(F)Links

Nog een nieuwigheid op de wereldmarkt: de ‘wokecultuur’! Woke zijn betekent dat iemand bewust is van maatschappelijke ongelijkheid en hier verandering in probeert te brengen.

Het doel is nobel maar door alles tot in het extreme te willen gelijkschakelen, creëert men juist de ongelijkheid die men wil bestrijden.

Wij zeggen al jaren  ‘zwarten’, dus noemen we blanken in het vervolg ‘witten’!

Kijk, het papier waarop ik deze tekst schrijf is wit. Moest ik werkelijk wit zijn was ik ongetwijfeld al enkele uren geleden overleden.

Een gedicht of roman van een zwarte schrijver/schrijfster kan alleen worden vertaald door een andere zwarte omdat die er hetzelfde gevoel kan inleggen? En wat met al die zwarten uit die verschillende continenten - iemand uit Afrika of iemand uit Amerika heeft een heel andere achtergrond.

 De geschiedenis gaan we ineens ook maar herschrijven. De 18^de eeuwse koningen van Engeland moet nu in TV-series worden gespeeld door zwarte acteurs!

De slavernij in onze vroegere kolonies is absoluut af te keuren en volledig fout. Maar het is een nog grotere fout om onze geschiedenis te beoordelen aan de hand van de kennis en normen die we vandaag gebruiken.

Gelijkheid tussen mannen en vrouwen? Natuurlijk is dat de normaalste zaak van de wereld. Het is frappant dat het woke activisme zich druk maakt over een strijd die al gestreden is en in hun voordeel is beslecht. Het gaat beter dan ooit met de vrouwen-emancipatie, al blijven er natuurlijk steeds punten van verbetering mogelijk. Maar ook racisme is in liberale democratieën uitgebannen, al is er nog wel sociaal racisme, maar ook dat is minder dan vroeger.

Maar om een vrouw nu in de toekomst ‘een mens met een baarmoeder’ te gaan noemen lijkt me een brug te ver! Neutraliteit heeft zijn grenzen.

Ik bedenk plots dat ik misschien mijn steentje kan bijdragen aan dit maatschappelijk debat: een man noemen we in de toekomst ‘een mens die geen borstvoeding kan geven!’ Je kan onmogelijk ontkennen dat het een schitterend idee is van mijnentwege! 

 Wie luistert naar woke activisten bekruipt het gevoel dat we leven in een racistische, homofobe, transfobe, misogyne samenleving waar de witte man de grote boeman is. Huwelijken zijn volgens de wokers ‘georganiseerde verkrachtingen’.

De ‘witte man’ is de vijand!

 Wetenschap doet er niet toe bij de woke volgelingen. Hun gevoel is leidend, terwijl bij wetenschap feiten leidend zijn. Het leidend maken van gevoel is het opgeven van het streven naar objectieve wetenschappelijke kennis. Een voorbeeld: als het voor jou aanvoelt dat ‘1 + 1 = 3’,  maakt dat die uitspraak nog niet waar, toch niet volgens de wetenschappelijke en objectieve maatstaven.

Volgens de woke adepten is waar wat voor jou goed voelt, zolang het maar in overeenstemming is met hun woke ideologie. Wie zegt ‘voor mij voelt het wel goed om gescheiden wc’s te hebben’, die toont zich volgens woke logica onverdraagzaam!! Genderneutraal moeten we zijn, weet je wel.

 Deze redenering zet zich ook door in onze taal. Taalregels mogen volgens de (linkse) aanhangers in de papiermand. Je schrijft zoals je het aanvoelt.

 De Nederlandse cabaretier Arjen Lubach heeft een prachtig nummer geschreven waarin hij  keihard ingaat tegen de politieke correctheid van jonge studenten, met teksten als "Ik ben hetero dus het zit me niet mee, mijn beste vriendin die is dapper en gay", of: "En ben ik het niet eens met wat op college wordt gezegd, dan schreeuw ik 'vuile fascist' en dan ga ik weer weg".

Fantastisch toch.

 Een eerlijke en oprechte vraag in verband met relaties: een vrouw die een lesbische relatie heeft en zich laat ombouwen tot man, zit die naderhand nog altijd in een lesbische of eerder hetero relatie?

 De wokery  is een doorgeslagen en dolgedraaide vorm van tolerantie die in haar tegendeel is omgeslagen. Hun -heel soms terechte-  kritische bemerkingen zijn verworden tot dogma’s, met censuur van alles wat buiten hun kader valt.

Anti-racisme is verworden tot anti-wit racisme, feminisme is doorgeslagen tot mannenhaat. Onder het mom van tolerantie wordt de vrijheid van expressie ingemetseld in een kleine cel van dogmatisme waar tegengeluiden niet meer mogelijk zijn. Intolerantie ten top!

 ‘If you don’t want to be censored, don’t say the wrong things. It really is that simple.’

 Met die laatste quote van de wokers sluiten we naadloos aan bij de Belgische politiek.

Ook hier wordt kritiek op het beleid, op de maatschappij  tegenwoordig door enkele ministers al vlug weggezet als ‘haatspraak’.

Ik heb in het recent verleden al even het onderwerp ‘haatspraak’ aangehaald, maar ik wil hier toch nog even wat dieper op ingaan.

Wanneer een minister van justitie zegt dat hij haatspraak wil bestraffen dan begin ik me ernstig zorgen te maken. Wie bepaalt wat haatspraak is? Een minister? Een rechter?

Waarom zou je trouwens iemand niet mogen haten?

Ik haat bikers! Ik haat honden! Ik haat mijn rijke buurman! Ik haat mijn baas!

Ben ik nu strafbaar? Nee toch!?

Wanneer je mensen deze vrijheid van expressie ontneemt zal er ongetwijfeld een vorm van frustratie ontstaan. Frustratie die niet kan worden geuit, leidt tot nog grotere frustraties en  zal bij enkelingen de stoppen doen doorslaan.

Hoe komt het dat een figuur zoals Jurgen Conings zoveel sympathie opwekt? Dat hij voor sommigen zelfs een soort Robin Hood werd? Eén tegen allen!

Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid was die golf van sympathie een gevolg van de frustratie over het gevoerde beleid.  Waarbij de man in de straat het gevoel krijgt dat de politiek met hem geen rekening houdt.

 Of je nu akkoord bent of niet, het is een feit dat de man in de straat wil dat er een einde komt aan de niet aflatende instroom van migranten. Misschien moeten onze politici hun oor eens te luisteren leggen in de dorpscafés!

Volgens een recent bevolkingsonderzoek zou een overgrote meerderheid van de bevolking tegen een kernuitstap zijn. Toch gaat men hier in verder zonder ook maar in enige mate rekening te houden met de bevolking.

Na elke moord, steekpartij of  daad van homofobie vallen de ministers over elkaar heen op sociale media om als eerste straffe uitspraken te doen over het streng bestraffen van de daders. Waarna de mensen enkele dagen later moeten lezen dat niemand is aangehouden, dat de daders zijn vrijgelaten of er vanaf komen met een voorwaardelijke straf.

 Zullen we nog even doorgaan? Neen toch? Mijn punt zal wel duidelijk zijn.

 Je merkt trouwens op sociale media meer en meer de frustratie en hardheid in de discussies.

De links-rechts tegenstellingen worden alsmaar groter. Er is geen enkel Belgisch politicus die zich hierboven stelt. Er is ook geen enkel charismatisch politicus die vat heeft op de bevolking. Erger nog, de frustraties worden door sommige partijvoorzitters nog aangewakkerd. Vooral de partijen Groen en Vlaams Belang staan hierin op eenzame hoogte.

 Politiek is verworden tot het blussen of  het oppoken van brandjes.

Neem nu het Pfas-dossier. Het probleem is al 20 jaar gekend. Toch slaagt men er steeds weer in om het dossier te herleiden tot het probleem van één partij: de N-VA.

N-VA is blijkbaar de schrik van de traditionele unitaire partijen. Van het Vlaams Belang daarentegen hoeven ze geen schrik te hebben. U weet wel, het beruchte cordon sanitaire.

Wat mij trouwens nog  het meest ergert is dat onze media hier in meegaan. Er komt zelden of nooit kritiek op regeringspartijen.

Nu we het toch weer over de media hebben: herinnert u zich de heisa die ontstond in de zaak Bart De Pauw? Moord en brand werd er geschreeuwd. Halve en hele krantenpagina’s werden gevuld met alle mogelijke details.

Hoe groot is het contrast met de manier waarop Jan Fabre, voor ergere zaken, (niet) wordt aangepakt!

Wanneer je in het linkse plaatje past en je staat voor cultuur met een grote ‘C’, ben je blijkbaar onaantastbaar.

12-02-2024, 08:59 Geschreven door Blogaholic
Reageren (0)

Hierover wordt geen debat gevoerd

De iets ouderen ons zullen hem nog wel herinneren: de Mechelse Catechismus. In dat dunne boekje stond in 447 vragen en antwoorden alles beschreven wat een goed christen hoorde te weten. In de gemeentelijke jongensschool moesten we dan ook elke morgen een deeltje voordragen.

“Eerste les, vraag 4: Moeten alle mensen de christelijke leer kennen en onderhouden?

Antwoord: Alle mensen moeten de christelijke leer kennen en onderhouden, want dit is de wil van God: anders kunnen zij niet zalig worden, en zelfs niet oprecht gelukkig zijn in dit leven”

O wee als je aan de catechismus twijfelde en kritiek had! De hel werd dan je deel!

In deze eenentwintigste eeuw hebben we een nieuwe catechismus, namelijk het veranderende klimaat!

Niet geheel ten onrechte natuurlijk dat er veel aandacht is voor de opwarming van de aarde. Gevaarlijker is het dat er geen debat mogelijk is over deze problematiek. Er is een consensus bij een aantal wetenschappers over de mogelijke oorzaken, ernst en aanpak. Mensen die hier niet in meegaan worden opzijgezet als “klimaatontkenners”. Zij worden volledig genegeerd en op gelijke hoogte geplaatst met ontkenners van de Holocaust! Eén Belgisch politicus speelde zelfs met het idee om het ontkennen van de opwarming strafbaar te maken!

Vooraleer ik verder ga met mijn betoog wil ik toch eerst de betekenis van “weer” en “klimaat” verduidelijken. Ik merk meermaals het verschil tussen die twee termen niet echt duidelijk is.

Het weer is wat je waarneemt als je buiten komt. Het is een beschrijving van verschillende verschijnselen die je kan waarnemen en ondergaan op een bepaalde plaats en op een bepaald ogenblik. Het weer wordt bepaald door de temperatuur, neerslag, bewolking, wind, zon … Meteorologen kunnen het weer slechts voor korte periodes voorspellen, hoogstens enkele dagen op voorhand.

Het klimaat is een gemiddelde van de weersomstandigheden in een bepaald gebied, bekeken over een langere periode, minstens 30 tot 40 jaar. De positie van een plaats ten opzichte van de evenaar is een bepalende factor voor het klimaat, net als de nabijheid van de zee en de hoogteligging. Enkele dagen van extreme hitte tijdens de zomer of intense koude tijdens de winter hebben weinig invloed op het klimaat.

We kunnen in de benadering van het klimaatprobleem drie strekkingen onderscheiden.

Een eerste groep mensen die gewoon aannemen dat CO2 het grootste probleem is.

Een tweede groep die niet ontkent dat er sprake is van klimaatverandering maar die er van uit gaat dat dit een normaal proces is.

En last but not least een derde groep die gewoon ontkent dat er sprake is van een veranderend klimaat.

 Dat de zomers de laatste jaren warmer zijn geworden en de winters zachter, kan natuurlijk niemand ontkennen, maar zoals hierboven reeds aangehaald is het spijtig dat er niet kan gediscussieerd worden over oorzaak,  gevolg en remedie.

De aarde bestaat ongeveer 4,5 miljard jaar. Het eerste leven zou 3,5 miljard jaar geleden zijn ontstaan. De aarde heeft in al die tijd verschillende periodes van opwarming, droogte en koude gekend. Daarom ook dat niet weinig wetenschappers de consensus dat CO2 de oorzaak is van de opwarming bestrijden. Zij beweren dat de gedetailleerde gegevens waarover men pas sinds 140 jaar beschikt, onvoldoende bewijs zijn om CO2 als oorzaak van de opwarming aan te duiden.

 Ik ben een leek in deze materie, maar zoals ik vroeger niet alles wat in de catechismus stond zomaar voor waarheid aannam, zo stel ik me bij de klimaatproblematiek en de aanpak hiervan ook vragen.

In de jaren ’90 van de vorige eeuw waarschuwden klimaatexperten ons voor de snel aankomende afkoeling van de aarde! De laatste jaren hebben we volgens diezelfde experten dan weer met de opwarming van de aarde te maken.

 Waarom eens niet in de krantenarchieven duiken, vroeg ik me enkele weken geleden af. Misschien kon ik op die manier nagaan of er in het recente verleden nog melding werd gemaakt van extreme of veranderende weersomstandigheden.

En ja hoor, bij het ingeven van zoektermen zoals hitte, droogte, koude, bosbranden, orkanen, kreeg ik telkens honderden resultaten. Eigenlijk was dit resultaat onverhoopt en heb ik uren doorgebracht met het lezen van Belgische, Nederlandse en lokale kranten.

 Om te beginnen wil ik jullie een artikel uit de Leeuwardercourant van 28 juli 1847 zeker niet onthouden:

“Warme zomers.

Ziet hier de nauwkeurige lijst der Warme Zomers, die in Europa opgemerkt zijn, en waarvan de geschiedschrijvers spreken, te beginnen met de zevende eeuw onzer tijdrekening.

In 658 zijn de bronnen opgedroogd; 879 bij Worms, vallen de werklieden dood in de velden;1000 in Duitschland zijn de rivieren en bronnen opgedroogd, de visch verrot en dit bragt de pest voort.”

Zo worden in het artikel bijna 50 gebeurtenissen aangehaald om te eindigen met:

“in 1751 en 1753 stond de thermometer 37 en 38 graden; in 1802 was te Parijs de grootste hitte die er ooit opgemerkt  werd, sedert de ontdekking van den thermometer; de hitte klom tot 39 graden. In 1811 was de zomer zeer warm; in 1818 was hij ondraaglijk.. ........ Eindelijk heeft men te Parijs dit jaar 34 graden in den lommer, en bijna 40 graden in de zon en buiten de wind gehad, ……”

In 1931, 1934, 1936, 1937 kregen de Verenigde Staten af te rekenen met hittegolven en periodes van extreme droogte met gemeten temperaturen tot 115°F, (of 46° Celsius). Het gevolg van deze opeenvolgende hittegolven en extreme droogtes waren duizenden slachtoffers en mislukte oogsten.

Er moest door president Hoover een nationaal relanceplan worden afgekondigd voor de gezondheidszorg en de landbouw.

Ons land werd tussen de twee wereldoorlogen trouwens ook meermaals getroffen door periodes van extreme droogte waarbij zelf  rivieren droog kwamen te staan.

Nog een korte selectie uit krantenartikelen van na de tweede wereldoorlog die ik jullie niet wil onthouden:

Gazet van Antwerpen van 09 juli 1949: “Wordt Portugal een woestijn? De droogte wordt voor Portugal een ware ramp. Woensdag is te Colmbra 70 graden in de zon waargenomen. In die streek sterft het vee van de dorst. De arbeiders zijn verplicht hun werk te verlaten. De Modegorivier is geheel droog en enorme hoeveelheden vissen bedekken de bedding. Op de hoeven sterven bijna alle kippen en konijnen…….”

De Nederlandse krant “Het Vaderland” van 15 oktober 1959: “De Droogte is van grote invloed op de waterstand in zogenaamde regenrivieren. De Maas is daar een goed voorbeeld van. Bij het dorpje Stein staat de bedding van de Maas bijna droog. Er is op de Maas op het ogenblik dan ook bijna geen scheepvaart meer mogelijk, tenminste, waar het Limburg en een deel van Brabant betreft en de brede rivier is op sommige plaatsen veranderd in een ondiep beekje dat zich in de bijna uitgedroogde bedding een weg naar zee zoekt.”

Na raadpleging van de krantenarchieven vind ik het toch iets te simplistisch om de verhoogde hoeveelheid CO2 als grote boosdoener van de opwarming aan te duiden.

Als de opwarming daarentegen te wijten zou zijn aan een normale evolutie op onze aarde hebben we echter een nog groter probleem. In dat geval zullen we onze manier van leven moeten aanpassen. Wat met de landbouw, drinkwaterprobleem, mensen die zich moeten aanpassen aan de warmte?

Moest het onomstotelijk komen vast te staan dat de Co2 uitstoot wel degelijk de oorzaak is van de klimaatverandering, krijgen we te maken met een ander probleem. Hoe gaan wij landen als China en Indië die volop in een industriële revolutie zitten, kunnen vragen om hun uitstoot van Co2 te verminderen. Wat zou België hebben gedaan indien men 100 jaar geleden, tijdens onze industriële revolutie, had gevraagd om de koolmijnen te sluiten. De koolmijnen die hier de economie een boost hadden gegeven en vooral in de arme Zuiderkempen de werkloosheid drastisch hadden verminderd.

Waarom wordt kernenergie altijd betrokken bij de discussies over de opwarming? Kernenergie is tot op heden nog altijd de enige bron van energie met zero uitstoot van CO2. Waarom wil men kernenergie vervangen door fossiele brandstoffen zoals gas of hout of erger nog bruinkool die wel zorgen voor CO2 uitstoot?

In het geval van biomassacentrales wordt door deskundigen gediscussieerd over de duurzaamheid van bio-energie. Helpt het verbranden van hout tegen klimaatverandering? Of wordt de klimaatverandering hierdoor juist verergerd?

Bij het verbranden van hout komt namelijk in één keer alle CO2 vrij die in tientallen jaren is vastgelegd, zelfs meer dan bij de verbranding van steenkool voor dezelfde hoeveelheid energie. Deze CO2 draagt op korte termijn bij aan klimaatverandering, ook als er nieuwe bomen worden geplant. 

 De mensen die meegaan in het CO2-verhaal hebben het, zoals de volgelingen van de Mechelse Catechismus, eerder makkelijk. Wij gaan gewoon anders leven en door een aantal maatregelen te nemen kan de gemiddelde temperatuur op aarde volgens hen omlaag. Los van fossiele brandstoffen gaan de maatregelen die men wil invoeren ons echter enorm veel geld kosten. Geld dat de meeste mensen niet hebben. Hoe gaan mensen die krap bij kas zitten hun woning kunnen aanpassen aan de nieuwe normen voor isolatie en beglazing? Wie kan zich een elektrische auto veroorloven? Zelfs in het “rijke” westen zullen veel mensen dit financieel niet aankunnen.

Het moet duidelijk zijn dat over de klimaatverandering het laatste woord nog niet is gezegd!

12-02-2024, 08:54 Geschreven door Blogaholic
Reageren (0)