Mieke Vogels wekt de indruk een vrolijke kwebbeltante te zijn, wat ze ook is tussen pot en pint, en ze is bovendien een door het  politiek lot verwend iemand. Zowat alle beschikbare mandaten heeft zij al doorlopen.  Ze heeft een  volkse uitstraling die de gewone man aanspreekt, ze wekt vertrouwen, ze kan best met iedereen over de baan en ze beschikt over de eigenschap zich haar stommiteiten te laten vergeven.   Kortom een vrij populaire politica in het Antwerpse  met vlotte en losse omgangsvormen en behoorlijke zin voor humor, bezorgt ze Groen ! meer gewicht in de politieke schaal dan dit partijtje normaliter verdient. Mieke is echter ook een comédienne en geen goede : ze begint zichzelf te parodiëren en dat wordt gênant.

 Ze lijdt bovendien ook aan zelfoverschatting : de aanhang van de partij krimpt, zo ook  haar electoraat en de mensen glimlachen wel als ze Vogels ergens op wandel in de stad ontmoeten, maar bij de verkiezingen lopen ze haar bolletje stom voorbij.  Dat verhindert niet dat  telkens opnieuw  een competitie opduikt,  Vogels komt aangestormd, iedereen omverloopt binnen de eigen partij : "Hier ben ik, ik kan dat goed !" 

Na enige tijd laat ze de job verveeld in de steek.  Schepen van milieu in Antwerpen, wie kan dat beter dan Vogels ?  Jàren heeft de chaos aangesleept, elke week kwamen er nieuwe onderrichtingen bij de sinjoren in de brievenbus, nieuwe formaten en kleuren van zakken, er zijn mensen afgevoerd geworden met onbekende zenuwziektes omdat ze het sorteren niet aankonden en toen stapte Mieke op.  Ze wilde nu eens Vlaams minister worden : bye-bye, vies Antwerpen. 

Het is een nooit-eindigend verhaal van ambitie, machtshonger en wispelturigheid en helaas zelden van bestuurlijk talent.  Vogels wil nu de partij leiden.  Daarom wordt haar strafste concurrent Bart Staes (die wij hier vereren als de Vriend van de Framboos) gebrandmerkt als een half nazi-zwijn omdat hij zijn politieke carrière startte bij Nelly Maes van de Volksunie.  Let op, Bart heeft zijn fysiek niet mee maar zijn daden bennen groot : zo'n man zal natuurlijk NOOIT een stukje Vlaamse reflex kunnen vertonen. Dan blijft er nog de grappigste kandidaat, die helaas evenmin op onze steun kan rekenen,  Ludo Dierckx, het 78-jarige ex-kamerlid voor Agalev, een tijdlang burgerlijk socialist, België-fanaat en de man van de Oostenrijkse Eva Maria, die ten tijde van de Pak de Poenshow op de BRT operetteschlagers zong. Een droeve oude man.  Neen, wij kunnen helaas geen adviezen geven.

Juffrouw Ellen

Hierna de opening van de tussenkomst van Wilders tijdens het debat in de tweede kamer.  Goedemorgen.


Voorzitter, eerst even een mededeling. Ik draag mijn inbreng vandaag op aan mijn voormalige buurtgenoten, de bewoners van de seniorenflat  aan de De Gasperilaan in de wijk Kanaleneiland in Utrecht. Deze mensen werden vorige week ineens geconfronteerd met politiehekken om hun flat. Hekken die Marokkaanse criminelen moeten tegenhouden want - aldus de wijkpolitiechef - tijdens de vastenmaand Ramadan verdubbelt de criminaliteit onder moslims. Voorzitter, dat is Nederland anno 2007. Onze ouderen achter een hek, en het schorem los op straat. En onze politie die  gedwongen wordt dat beleid van capitulatie uit te voeren. De wereld op zijn kop. Mijn voorstel is: niet de mensen die Nederland na de oorlog weer hebben opgebouwd moeten achter de tralies, maar de Marokkaanse straatterroristen. Ik ga binnenkort de bewonerscommissie opzoeken om hen een hart onder de riem te steken.

Ondanks alles, ik blijf het zeggen, is Nederland een prachtig land. Een land van vrijheid en van welvaart. Heel veel mensen werken keihard en proberen iets moois van hun leven te maken. Heel veel mensen zijn bereid hun schouders er onder te zetten, voor een mooie toekomst; voor zichzelf, voor hun kinderen en voor Nederland.

Naar aanleiding van de zogenaamde miljoenennota werd door Geert Wilders van de PVV een striemende analyse voorgelegd in de tweede kamer waarvan we het verslag uit Else4 graag copiëren. 

lEen klein stukje gelijkhebberigheid veroorlooft u ons ?  Men schermt in Nederland momenteel met de uitdrukking "het dak herstellen als de zon schijnt", het zou een éénlijner van Tobback kunnen zijn.  Helaas ook niet meer dan dat.  De wereldeconomie draait gezellig en zou bij een normaal beleid de bevolking ten goede moeten komen, ook en vooral de actieven, de normale melkkoeien van de staat.  Iedereen die iets kàn verdienen wordt  echter geraakt in Nl ten voordele van zij die leven van  diverse vergoedingen en allerlei sociale verenigingen. 

Wat zal er gebeuren van zodra de economie begint te sputteren en de rode cijfers zich aandienen ? Wie gaat de feesten dan op zijn rekening nemen ?  Eens te meer betaalt de partij die de premier levert een schandalig hoge prijs voor dit ere-ambt aan de fuivende coalitiepartners.  Precies zoals wij dit gekend hebben de laatste acht jaar in het Walgië : een liberaal aan het hoofd van een bende Marxisten.  Geert, leg het eens uit !

Wilders: Henk en Wim betalen voor Achmed en Ali

woensdag 19 september 2007 17:05

PVV-leider Geert Wilders is woest over de begrotingsplannen van het kabinet. Het geld wordt weggehaald bij de hardwerkende middenklasse en verdwijnt in de portemonnee van allochtone uitkeringstrekkers, vindt Wilders.

Volgens Wilders hebben we te maken met het eerste kabinet-Marijnissen

Het generaal pardon is inderdaad een duur feestje. De directe kosten voor de uitvoering van de pardonregeling, die geldt voor 25.000 tot 30.000 uitgeprocedeerde asielzoekers, zijn 360 miljoen euro. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers kreeg dit jaar al 123,6 miljoen euro om de regeling uit te voeren, in 2008 volgt nog eens 138 miljoen en in 2009 43 miljoen. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten, die helpt met het zoeken naar huizen voor de asielzoekers, krijgt nog eens 55 miljoen.

Dat zei hij woensdag tijdens de Algemene Beschouwingen. Het komt er op neer dat 'Henk en Wim moeten betalen voor Achmed en Ali', aldus Wilders.

Links feestje
'Al het geld wordt uitgegeven aan linkse hobby's als ontwikkelingshulp, het generaal pardon, uitkeringen en de zogenaamde prachtwijken,' vindt de PVV-leider. 'En dit linkse feestje moet worden betaald door de hardwerkende belastingbetaler.'

Hij uitte zware kritiek op de verhoging van de accijnzen op diesel, sigaretten en drank en de invoering van de vliegtax. 'Wereldwijd schijnt economisch de zon. Maar in Nederland presteert dit kabinet het om wolken te creëren. De burger ziet geen straaltje zon,' aldus Wilders.

'Marokkaans tuig'
Wilders pleit voor het aanpakken van criminaliteit, het aanpakken van 'Marokkaans tuig', voor meer blauw op straat en voor veilig wonen.

Ook presenteerde de PVV-leider zijn tien-puntenplan tegen de islamisering van Nederland. Zo moeten buitenlanders zonder baan en Nederlands paspoort het land uit, moet er een totale immigratiestop komen voor personen uit moslimlanden, moet het generaal pardon worden teruggedraaid, moet de burqa worden verboden en mogen er geen moskeeën meer bijkomen.

(dank aan Nederland.nu)

(Zolang geleden dat we nog eens iets poëtisch'  lieten horen ... véél te lang, en dit is een van die bijzondere van Daan Zonderland, die je bijna geen gedicht durft te noemen.  Een leuk geschreven dingetje).

iets niet in orde zijn

De Waalse gewestraad wordt voorgezeten door José Happart (PS) in Namen.  De Franstalige Gemeenschap zetelt onder voorzitterschap van Marie Arena (eveneens PS) de Waalse van Italiaanse oorsprong,  zoals di Rupo.

Jaren geleden hebben  de Walen vastgesteld dat de keuze die ze gemaakt hebben om zowel een Gewest- als een Gemeenschapsraad in het leven te roepen, in feite een jammere beslissing was.  Er doen zich vele bevoegdheidsconflicten voor en onduidelijkheid is troef, evenals traagheid.  Bovendien heeft men de kans gemist op het onderbouwen van een Waalse identiteit.  Er werd echter gereageerd zoals door kleine verwende kinderen die kunnen kiezen tussen twee cadeaus : een kleintje in een simpel zakje of een groot met veel linten en kleurtjes.  Onze bijna ex-landgenoten, u kent ze ... lieten zich natuurlijk in de doeken doen.

Inmiddels heeft Vlaanderen met zijn ene parlement dat alle regionale bevoegdheden bundelt en beheert de tijd gehad zich te profileren, een eigen beleidscultuur uit te bouwen en werd de Vlaamse regering de quasi  evenknie van de federale. Vlaanderen permitteerde zich zelfs de luxe van twee politieke partijen die zich ten dienste stellen van de Vlaamse Beweging.  In Wallonië is er nauwelijks sprake van een eigen beweging.  Na Perin, Gol en Gendebien is de motor stilgevallen.  Franstaligen zien Frankrijk als hun normale uitwijk-vaderland, want ze hebben nauwelijks Waalse achtergrond.

Nu hen vrij plots duidelijk wordt wat er aan de hand is,  vallen zij verbouwereerd terug op "la Belgique" dat ze eigenlijk niet kennen, waar ze weinig van afweten en dat ze politiek verwarren met la Flandre.  Zo is het ongeveer, niet overal, niet bij iedereen : men is Belg omdat men niet beter weet.  Er onbewust steeds van geprofiteerd heeft en nu plots voor de eerste keer geconfronteerd wordt met de term secessie of afscheuring.  Eigenlijk een drama voor die mensen uit de beboste heuvelstreken.  De tijd van compassie is voorbij.

Er zijn Wijzen op komst schrijven de kranten.  Dehaene werd door eigen volk onderuit gehaald, Leterme werd door de Walen weggehoond, zonnekoning Didier XIV betreurde dat hij niet naar Nieuw-Zeeland kon om daar even te polsen en de Verkenner, Messias van Rompuy heeft voor de rest van zijn dagen migraine ...Maar de Wijzen zullen het licht brengen.  Wilfried Martens, de man die het land regeerde vanuit Poupehan met drie andere potentaten en die een enorme schuld laat afbetalen door onze kleinkinderen, Louis Michel die ocharme de skiliften in Oostenrijk ging stilleggen omdat hij dacht dat Hitler terug was gekomen, Serge Moureaux, die zijn instructies rechtstreeks van de koning van Marokko krijgt ?   Wijzen ? 

Dit lijkt een constitutionele regimecrisis zonder voorgaande.  Men probeerde gisteravond op televisie weer eens te minimaliseren, Carl Devos bleef volhouden dat er niets aan de hand is en er werd een nieuwe Vlaamse Oppositieleider opgevoerd, Johan Vandelanote, alsof de 000 vergeten was dat het Vlaams Belang een grotere fractie telt.  Intussen groeien de aanhangers voor separatisme met de dag.  De onvrede onder de bevolking neemt geruisloos toe.

De politici zitten op luie konten toe te kijken, te ontkennen, hun dienaren knikken en sleuren rond met camera's en microfoons en sussend wordt beweerd dat er niets, absoluut niets aan de hand is. Hoe zou het ook kunnen ?  Niemand praat met iemand, want ze durven niet.  Bange politici, onzekere lafaarden en natuurlijk gluiperige dienaars zoals de bende die Terzake presenteert.

Ray

De Commissie Economie in de Kamer van volksvertegenwoordigers wordt voorgezeten door een lid van het Vlaams Belang.  Volgens "Pan" ziet het er zo uit (de povere taalkennis van Franstaligen blijkt zelfs uit deze spotprent : ze kunnen  niet foutloos lachen in een vreemde taal,  de meesters van het land - met die mentaliteit komen we er beslist.  De separatisten mogen thuis wachten tot het land uit mekaar valt)

. 
Filip Dewinter & Bart Dewever lijken niet happig om de Verkenner te ontvangen in hunne Menapische omgeving.

Het zijn geen schokkende zaken die The Guardian vertelt in zijn uitgave van vandaag maar het opmerkelijke is wel dàt zoiets verschijnt. Men heeft zich duidelijk geïnformeerd bij Vlamingen wat vroeger omzeggens nooit het geval was.  Een zéér goed en verhelderend artikel !

 De opening is heel grappig : "Willy, de bloemist heeft genoeg van zijn koninkrijk.  Hij is een onwillig onderdaan in een onbemind land."  Dat zijn zinnen om de aandacht te vangen.  Hij vervolgt dan met de miserie in Brussel waar je  als drietalige voor racist versleten wordt als je Nederlands praat.  

Over België weet de journalist in enkele zinnen een juist historisch beeld op te roepen  : "Het is altijd een slagveld geweest. Van Waterloo over Passchendale tot de Ardennen leverden de wereldmachten hun oorlogen hier af.  Nu wordt België verscheurd van binnen uit."  (goed gezegd, niet ?).  En onze Filip Dewinter komt ook aan bod  : "Er bestaat geen Belgisch gevoel. Geen Belgische taal, geen Belgische natie, geen Belgisch Iets." (tussen haakjes, Dewinter spreekt en kent correct Engels).

Willy the florist has had enough of his kingdom. He is an unwilling subject of an unloved country. A middle-class father of 12-year-old twins running a thriving flower business in this small Dutch-speaking town on the eastern fringe of Brussels, Willy is reduced to obscene gesturing by the very mention of his country.

"Belgium?" he splutters. "That's something that doesn't exist. The national anthem? Nobody knows it. Nobody can sing it. The king? A parvenu. A dysfunctional family. We're not going to take it any more."

Willy is Flemish and proud of it. His native language is Dutch but like many Belgians he also speaks French and English. When he goes into Brussels on business, he complains, they call him a racist if he speaks in his own tongue.

He says French-speaking nurses wouldn't help his Dutch-speaking boy in hospital recently. And his comatose 80-year-old neighbour who was rushed to hospital? Same story. His wife didn't speak French and the doctors wouldn't speak Dutch. And if Willy - "don't use my full name, I've got a business to run here" - needs to go to court, that too will be in Brussels and the judges will speak French.

"The Flemish have shut up for too long. But now it's come to the point where we're not stupid any more. This country's sick. It's dying. Not right away. But it's terminal. Little by little, it's over. We will separate in the end."

A whiff of the Balkans is wafting through the heart of the EU. Belgium, a kingdom created by the great powers 177 years ago to keep the Dutch in their place and as a buffer between France and Germany, is falling apart. It has always been a battlefield. From Waterloo to Passchendaele and the Ardennes, the superpowers of their day brought their wars to Belgium. Now Belgium is under attack from within.

"There's no Belgian sentiment," says Filip Dewinter, the leader of the Vlaams Belang party of extreme Flemish nationalists. "There's no Belgian language. There's no Belgian nation. There's no Belgian anything."

Earlier this week, Mr Dewinter tried to gather support for a referendum on independence for Flanders, the larger, wealthier northern part of Belgium. His attempt in the Flemish parliament failed because the mainstream parties do not want to be associated with a party viewed as extremist, racist and rabble-rousing.

But opinion polls show support for an independent Flanders running at over 40% and rising. A country called Flanders is an entirely plausible prospect - a wealthy, successful, diligent country of six million. A smaller version of Holland. The mainstream Flemish parties currently struggling to form a government are also nationalist.

The crisis is a result of political failure and lack of leadership in a small country top-heavy with politicians. In a Belgium of 10.5 million people, there are 11 parties in the national parliament. Then there are another five parliaments organised on regional and linguistic criteria. There is not a single national politician or leader (bar King Albert) or a single national political party that straddles the linguistic and cultural north-south divide between Flanders and the southern region of francophone Wallonia.

"I don't know any federal state where you don't have national parties. Here the parties are purely local," says André Sapir, head of the Bruegel think tank in Brussels. "We are a federal state, but we have less and less of a common political framework."

Defining "Belgianness" is becoming a sorry national sport with loyalists struggling to come up with unifying factors or symbols that reinforce national identity apart from the underwhelming national football team or the royal family.

Geert Beekkman, however, is a Fleming who prefers a united Belgium to an independent Flanders. The air traffic controller at Brussels airport blames the crisis on the country's elites. "How can you divide a country of 10 million into two countries? And what do you do about Brussels? It's the politicians. They've just decided it's better to split the country."

Indeed, it's the political paralysis that is producing a Balkanised Belgium. One hundred days after national elections, Belgium is rudderless, its rival Dutch- and French-speaking politicians unable to agree on a new coalition of Christian Democrats and Liberals.

The Flemish Christian Democrat leader, Yves Leterme, won the elections and should be the new prime minister. But he is unacceptable to the Walloons because he is an ardent champion of greater autonomy for Flanders.

The Walloons want to keep Belgium because they get much more out of it. The public sector is twice as big in Wallonia as in Flanders, unemployment at 17% is also double the Flemish rate. Flanders is wealthy, successful, bigger and votes for the right, complaining endlessly that it is being hobbled by transfers of public money to Wallonia, which is smaller, poorer and tends to vote for the left.

French-speaking socialists have run Wallonia for a long time (although they lost in June) and Flemish nationalists quip that Wallonia is the last Soviet republic in Europe.

The verbal abuse on both sides is turning nasty. Many Flemish disparage the Walloons as lazy spongers who are too stupid to learn Dutch. Historically, the French speakers were the Belgian elite, lording it over the Flemish whom they viewed as country bumpkins. Beyond Brussels, the French- and the Dutch-speakers inhabit parallel worlds that rarely intersect or integrate. The tectonic plates of Germanic and Latin Europe rub up against each other along the line that separates Flanders from Wallonia just south of Brussels. The tremors are getting worse.

As the estrangement deepens, the city of Brussels runs in the opposite direction as Belgium's melting pot, which immensely complicates the strategies of separatists. The prospering EU capital is also home to Nato headquarters and a large immigrant population mainly from central Africa. Historically, Brussels is a Flemish city, but now it is a large French-speaking enclave in Flanders.

If push comes to shove, neither side would surrender Brussels, fuelling talk of extra-territoriality, turning the city into a post-national "capital of Europe". "Brussels is the last obstacle," says Bart De Wever, a Flemish party leader. "We would have divorced years ago if it wasn't for Brussels."

Naar aanleiding van het laatste nummer van JOURNAAL reageert een van onze lezers op een betwistbare stellingname.  De weegschaal van Grammens is regelmatig uit balans, dus geven we er samen een tik tegen.

Zopas  viel het nummer van 13 september jl. in de bus bij de abonnees.

Het blad wordt uitgegeven en geschreven door Mark Grammens en verschijnt veertiendaags.

Het is  stijlvol ,geschreven in een zeer mooi Nederlands vol sluitende redeneringen.

Het levert vaak munitie voor moeilijke discussies.

JOURNAAL is politiek niet correct, felle voorstander van Vlaamse onafhankelijkheid, en veroordeelt de ongebreidelde immigratie.

Grammens is een uitgesproken tegenstander  van de politiek van de kleine stapjes. VAN DE REALPOLITIK

Hij is dus zeer kritisch voor de N.V.A..

Wat willen we dus nog meer?

Heeft u vanmorgen vroeg al over de taalgrens geloerd ?  Daar roert entwat ! 

Druk-druk, brandende ochtendlichtjes, vrolijk gekwetter en gelach, géén enkele hangmat te ontwaren, het heeft er van weg dat Wallonië zich niet meer te bed begeeft maar dag en nacht het land poetst, lapt, schildert, herstelt, kortom Grote Schoonmaak, of zoals zij het ginder zeggen le Grand Nettoyage.  "C'est pour notre Patrie Chérie, Monsieur le flamand" riep een overmoedige Waals Brabantse vrouw mij olijk toe, een echte Brabançonne.

De kinderen op  Waalse scholen leren trouwens de nationale hymne sedert dit schooljaar en niet alleen de woorden en de melodie maar ze krijgen er ook heel de toelichting bij over het ontstaan van het land.  De drang naar liberteit en onfhankelijkeid, de barbaarse onderdrukking door de woestelingen uit la Hollande en dan het prachtige openbloeien van de Belgische  (Franstalige) Ziel in het eigen Land, met tweederangsonnozelaars die zorgden voor het welbehangen van de eersterangsbelgen.  Een lied met geschiedenis reist nu doorheen het geherbelgiciseerde Wallonië (een nieuw woord voor het groene boekje ?)

Volgens Milquet vertoeven wij in Vlaanderen in een rouwproces, "we moeten nog wennen aan onze nederlaag."
Het is mogelijk dat Leterme de Walen irriteert maar het is absoluut zeker dat Milquet mede de oorzaak is van het stijgend aantal separatisten in Vlaanderen.  Doe maar voort, schat ! Kom je vanavonds weer in Terzake je selectieve waarheden zeggen ?  Vergeet Olivier niet.

Ray

http://www.dhnet.be/infos/societe/article/184589/noir-jaune-et-rouge.html

Léon Casaert (parti socialisite, naturellement) was burgemeester van Koning Karelsstad (binnenkort terug beschikbaar als Charleroi). 

Toen het ganse stadsmagistraat in de cel zuchtte was Léon  drukdoend om de zaken af te handelen : "Aangezien ik onschuldig ben, moet ik nu voor tien werken" verklaarde hij in die dagen, want één na één maakten zijn collega-schepenen een enkele reis op het ritme  van Jailhouse Rock. 

Tot mevrouw de onderzoeksrechter ook zijn dossier aanpakte en wat iedereen binnen de PS en ver daarbuiten vermoedde, werd waarheid, ook burgemeester Casaert had allerlei onregelmatigs op zijn kerfstok.  Op precieze feiten wordt zelden ingegeaan, het blijft steeds bij algemene betichtingen.  Tussendoor lekt een en ander uit.  Zoals dat het geval was met de 2 miljoen afgeleide parkinggelden die nooit in de stadskas zijn terechtgekomen, is er vandaag een bericht over het rechtstreeks ontvangen van cash uit de stadskas in handen van Casaert.  Consistente bedragen werden contant uitbetaald en eenmaal werd een overschrijving van 7000 euro op een persoonlijke rekening geflikkerd.  We zullen het allemaal missen in de toekomst als we in de kolom "Buitenland" op zoek gaan naar nieuwtjes van onze ex-landgenoten.

(met dank aan Jeanine - Uw factuur wordt geklasseerd bij de onbetaalde zoals de andere)

  

Cassatie : "Erdal kan in België terecht staan voor moord "


Bij het vernemen van dit nieuws heeft de Regering-van-lopende-zaken onmiddellijk 32 abonnementen op het Brusselse openbaar vervoer genomen voor de agenten van de staatsveiligheid.  Erdal zal er niet goed van slapen als zij dit verneemt.

Zwemles



PS : Hier stond normaliter een grappige, echte, niet- bewerkte foto, van een moslimsgezin in een zwembad met vrolijke joelende kindjes, een lachende papsie en mamsie in een zwarte boerka met enkel een streepje voor de ogen. Met afbeeldingsmateriaal hebben we al eens meer problemen, waarvoor onze oprechte verontschuldigingen.

Ten tijde van Egmont, niet de onthoofde maar het nefaste pact uit de jaren 1977/78,  werden  de leden van het Parlement van Walchië met een karwats aangepord om wetten goed te keuren.

Enkele partijvoorzitters  uit die dagen waren Wilfried Martens, intussen gepromoveerd tot de oudste vrouw van het land, Karel van Miert, een slimme Kempenzoon bekeerd tot het socialisme zonder  te veel bijverschijnselen noch neveneffecten en Hugo Schiltz, in deze kolommen nog regelmatig uitgejouwd.  Aan Waalse zijde was er Nothomb, Cools en Outers en omdat het bereikte akkoord zo delicaat was, moest het met de dreiging van de zweep uitgevoerd worden door de verkozenen des volks.  Ook de grote roepers over "democratie" van toen stonden niet de geringste  afwijkende vrijheid toe. 

Het Parlement, bestaande uit kamer en senaat, was met andere woorden een ordinair verlengstuk van de conferentietafels in de groezelige en ongezellige partijbureaus.  Dertig jaar na de onzalige en onzedige Egmontgeschiedenis is de kamer weer eens het decor voor een zoveelste versie van een verkrachting van de democratie.  Met hoogdringendheid werd beslist dat "het dossier over de splitsing van BHV, houdende ondermeer 8 verschillende wetsvoorstellen" van vandaag af zou besproken worden in de commissie binnenlandse zaken.  Tot het zover is en de partij-agenten van de liberalen en  de staatskatholieken een weekje uitstel vragen ...  Misschien zal tegen volgende week een oplossing in de maak zijn en dus wordt de kamer gewoon de pas afgesneden.  Dit is wat het reime wil : de kamer staat ten dienste van de macht en is niet dé macht.  En er zijn serieuze onnozelaars genoeg i alle partijen om ons deze vruchtafdrijving als normaal te verkopen.

Het zijn ook deze zelfde dames en heren die met hun grote wafelsmoelen zitten te jeremiëren dat zij de verdedigers zijn van de democratie en de geestelijke masturbateurs van de 000 staan klaar met camera's en microfoons om de vertegenwoordigers van deze democratische partijen hun mening te laten geven. 

Wij lachen met een parlement dat zich laat manipuleren zoals hier regelmatig het geval is !  Wij willen niet langer  gedomineerd worden door machtswellustelingen uit Wallonië die  sadisten op ons loslaten, wij hebben onze buik vol van compromissen.  Walchië barst.

Ray