Overdekte fruitmarkt in Yangon         De grootste pagode ter wereld,
                                                            SWEDAGON, bij nacht

 De Swedagon pagode is                           Monniken in de klas
 helemaal belegd met echt goud                

 Een die zeker wil slagen                           De eetzaal 

 Handelaren slaan praatje                   Langs het wankele bruggetje
                                                           naar huis

 Lachende Boeddha                                          Monniken op het platteland
                                                              en op bedeltocht

 Ook in Myanmar luidt Ray                   Schilderij met enkele militaire
 de stormklok                                     juntaleden in vurige aanbidding 

 Ray

Wij zitten achter onze pc de weireld in het oog te houden,  met gemopper, gescheld,  een zeldzaam schouderklopje maar als we de straat opgaan, is het met een zak kiezeltjes om de weg terug niet kwijt te spelen, zoals Klein Duimpje.

 Laat deze schrille blik in onze realiteit vooral niet verhinderen, dat wij  steeds paraat staan met een grote bek om te roepen hoe slecht de weireld in mekaar zit  en hoe veel beter het zou gaan met naar ons te luisteren...

Neem nu Myanmar, wij schrijven op 27.09.07 een bescheiden artikeltje met gestolen foto's over de toestand aldaar en onze diepe sympathie voor de bevolking en op 28.09.07 hebben de eksters van Le Matin/de Morgen heel de Wikipedia uitgeschud  in hun angstaanjagende kolommen over Myanmar.  Ze wilden een ei kwijt, nadat ze  jaren het miserabilisme afgezworen hadden en omdat een bloedende monnik weer eens wat anders is voor de verwende yuppies.  Intussen roepen in  NL de linksen om een boycot van  de Franse Total producten, omdat die een stuk van hun olie betrekken uit de Myanmaarse wateren.  En die minister-president maar mee roepen met links, de ruggengraatloze fruitvlieg.

Wat men nu niet moet doen, is dat arme land economisch  boycotten, de zeldzame Westerse bedrijven die rechtstreeks aanwezig zijn zich laten terugtrekken, commerciële acties af- of uitstellen, dit alles komt op de kap van de gewone man/vrouw. Please !  Isoleer die mensen niet, laat ze niet alleen met hun militaire kampbeulen.  

In alle reisbureaus werden  in het verleden verplaatsingen naar Yangon of Mandalay afgeraden, want door naar ginder te gaan, zou men het regime steunen. Er was verder geen enkel gevarenrisico zoals dat bv wél het geval is in landen als Yemen of Iran.  Wie nu gaat zou gek zijn.  Wees aanwezig als Westerling, koop in de winkeltjes als je wat ziet, laat je desnoods beetnemen door een bedelaar, sta niet af te pingelen als een beroepsgierigaard om die sukkelaars enkele centen die ze best kunnen gebruiken te ontzeggen.  De situatie verandert nauwelijks door enkele  duizenden toeristen maar een heel klein beetje voor een dag een ietsje meer in het leven van die mensen, is toch iets waard ?

 Mijn vrouw en ik hebben het louter politieke advies van Buza naast ons gelegd en wij hebben gereisd in het land van de duizenden pagodes, ons vaak terugwanend in de jaren '50, omringd door extreem vriendelijke en lichtjes gelaten mensen.  De kennis van Engels is extreem miniem en je bent aangewezen op tolken en gidsen.  Wij hebben de soldaten en de nadarafsluitingen ook gezien in de straten en de grimmige sfeer gevoeld  net als de onverschilligheid van de meeste mensen tegen de militaire aanwezigheid.  Dit land wordt echter beheerst door godsdienst en rites, Boeddha legt zijn tempo op en begeleidt de ganse dag de mens in al wat hij doet,  er is een complete onwetendheid over de buitenlanden, de jeugd is nieuwsgierig zoals overal maar het komt niet in ze op, dat ze ooit hun land zouden kunnen verlaten.  Geen gram sympathie hebben wij voor de zakkenvullers die dit grote land onderdrukken, voor hun afschuwelijke optreden, voor hun miskenning van het eigen volk.   Maar wij hebben ook geen begrip voor de Westerlingen van links of rechts die aandringen op een economische boycot van een der armste landen ter wereld bevolkt door 42 miljoen overwegend brave mensen die niet veel bezitten.

Myanmar of Birma ?  Mij om het even, voorlopig gebruiken wij de naam die het land zichzelf toekent en doen wij niet wat de linkse Nederlandse Omroep Stichting NOS zijn kijkers/luisteraars oplegt.  Birma is beter bekend en Myanmar wordt vereenzelvigd met de dictatuur die al van in 1962 heerst maar de bevolking zelf gebruikt Myanmar.  Wat zouden we ons dan oren laten aannaaien door een stelletje arrogante linkse zwetsers die beschaamd zijn over hun eigen volk en nationaliteit ?

Ray



PS : Straks of morgen willen we graag een tiental foto's uit Myanmar op de blog plaatsen. 't Is rustdag.

Toen ik gisteren voorbij het standbeeld van Willem Elsschot op het Mechelseplein wandelde (voor wanneer de naamsverandering van het pleintje, alstublief ?) stonden twee lege bierblikjes in de vouw van zijn arm gekneld.  Het was grauw en nat weer en op de bank bij het standbeeld werd druk  gekeuveld door enkele gehoofdddoekte kinderen.  Je hoorde aan hun  overslaande stemmetjes dat ze het over taboe-dingen hadden. Ik heb de blikjes een voor een vastgenomen en ze in een papiermandje gegooid.  De vreemde meisjes keken mij aan als de vreemde oude man die ik geworden ben.

Niemand weet wat de burger Alfons de Ridder van onze nieuwe wereld zou gedacht hebben  en wie zich per se zijn naam wil toeëigenen om de eigen meningen wat meer gewicht te geven, is een ordinair opportunist.  Zoals de gouverneur van Limburg die Elsschot opeist voor zijn rode  ideologie, hierin ijverig bijgestaan door de onvermijdelijke burgemeester-concertorganisator van mijn stad.  Misbruik de levende artiesten maar laat de overledenen met rust, salonzweters.  Ik denk dat dit ook de overtuiging is van de enige dochter van Elsschot die nog in leven is, Ida : wellicht omdat ze nu weet hoeveel trekjes ze van haar pa mee heeft ?  Wie haar bezighoort en ziet wordt alleszins getroffen door de overeenkomsten. En Willem Elsschot behoort alleen aan Alfons de Ridder.



Het enige wat ik Elsschot wel hoor zeggen : "Wat doet die rommel op mijn lijf ?"

Ray

Aan de programma-verantwoordelijken van mijn favoriete 000-zender :

Zootje,

Willen jullie vanavond of zo eens een lekker emo-docu in mekaar flansen over de reacties die Kim Gevaert krijgt op haar webstek ?  Er blijken nogal wat ontevreden Vlamingen de Belgische aanhankelijkheidsgedachte van de valse schone niet te waarderen.  Is dit geen mooi en nuttig voorstel van uw vrienden van Angeltjes ?  Een uur zendtijd pour la Belgique om de domme kijkers om te praten ?  Wat is het ?  Win ik iets ? 

Uw toegewijde  niet-kijker noch luisteraar Savat.

"Op het forum van Kim Gevaert zijn heel wat negatieve reacties te vinden op de steun van de atlete aan de antiseparatistische petitie. Zo zijn er misnoegde Vlamingen die niet langer voor Kim willen supporteren en die de Vlaamse overheidssteun aan Kim in twijfel trekken. "

"Maar er zijn ook positieve reacties terug te vinden op de webstek van Gevaert. De discussie over België, Vlaanderen en Wallonië wordt dus niet enkel aan de onderhandelingstafel gevoerd, maar ook bij de supporters van Gevaert op haar forum."

Op 8 september laatstleden schreven wij ondermeer het volgende  (het is goed uit het eigen hart te citeren) :


VLAAMSE SCHOOL IN KOMEN

Ook dit is het land B : de pesterijen van de Vlaamse minderheid in Komen-Moeskroen door de Waalse overheid.

De Franstaligen  roepen ( Maingain - FDF) op om overal in Vlaanderen Frans te spreken, om ons Vlaamse boertjes te laten voelen met welk een superieure taal en beschaving wij het voorrecht hebben te kunnen samenwonen.   Zelf enige taalhoffelijkheid toepassen voor een handvol anderstaligen, holala ... dan komt de ware aard naar boven : Walen zijn en blijven taal- & cultuurimperialisten. Zij eisen voor zichzelf rechten op die zij hooghartig wegwuiven voor anderen.

Wij zijn er ons zeer van bewust, dat vreemdelingen die dit  zouden lezen, makkelijk besluiten dat Walen en Vlamingen mekaar zo beu zijn als kouwe pap : dat is dan nog juist ook.  Laten we daarom dringend, heel dringend uit mekaar gaan !  Dat is echter wat de Walen niet willen : zij willen hun kostwinner niet verliezen.

"Het hoeft niet altijd Geert Wilders te zijn die onder de schijnwerpers geplaatst wordt."  Het zouden de eigenste woorden kunnen zijn van  Luc Tuymans, die pleit voor meer diversiteit : "Laat 100 bloemen bloeien om  mijn Groot Gelijk te vieren :  doe iets van die andere achtbare Kamerleden". Slaafs, onderdanig en perfiede  als we zijn, vonden we sofort onze vrijwilliger : Sietse  Fritsma  een man  die veel afweet van de immigratie en die er een boek over uitgeeft.  Hij werkte gedurende zes jaar  bij de IND (de immigratie- & naturalisatiedienst) en is goed geplaatst om zijn woordje te zeggen. Beter dan de vele roepers van links die in de groene randsteden wonen.

G O E D   N I E U W S   !!!

Na het succesvol opmaken van Le Standard van heden (wat wij, noch de meeste van onze lezers helaas kunnen aanschouwen, because geen zin in de aanschaf van het Belgicistisch druksel) zal Luc Tuymans eerlang ook Angeltjes onder handen nemen.  "Technisch staan jullie zo ver" zo sprak de eminente Belgische Vendelzwaaier "dat je tot in de USA  bekeken en gewaardeerd worden, ze begrijpen niets van de taal noch van de wantoestanden maar ze vinden jullie techniek, vooral inzake snelheid bij de opening van de blog innoverend.Ook het veelvuldig veranderen van afbeeldingen in rode kruisjes wekt bewondering.  Er is zelfs een nieuwe Amerikaanse uitdrukking in omloop : "As messy as a Belgian blog".  Dat zijn momenten om een traantje weg te pinken.





Tuymans die een echt vrolijk lachebekje is stoort zich geenszins aan de politieke achtergrond van Angeltjes. "Integendeel" zo sprak hij opgewekt "als voorstander van de diversiteit juich ik het bestaan van zoveel mogelijk meningen toe, zo hoort het toch in een democratische samenleving ?" (alweer enkele traantjes)


Ray

Vanmorgen verscheen in Le Soir een artikel met volgende titel :  Olivier Maingain van het FDF daagt de Vlamingen uit.  Het gaat weer eens over eisen, vragende partij zijn, niets vragen, betalen,  het lijkt wel de Beurs van Brussel. 

   Het was Maingain die enkele weken geleden opriep om bewust in Vlaanderen overal Frans te spreken.  Om de zaken te vergemakkelijken, voegde hij er later aan toe.  Die man vertegenwoordigt een minachtende mentaliteit  die heel dicht in de buurt van het racisme leeft.  Maar hij is een Belgisch bondgenoot voor de bonden en hun artiesten.

Nogal wat Franstaligen blijven ervan overtuigd dat het land B een tweetalig land is.  Enkel Brussel, het hoofdstedelijk Gewest is officieel tweetalig.  Het wordt langzaam gênant zoals de Walen zich opstellen.  Gisteren in Terzake een  stukje reportage gezien van een dorpje in Waals Brabant waar zowat 15% Vlamingen wonen.  Die mensen hebben géén faciliteiten, die passen zich gewoon aan, die stemmen op Franstalige lijsten, enz.  Ze aanvaarden de gevolgen van de keuze die ze gemaakt hebben.  Daar ligt het verschil in aanleg en mentaliteit tussen Vlamingen en Walen : tot het té ver is gegaan, tot de Franstaligen binnenkort Mechelen en Leuven binnentrekken en daar met de arrogantie van hun grote zelfbewustzijn hun taaleisen op tafel leggen. DE Franstaligen weigeren niet alleen de Grondwet van hu zo beminde Vaderland te eerbiedigen, ze negeren compleet ook de wetten als die hen niet aanstaan.

Benieuwd hoe deze saga verder zal aflopen. Waar voert de Verkenner ons heen ?  Heeft u er nog een goed oog in ?  Zullen de Vlamingen een nederlaag weer eens voorstellen als een overwinning ?                                                   


Ray

Dat is wel een pak van het hart : de Amerikaanse overheid heeft eindelijk ingegrepen !  En dat het tijd werd : Bush, die toch al de de reputatie geniet van een kleine fascist te zijn, durft eindelijk een SS-symbool weg tehalen. Wanneer gaan we de zwarte snorretjes verbieden ?

Amerikaanse zeemacht past 'hakenkruis-barakken' aan

De dubbelzinnigheid van de NV-A stoort mij al langer.  In principe zouden wij niet ver van mekaar moeten staan maar de komst van Bart de Wever heeft de tegenstellingen nog aangescherpt binnen de Vlaamse Beweging : Dewever is geen man van overleg maar van conflict.  Waar hij verschijnt, ontstaat makkelijk tweedracht, dat zit zin zijn manier van optreden, hij is een mentale vechtjas.  En een goede die respect afdwingt.  Elke strijd eindigt  echter niet met een bloementuil voor Bart De Wever : op termijn zal hij zichzelf  knock-out kloppen.

De NV-A is bijvoorbeeld tegen het cordon sanitaire.  Als het er op aankomt, heeft zij nooit of nergens de hand gereikt aan het Vlaams Belang om hen uit het isolement te halen.  Keer op keer wendt de NV-A zich af en zoekt het gezelschap van de grote traditionele partijen maar ze blijven tegen hun kiezers volhouden, dat ze een cordon heel ondemocratisch vinden. De Vlaams-nationalisten worden in de aangescherpte politieke arena na 10 juni terug met de vinger gewezen als scheurmakers, bedreigers van de Belgische eenheid, fascisten, racisten, enz.  De tactiek van de NV-A bestaat erin, "Non" te roepen tegen die onterechte beschuldigingen en onmiddellijk met de vinger te wijzen naar het Vlaams Belang : "Dat zijn zij, Madame, wij niet"

De positie van de NV-A is electoraal fel verbeterd sedert 10 juni : vooral dankzij Joëlle Milquet.  Bart kan er maar goed bij varen.  Wat ooit onze vriend, Mr Paul Doevenspeck hier verteld heeft over de sfeer tijdens regeringsformaties (voortgaande op zijn observaties van Schiltz) is zich nu ook aan het afspelen bij De Wever : hij neemt zichzelf heel ernstig en het ligt in de lijn van zijn karakter op zijn eentje de Belgische staat te redden.  Hij beseft niet dat men hem die eer niet zou gunnen. Als inderdaad het voorstel over het "veralgemeend inschrijvingsrecht" bij verkiezingen uit de koker van de NV-A voorzitter komt, is dit een grote flater voor een Vlaamsgezinde in de huidige communautaire context. 

De aanwezigheid van de NV-A zou op Hertoginnedal louter strategisch geweest zijn om de Franstaligen af te schrikken : "Er bestaat iets veel ergers dan Leterme."  Want de programmatorsiche invloed van De Wever is nihil, zoals hij het zelf omschreef in een van zijn interviews in de Morgen. Hij vraagt niets meer dan de grote flaminganten van de VLD.  Dat zegt genoeg.

In de komende dagen zal duidelijk worden wat het nut is geweest van de NV-A bij het avontuurlijke gebeuren van de regeringsvorming.  De niet-splitsing van BHV al dan niet goedgepraat met betonnen afspraken om het tegen 2009 in orde te brengen, zal niet volstaan om de onvrede te luwen bij de Vlamingen.  De splitsing is een uitvoering van de grondwet van de oude staat.

Onze voorspelling luidt : wat er ook gebeure, in de kortste keren liggen we terug overhoop.  Albert kan beginnen repeteren : "Mijn koninkrijk voor een ... speedboot".

Savat

We liggen niet onder tafel bij Herman met een bandopnemertje om de gesprekken op te nemen en we lopen evenmin verkleed rond als zenuwachtige ober met de vraag "wagomedamdrinke ? en veur d'iere?" (wat zal mevrouw Milquet verbruiken en de heren ?) 

We zitten thuis te koekeloeren en ons te verwonderen over de opgewekte toonaarden die ons bereiken uit de Franstalige media.  Als Milquet beweert dat "het er optimistic uitziet" en het Waalse zonnekoningetje Didier XIV bevestigt olijk,  dan zijn er toegevingen op komst.  Als de CDV nù afhaakt na hun spoedoverleg, ligt de schuld bij hen en kan er weer een ander spel gespeeld worden. De Franstaligen hebben dan alleszins er alles aan gedaan om het  de veeleisende Vlamingen naar de zin te maken.

Zo kunnen we nog lang aan de gang blijven.  En  Guynokkio wordt binnenkort Premier ad vitam aeternam.  Al goed dat we de vakbonden hebben, die houden ons op het linkse en schuine pad van de misleiding en het volksbedrog.  Dank je, Pim, voor je waardevolle bijdrage van vandaag !

Savat

De saffraanrevolutie eiste vandaag een tiental doden onderwie een Japans fotograaf.  Een land, zo op zichzelf gekeerd, vaak het strijdtoneel van conflicten en oorlogen waar de bevolking niets mee te maken had, wordt opnieuw door mekaar geschud.  




De monniken die de revolte aanvoeren zijn meestal jonge boeddhisten die  zich gedurende een bepaalde periode terugtrekken in een opleidingsklooster.  De meesten van hen keren na een verblijf van studie terug naar hun vorig leven.  Een minieme groep uit de onmiddellijke omgeving van de machthebbers kan zich de modernste luxegoederen uit het Westen veroorloven, die ginder nog eens extra duur zijn. Op een spontaan aftreden van de junta moet niet gerekend worden evenmin op essentiële tegemoetkomingen.  Veel zal afhangen van wat Aung San Suu Kyi zal ondernemen, haar invloed is groot, haar mogelijkheden bijna onbestaande.  De enige hoop is de interne twisten binnen de legerleiding ...

Nieuwe Wijze van Onderhandelen

(Uit Le Soir - tekening Kroll)
De keffertjes Maingain & De Wever worden aan de boom vastgebonden en de rest vertrekt op onderhandelingstocht.

 

  Nadat ze gisteren overrompeld werden door reacties n.a.v. hun artikel over de syndicaten en de steuntrekkers die opkomen voor de eenheid van B.,  staat er vandaag opnieuw een uitnodigend artikel klaar bij de linkse krant van de Antwerpse linkeroever. 

De petitie-indieners willen 100.000 handtekeningen over beide landsdelen en dan geven ze een groot feest op de Grote Markt bij Beulemans !  De Frut verheugt zich al bij voorbaat.  De arrogantie van de journalisten is niet te meten : zowel op de 000 als bij de kranten houden zij zich halsstarrig vast aan hun eigen visie tegen de wil van velen.  Genuanceerd denken, wordt niet geduld. een kleine uitzondering niet te na gesproken, maar de pas wordt wel degelijk aangegeven door de vaste linkse en Belgicistische hoofdredacties en hun commentatoren. 

  De plots toegejuichte stroomversnelling in de gesprekken tussen de regeringskandidaten, voorspelt denkelijk een zeer grote bocht en een zoveelste compromis.  Er wordt op dit ogenblik onderhandeld, gemarchandeerd, afgedongen, bedrogen en gelogen zoals wij gewone burgers het ons niet kunnen voorstellen.  En die van redacties van de regimekranten zouden hun ouders en kinderen verkopen als ze hun positie in België maar mogen handhaven.

Savat

De nobiljon en  franskiljon Lippens die er na 70 jaar verblijf aan de Vlaamse kust waarvan ettelijke als burgemeester, niet in slaagt om één behoorlijk woord Nederlands te praten, tooit zijn gemeente op met Waalse Hanen. 





De officiële reden is om het Waalse Feest mee te vieren, de officieuze is om de eenheid van het land te benadrukken.  Als geste zou het te begrijpen zijn om gedurende 1 dag aan het stadhuis een Waalse vlag te bevestigen, Knokke is een toeristisch oord, maar nu hangt de stad vol.  Hoeveel vlaggen zijn er aangekocht ?  Welke zijn de instructies terzake ?  Keurt de gouverneur deze beslissing goed ?  De Vlaamse minister van binnenlandse zaken ?    Hallo, Vlaams Belangfractie !  Doen jullie wat ?


Ray

Verwonderlijk dat de naam van de kunstschilder Luc Tuymans, in Antwerpen ook bekend als de pyromaan, niet opduikt bij de 400 Belgen.  Zijn ze hem vergeten of had hij het te druk ?  Bij Angeltjes krijgt hij regelmatig gratis pub, zo o.m. onlangs met  de Zuiderzinnen,  een klaterende  kleurenfoto waarop helaas Luc's grimmige facie het enige schoonheidsfoutje was.  Vandaag echter is hij druk in de weer met Le Standard : Luc doet de opmaak van het product dat wij ook morgen niet zullen kopen. 

Als artiest heb ik zeer veel waardering voor Tuymans. Sedert zijn domme uitspraken voor de laatste gemeenteraadsverkiezingen ("Antwerpen zal branden als Filip Dewinter burgemeester wordt en er zullen opstanden plaatsvinden") wordt die waardering fameus getemperd.  Hij misbruikt zijn faam (en talent) door zich te lanceren in het partijpolitiek circuit zonder over de nodige argumenten te beschikken : roepen, tieren en brandstichten.  Kan het wat beschaafder, Mijnheer Tuymans, het zal uw reputatie ten goede komen, denk even aan uw beroemde stadsgenoot Rubens, dat was een diplomaat. En in zijn oeuvre zitten ook heel wat "authentieke vervalsingen".  (zo noemt Tuymans zijn schilderijen)

Ray

En als we het land nu eens omkeerden ?

Het is weer een drukke dag, en dit allemaal door België.  Wie had ooit gedacht dat een land op apegapen zoveel energie kan oproepen ? 

In de vele reacties van vandaag zijn er meerdere opmerkelijke bij.  Als we overal mogen kiezen, trekken al de VB-ers naar Brussel-Halle-Vilvoorde en we vieren er een groot Vlaams-nationaal festijn.  Of de vriend Pim die zich terecht zorgen maakt over het ontbreken van de juiste voorlichting naar het buitenland. Dit zou een taak moeten zijn van de Vlaamse Regering waar Bourgeois verantwoordelijk  voor is (althans gedeeltelijk) : de juiste info verspreiden over Vlaanderen.  Als zelfs in het buurland Duitsland de journalisten van niets weten, wat moeten we van de rest verwachten ?

Nog even aandacht voor dit bericht van de webstek van het Vlaams Belang : de commentaren in sommige kranten worden wel erg genuanceerd en beginnen anders te klinken dan we gewoon zijn.  Elke dag neemt het aantal sceptici tegen het voortbestaan van dit land toe en hoe meer inspanningen er geleverd worden om ons in de pas te houden, hoe woeliger de bevolking wordt.  Iets wat ons in de komende dagen nog zal ingepeperd worden : de gezondheidstoestand van de keuning is de schuld van de rebelse Vlamingen. Natuurlijk zijn we er nog niet maar de sfeer van lijdzaamheid verdampt.


26.09.2007 15.28u - In een opiniebijdrage in De Standaard (26.09.2007) stelt Peter De Graeve, docent Filosofie aan de Universiteit Antwerpen, dat het al dan niet overleven van het regime de kern vormt van de politieke crisis in dit land. Hij gebruikt bewust de term ‘regime’, en wijst daarbij op het feit dat de organisatie van dit land gekenmerkt wordt door een bestuursvorm, niet door een democratisch proces.

Volgens De Graeve kwam met de invoering van het algemeen enkelvoudig stemrecht de democratisering tot stand, ook in haar ‘communautaire’ gestalte: de vernederlandsing van de universiteit van Gent, van het gerecht en van de administratie. Een democratiseringsgolf die werd voortgezet met de vastlegging van de taalgrens bijna twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog. Tegelijk, aldus nog De Graeve, werd “de democratie zelf vakkundig ingesnoerd door de invoering van het huidige regime.” Hij heeft het in dit verband over de zogenaamde Grendelgrondwet en de alarmbelprocedure, die de Vlaamse meerderheid definitief aan banden legde. Sindsdien is voor heel wat belangrijke politieke beslissingen immers een tweederde meerderheid in de Kamer én een meerderheid in elke taalgroep nodig. Deze constructie, die in feite neerkomt op “een beteugeling van het algemeen enkelvoudig stemrecht, dus van de democratie”, zo merkt De Graeve nog op, dient slechts één doel: “In de praktijk is ze bedoeld ter bescherming van de Franstalige belangen.” En verder: “Het verheffen van deze zuiver (collectief-) egoïstische doelstelling tot één van de meest essentiële grondwettelijke regels leidt ertoe dat de Belgische grondwet niet langer de democratie beschermt, maar een regime.” Een regime, dat De Graeve omschrijft als “naar de huidige Europese normen aftands royalistisch, antidemocratisch en op egoïsme gebaseerd.”

De zichtbare radicalisering van de Vlaamse opinie acht De Graeve dan ook volkomen gelegitimeerd: “Ze beantwoordt aan een gerechtvaardigde wil om komaf te maken met het Belgische regime.” En precies omwille van deze eenvoudige, maar dwingende reden is de radicalisering van de Vlaamse publieke opinie onomkeerbaar: “Wie dit niet wil inzien, staat nog enkele ontmoedigende weken en maanden te wachten.”

Savat