Deze mevrouw, Charlize Theron, "verklaarde" gisteren in Ventië dat zij de Amerikaanse troepen uit Irak graag zag naar huis komen.  Mevrouw is Zuid-Afrikaanse en zoals de chanteuse Axelle Red uit het land B een grote competentie inzake politiek.   Wat vinden de dames van de situatie met Iran en het scenario dat Bush in zijn nachtkastje heeft klaarliggen ?  U mag ons steeds schrijven,  niet telefoneren aub, wij worden afgetapt.

Tom Boonen (L), Escort Frieda (M) , Grote Baas Bart (R)

Vlaams parlement buigt zich over politieke impasse

03/09/2007 17:19

Het Vlaams parlement komt volgende week maandag om 14.30 uur bijeen om de politieke impasse op het federale niveau te bespreken.

Oppositiepartij Vlaams Belang had een interpellatieverzoek ingediend en dat is door het Vast Bureau van het Vlaams parlement aangenomen.

Vlaams Belang-fractieleider Philip Dewinter zal minister-president Kris Peeters ondervragen "over de rol van de Vlaamse regering en de uitvoering van de Vlaamse resoluties en het communautaire luik van het Vlaams regeerakkoord". Het Vlaams Belang zal ook voorstellen dat het Vlaams parlement "een Vlaams autonoom statuut opstelt en voorlegt aan de Vlaamse bevolking door middel van een referendum".

EGYPTISCHE ARTSEN VEROORDEELD VOOR VROUWENBESNIJDENIS

CAIRO - Vier Egyptische doktoren en een vroedvrouw worden vervolgd voor het uitvoeren van vrouwenbesnijdenissen. De autoriteiten willen zich harder opstellen tegen de verboden maar vaak uitgevoerde operatie, aldus de autoriteiten zondag.

De privéklinieken van de vier artsen in de provincie Menya zijn gesloten. Voor zover bekend werden er in augustus zeker negen besnijdenissen uitgevoerd.

In juni vaardigde de minister van Volksgezondheid in Egypte een decreet uit dat medisch personeel verbood de besnijdenissen uit te voeren.

Zodra het parlement weer bijeenkomt, wordt de wet mogelijk veranderd om strengere straffen op het uitvoeren van vrouwenbesnijdenissen te zetten. De aanleiding hiervoor was de dood van twee jonge meisjes, veroorzaakt door hun besnijdenis.

De Hasseltse Axelle Red, de dochter van een VLD-er, voelt zich meer Belgische dan Vlaamse. 

Voor ons niet gelaten. Het vrouwtje heeft o.i. een vrijemonotone stem, een vlakke persoonlijkheid en haar muzikaliteit is banaal.  U hoeft het hier niet mee eens te zijn, maar wij hebben de Parijse heisa om deze roodharige vrouw nooit goed begrepen.  Los van de taal en van haar politieke inzichten.  Wat een verschil met de  Brusselaar Jacques Brel, die zich bewust als Franszingende Vlaming profileerde in het buitenland en over wiens talent en muzikaliteit bij niemand twijfel bestaat. Toevallig hadden we voor enkel dagen nog een artikel gewijd aan de getalenteerde Brel, van wie overigens op de IJzerwake "Mijn vlakke land" uitgevoerd werd tijdens het voorprogramma.

 
 Hier het Belgische  rosse eendje.

Als echte mentaal gehandicapten hebben wij hier bij Angeltjes  gesupporterd tijdens de Franse presidentsverkiezingen voor Sarkozy en tegen de onbenullige nijdige tante Ségolène Royal. 

We waren bij de eersten op internet om de officieuze uitslag te melden en iedereen stond te dansen en te joelen.  We bombardeerden Guillaume Pinson tot onze Franstalige correspondent en beloofden hem plaatsen op de orkestzetel op de Place de la Bastille als de eerste socialisten onthoofd zouden worden. 

Toen Sarko na enkele maanden, hand op het hart, beloofde dat hij géén Frans geld geschonken had voor de bevrijdig van het Bulgaarse medische team en de media enkele dagen later meldden dat hij wel  nucleair materiaal aangeboden had tegen "ongekende voorwaarden" aan de gek van Lybië, kuchten wij en keken we verlegen naar de tippen van onze schoenen.  Politiek, nietwaar ... Als vandaag de zondag van onze goede vriend Pim naar de filistijnen is, omwille van de volledige ommekeer over de toetreding van Turkije tot de EU, dan voel ik mij gewoonweg gepàkt.

Sarkozy krabbelt terug

02.09.2007 11.17u - Tijdens zijn campagne voor de Franse presidentsverkiezingen sprak Nicolas Sarkozy zich meermaals en in duidelijke bewoordingen uit tegen de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Het werd zelfs een van de speerpunten van zijn campagne, waarbij hij zich sterk maakte dat Frankrijk indien nodig van zijn vetorecht zou gebruik maken.

Aanvankelijk leek het erop dat Sarkozy woord zou houden, toen hij kort na zijn aantreden als president verklaarde “geen plaats voor Turkije” in de Europese Unie te zien. Nauwelijks enkele maanden krabbelt de Franse president echter terug. Hij zegt weliswaar persoonlijk nog steeds tegen het Turkse EU-lidmaatschap gekant te zijn, maar wil er zich tegelijk niet langer actief tegen verzetten. Hij houdt nog een schimmig pleidooi voor de oprichting van een of ander ‘comité van wijzen’ dat zich zou moeten beraden over de toekomst en de grenzen van de Unie, maar voor het overige mogen volgens Sarkozy maar liefst dertig hoofdstukken in de onderhandelingen van Turkije worden geopend.

Zoals hij tijdens zijn campagne zegde, heeft Sarkozy de mogelijkheid in handen om de toetredingsonderhandelingen stil te leggen. Door van die mogelijkheid geen gebruik te maken, doet hij precies het tegenovergestelde van wat hij zegde. Kiezersbedrog noemt men zoiets.

Er moet natuurlijk méér achetr de ze ommezwaai zitten, er moeten redenen zijn, dit is puur kiezersbedrog ...

Ray

 Het Kleine Zeemeerminnetje, symbool van de stad van Hans Christian Andersen, zou beter in de toekomst een boerka'tje aantrekken, want geef toe, ze zit er toch maar bij als een ongelovige, onzedelijke hoerenteef. U mag me deze grove uitlating niet euvel duiden, anders zie ik me genoopt met de maten van het Seniorennet even langs te komen  bij u en wellicht wat overbodige spulletjes te vernietigen,   u een pakje slaag te geven en lekker nieuwe spulletjes mee te nemen.  Wij eisen namelijk RESPECT.

 Dat is wat in grove lijnen deze nacht weer gebeurde in Kopenhagen, waar enkele duizenden betogers slaags geraakten met de politie.  Krakers, migranten, groene boombewoners, linkse zonne-aanbidders, anti-globalisten, extreem tuig dat uit is op het hertekenen van de maatschappij zonder enig benul van wat er in de plaats moet komen.  Het kan er  nog best bij.  In de jaren '60, als ik even mag preken, ontworstelde de jeugd zich ook uit de autoritaire greep van de samenleving (met alle excessen vandien) maar het bleef in de eigen samenleving en de "mei 68-ers" zitten nu meestal comfortabel in directiezetels en lezen de Morgen/Le Matin om hun nostalgie te voeden.  Momenteel komen de revolutionaire oprispingen ook in de oren van ontevreden en onaangepaste moslimsjongeren (én ouderen !) die deze maatschappij onderuit willen halen.  Oeps, wat is dit toch voor een onaangenaam geschrijf.


 

http://www.hln.be/hlns/cache/det/art_571100.html?wt.bron=homeArt14">http://www.hln.be/hlns/cache/det/art_571100.html?wt.bron=homeArt14</A


PS : dank, Tjenne !

Gisteren stuurde Anne, een trouwe bezoekster, een schitterende foto-montage met muziek over Vlaanderen.  Omdat er naast de traditionele beelden nog heel wat minder bekende zijn die ook de moeite lonen, kris-kras door ons mooie land met enkele vaak vergeten parels.


Tongeren (Ambiorix)





Oudenaarde













Zelfs een zonnestraal is mogelijk



De Voerstreek
('t Is hier goed zonder Happart)


  Leuven

Bloemenstoet te Zundert vandaag 2 september : Michelangelo schildert de Sixtijnse kapel.  Waar halen ze het !  (Op de achtergrond kijkt Vincent van Gogh met jaloerse blik toe op de prestaties van zijn voorganger).

 De dames begeven zich op pad voor een sociaal  gebeuren.  Een kleine steniging, wellicht ?  Of een ophanging ?  Er is altijd wat aan de hand : dàt is pas leven

Opgewekt begroeten wij de zaterdagavond, het is donker en het weer is zoals het hoort te zijn volgens Al Gore : warm, zweterig, broeiend. 

Maar er is goed, steengoed nieuws.  Morgen zondag 2 september zou normaliter de Zevende Dag moeten aanvangen op televisie, het onvoorstelbaar politiek-correcte zeurprogramma van de 000 en wat lees ik in het tv-blad na de eucharistieviering om 11 uur : "Sfeerbeelden". Dus geen zevende, na mijnheer pastoor.

De arrogante volksmisleiders  zijn nog niet terug uit vakantie, er moet nog vergaderd worden over strategieën hoe ons de das om te doen en  te overtuigen van de éne en juiste waarheid.  "Wie niet links is, hangen we op".  Neemt u me deze euforie niet kwalijk,  ik was al in rouwstemming maar nu word ik vrolijk  met het oog op een onbekommerde  zondagmorgen.

Vele Vlaamsgezinden (maar ook anderen)  zullen Gordelen maar fietsen doe ik niet meer  en mijn wandelbenen worden  gespaard voor 11 september, u weet wel, de dag dat we in Brussel eigenhandig begroet zullen worden door burgemeester Beulemans. Spreken we samen iets af ? Stiekem ?  Of doen we zoals die van "Blood and Honour", officieel op de blog, zodat de Morgen/Le Matin onze foto kan plaatsen in SS-uniform met wandelstok en rolstoel ?

 Zonet was er een reportage over Zuid-Afrika "De Apartheid in een nieuw kleedje" (of zoiets), het ging er alleszins schrijnend aan toe : het land wordt overspoeld door zwarten uit Zimbabwe (u weet wel dat schitterende land met zijn inflatie van 10.000% waar de Grote Leider Mugabe net 150 Mercedessen wegschonk aan zijn vrienden), Somalië (ook zo'n heerlijke natie), Mozambique en ga maar verder.  Niemand kent het aantal illegalen (in de reportage van Channel 4 sprak men over 0,5 tot 5 miljoen) maar de problemen zijn legio en de plaatselijke zwarte bevolking verzet zich hevig en fel.  Een gearresteerde zwarte zegde : "Het zijn de ergste racisten van allemaal, veel erger dan de Boeren".

Toen je vroeger je land verdedigde was je een patriot, nu ben je een racist. 

Ella Vogelaar, de minister die Nederland tegen wil en dank uitlevert aan de islam is hier nog afgebeeld zonder hoofddoek.  De vergelijking tussen de "arbeidersheilstaat" en de "multiculturele heilstaat" bevat een grote waarheid : ik wou dat ik er aan gedacht had.

Multiculturele Heilstaat

Wat de 'nieuwe politieke realiteit' in de praktijk betekent, begint langzaam maar zeker duidelijk te worden. Het Kabinet Balkenende 4 gaat enorme hoeveelheden geld in 'kansenwijken' pompen om er 'prachtwijken' van te maken. Streefden linkse medemensen vroeger naar 'de arbeidersheilstaat', tegenwoordig streeft men naar 'de multiculturele heilstaat'. Die 'arbeidersheilstaat' is er nooit gekomen. Wel communistische dictatuur met al zijn verschrikkingen. Linkse medemensen vonden dat prachtig, u kunt het zich ongetwijfeld nog herinneren. Niet raar opkijken dus als u binnenkort in een opgepimpt getto woont. En, samen met rapper Appa, in de rij moet staan bij de voedselbank.

Stef P. Spikkel
Visionair

In Zwalm, het dorp met de ongenuanceerde linkse doordrammer als  burgemeester, Bruno Tuybens, is in het raam van een kunstproject door een getormenteerd kunstenaar (een architect, nota bene) een bos tentjes neergezet op de begraafplaats.  Campingtentjes die je vindt bij 't Amerikaantje of de Kampeerder.  De gestoorde sukkelaar geeft een autistische uitleg  over "het in beslag nemen van de ruimte" en het merendeel van de Zwalmenaren staan er hoofdschuddend bij en keuren dit buitenissige  en respectloze gebeuren af.

De 000-misleidende journalisten lopen nu rond in het dorp en bestempelen de inwoners als idioten die niet beseffen wat kunst is.  Sommige gemeentenaren buigen  het hoofd en voelen zich geïntimeerd door de "mijnheren" met de camera en microfoon en mompelen schuldig dat zij inderdaad te lomp zijn om deze hoge symboliek te begrijpen.

Of dit ja dan neen kunst is, doet zelfs niet terzake.  Op een begraafplaats/kerkhof respecteer je de sereniteit van de dood.  Je moet natuurlijk Tuybens heten en begenadigd socialist  zijn om de essentiële waarden en normen aan je laars te lappen.

Ray

 


In de omgeving van Sint Niklaas (VL) werd vannacht een UFO opgemerkt (foto) die volgens radiocontact op zoek was naar ET.  Deze zou onder de naam van Freddy Willockx een hoge functie bekleden.  De buitenaardsen willen hem ophalen, want zijn vervaldatum nadert.  Volgens mededeling zullen ze ook een Duitse familie uit Laken evacueren, op vraag van de Verkenner.

        

Er zijn hardleersen die keihard het bestaan van financiële overdrachten tussen Vlaanderen en Wallonië ontkennen en  er zijn halfzachten die beweren dat solidariteit noodzakelijk is zonder te zien dat transfer profitariaat wordt. 

En dan heb je de huichelaars, legio in syndicale kringen, die proberen aan te tonen dat "transfers" naar alle richtingen uitslaan (wat niemand ontkent, het gaat wel over de hoogte en de omvang van de bedragen) en de slimmeriken die met een sluw lachje verwijzen naar de situatie van voor WO II toen Vlaanderen overleefde dankzij de gulle Walen.

Voor jullie allen, sceptici, twijfelaars, ontkenners,  onwetenden, leugenaars en profiteurs onderstaande stukje transfernieuws, niet uit voetballand maar uit het amechtige land B. Het is wel een technisch stukje financieel nieuws.

Dat Vlaanderen ooit profiteerde van transfers uit Wallonië is een van de grootste economisch-historische misvattingen van onze tijd. Vlaanderen is integendeel al sinds 1830 de melkkoe van België. Historicus Juul Hannes becijfert al jaren de geldstromen en verzamelt ze nu in een boek.

Elite tegen belastinghervorming Wallonië werd leeggeroofd.

In de periode tussen 1832 en 1912 betaalden de vier integraal Vlaamse provincies met 5,2 miljard frank 44 % van de belastingen. Volgens het principe van 'le juste retour' moesten de Vlamingen 44 % van de overheidsinvesteringen krijgen. In de praktijk hebben ze 33 % ontvangen van de 4,2 miljard die de grote infrastructuurwerken hebben gekost. Het verschil is 450 miljoen frank. Een verouderd belastingsysteem benadeelde in de 19de eeuw dus de Vlaamse tegenover de Waalse provincies. Juul Hannes, emeritus hoogleraar Economische Geschiedenis aan de UGent en de VUB goochelt in zijn stijlvolle Gentse villa met cijfers. Hannes verricht al jaren studiewerk naar de fiscale transfers in de 19de eeuw. Het recent verschenen boek 'De mythe van de omgekeerde transfers. Fiscale prestaties van Vlaanderen, Wallonië en Brabant 1832-1912' geeft daarvan een goed, maar vooral verrassend overzicht.

"Ik begrijp niet waarom niemand vroeger op die cijfers gesprongen is," zegt Hannes. "Alle informatie over de inkomsten en uitgaven van de overheid werden jaarlijks opgenomen in de parlementaire documenten van de Kamer. De grondwet schreef dat voor." De periode tussen 1920 en 1930 werd niet onder de loep genomen omdat er daarvan geen cijfers beschikbaar waren. 1831 viel ook buiten het bestek van het onderzoek omdat in die gegevens nog heel wat achterstallige belastingen vervat zaten. En de nationale rekeningen van 1912 waren nog niet afgewerkt toen WO I uitbrak.

Hannes berekende dat in de periode 1832-1912 in totaal bijna 12 miljard goudfrank door de overheid werd geïnd. Vlaanderen bracht daarvan 44 % op en Wallonië 30,4 %. Het aandeel van Brabant was 25,6 %. Vlaanderen was toen goed voor 43,8 % van de bevolking. Wallonië telde 40 % van de bevolking, maar betaalde slechts 30,4 % van de belastingen.

"De directe belastingen moeten apart bekeken worden," stelt de auteur voor, "want die worden verondersteld de welstand of de armoede van de gezinnen weer te geven." Onder directe belastingen verstaan we voor de bestudeerde periode de grondbelastingen, de patentbelastingen (een soort van bedrijfsbelasting) en de personenbelasting. Het onderzoek leert dat in Vlaanderen 18,4 % meer werd opgebracht per gezin dan in Wallonië. Berekend per inwoner daalt dat getal tot 6,1 % meer per Vlaming.

Voor Hannes is de verklaring eenvoudig: de groei van de directe belastingen werd door de politici afgeremd om het aantal cijnskiezers te beperken. Tot het einde van de 19de eeuw was het stemrecht beperkt tot mannen die een bepaald bedrag aan belastingen betaalden. De elite had er alle belang bij om die groep zo klein mogelijk het houden. Daarom werd het belastingsysteem amper aangepast.

Die conservatieve houding merken we zeer goed bij de evolutie van de grondbelasting. Die werd bepaald op basis van het kadastraal inkomen (KI). Pacht- en huurprijzen veranderen voortdurend, zodat regelmatig een herziening van de kadastrale inkomens vereist is. "Tot en met 1836 verwezen de kadastrale inkomens naar de marktprijzen en pachten van de jaren 1785-1810. De Vlaamse provincies waren toen nog welvarend of kenden alvast meer welvaart dan de Waalse provincies. Nadien is de toestand gekanteld en is de Waalse regio sneller gaan groeien," stel Hannes vast.

Daaruit volgt dat in de 19de eeuw de KI's in Wallonië sterk zouden moeten stijgen en een steeds groter deel van de grondbelasting voor hun rekening zouden moeten nemen. Met de industrialisering kregen gebouwde eigendommen een steeds groter gewicht in de vastgoedbelasting. Maar dat werd niet duidelijk in de evaluatie van de grondbelasting. Het KI werd slechts twee keer gecorrigeerd. In 1836 en in 1867. Die laatste herziening steunde op de prijzen van de jaren 1849-1858.

De relatieve waardevermindering van de factor grond werd dus onvoldoende opgemerkt en de sterke toename van het huizenbestand en de industriële gebouwen in Wallonië al evenmin. Nog in 1914 werden de criteria gebruikt van het midden van de vorige eeuw en het KI van de gebouwen steeg in het rurale Vlaanderen even sterk als in het industriële zuiden.

Vlaanderen werd belast op het verleden. De vooral Waalse nijverheidsgebouwen werden door de fiscus ongemoeid gelaten. Hannes is formeel: "Er was duidelijk sprake van onwil om de reële evolutie van de waarde van de industriële gebouwen te volgen."

Ook de bedrijfsbelasting of het patentrecht voldeed niet als fiscaal instrument. Ze werd berekend op basis van de vermoedelijke winstgevendheid, zoals die in de wet van 1819 werd vastgelegd. Bovendien werden fiscale plafonds ingevoerd, zodat grote bedrijven nauwelijks belast konden worden. In 1819 kon immers niet worden voorspeld dat er bedrijven zouden ontstaan met duizenden arbeiders. Ze kwamen er wel en ze betaalden het maximum dat ook al werd betaald door bedrijven met driehonderd werklieden. Die absurde wetgeving werd pas na 1918 vervangen. Hannes: " De fiscale wetgeving werd niet aangepast aan de economische en vooral technologische ontwikkelingen. De fiscus belastte mosterdmolentjes en de rugzak van straatventers, maar had geen oog voor hoogovens en andere industriële complexen." Eigenaars van steengroeven en koolmijnen dienden zelfs geen bedrijfsbelasting te betalen. Geen wonder dus dat het patentrecht meer opbracht in Vlaanderen dan in het industriële Wallonië.

De personele belasting, een belasting op uiterlijke tekenen van welstand, was helemaal een lachertje. Het was een goedbedoeld, maar slecht uitgevoerd fiscaal instrument. De fiscus keek naar de huurwaarde van de woning, het aantal deuren en vensters, het aantal haarden, de waarde van het meubilair en naar het aantal meiden en knechten en luxepaarden.

In het hongerjaar 1846 waren 46,3 % van de Vlaamse en 35,4 % van de Waalse gezinnen ingeschreven op de rol van de weeldebelasting. Bovendien bracht een betalend gezin in Vlaanderen gemiddeld 10,5 % meer op dan de lotgenoot in het zuiden. Vlaanderen bracht veel meer personenbelasting op omdat de huishuur er hoger lag omwille van de hogere bevolkingsdichtheid. In het jaar 1900 waren de cijfers niet anders en betaalde een Vlaams gezin 38 % meer dan het Waalse. Hannes: "Het parlement heeft geweigerd de wet van 1822 aan te passen aan de realiteit. Alleen een oorlog kon het oude systeem doen vergeten."

Dat Wallonië zo weinig betaalde, was voor Hannes een verrassing. "Wallonië was rijk maar de fiscus kon die rijkdom niet vinden. De Waalse bevolking heeft er evenmin van genoten. Dat komt door Brussel. Daar liep de concentratie van rijkdom de spuigaten uit." Een analyse van de belastingen die de nv's moesten betalen (maximum 2 % van de uitbetaalde winst) leert dat die zich vooral in Brussel situeerden. Als daar zoveel belastingen werden betaald, betekent dat eenvoudig dat de winsten van de Waalse bedrijven in Brussel werden geteld en verdeeld. "Wallonië werd deskundig leeggehaald. En dat is tot vandaag een probleem voor Vlaanderen," besluit Hannes.

Juul Hannes: 'De mythe van de omgekeerde transfers. Fiscale prestaties van Vlaanderen, Wallonië en Brabant 1832-1912', Roularta, 118 blz., 15,90 euro.

Trends 30 augustus 2007
 Alain Mouton;

Droit de regard –par Eddy De Wilde (Uit "Vlan" van 29/08/2007).

Die zondag sloten de stembureaus nauwelijks hun deuren toen de waarschijnlijk toekomstige eerste-minister een brusselse zaal bezette en met luide stem zijn intentie bekend maakte om de staat te gaan hervormen. Dit alles met de armen ten hemel geheven als teken van overwinning en onder een wolk van gele vlaggen met daarop de Vlaamse Leeuw.

Waar staan we drie maanden later ? Franstaligen , u bent gevaarlijk kort van geheugen. Hebben jullie het duidelijk electoraal signaal van het Vlaamse volk niet gehoord of begrepen? Tachtig procent van de Vlamingen hebben gestemd voor programma’s die meer of minder separatistisch waren, programma’s die een grotere zelfstandigheid of zelfs een totale onafhankelijkheid voor Vlaanderen opeisten. We zijn nu drie maanden verder en de franstalige partijen hebben nog niets anders gedaan dan “non” gezegd, en “wij moeten er niets van weten”. Drie maanden later, en de pogingen om onderhandelingen te starten voor de vorming van een federale regering zitten nog altijd in het slop. Franstaligen, word toch wakker! De Vlamingen zijn deze Belgische staat beu en zij  beschouwen Wallonië als een blok aan hun been. Het wordt tijd dat dit besef bij u doordringt en dat u het aanvaardt. Wij hebben geen andere keuze. Wij moeten verder. Vooruit kijken en niet meer denken aan een stukgelopen huwelijk, een huwelijk dat zelfs geen verstandshuwelijk meer was. Wat blijft er over van de grote liefde? De scheiding tussen franstaligen en Vlamingen is voltrokken. Zelfs als het niet met wederzijdse toestemming gebeurd is.

Vlaanderen heeft ons laten vallen. Dat het zich op zichzelf terugplooit. Laat ons gebruik maken van deze kans en het politieke landschap van een dynamische  franstalige regio in een meer en meer supranationaal wordend Europa hertekenen. Dat is de enige toekomst die open ligt voor ons. En als Vlaanderen tegen dan zijn eigen autonummerplaten wil ontwerpen en uitgeven, dan is dat zijn probleem. Het is niet onwaarschijnlijk om te veronderstellen dat Europa ooit een gelijkvormig systeem oplegt aan het ganse continent. De huidige rood en witte nummerplaten doen waarschijnlijk teveel aan Standard Luik denken. Een tiental jaren geleden overschilderde Vlaanderen de wegsignalisatiepalen reeds in geel en zwart. Maar opgelet  want op een mooie dag zou Vlaanderen wel het blauw van de hemel willen overschilderen met de kleuren van de Vlaamse Leeuw.

De tekorten van het OCMW (Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn)  worden "automatisch" bijgepast door de toeziende overheid, dit is de gemeente of  de stad.

In de aangepaste gemeentewet werd de voorzitter van het OCMW opgenomen in het schepencollege : dan konden beide instanties bij mekaar in de potten kijken en het beleid op mekaar afstemmen.  Vooral om te vermijden dat "het" geld via deuren en vensters en spleten zou wegstromen.  "Het" geld is natuurlijk steeds en onveranderlijk "ons" geld dat we met belastingen en taksen grommend afstaan aan de staat langs onze arbeid, aankopen in winkels of simpele aanslagen van de overheid.

Monica Deconinck (SP-a) is voorzitter van het OCMW, lid van het schepencollege (uiteraard sociale aangelegenheden),  volksvertegenwoordiger in het federale parlement en bijzondere beschermelinge van de "Noise & Nose" burgemeester van de stad van Allah.  Wij herhalen speciaal deze cumulaties voor onze Nederlandse lezers die in eigen land ook wat gewoon zijn maar dergelijke opeenstapelingen van openbare politieke poenpakkerijen kennen zij niet.  Deze Monica komt vandaag op de proppen met de mededeling dat er een tekort zal zijn van 20 miljoen euro voor het OCMW en ineens voor volgend jaar hetzelfde, om de normale werking verder te zetten, dit wil zeggen weddes te betalen aan het personeel en de lopende vaste kosten doorgang te laten vinden.

Met andere woorden, de begroting die voorgelegd werd, klopt weer eens niet !  Over de verdwenen miljoenen (en dat waren er minimaal vijftig en maximaal honderden) van het OCMW in de bodemloze ziekenhuisputten zal nooit meer gesproken worden ... Wèg is wèg en laten we positief wezen en er nooit nog iets over zeggen.  Zo gaat dat in de virtuele hoofdstad van Vlaanderen.

"Het beste moet nog komen" was de standaarduitdrukking van de socialisten bij de verkiezingen.  Is dit er een deel van ? Of zal eindelijk ook eens het financiële geknoei met het Museum-aan-de-stroom (Mas) ter tafel komen ? Nog eens miljoenen te kort ...

Ray