Aangekomen in Ravels
kwamen we zusters tegen.
Ze vroegen heel vriendelijk:
Komen jullie hier wonen?
Ik was amper 5 jaar
en mijn zus was 6 jaar jong.
 Normaal moest ik naar de kleuterafdeling,
maar ik weende en riep:
nee, ik wil bij mijn zus blijven.
Politie en Madam waren terug weg,
en lieten ons achter in de Kolonie in Ravels.
We moesten direct in bad daar.
maar we hadden nog nooit een bad gezien,
laat staan erin gezeten.
het was een zitbad, dat weet ik nog.
En ik begon opnieuw te wenen,
toen ze met een spriet over mijn lichaam gingen.
Ik dacht letterlijk dat ze me gingen vermoorden.
We mochten dan gaan eten,
andere kinderen leren kennen.
En dan een rondleiding van de hele school.
De school of tehuis was heel groot:
De slaapzalen hadden elk een naam.
Ik denk dat we slieten in de Sint Jozef.
Andere namen herinner ik me niet meer.
Ene keer 20u moesten we gaan slapen.
En toen begon het pas voor ons.
Ik sliep aan de buitenkant en mijn zus ook.
ééns in ons bed, begon ik te roepen:
ma, ma, kom terug, ma ik mis je,
Ma ma ma, ik wil hier weg.
mama, mama, mama.
Kom onss halen.
Ik wil niet alleen zijn.
ma, mam, ma, ma.
En zo de hele avond en nacht.
De zuster die daar ergens sliep hoorde ons:
Wat is er?
Je moet stil zijn al de kindjes slapen.
Zo ging dat dagen lang.
Tot we ons een beetje hadden aangepast,
en vrienden hadden gemaakt.
Nu moet ik even stoppen,
te veel emoties komen op
als ik terug denk.
Daarom plaats ik af en toe
een bericht over mijn leven.
Ik vertel later meer.
Lieve groetjes
Annie



De Sint Jozef slaapkamer:
aan de zijkanten zie je lavabo's.
En helemaal achteraan,
had je ingebouwde kasten,
waar ze onze Zondagse kleren bij hielden.
Elke Zondag legden ze dan
onze Zondagse kleren op ons bed.
En achteraan aan de linkerkant,
had je een deur naar de kapel,
waar we elke dag naartoe moesten,
op nuchtere maag
om te bidden.
ELKE DAG.
En Vrijdag te biecht
en Zaterdag of Zondag
hadden we ook nog het Lof.