenbelang en lucratieve postjes, al had hij al honderd maal een andere weg kunnen inslaan. Herman is de Machiavelli die het profitariaat kanaliseert, het geruisloos opneemt voor de koninklijke paria's, tegen wie al decennia verzuurde onverdraagzamen - niet toevallig een politiek-correcte uitdrukking - ageren. Zonder mensen als Herman hadden we in het meest geprivilegieerde land van Europa, en daarbuiten zelfs, nooit de chaos, het financieel debacle of zelfs het feitelijke bankroet van ons land gekend. Dank zij staatsmannen als Herman spelen we nu tenminste ook internationaal mee, nietwaar Lippens & Co?

Mijn grootste waardering, waardoor ik mijn toekomstige zoon Herman zal noemen, is het feit dat HvR zo moedig is om iets ferm tegen zijn goesting te doen. Hoe moedig is het niet om nog geen week nadat hij onverbloemd beweert dat hij na 15 jaar niet veranderd is en NOOIT ofte NOOIT eerste dinges wil worden om toch als Redders des Vaderlands op te treden? Wie doet hem dit na?

Ik heb het spijtig genoeg niet ver geschopt in het leven maar ik ben er van overtuigd dat mijn zoon Herman, als hij in de voetsporen van Herman De Grote Eerste treedt, het wel heel ver zal brengen. t Is alleen een kwestie van prioriteiten, profitiariteiten en relaties.

Geef toe, kunt u het mij kwalijk nemen dat ik de ambitie heb dat mijn zoon ooit tot Ridder, Baron, Burggraaf of zelfs tot Koninklijk Onnozelaar geslagen wordt? Iedereen wenst toch het beste voor zijn kinderen?

Na deze onzin raad ik u aan eventjes bij vriend Antoine langs te gaan en Mijn volgende zoon noem ik Gerolf te lezen.

06-01-2009, 20:31 Geschreven door a.griffon

06-01-2009, 09:06 Geschreven door Lucky9