De apenhelden.

Drie apen zaten in hun apenboom in het apenbos.

Apenoor heeft twee grote oren.

Zo kan hij alle stemmetjes heel goed horen.

De tweede aap heet Ogenaap.

En weet iemand waarom?

Omdat hij zo een grote ogen heeft.

Zo kan hij heel ver zien.

De derde heet Staartaap.

Die heeft een hele brede staart.

Zo breed als een staart van een dikke vis.

Horen jullie dat ook? Vraagt Apenoor terwijl hij een apennootje pelt.

Wat moeten wij horen? Vragen de twee andere apen.

Wel ik hoor een klein mensje roepen.

Ik hoor niets. Hoor jij iemand roepen?

Neen, maar Apenoor heeft grote oren en hoort natuurlijk alles.

Zelfs de kleinste stemmetjes in het apenbos.

Ik hoor een mensenkind die “Mama, Mama” roept.

Wij moeten dat mensenkind helpen zegt Staartaap.

Ja, maar waar is ze, ik zie nergens iemand klaagt Apenoor.

Maar ik kan het wel zien zegt Ogenaap.

Als ik helemaal tot boven in een boom klim zie ik het hele bos.

Wij moeten snel helpen.

Zo rap Ogenaap kan klimt hij in de hoogste boom van het bos.

Ik zie het, het is een meisje, het is Elsje, ik ken haar.

Ze zit heel ver weg, aan de rand van het apenbos.

Laat ons vlug tot ginder gaan roept de Staartaap naar boven.

En snel zwieren de drie apen van boom tot boom en van tak tot tak

Zo snel alsof ze vliegen en zelfs de grond niet meer raken.

Ik kan niet meer zucht plots Ogenaap.

Je moet mee, zegt Apenoor, we hebben je nog nodig.

Ja, jij moet ons de weg wijzen, jij kunt heel ver zien.

Ik ben nog moe van het klimmen in die hoge apenboom.

Kom, zegt Staartaap, zet je maar op mijn staart, die is toch sterk genoeg.

Zo zwieren ze verder door het apenbos.

De staartaap voorop met Ogenaap op zijn staart.

En Apenoor zwiert zo een beetje achter hen aan.

Want Apenoor is ook zo een beetje moe.

Volhouden roept Staartaap hem toe.

Hoe ver is het nog Ogenaap?

Steek uw staart eens omhoog Staartaap, zodat ik over de bomen kan kijken.

En bovenop de staart die hoog in de lucht steekt roept Ogenaap

Ja, ik zie Elsje , zij huilt niet meer. Ze zit heel stilletjes op de grond tegen een boom

Och arme, naar waar moeten we zwieren? Links of rechts?

Twee bomen verder naar links en dan nog drie bomen verder.

Dat is niet ver meer, hoor je het Apenoor.

Volhouden, nog even en we zijn er.

En Apenoor krijgt weer moed, hij zwiert weer verder als een echte aap.

Hopelijk gaat Elsje niet lopen.

Want dan vinden we haar nooit meer terug zegt Staartaap.

Oh, oh zegt Ogenaap plots

Elsje zit voorbij een meer, een groot water.

Daar geraken wij nooit over.

Dan vergeet je mij, maak je maar geen zorgen.

Met mijn vissenstaart zwem ik jullie naar de overkant.

Kom Apenoor, jij eerst.

Zet je maar op mijn rug.

En straks neem ik jou mee, Ogenaap.

Zo kwamen de drie apen bij Elsje.

Waar is je mama vraagt Staartaap aan Elsje.

Ik weet het niet, ze is weg.

Ik zocht een mooie paddenstoel en nu ben ik verloren gelopen.

Och ze is hier zeker ergens op zoek naar jou.

Apenoor luister eens goed, hoor jij niemand roepen?

Apenoor legt zijn grote oor op de grond zodat hij nog veel beter kan horen.

Ja, Ik hoor iemand “Elsje” roepen, dat moet je mama zijn Elsje.

Wacht zegt Ogenaap ik klim in de boom dan kan ik zien waar je mama is.

Zo een hoge boom, durf jij dat? Vroeg Elsje angstig.

Oh, Elsje, wij hebben eigenlijk vier handen

Want onze voeten zijn eigenlijk ook handen en zo kunnen wij heel goed in bomen klimmen.

Op drie tellen zat Ogenaap al heel hoog in de boom.

Ik zie haar, ik zie je moeder , Elsje.

Ginder ver achter de dikke eik.

De eik van honderd jaar, die weet ik wel. Zegt Apenoor.

Kom, zegt de Staartaap tot Elsje, klim maar op mijn staart.

En hou je maar goed vast want wij apen zwieren door de bomen.

Even later is het viertal bij de dikke eik van honderd jaar.

Ga jij maar naar je mama, wij gaan terug.

Waarom komen jullie niet mee? Vraagt Elsje.

Och, Elsje, Grote mensen weten toch niet dat apen kunnen spreken.

Maar ik wel hoor Staartaap.

Ja, jij wel. Zeggen de drie heldenapen te samen.

Bart Daems.