Een geschenk van het geheim opgedragen aan iemand heel speciaal. Het geheim naar jou ...
Vandaag is het begin van mijn nieuw leven . Ik herbegin ... Alle goeie dingen komen naar me toe ... . Ik ben dankbaar dat ik leef
Ik zie schoonheid rondom mij Ik leef met passie en een doel Ik neem tijdom te lachen en tespelen ... elke dag . Ik ben wakker, vol energie en oooh zo levendig
Ik focus me op alle goeie dingen in het leven en zeg dank je wel voor deze. Ik ben in vrede en één met alles... Ik voel de Liefde, de vreugde , de overvloed ...
Ik ben vrij om mezelf te zijn Ik ben magnifiek in een menselijke vorm Ik ben de perfectie van het leven... ! Ik ben dankbaar mezelf te mogen zijn...
Voordat de wetenschap zover was dat de cyclus van de vrouw werd begrepen, was men nogal verward door het verschijnsel van de menstruatie. Hoe konden vrouwen bloeden en toch niet dood gaan? Het werd beschouwd als iets magisch. Seksualiteit werd nog niet verbonden aan bevruchting. De vrouw leek geraakt door de geest en hield haar bloed binnen, waarna ze groeide en een nieuw leven baarde. De menopauze werd niet gezien als een verlies maar als een vergroting van hun kracht. Door het inhouden van hun bloed transcendeerden zij de cyclus van leven en dood en werden gezien zoals de geest die jonge vrouwen kinderen liet baren.
Het woord menstruatie stamt af van de Griekse stam MEN wat maand betekent en MENUS maan en kracht. In Sanskriet betekent de stam menus ritueel. Daar de connectie met de maan door vele culturen werd onderkend spreekt men ook wel van maantijd of maanbloed.
Rondom de menstruatie zijn vrouwen meer sensitief. Instinct en intuïtie draaien op volle toeren. Alles om hen heen heeft meer intensiteit. Dit kan resulteren in heldere dromen en inzichten. Dit verklaart waarom vrouwen zich psychisch anders voelen tijdens deze periode. De Indianen zien deze periode als een tijd waarin de vrouw zich revitaliseert. De sensitiviteit dient om zichzelf en anderen uit te dagen alles vanuit een ander perspectief te zien. Grenzen en waarden kunnen daardoor opnieuw worden bijgesteld.
Ze noemen het de wijsheid van de vrouw. Zij zien de cyclus als deel van de groei naar wijsheid, en eenmaal aangeland in de menopauze was je in staat die wijsheid te gebruiken. Menstruele problemen worden wel gezien als symptomen van het niet begrijpen of openstaan voor de wijsheid die eigen kan worden gemaakt. Als een meisje voor de eerste keer vloeide werd daar uitgebreid aandacht aan besteed. Doormiddel van ceremonies, rituelen en festiviteiten kreeg het meisje de boodschap mee dat zij nu veranderd was in een jonge vrouw. Ze kreeg seksuele voorlichting en kreeg de waarden en normen van relaties voorgeschoteld. Er werd haar geleerd haar lichaam te eren en te verzorgen.
Wat velen van ons zijn vergeten is dat het bloed, en voornamelijk het bloed uit de baarmoeder, de bron is van ons leven. Zonder dit bloed wordt het bevruchte eitje niet gevoed en zal er geen nieuw leven ontstaan. Vanuit dit perspectief werden vrouwen in vroegere culturen geëerd. De menstruatie werd gezien als een bewijs dat zij leven konden voorbrengen. Menstrueel bloed werd beschouwd als een excellente bron om het land vruchtbaar te maken. Vrouwen lieten hun bloed vloeien op het land tijdens het bewerken ervan. Ook het creatieve aspect van het maanbloed werd gewaardeerd. De Faraos zetten menstrueel bloed in bij bepaalde elixers om hun spirituele kracht te verhogen. Menstruerende vrouwen werden gevraagd om te bidden voor zieke familieleden of om antwoorden te zoeken in hun heldere dromen voor bepaalde problemen. Zij hadden hun eigen plek om zich terug te trekken tijdens deze periode zodat zij konden relaxen en mediteren.
De menstruatie van de vrouw is in deze tijd omgeven door taboes. Het wordt beschouwd als lastig en vies. In de media wordt de vrouw voorgeschoteld dat deze periode vlekkeloos moet verlopen. Bij ongemakken neem je een pijnstiller, het verband moet discreet en onzichtbaar zijn en er mag niets geroken worden. Het leven moet vooral door gaan zoals elke andere dag. De psychische veranderingen die bij een vrouw opborrelen net voor en tijdens het vloeien dienen weggestopt te worden, en als ze toch geuit worden kan een opmerking in de trant van ze is zeker ongesteld worden verwacht.
De opkomst van o.a. de christelijke religie en de op de man georiënteerde maatschappij hebben voor een groot deel bijgedragen aan het beeld waarop deze cyclus nu wordt beleeft. De kerk degradeerde de vrouw als bron van alle zonden. De menstruatie werd als onrein beschouwd en zodoende werd zij geweerd van allerlei taken en evenementen zolang zij vloeide. In de huidige maatschappij is geen plaats voor de ongemakken van de menstruatie. Een dag vrij om bij te tanken wordt gezien als zwak en onnodig. Een zwangerschap staat de carrière in de weg en rationele input wordt meer gewaardeerd dan de intuïtieve of emotionele. Ook al is er een verandering ten goede merkbaar, veel vrouwen herinneren zich nog hoe hun eerste menstruatie werd weggemoffeld en de boodschap meekregen dat er niet over gepraat mocht worden. Hierdoor zijn vrouwen vervreemd geraakt van hun eigen bloedmysteries. De ceremonies en festiviteiten die de transformerende perioden van de eerste menstruatie, zwangerschap en menopauze markeerden zijn grotendeels verdwenen
Wij stoppen nu met nadenken... Wij geven ons over aan de wijsheid van ons eigen lichaam. We gaan er niet tussen zitten. Het enige wat wij gaan doen, is ons bewust worden van ons lichaam en wat daarin te voelen is.
De kern van deze bewustwording is heel simpel. Richt je aandacht, je lichamelijk voelen op steeds een ander lichaamsdeel. Je maakt zo een tocht door het hele lichaam. Dwing niet. Kijk en voel, doe niets, NIETS. Laat nooit het denken toe zich ermee te bemoeien. Niets wordt overgeslagen. We richten ons niet steeds op één plek, maar we richten ons vanuit twee polen tegelijk op ons lichaam. Dus we richten de aandacht tegelijk op de beide handen, tegelijk voelen we de beide onderarmen enz...
Waarom is dat zo belangrijk ?
- Het is belangrijk om een methode te kiezen, die de vrijkomende energie gelijk zinvol verdeelt. Het systeem van de Mentale Massage van Schellenbaum, dat ik hier en daar heb aangepast op onze eigen gebruiken, draagt er vanaf het begin zorg voor, dat de energie direct bij de concentratie al verdeeld wordt en gaat stromen. Je behoeft je nooit direct op de Chakra's of de meridianen te richten, je hoeft eigenlijk niet eens te weten hoe ze precies lopen of heten. Ze gaan vanzelf wel werken.
- De energie kan zich voorts nooit ophopen. Er kan nooit een teveel ontstaan. Je bestrijkt alle meridianen en toch komt er heel veel energie vrij.
- En voorts laat je het gebeuren over aan de wijsheid van het lichaam, en die weet beter dan jij en ik, wat het beste is voor jou. Bovendien leidt het systeem tot zelfgenezing van het lichaam en geest, doordat JIJ ofwel jouw Ik er niet meer tussen zit.
Wanneer je van alles gaat voelen weet je dat het proces is aangeslagen.
Samenvattend: door het polair richten van onze concentratie:
- verbinden wij de twee delen van ons lichaam
- dwingen we de linker- en rechterhersenhelft samen te werken
- doorbreken wij de dualiteit in ons lichaam
- stimuleren we tevens een energiestroom tussen de beide polen, waardoor de opgeroepen levensenergie beter verdeeld wordt
- vermijden wij dat een te grote eenpuntige concentratie ontstaat, die meestal vervelende bijeffecten bij de meditatie geeft
Alles heeft bewustzijn, mineralen, planten, dieren en mensen. In onze evolutie hebben we deze weg doorlopen tot wat we nu zijn, mens met een zeker bewustzijn. De mens onderscheidt zich van dieren en planten doordat hij of zij zich bewust is van zijn of haar bewustzijn. Mineralen, dieren en planten hebben bewustzijn, maar weten dat niet van zichzelf, wij wel. Hoe groter ons bewustzijn is, hoe meer we tot het besef komen dat er meer is dan eten en drinken en werken. Met miljarden medemensen zijn we aan het reïncarneren, met als doel het Licht te bereiken.
Toch hebben al deze medemensen verschillende persoonlijkheden, verschillende omstandigheden en zij spelen in verschillende gezelschappen. Dat zijn de verschillen. Maar allemaal zijn ze, op hun eigen wijze, op weg naar het Licht. Niet anders dan jij en ik. En wat je afkeurt in je medemens, denk je dat jij in een van je honderden vorige levens niet hetzelfde hebt gedaan.
Sla de krant open en zoek alle berichten over mensen, die jij veroordeelt. Word je bewust waarom je ze veroordeelt. Denk dan aan je eigen honderden vorige levens en schrap al die mensen van je lijstje waarvan jij niet zeker weet of jij ook niet "ooit" in de fout bent gegaan. Als er niets aan je lange lijst verandert, dan ben je erg onwetend en lichtgelovig ten aanzien van jezelf en is je bewustzijn nog niet erg ontwikkeld.
Er is geen verschil tussen ik en de ander. WIJ zitten in het zelfde schuitje. Wat jij het meest veroordeelt bij een ander, is ALTIJD een gevoelige plek bij jezelf. Het zegt meer over onszelf dan over de ander. Als een op de vijf kinderen incestervaring heeft, denk je dan dat jij met je honderden levens achter je, schone handen hebt? Denk je nou heus dat je in al die levens nooit iemand om zeep gebracht hebt? Wees voorzichtig met een ander, om welke reden dan ook, te veroordelen. Zou je in al die tijd nooit vreemd zijn gegaan, nooit gestolen hebben, niemand hebben opgelicht? Alles wat je in dit leven overkomt zijn gevolgen van jouw eerdere levens. Maakt dat je milder voor je medemens? Het is maar goed dat we ons niets van vorige levens herinneren, want dat zou ons niet blij maken. Dat ingebouwde geheugenverlies is een cadeautje van het universum, dat is onvoorwaardelijke liefde.
Wij zijn op weg naar het Licht en ondanks ons gestuntel komen wij er allemaal, niemand uitgezonderd, dus jij ook. Dat is onvoorwaardelijke Liefde. Dat mag je je bewust worden en als je dat bewust geworden bent, misschien kan je dan overwegen jouw gedrag naar anderen te veranderen. En zit niet in zak en as als veranderen moeilijker is dan je dacht. Accepteer dat het een proces is van vallen en opstaan. Je kracht is iedere keer weer op te staan, ondanks alles. Vergeef jezelf voor je verleden, dat kan je toch niet terug draaien en begin aan 'n betere toekomst.
Toch is de ene mens - wat bewustzijn betreft - verder dan de ander. Dat betekent, dat hoe verder je stijgt, hoe minder gelijken je tegen komt. Wil je met hen communiceren pas je dan aan.
Iets verwachten van anderen is ook een gevoel. Wat we verwachten van anderen is bijna altijd voorgeprogrammeerd. Wat we verwachten van anderen zijn we op dat moment niet zelf.
Eigenlijk mag je maar één ding van anderen verwachten: dat ze eerlijk met jou omgaan en daarbij hoort dat jij eerlijk met hen kan omgaan!
Omdat je zoveel verwacht van anderen, waar ze vaak niet of nauwelijks aan kunnen voldoen, zit je door dat 'tekort schieten' van die anderen vol verwijten, verbittering en teleurstellingen, koestert jarenlang wrok. Wie ontkomt daaraan? En wat een verdriet heb je daar zelf van... En wat blijf je daardoor scheef tegen die ander, maar ook tegen mensen die in dezelfde soort situaties zitten, aankijken.
Zo hebben wij vroeger thuis ook een ideale moeder verwacht, haar eisen opgelegd, die wij dwingend aangereikt kregen van overal. Eisen waaraan geen enkele moeder kan voldoen. Moeder poogde ons dat duidelijk te maken, wat haar leven lang niet gelukt is. We bleven dus scheef tegen haar aankijken.
Maar ook: omdat je zoveel verwacht van jezelf, zoals je geleerd is en waar je nooit voor de volle 100% aan kan/kon voldoen, heb je minderwaardigheidscomplexen, zelfverwijt, wroeging... En sommigen, velen(?) komen tot zelfmoord of pogingen daartoe. Voor goedgelovigen komen daar schuldgevoelens bij en angst voor straffen later.
Al dat oude zit je dwars, zo ter hoogte van je hart/longen/maag en daaronder. Al heb je afgeleerd dat te voelen en te gebruiken om dingen te veranderen, zoals:
- schuldgevoelens: 'ik had nóóit zus of zo mogen doen of zeggen, ik had toen zo moeten handelen...';
- wroeging: 'had ik dit maar gedaan, gezegd...';
- verwijten aan anderen: 'hij heeft mij dit aangedaan... zij heeft dat bedorven';
- angsten: 'tóén ging het zo, het zal nú wel net zo gaan';
- oud verdriet: er was niemand die genoeg liefde voor je had om al je verdriet in alle diepte uit te helpen vieren. Integendeel: 'zeur niet zo... het is nu een jaar geleden, nu moet je er maar eens over op houden!';
- verbittering, omdat je door allerlei oorzaken van buitenaf en door verkeerde keuzes in situaties zit die niet bij je passen en waarin je geen mogelijkheid schijnt te hebben tot verandering;
- teleurstelling, omdat je altijd op zoek was en bent naar iemand die jou dingen eens anders liet zien, die ècht liefde voor je had... enz.
Maar ook fijne dingen kunnen je dwars zitten: herinneringen aan je jeugd, school, vriendschappen, verkeringstijd, verliefdheden enz. Want alles wat jou verder overkomt en wat niet lijkt op deze prettige, 'ideale' toestanden, maakt jou danig het leven zuur. Je kunt het immers niet laten om te blijven vergelijken.
Zowel de onprettige als de fijne dingen zijn geweest, zijn dingen die niet meer te veranderen vallen of terug te pakken. Heb toch eens wat hartelijkheid voor jezelf, als een ander dat dan niet heeft, heb het dan zelf. Probeer jezelf en anderen eens met nieuwe ogen te bekijken: zonder verwachtingen. Probeer oud zeer zo ook eens te bezien. En hou vooral je eigen mogelijkheden in de gaten en accepteer je onmogelijkheden.
Vraag je af of de eisen die jij aan anderen stelde, die aan jou gesteld werden of die eisen wel terecht waren/zijn. Heel veel vijandschap en verbittering vallen dan weg.
Heb geduld met jezelf. Als je in situaties zit waarin je dag in dag uit geconfronteerd wordt met de gevolgen van verkeerde verwachtingen, is het dag in dag uit een lichamelijke strijd die je te voeren hebt. Vooral als mensen in je omgeving niet meewerken, maar daarentegen jou bestrijden. Splits jou belang uit tegen het belang van anderen: 'dat is mijn deel, dat is het jouwe...'
Hoe komt het dat de ene man in de loop van zijn leven, wakker, milder en wijzer wordt en de andere man juist eenzamer en meer gesloten ? Hoe komt het dat de ene vrouw levensvreugde blijft ervaren tot op oudere leeftijd, terwijl de andere vrouw in de greep geraakt van eigen controle en levensangst en hoe komt het dat deze tegengestelde ontwikkelingen zich kunnen voordoen onder quasi dezelfde levensomstandigheden ?
Wat houdt ons tegen om te leven in het huidige moment? Tijdens onze reis dragen we onze positieve en negatieve ervaringen uit het verleden (uit dit leven maar ook vorige levens) mee in onze rugzak. Uit deze ervaringen zijn onze denk- en gedragspatronen ontstaan. En zelfs als we die niet meer nodig hebben, halen we ze nog regelmatig tevoorschijn! We kunnen er maar geen afscheid van nemen, zelfs niet als ze ons steeds weer pijn doen (Stel je eens voor dat de rivier alle rotsen, stroomversnellingen en andere objecten met zich mee zou nemen!
Hij zou niet meer kunnen stromen. En zo is dat ook met ons. We dragen in onze rugzak onze angsten en verlangens (onze emoties) ten aanzien van de toekomst mee. Deze zijn gebaseerd op onze ervaringen uit het verleden. Goede ervaringen willen we herhalen, slechte ervaringen willen we voorkomen. Maar die zware last (onze angsten en verlangens) belemmert ons vooruit te komen.
Wanneer we in staat zijn onze ervaringen uit het verleden en onze verwachtingen ten aanzien van de toekomst los te laten, bevinden we ons in het NU. Dan is alles wat ons 'toevalt' niet 'toevallig' maar precies zoals het is. Zo 'stromen' we, zonder te beïnvloeden in welke richting. Alles draait om dat wat is te laten zijn zoals het is. Bij het 'loslaten' was het het loslaten van 'wel willen hebben' en 'niet willen hebben'. Hier betreft het (zowel de mooie als minder mooie) herinneringen uit het verleden en (zowel de angstige als hoopvolle) verwachtingen ten aanzien van de toekomst.
Hoe kunnen we leren alles wat in ons leven komt te accepteren? Ten eerste: het is belangrijk dat we het woord 'accepteren' op de juiste manier interpreteren. Accepteren wil niet zeggen dat we geen actie ondernemen. Het wil ook niet zeggen dat we altijd het gedrag van anderen moeten goedkeuren. Het betekent slechts dat we accepteren dat iets of iemand in ons leven is. Vervolgens maken we de keuze hoe we erop zullen reageren. We kunnen op verschillende manieren reageren op dat wat we tegenkomen in ons leven. We kunnen ons opstellen als slachtoffer, aanvaller of neutraal. Kiezen we voor de laatste manier dan gaan we mee op de stroom van het leven. We laten onze uitzinnige emoties niet langer onze keuzes bepalen.
Oorspronkelijk is de mandala een collectie lofgezangen en mantras welke beschreven zijn in de Rig Veda. Deze Vedische teksten dateren van 1500 tot 1000 voor onze jaartelling en beschrijven de fundamentele gedachten van Indiërs. Men gelooft dat de klanken van mantras het genetische patroon bevatten van al het leven en het universum, de zogenaamde heilige adem. Het woord is Sanskrit en stamt af van manda (essentie) waaraan la (container) is toegevoegd, vrij vertaald de helende cirkel of het alles omvattende. Het wordt wel gezegd dat de mandala als symbolisch beeltenis in de 8ste eeuw werd geïntroduceerd door de Guru Padma Sambava in Tibet. Het construeren van een mandala werd ingezet als middel om te mediteren.
Het maken en ervaren van de mandala heeft als potentieel om inzicht te verkrijgen in zichzelf en het universum. De Bindu, het middelpunt van de cirkel, is het verzamelpunt van de universele energie. Tijdens de constructie van de mandala materialiseert deze energie middels de lijnen vanuit dit punt en vermengt zich met de energieën van de maker. Aldus ontstaat de mogelijkheid om de essentie te bevatten. Met geometrische vormen wordt er naar buiten toegewerkt. De vormen en kleuren hebben elk een symbolische betekenis welke de gedachten van de mens kunnen verlichten, zuiveren en helen. De beeltenis nodigt uit om alle vormen met de ogen te onderzoeken en te volgen, en trekt uiteindelijk de aandacht naar het centrum.
Om als monnik aan een mandala te mogen werken krijgt hij eerst langdurig intensieve training in het maken van de specifieke vormen en het bestuderen van de filosofische concepten achter de symbolen. In de traditionele mandalas staat de buitenste cirkel voor het dynamische bewustzijn, het vierkant voor de fysieke wereld en het centrum van de mandala symboliseert de goddelijkheid. De mandalas zijn gebaseerd op de spirituele teksten en dienen als boodschap voor de medemens.
De monniken geloven dat perfectie en de zuiverheid van hun motivatie er voor zorgen dat de toeschouwer maximaal zal kunnen profiteren van de inzichten die de mandala biedt. Het uiteindelijke doel is een zodanige kijk op de realiteit te verkrijgen dat men zich realiseert dat het goddelijke en de potentie in het zelf te vinden is. De mandala wordt na enige tijd vernietigd als symbool van de eindigheid van al wat bestaat. Het zand wordt in stromend water gestrooid zodat de helende energieën zich over de wereld kunnen verspreiden.
In het westen kennen we voorbeelden van mandalas zoals de labyrinten en het ronde glas in lood ramen van gotische kathedralen. Carl Jung was een van de eerste westerlingen die het concept van de mandala inzette om zijn patiënten meer inzicht te geven in het onbewuste zelf. Er zijn verschillende manieren om zelf aan de slag te gaan met mandalas. Het leukste is om te beginnen met een intuïtieve mandala. Zoek een plek waar je ongestoord kan werken en geef je zelf even de tijd om het dagelijkse leven los te laten. Markeer je cirkel met een bord of passer. Werk vanuit het midden en experimenteer met kleuren en vormen. Gebruik zachte kleurpotloden zoals die van Karisma of gebruik aquarelpotloden. Geef zoveel druk op je potlood dat de structuur van het papier intact blijft. Door langer aan bepaalde plekken te werken zal er meer pigment op het papier komen en kun je diepte creëren in je werk. Het geluid dat het potlood maakt terwijl je kleurt werkt rustgevend en meditatie bevorderd. Als je klaar bent hang je de tekening op en neem je de tijd om te bekijken. Welke kleuren heb je gebruikt? Met welke kleuren kon je heel fijn werken? Met welke kleuren had je de neiging om te gaan krassen? Welke vormen heb je gebruikt? Is de cirkel gevuld? Zijn er lege plekken? Waar stagneerde je? Ging je helemaal op in je werk of was je snel afgeleid? Al deze factoren geven informatie over je essentie van het moment.
Onderstaande gegevens kunnen je helpen je mandala te duiden.
Links: Het verleden, dat wat je met je meedraagt, meegekregen hebt, vanuit thuis, opvoeding, ontwikkelingsfasen, ervaringen die van invloed zijn op het nu. Rechts: De toekomst, je richting. Dat wat zich vanuit het nu zal manifesteren. Boven: Het bewuste, je denken, handelen, je weten, daar waar je momenteel gebruik van maakt. Je inspiratiebron. Onder: Het onbewuste, je valkuilen, dat wat je moeilijk vindt, je uitdagingen, je angsten en onzekerheden.
Uit onze ervaringen, emoties en gedachten komt ons handelen (gedrag) voort. Hoe we ons gedragen wordt bepaald door de 'kleur' van het etiket dat onze hersens op iets of iemand hebben geplakt. Staat er op het etiket 'prettig gevoel' (dus heeft het een mooie kleur) dan reageren we positief. Het onderwerp in het 'doosje' zal ons immers gelukkig maken! Staat er op het etiket 'naar gevoel' (dus heeft het een lelijke kleur) dan reageren we negatief. We willen het doosje niet eens openmaken of in ieder geval zo snel mogelijk sluiten.
We denken dat de inhoud ons ongelukkig zal maken. Is het etiket wit, dan handelen we niet omdat we neutraal staan ten opzichte van het onderwerp. Eigenlijk zijn we er dan gewoon niet geïnteresseerd in. We denken dat het ons niet gelukkig zal maken maar ook niet ongelukkig. We hebben er geen belang bij om de inhoud te bestuderen. Waarom tijd verspillen aan iets dat ons niets te bieden heeft?
Ik voelde me niet zo prettig en was rusteloos. De winkel waarin ik rondliep stond vol verleidingen. Ik nam dan weer het ene in mijn handen en dan weer het andere. Als ik iets vasthield, kreeg ik een prettig gevoel. Ik wilde het hebben. Het zou ervoor zorgen dat ik me plezierig bleef voelen. Dus kocht ik het. Thuis gekomen keek ik naar dat wat ik gekocht had.
Ik voelde me opnieuw onplezierig en rusteloos. Het object was zijn verleidelijke uitstraling kwijt. Later heb ik geleerd om mezelf tijdens het boodschappen doen af te vragen: Heb ik dit echt nodig? Meestal was het antwoord nee. Soms kocht ik het dan toch. Maar was me er wel bewust van dat ik de verleiding even niet had kunnen weerstaan.
Git is net zoals barnsteen, koraal en parel een edelsteen van organische oorsprong. Het is verbrand hout dat in stilstaand water is gevallen en langzaam fossiliseerde op ongeveer dezelfde wijze waarop steenkool gevormd werd. Onder de microscoop is de hout structuur nog te zien, soms zijn er zelfs jaarringen.
De steen is opaque (ondoorzichtig), donkerbruin tot zwart en licht in gewicht. Geleiding van de warmte is slecht en voelt daardoor warm aan. Het is zacht materiaal (hardheid 2.5-4) waar makkelijk krasjes op komen. Er zijn ruwweg twee soorten git, hard en zacht. Waarschijnlijk is de harde git onder zout water gevormd en de zachte onder zoet water. Echt Git is brandbaar en je zult brandend kool ruiken als je er een roodgloeiende naald tegenaan houdt. Net als barnsteen is het elektrisch oplaadbaar door het met wol op te wrijven waarna het kleine stukjes papier kan aantrekken. Op ongeglazuurd porselein laat het een bruine streep achter.
De naam git komt van het Latijnse gagatis, wat zoveel als zwart barnsteen betekent. Het was de oorsprong van de uitspraak zo zwart als git. De beroemdste git komt uit Whitby, Engeland, maar is op meerdere plaatsen in Europa te vinden zoals Spanje, Frankrijk, Duitsland, Polen en Rusland. Geïmiteerd git is vaak van glas, kool of bakeliet gemaakt.
Git werd al in de oudheden gebruikt. Het is gevonden in prehistorische graven, waarschijnlijk om de doden te beschermen. Grieken die in de oudheid Cybele, godin van de gewassen en groei vereerden, droegen git om haar gunstig te stemmen. Ook nu nog dragen tuiniers git om hun planten te laten floreren. In de19de eeuw was git erg populair als sieraad en als versiering in de vorm van kleine kraaltjes op jurken. Vaak was het een onderdeel van de rouwjurk van een weduwe. Momenteel is het vooral populair bij de Gardneriaanse heksen die kettingen dragen van git en barnsteen welke het receptieve en projectieve symboliseren.
Git is een receptieve steen. Als geen andere heeft git het vermogen om de ziel van de drager te absorberen. In de verkeerde handen zou de originele eigenaar gemanipuleerd kunnen worden. Zoals gezegd absorbeert het energieën, vnl. negatieve, en is daardoor een uitstekend beschermende steen. Omdat git zwart is wordt het geassocieerd met het element aarde, maar door haar organische oorsprong ook wel met ether (geest). Git werkt in op de stuitchakra en werkt daardoor sterk aardend. Ze helpt je naar de donkere aspecten van je zelf en de natuur te kijken. Ze heeft een rustgevende en zuiverende werking waardoor verdriet, rouwprocessen en depressies verwerkt kunnen worden. Ze brengt licht in donkere periodes. Op lichamelijk niveau kan ze worden ingezet bij hoofdpijn en kiespijn. Er wordt gezegd dat git antibacteriële en antivirale krachten heeft en kan worden ingezet bij griep en verkoudheid. Bij vrouwenklachten brengt ze verlichting.
Git geeft een link tussen het lichamelijke en het spirituele. Het helpt je om eeuwenoude bronnen van wijsheid en de transformatieve krachten van de aarde aan te boren. Git kan worden ingezet bij rituelen voor de gezondheid, bescherming en divinatie . Correspondenties: Saturnus, Steenbok, Waterman, lavendel, salie.
In tegenstelling tot rotgevoelens nu even aandacht aan écht negatieve gevoelens. Dat zijn namelijk die gevoelens:
die jou zwak houden en emotioneel afhankelijk
die slecht, ongezond voor jou zijn
die je toekomst verkorten en verkleinen door ziektes en te vroege dood
die voor jou belangrijke gebeurtenissen steeds meer belemmeren, bestrijden of tegenhouden
die mensen meer en meer uit je leven verbannen, waar je wat aan kan hebben, die jou kunnen helpen groeien in mens zijn, die jou kunnen steunen en bewust maken.
Die echt negatieve gevoelens worden echter voor het merendeel zeer gewaardeerd in allerlei macho-machtssystemen: in huwelijk, gezin, kunst, religies, culturen en maatschappij. Heel tekenend, omdat door de herkenning van die gevoelens als zijnde slécht, de mens - vijandigheid van die systemen scherp zwart-wit onderuit gehaald worden. Hier volgen wat gevoelens, en aanleidingen tot beschadigende lekkere gevoelens:
geld, bezit, opschepperij, anderen overtroeven, afgunst
zelfbeheersing, groot houden, stoer, wilskrachtig, moedig, dapper, die worden vooral mannelijk genoemd
idealen, tradities, plicht, principes
volmaaktheid, altruïsme, liefde, extase
moederen, bezorgdheid, uitsloven, wegcijferen, opofferen: dat zijn vooral 'vrouwen'-aangelegenheden
voorkomendheid,verdraagzaamheid , nederigheid,bescheidenheid , ook vooral 'vrouwen'-aangelegenheden
nodenloze schuldgevoelens
schuldgevoelens over wat ánderen gedaan hebben, zoals veel voorkomt bijvoorbeeld bij kuddeleden. Ontsporingen van mede kuddeleden hebben echter niets met jezelf te maken
minderwaardigheidscomplex
romantiek
Vul zelf maar in:
in hoeverre deze voorbeelden voor jou van toepassing zijn
hoe je er aan komt
of ze bij een of meer kuddes horen
of ze prettig voelen, of dat terecht is
wat er zou gebeuren als je zou beginnen af te brokkelen, af te leven enz..
Alles in de spirituele zoektocht is gericht op het vinden van het Zelf, dat wat je werkelijk bent. Je bent niet die tijdelijke persoon, die gevormd is door vastgelegde eigenschappen, opvoeding en levenservaring.
De persoon is tijdelijk. De persoon is een combinatie van fysieke aanwezigheid (het lichaam) en de aanwezigheid van gedachten, gevoelens, herinneringen en het besef dat je er bent, dat je bestaat en wel in dit lichaam met deze persoonlijke eigenschappen.
Pas wanneer je beseft dat je naar al deze ingrediënten kan kijken komt er een doorbraak: dat wat ik zie..ben ik dat wel, of ben ik datgene wat waarneemt?
Verlichting is de overgang van het bewustzijn van de persoon naar het bewustzijn van het bewustzijn. De persoon is dan niet verlicht (iemand die zegt dat hij/zij verlicht is is het per definitie niet...) maar de persoon is opgelost in de oneindigheid van puur bewustzijn.
Mensen die je van alles over het Zelf menen te kunnen vertellen dien je van harte en liefdevol te wantrouwen.
Het Zelf is n.l. onkenbaar. Het is onvindbaar, het heeft geen eigenschappen. Maar het is er NU en je bent het Zelf! Het is er altijd (je bent het) maar je zult het nooit kunnen vinden in de vorm van ervaarbare eigenschappen (als gevoel, reuk, vorm, smaak, geluid....). Heb je een spirituele ervaring is dat niet meer dan een ervaring. Meestal keert de persoon weer in volle glorie terug. Dan krijg je van die mensen die trots zijn op hun verlicht zijn.
Wat buiten het waarneembare ligt is dus niet waarneembaar. Er valt niets over te zeggen. Het valt ook niet te bereiken, want waar dien je je op te richten in je zoektocht? Je bent het immers al! Je kan alleen rusten in dit zijn.
De persoon, het denken heeft geen enkele toegang tot dit zelf. De persoon, het denken komt uit dit zelf voort. Je kan niet terug om dit ongekende naar jouw hand te zetten.
De werking van dit zelf kan je waarnemen in de ervaarbare dualiteit, Maar hoe dit Zelf werkt zal altijd een raadsel blijven.
Alles stroomt, maar welke dynamiek er achter ligt....??????
God denkt niet, want denken is tijd en de Eerste en Ene Oorzaak bevindt zich buiten tijd en ruimte. Denken is tijd (ik wil dàt hebben, daar ga ik mijn best voor doen...dat is allemaal tijd). Denken is observeerbaar; denken heeft dus een objectkarakter. God kan nooit een object zijn. God is niet waar te nemen als handelende en plannende entiteit. Je kan vooronderstellen dat het Leven een doel heeft, maar een doel veronderstelt een beweging van hier naar daar (wat ruimte is. Ik ben hier en het gewenste is daar...). In het Hier en Nu is echter geen tijd en dus geen planning of een beweging naar iets anders. Daarmee zou het in de tijd treden en dus een ervaarbaar object worden. Dat is in zichzelf onmogelijk.
Het Leven ìs, en alles heeft zijn eigen werking vanuit zichzelf.
Iets willen bereiken is een eigenschap van tijdelijke verschijnselen. Het ego, de persoon is een tijdelijk verschijnsel, wat geen enkele toegang heeft tot het ongekende. Je kan derhalve nooit via de persoon (denken, fysieke beweging) tot het ongekende geraken. Dat is de valkuil van spiritualiteit: de idee dat we iets moeten doen..... Alle claims van positief denken en Avatar kunnen naar de prullenbak.
Er valt dus in feite helemaal niets te doen dan te zijn.
Zo lang je denkt dat je ergens naar op weg bent, ben je de weg kwijt. Je bent al, maar dat Zijn zit verborgen achter het lawaai van je denken en voelen. Pas wanneer dit afsterft door het nalaten van elke beweging ergens naar toe zou je kunnen ervaren wie of wat je in werkelijkheid bent. Je kan vrolijk naar cursussen gaan -vooral de dure!!!!- maar het helpt je niet. Maar je bent daarover zo ontevreden dat je elders wilt zijn. Hoe kan dat nu, want je bent hier en wel op dit moment. Ga maar naar die cursus omdat het gezellig is en er leuke mensen zijn, maar verwacht niet anders te worden dan je bent.
Deze tropische zeeslak is vooral te vinden rond de eilanden in de Indische oceaan. Ze lijkt het meest op het koffieboontje, een kleinere versie die ook wel op het noordelijke halfrond te vinden is. De slak leeft in wateren tot 10 meter diepte en voedt zich voornamelijk met bruine alg. De Cowry, zoals ze internationaal genoemd wordt, heeft een lange historie als een symbool voor rijkdom en magische krachten. De schelp representeerde in vele culturen het oog van de goden en de baarmoeder van de godin.
Indien je aangetrokken wordt tot de Cowry zou je volgens een Afrikaanse legende verbonden kunnen zijn met Yoruba, de geest van de oceaan, welke geassocieerd wordt met de rijkdom van moeder aarde en de kracht van de oceaan. De schelp geeft vruchtbaarheid en potentie en symboliseert levenskracht en regeneratie. Met een Cowry in je bezit geef je de godin een plek om te verblijven. In de schelp kan je haar oude wijsheden horen fluisteren.
De Grieken associeerde de Cowry met de godin Venus. De vrouwen van Pompeii droegen de schelp om onvruchtbaarheid te voorkomen.
In Japan zijn de gebruiken rondom de Cowry nog springlevend. Zwangere vrouwen krijgen de schelp om de bevalling spoedig te laten verlopen. Mensen die bescherming wensen tegen het kwaad dragen de schelp als amulet. Op graven wordt de schelp geplaatst om zekerheid te bieden dat de overledene herboren zal worden.
Als symbool van rijkdom heeft in China de schelp lange tijd als geld gediend. Zilveren en bronzen Cowry schelpen dienden als ruilmiddel en de afbeelding van de schelp stond op het papiergeld.
In Egypte werd de schelp gebruikt om de mond van de god Orisis af te beelden. In de Egyptische Mythologie creëerde Orisis al het leven door oneindig te masturberen. Men zag het als de oorzaak van de jaarlijkse overstroming van de Nijl, welke er voor zorgde dat het land weer vruchtbaar was.
Om deze reden wordt de schelp dikwijls aangetroffen in vrouwengraven. De Kauris werden in de 6e en 7e eeuw uit Arabische landen verscheept naar het noorden van Europa.
Er wordt nog wel eens gedacht dat het een halfedelsteen betreft, maar de Abalone is een schelp. De meeste onder ons kennen haar van de mooie sieraden die van het parelmoer worden gemaakt. Met een rijke schakering van kleuren die variëren van groen, blauw, paars en zwart is zij een lust voor het oog. De meest waardevolle Abalone heeft een blauwe kleur en wordt wel zeeopaal genoemd. De Nederlandse naam voor de Abalone is Zeeoor, wat niet zo gek is als je de vorm van de schelp ziet.
Abalone wordt al eeuwen geoogst. In eerste instantie als voedsel, later ook voor sieraden en gebruiksvoorwerpen. In California wordt het weekdier beschouwd als een delicatesse en de start van het oogstseizoen heeft een karakter zoals die van onze haring. De Abalone is een langzame groeier en kan heel oud worden. Ze leeft van kelp en bruine algen. Langs de rand heeft ze 5 openingen, gevolgd door een serie bulten. Naarmate ze groeit, vallen de achterste openingen dicht en worden nieuwe openingen gevormd. De openingen dienen voor de toevoer van zuurstofrijk water en het uitstoten van afval. De Abalone is de meest primitieve van de éénkleppigge weekdieren en is weinig veranderd sinds haar ontstaan in het Cambrium. Ze wordt gevonden in Amerika, Azië en Australië.
De Abalone schelp heeft in veel culturen als magisch ornament gediend. De reflectie van het parelmoer zou het kwade oog afwenden. Hiervoor werden kleine schelpen gebruikt in kettingen en armbanden. Indianen gebruikten de Abalone om water te offeren aan hun Maïsgodinnen. De iridiserende kwaliteiten symboliseerden de bliksem. Thunderman, hun god van het onweer zou ogen hebben van Abalone en als er donder hoorbaar was zou hij zijn jas schudden die bedekt was met kralen van de Abalone.
Omdat het een natuurlijke substantie betreft wordt aangenomen dat het parelmoer van de Abalone net zulke krachten in zich draagt als edelstenen. De verschillende kleuren hebben een balancerend effect op alle chakras. Vooral de hartchakra wordt verlicht van angst, verdriet en bezorgdheid. De link met het element water suggereert dat Abalone een krachtige reiniger is. Meditatie met de schelp helpt je nieuwe inzichten te verkrijgen zodat oude gewoontes kunnen worden losgelaten. De schelp schenkt inspiratie en magische creativiteit welke vooral kunnen worden ingezet om spreuken, rituelen en affimeraties te schrijven. Abalone heeft de eigenschap om emoties te verzachten. Ze werkt positief in situaties waar samengewerkt moet worden. Ze stimuleert de intuïtie en psychische ontwikkeling. Algemeen wordt gezegd dat de Abalone rijkdom, kracht en een lang leven schenkt. Astrologisch wordt ze verbonden met het teken Kreeft. Lichamelijk is Abalone inzetbaar bij problematiek van het bewegingsapparaat, de spijsvertering en nerveuze hartklachten. In Vietnam wordt het poeder van de Abalone ingenomen bij oogproblemen.
Gendha is de Hindi benaming voor de Tagetes, bij ons beter bekend als het afrikaantje.
Het Afrikaantje staat bekend als een wat oubollige perkplant die zijn populariteit heeft weten te behouden omdat ze een nuttige toevoeging is in menig moestuintje. Het plantje verleent namelijk goede diensten in het bestrijden van aaltjes die de gewassen in de moestuin gevoelig maken voor een invasie van schimmels en bacteriën. Daarnaast scheiden de bovengrondse delen een geur af die de witte vlieg verdrijft. Slakken zijn echter dol op het afrikaantje en kunnen haar binnen een nacht kaalvreten.
De bloem trekt dan ook niet direct de aandacht, totdat je een bezoek aan India brengt. Bloemen, o.a. de Tagetes, nemen daar een belangrijke plaats in als offer voor - en het eren van - de goden en het verwelkomen van gasten. De bloemen sieren de ruimtes tijdens festivals en huiselijke feesten en worden ingezet om zegeningen af te roepen op gebruiksvoorwerpen of gebouwen. Hiertoe worden de bloemen geregen in slingers en opgehangen. De bloemblaadjes van het afrikaantje worden gedroogd en tot poeder vermalen om speciale plaatsen te markeren zoals de rituele vuurplaats of de kunds (Een constructie van leem om regenwater te verzamelen voor droge perioden.). Tijdens het festival Holi wordt het poeder gebruikt om elkaar te bestrooien.
Het poeder aangelengd met water tot een papje dient om huizen te decoreren of om bindies op het voorhoofd te plaatsen. Een bindi is de stip tussen de wenkbrauwen om het derde oog te stimuleren en te beschermen tegen kwade invloeden. Overledenen worden op weg naar de crematie gewikkeld in doeken waarop kransen van Tagetes worden gelegd. De fotos van de betreffende personen worden elke verjaardag nadien versierd met deze bloemen. Van het afrikaantje wordt een traditioneel parfum gedestilleerd: de Gendha attar. De geur is zoet en groen. Het oranje van de Tagetes is prominent aanwezig in alle facetten van het leven in India, maar waarom is de bloem daar zo populair?
Practisch gezien is de Tagetes een stevige bloem die lang goed blijft. Ze is makkelijk te kweken, zolang ze maar genoeg zonlicht en water ontvangt. Hierdoor is ze een ideale bloem om te telen in een land als India en behoudt zij lang haar schoonheid als ze verwerkt wordt in een bloemenketting. De plant staat vanuit de oudheid bekend om zijn insect en bacteriewerende eigenschappen. Van de geur van de Tagetes wordt gezegd dat het de ademhaling verdiept en de meditatie intensiveert. Letterlijk en figuurlijk verbetert het de inspiratie en verheldert de geest. Een ideale bloem om de tempel rein te houden en een devote atmosfeer te creëren.
De kleur oranje wordt geassocieerd met blijheid, leven en onthechting. Het is de kleur van de eerbaren. De bloem symboliseert de gunst die van de goden wordt gevraagd, het vertrouwen in het goddelijke en de kracht om hindernissen te overbruggen. Ze wordt beschouwd als de bloem van de zon. Voor elke zegening wordt men geacht een bloem te offeren. Daar de Tagetes een samengestelde bloem is bevat elk bloemhoofdje wel 10 afzonderlijke bloempjes en geldt dus voor tien zegeningen.
Het plantje is inheems in Mexico, waar de bloem een rol speelt in de Mexicaanse vorm van Allerzielen. Op deze dag worden de doden geëerd en voedsel geofferd. De geur van Tagetes zou de zielen van de overledenen aantrekken zodat zij zich tegoed kunnen doen aan de spirituele essentie van de offerande. De Spaanse kolonisten introduceerden Tagetes in Europa en van hieruit verspreidde zij over de continenten. De bloem is op grote schaal gecultiveerd en er bestaan nu vele soorten, die vaak vernoemd werden naar het land waar dit geschiedde. De kans is groot dat de naam Afrikaantje daar zijn oorsprong heeft. De Engelse benaming voor de Tagetes is marigold, wat suggereert dat de bloem een rol speelt bij de Maria verering. De bloem zou geofferd worden op Maria Boodschap, 25 maart. Op deze dag werd zij bezocht door de engel Gabriël die haar meedeelde dat zij zwanger zou worden van een zoon. Marias goud verwijst wellicht naar de kleur van de Tagetes die op haar beurt weer verwijst naar de zon. De zon als levensschenker en Maria als bruid van de zon. De engelse naam roept verwarring op daar met marigold ook wel naar de goudsbloem wordt verwezen.
De band tussen broer en zus heeft in India een gewijd karakter. Deze band wordt elke jaar versterkt middels een eenvoudig ritueel tijdens Raksha Bandhan. Dit festival wordt gevierd op de dag van de volle maan van de Hindu maand Shravan welke meestal valt in de maand augustus.
De zus bezoekt haar broer en presenteert hem de gevlochten draad op een schaal met zoetigheden. Na het plaatsen van een tika (rode stip) op zijn voorhoofd bindt zij de draad om zijn rechter pols en begeleidt dit met een mantra voor een lang en gelukkig leven. Daarna geeft ze hem iets zoets uit de schaal. In ruil geeft de broer zijn zus een klein cadeautje. Het ritueel kan vooraf worden gegaan door een aarti (lichtoffer). Er wordt rijst geofferd en gereinigd met Durva.
Durva, (Cynodon dactylon) is een grassoort wat wordt in gezet om water te sprenkelen tijdens een ritueel. Er wordt aangenomen dat zij een reinigende werking heeft. Het gras wordt geassocieerd met het haar van moeder aarde, want het beschikt over een enorm sterk wortelstelsel en is daardoor moeilijk uit de grond te trekken. In de aryuveda wordt durva ingezet bij gal en lever problemen.
Raksha betekent bescherming en Bandhan relatie. De Rakhi, zoals de draad genoemd wordt, symboliseert de bescherming die haar broer haar zal bieden. Traditioneel wordt de Rakhi gemaakt van rode zijde vermengt met gouden of zilveren draden. Vaak wordt de Rakhi versiert met knoopwerk, borduursels en amuletten. De symbolen die daarvoor worden gebruikt zijn de swastika en het Ohm teken.
Swastika. De swastika heeft in het westen een negatief imago omdat het door het nazisme is misbruikt, echter in de hindoeïsme staat zij al eeuwen lang voor voorspoed en geluk. Het verschil tussen de swastika en het hakenkruis is dat de swastika rechte en het hakenkruis alleen schuine lijnen gebruikt. De rechtsdraaiende swastika staat voor de evolutie (pravritii), de links draaiende swastika voor de involutie (nivritii). Het symbool wordt geassocieerd met Surya, de zonnegod, en de vier windrichtingen. De verticale lijn staat voor het kosmische bewustzijn en de horizontale lijn voor de scheppende kracht.
Ohm. (aum) Het ohm teken staat symbool voor de oerklank der schepping. Zij belichaamt de creatie, de instandhouding en de regeneratie.
De mythe achter Raksha Bandhan symboliseert de kracht van de Rakhi om al het kwaad te kunnen weren: Eens was er een godheid, Indra genaamd, die zijn lange gevecht tegen demonen dreigde te verliezen. Hij vroeg zijn leraar om naar zijn paleis te komen voor advies. Nog voor de leraar kon spreken stond Indrani ,de vrouw van Indra op.
Zij zei: Ik weet hoe we de goden van een overwinning kunnen verzekeren. De volgende dag was het volle maan in de maand Shravan. Indrani had een amulet vervaardigd volgens de heilige geschriften en bond dit om de rechter pols haar echtgenoot. Op het moment dat Indra op het slagveld verscheen met de amulet om zijn pols vluchtten de demonen. Vanuit deze mythe wordt er geloofd dat de Rakhi de persoon verzekerd van gezondheid, geluk en succes voor het komende jaar.
De Rakhi wordt ook wel uitgewisseld tussen goede vrienden of buren als een symbool van sociale binding, waar in een ieder de verantwoordelijkheid op zich neemt om de ander te helpen en te respecteren. Als een meisje het gevoel heeft dat ze niet de liefde van een jongen kan beantwoorden stuurt ze hem een Rakhi als een manier om te zeggen dat ze gewoon vrienden wil blijven. De goden die met dit feest worden geëerd zijn Ganesha, de god van wijsheid en trouw en Krishna en Radha. Zij symboliseren de platonische liefde.
De populaire vriendschapsbandjes zijn van deze traditie afgeleid
De Tantrameesters hebben de regel van één uur geïntroduceerd, daar ze zich realiseerden dat beginners te kort bezig zouden zijn om tantra te leren beheersen en dan toch voor directe bevrediging zouden kiezen. Deze 1 uur regel houdt in dat er geen geslachtsgemeenschap of masturbatie plaats mag vinden een uur voor of na een tantrisch ritueel. De geest focust zich op deze manier op een speciale tijd en voorkomt dat het een gewone lichamelijke bevrediging wordt. De geest concentreert zich op de opbouwende energie tijdens het uur voordat deze gebruikt gaat worden. Als de energie tijdens het ritueel gecontroleerd wordt, blijft de geest ook tijdens het uur nadien geconcentreerd.
Beginnen met Tantrische Sex
Met tantrische sex kun je leren dat de weg naar bevrediging toe fijner kan zijn dan het eindpunt of de bevrediging zelf. Het gaat niet om technieken, standjes of om een bepaald einddoel te bereiken. Tantra maakt een feest van sex en sexualiteit. Het leert dat lichamelijk genot in jezelf en je partner de sleutel is tot levensgenot en een hoger bewustzijn. Bij tantra draait het om het zijn, om het moment en de harmonie tussen de mannelijke en vrouwelijke energieën. Het gaat niet om zo snel mogelijk het bereiken van een climax. Daar de effecten van tantra langduriger zijn, zal een vluchtig moment van voldoening steeds meer op de achtergrond raken. Tantra geeft de mogelijkheid om intimiteit, eenheid en harmonie met je partner te bereiken
Belangrijk is dat je voorafgaand aan het ritueel beide in de stemming bent en ruim de tijd en ruimte neemt. Kies of creëer verder een plek die prettig is voor alle zintuigen en waar je je ontspannen voelt.
Principes en rituelen
Hieronder staan belangrijke Tantrische principes. Lastig hierbij is om dit alleen via een tekst duidelijk te maken. Je moet je visueel het een en ander voor de geest roepen. Mocht het je aanspreken, dan is het natuurlijk beter om een boek, video of DVD met visuele en illustratieve uitleg te bekijken.
Eer de Partner De bedoeling is om iets uit elkaar te gaan staan. Buig naar elkaar toe en kijk elkaar in de ogen. Als je inademt, beeld je dan in dat de energie naar het hart wordt getrokken. Als je uitademt, leg je de voorhoofden tegen elkaar. Belangrijk is om eventuele onderlinge misverstanden en irritaties eerst uit de weg te ruimen voordat je verder gaat.
Hart naar Hart Ademhaling Kijk je partner in de ogen. Leg je rechterhand op het hart van de ander. Als je uitademt, stel je dan voor dat je energie in het hart van de ander blaast.
Erotische Aanrakingen Voel de sensualiteit van de aanraking, stel je er echt voor open. Ga door de giechel van 'het kietelt' heen. Gebruik bv. sensuele stoffen, veertjes, vingertoppen en je adem. Streel eerst zachtjes het naakte lichaam van je partner met bv. een veertje of zijden sjaaltje. Ga langzaam van boven naar beneden: van de nek naar de voeten. Doet hetzelfde met je vingertoppen en je adem. Dit is een 'geven en ontvangen oefening' (dat overigens iets anders is dan een voorspel)
Eer Yoni en Linga Je op je gemak voelen is belangrijk voor deze oefening. Neem de tijd en bewonder de Yoni: vrouwelijke en Linga: mannelijke geslachtsdelen. Het vertrouwen en het gevoel van eenheid tussen jou en je partner wordt hierdoor vergroot.
Zielen Verbinden Als je het genieten van aanraking en de verbintenis van Yoni en Linga hebt ervaren, is het de bedoeling dat je je openstelt voor de ervaring van voortdurend genot. Ga in de yab-yom positie zitten: elkaar aankijkend, ruggengraten en harten op één lijn, sexueel verbonden zonder beweging. Blijf oogcontact houden en focus je op alle zintuigen. Je voelt dan dat sex(uele) energie je verbindt met hart, ziel en lichaam.
Gelijkwaardigheid Het is belangrijk om je te bevrijden van elk gevoel van ongelijkwaardigheid in je relatie. Een tantrische relatie is gebaseerd op gelijkwaardigheid, waarbij mannelijke en vrouwelijke energieën samenkomen, met de bedoeling om optimaal te genieten.
Geven en Ontvangen Bij tantrische sex is het niet de bedoeling dat één partner actie onderneemt. Het gaat om wederzijdse verering, geven en ontvangen, het zijn en waar dit zijn je kan brengen.
Afwisselen Een manier om een relatie in balans te houden is, om afwisselend, om de beurt een tantra sessie te organiseren en te beslissen welke oefeningen je gaat doen.
Meditatie Bij Tantra is meditatie een krachtig middel. Doordatje mediteert wordt je niet afgeleid en open je je geest voor tantrische energie. Belangrijk is om eerst een rustige sfeer te creëren; zet bv. een mooie cd op of brand wierook. Het beeld van vuur is in tantra een symbolisch: het verbrandt afleiding en negativiteit. Ga bij een vuurmeditatie rechtop staan en stel je voor dat er een vlam door alle energiecentra gaat. Stel je voor dat de vlam van rood naar wit gaat na elke chakra die gereinigd en in balans is gebracht.
Lepeltje Lepeltje Lepeltje lepeltje liggen is een goede manier om verbinding met je partner te krijgen voordat je de liefde bedrijft. Wie voor of achter ligt, maakt niet uit. Wel moet je alletwee op je linkerzijde liggen, zodat de chakra's overeenkomen. Probeer gelijktijdig te ademen: degene die achter ligt, bepaalt het ritme en stelt zich voor dat zijn of haar energie in het hart van de ander stroomt. Daarna moeten beide partners bij elke chakra in- en uitademen tot ze bij de kruinchakra zijn.
De Vlinder Bij de vlinderoefening richt je je op de energie in het bekken en de geslachtsdelen. Ga op je rug liggen. Buig je knieën en laat ze open vallen. Probeer te blijven ontspannen als je kleine trillingen in je dijen voelt. Laat de energie vanuit het bekken en geslachtsdelen naar je hart stromen. Maak met een gebaar duidelijk dat je deze energie 'aanbiedt' aan je partner.
Ademen De energie tussen jou en je partner circuleert door beurtelings adem te halen. Het liefdesgevoel voor de partner kan door deze oefening toenemen. Ga tegenover je partner zitten, adem in door Yoni (vrouwelijke geslachtsdeel) en wieg het bekken langzaam heen en weer. Laat de adem naar het hart stromen en zend die adem dan naar het hart van je partner. Je partner inhaleert dan jouw adem door zijn hart, laat het door zijn energiekanalen stromen en blaast het tenslotte uit door zijn Linga (mannelijke geslachtsdeel)
Tantra is de kracht van een natuurlijke energie die yogabeoefenaars Kundalini noemen. Dit is de elektrische prikkeling die je voelt bij sexuele opwinding. Als je Tantra eenmaal beheerst, kan de sexuele opgewondenheid een hele intense en veel diepere ervaring zijn. Kundalini is in perfecte overeenstemming met het lichaam, omdat het door je eigen lichaam wordt opgewekt. Het begint onderaan de ruggengraat en verspreidt zich over aangrenzende lichaamsdelen. Door middel van bepaalde rituelen kun je zorgen dat het langs je ruggengraat omhoog gaat en de kracht gebruikt in de hersenen. Hierdoor ontstaat een zogenaamd orgasme van de geest, welke ook een lichamelijk orgasme opwekt.
Mannelijke en Vrouwelijke Verbintenis
Tantra ziet de vrouw en de man als twee helften van een eenheid. Kundalini is niet mannelijk en niet vrouwelijk. Het geheel is groter dan de som der delen: de combinatie van twee Kundalini's is groter dan de optelsom van de twee delen.
Prikkelen van de Zintuigen
Tantra concentreert zich op lichamelijke sensaties en verhoogde sensualiteit. Tantra begint met de vijf zintuigen:
Zien
Zien is het eerste zintuig. De beoefening van Tantra is gewoon met het licht aan. Het kan echter goed zijn om je partner te blinddoeken om in eerste instantie beter op de andere zintuigen te kunnen focussen en niet-visuele sensaties te verhogen
Proeven
Het tweede zintuig is proeven. In een tantrisch ritueel wordt altijd voedsel gebruikt, om de smaak te stimuleren. Voedsel kan variëren van een enkel hapje tot een uitgebreid feestmaal. Over het algemeen wordt voor kaas en wijn gekozen. Bij voorkeur wordt dit alleen tijdens het ritueel genuttigd
Aanraken Aanraken is het derde zintuig. Je gebruikt bij tantrische aanrakingsrituelen vaak de duim en wijsvinger van beide handen. De nagels dienen afgeknipt te worden voor een zachte aanraking. Bij tantrische sex wordt geen massage-olie gebruikt, omdat hierdoor een snellere climax kan ontstaan. En dit strookt niet met het doel van het ritueel (hoewel er wel speciale tantrische massage bestaat)
Ruiken Het vierde zintuig is ruiken. Het gaat om de unieke geur van elkaar en algemene hygiëne van beide partners. Hygiëne dient bij iedere tantrabeoefenaar natuurlijk aanwezig te zijn, maar het elkaar wassen, elkaars handen en een warm, vochtig washandje kan een dieper bewustzijn van elkaars sexualiteit geven. Het sensuele genot kan versterkt worden door bv. geurkaarsen of wierook
Horen Het vijfde zintuig is horen. Een tantrabeoefenaar moet luisteren naar instemming en overgave van de partner. Het is nooit de bedoeling dat één van de partners domineert. Bij tantra gaat het om partners die alletwee echt willen. Het sensuele genot kan verder gestimuleerd worden door achtergrondmuziek of door het geluid van belletjes of een windgong.
Vriendelijkheid is een woord dat een behaaglijk gevoel geeft, en is etymologisch verbonden met vriend of vriendschap. Vriendelijkheid is in betekenis verwant met mededogen, maar dat is een ernstig woord dat meer van me vraagt dan ik gewoonlijk kan opbrengen. Het vraagt van ons onvoorwaardelijk lief te hebben, en hoewel er nog verre van ben dat te kunnen, ontdek je dat je tenminste één stap kan zetten in de richting daarvan – je kan vriendelijk zijn.
Het gaat niet om de Gulden Regel. Om volkomen aandacht te geven aan wat anderen graag willen of nodig hebben en ze daarbij te helpen is ware vriendelijkheid. Er zijn geen voorgeschreven formules: we gaan met een sinaasappelboom op een andere manier vriendelijk om dan met een huilend kind of een boze politieagent. We ontdekken op het moment dat dit nodig is waar behoefte aan bestaat en proberen vanuit het hoogste deel van ons wezen te handelen.
Twee van de vriendelijkste en meest geruststellende woorden die je ooit hebt gehoord zijn ‘ik ook’. In welke verschrikkelijke omstandigheden we ons ook bevinden, hoe ontsteld we ook zijn, als iemand anders bekent precies dezelfde ellende te hebben doorgemaakt, hetzelfde heeft gevoeld, geeft dat opluchting, en we voelen ons weer fris en opgeknapt. Het herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn. En dat is een van de magische sleutels van vriendelijkheid: we voelen ons niet langer een buitenstaander – verkeerd begrepen, in verlegenheid gebracht, en alleen – maar we voelen ons weer een waardevol onderdeel van de groep. Dat bevrijdt ons zodat we ons weer erbij voelen horen in plaats van op een afstand te zijn.
Een prijs die we voor een materialistisch leven betalen terwijl we de filosofische basis ervan verwerpen is gebrek aan integriteit. Hoe meer we de veronderstelling verwerpen dat het leven een gelukkig samenkomen is van willekeurige gebeurtenissen maar toch doen alsof dat wel het geval is door uiterlijke zaken hoger te waarderen dan innerlijke, des te meer leggen we de basis om ons afgescheiden, depressief, bezorgd en geïsoleerd te voelen. Indien we geloven dat het goddelijke de kern van het universum is, de wortel van het leven, laten we dan ook een leven leiden dat meer waarde hecht aan zijn dan aan hebben, aan wezens boven dingen.
Voor degenen die de belangstelling en discipline hebben om te studeren en de dingen tot op de bodem uit te zoeken, biedt de oude wijsheid een krachtig tegengif tegen de holle beloften van het materialisme. Maar het aantal mensen dat zo’n poging wil wagen is niet erg groot, en dus bied ik een verkorte versie: Laten we vriendelijk zijn. Niet omdat we denken dat dat moet, maar omdat het in onze diepste natuur weerspiegelt wie we zijn. Laten we vriendelijkheid losmaken uit het terrein van de sociale omgangsvormen en haar occulte basis onderzoeken: theosofische, soefi- en boeddhistische tradities leren ons dat de fundering van het heelal liefdevolle vriendelijkheid is. De soefi’s zeggen dat ‘Alles de Geliefde is’, en de christenen leren dat God liefde is. Theosofen zeggen dat wat we onze innerlijke of goddelijke natuur noemen de uitdrukking van mededogen is.
Talloze wijzen hebben ons verteld dat het lijden van één persoon ons allemaal beïnvloedt, en dat als er één mens in slavernij leeft, niemand van ons vrij is. Hoe we het ook wenden of keren, onverschilligheid voor het welzijn van anderen komt voort uit onwetendheid, niet uit intelligentie. Kunnen we ons ontspannen en gelukkig voelen als we ondraaglijke pijn lijden? Kunnen we gelukkig zijn terwijl anderen lijden? Ons leven is in hoge mate afhankelijk van dat van anderen: we beginnen ons aardse leven in het lichaam van onze moeder, en iedere minuut daarna zijn we op een of andere manier afhankelijk van anderen voor ons welzijn, hoewel we ons dat gewoonlijk pas realiseren als er een staking is, of een tekort aan een bepaald product. Wat is onze verantwoordelijk voor dit web van onderlinge verbindingen? Albert Einstein schreef: ‘Ik herinner mezelf honderd keer per dag eraan dat zowel mijn innerlijke als mijn uiterlijke leven afhankelijk zijn van het werk van andere mensen, zowel levende als dode, en dat ik me moet inspannen om evenveel te geven als ik heb ontvangen en nog steeds ontvang.’ En bijna 2000 jaar daarvoor smeekte de Romeinse keizer Marcus Aurelius ons om ons heelal voortdurend als één levend wezen te beschouwen dat uit één substantie bestaat en één ziel heeft; en waar te nemen hoe alle dingen verwijzen naar één gewaarworden, het gewaarworden van dit ene levende wezen; en hoe alle dingen in één beweging handelen; en hoe alle dingen de samenhangende oorzaken zijn voor alle dingen die bestaan; kijk ook naar het voortdurende spinnen van de draad en de structuur van het weefsel.
Vaak willen we niet horen hoe belangrijk we zijn, maar de behoefte aan warmte en vriendelijkheid is voor ieders welzijn onontbeerlijk.
Vriendelijkheid heeft daarentegen het vermogen om al deze omstandigheden onder ogen te zien en ze te neutraliseren. Ze brengt een ruimhartigheid van geest met zich mee die ons doet herleven, ons bezielt en die als een zegening wordt ervaren. Vriendelijkheid maakt ruimte vrij voor meer innerlijke vrijheid.
Het begint met een intentie, een belofte aan onszelf om vriendelijk te zijn. Als we besluiten vriendelijk te zijn, merken we steeds meer gelegenheden daartoe op. We merken ook wanneer we in onze schulp kruipen, waar het lijden te groot voor ons is en we het niet kunnen aanzien, laat staan helpen. Hoe meer we vriendelijkheid in praktijk brengen, zelfs tegenover mensen die zo in de ellende zitten dat het ons afstoot, des te sterker we worden en des te beter we in staat zijn om stand te houden bij het zien van groot lijden zonder onze blik af te wenden – om de belichaming van vriendelijkheid te worden.
We kunnen echter ook in de verleiding komen om vriendelijk te zijn met verkeerde intenties. We hoeven mensen geen misbruik van ons te laten maken – ware vriendelijkheid omvat niet alleen anderen, maar ook onszelf. Zijn we werkelijk vriendelijk als we verhullen wat we bedoelen, inhoudloze complimenten maken en doen alsof we iets leuk vinden als dat niet zo is? Als we het alleen om ‘vriendelijk’ te zijn doen voorkomen alsof we iets prettig vinden, liegen we tegen onszelf terwijl we geen respect hebben voor de ander – en dat is niet vriendelijk.
Wanneer je in het woordenboek kijkt valt het op hoeveel betekenissen de sleutel kan hebben, het ligt er maar aan in welke context het woord wordt gebruikt. De sleutel is een veelzijdig instrument: Je kunt er mee openen, sluiten, aan en uit zetten, herstellen en stemmen. Figuurlijk bied het bescherming en geeft het opheldering. Symbolisch staat het ook voor geheimen, kennis, autoriteit en macht.
De eerste sleutels dateren uit het tijdperk van de farao’s. Ze werden gemaakt van hout en gebruikt om opslagplaatsen te vergrendelen. Door de keuze van het materiaal waren deze sleutels groot en werden op de rug gedragen. De Romeinen ontwikkelde het zogenaamde bontebaardslot. (De baard van de sleutel is dat gedeelte dat in het slot wordt gestoken en de vergrendeling opzij schuift). De sloten en sleutels werden van brons en ijzer vervaardigd. De sleutels kregen een meer handzaam formaat en werden als ring gedragen. Het dragen van zo’n ring gold als statussymbool en er werden daarom ook sleutels gemaakt die uitsluitend als sierraad dienden. Ook nu worden er nog sleutels vervaardigd die uitsluitend een symbolische waarde hebben. Een mooi voorbeeld zie je in sommige loges van de vrijmetselaren, waar elke graad een eigen sleutel heeft. Als afbeelding zie je de sleutel op vlaggen, de kledij van de paus, op papiergeld en op de wapens van families en steden.
De Romeinse god Janus wordt vaak met een sleutel afgebeeld. Hij is heerser van doorgangen, het begin en einde en de deur van de zon. De maand Januari is naar hem vernoemd. Met zijn twee gezichten, waarmee hij naar het verleden en het heden kon kijken, functioneerde hij als de wachter van het pad der initiatie. Het is makkelijk voor te stellen dat de sleutel als een magisch object werd gezien. In de middeleeuwen was het een geliefd object om mee te divineren. Het traditionele doel van Cleidomantie (divineren met sleutels) was de onthulling van de schuldige partij of de dief. De naam van de verdachte werd hiertoe op de sleutel geschreven en aan de bijbel vast gebonden. Het geheel werd middels een touwtje op gehangen aan de ringvinger van een maagd, ter hoogte van haar nagel. De maagd moest 3 keer de volgende spreuk prevelen:
Exurge Domine, adjuva nos et redime nos propter nomen sanctum tuum. ( vrij vertaald: Verrijs oh heer, help ons en overhandig ons, in uw heilige naam.)
Als de sleutel ging draaien was de naam de juiste. De procedure mocht overigens alleen uitgevoerd worden als de zon of maan in het sterrenbeeld maagd stond. Een ander traditioneel gebruik was het determineren van de sekse van het ongeboren kind. Hiertoe werd de sleutel in een van de gesloten vuisten verborgen. Als de zwanger vrouw voor de vuist koos met de sleutel werd het een meisje.
In Germaanse en Keltische culturen had de sleutel veelzijdige magische functies. Een ijzeren sleutel geplaatst in de wieg van een pasgeborene zou de elfen verhinderen het kind te stelen. Een sleutel in de kist van een overledene zou er voor zorgen dat de persoon in kwestie in staat is om de hekken naar de volgende wereld te kunnen openen. Vroedvrouwen gebruikten een sleutel om de bevalling te bespoedigen. Een koperen sleutel gedragen op de rug zou bloedingen stoppen. IJzeren sleutels boden bescherming tegen demonen en kwade geesten. In het laatste geval was het feit dat de sleutel van ijzer is belangrijker dan het voorwerp zelf. IJzer werd in die tijd als een beschermend metaal gezien.
Hiermee komen we gelijk op het feit dat de hedendaagse heks liever gebruik maakt van ouderwetse sleutels tijdens sleutelmagie. De moderne sleutels zijn gemaakt van legeringen, waarin de kracht van een metaal minder tot uitdrukking komt. Het metaal waar de sleutel van is gemaakt maakt onderdeel uit van de vorm van magie die wordt bedreven. De ijzeren sleutel, welke correspondeert met mars, wordt ingezet voor bescherming. De koperen/bronzen sleutel wordt ingezet om zon en vuur energieën aan de magie te verbinden. Ook aan de vorm van oude sleutels wordt waarde geacht. In de ronde steel wordt het fallische en dus mannelijke principe gezien, in de ring het vrouwelijke. Twee belangrijke krachten verenigd in één symbool. Deze vormen zijn in nieuwe sleutels haast niet meer als zodanig te ontdekken.
In onze dromen representeert de sleutel de toegang tot geheimen. Om ze te verbergen, maar ook om ze te ontdekken. Als je in je droom een sleutel vindt, wordt dit geïnterpreteerd als een te verwachten oplossing die zal komen voor de moeilijke situatie waarin je je bevindt. Als je een sleutel verliest wordt dit gezien als een onverwachte tegenvaller. Geef je de sleutel aan iemand dan wijst dit op een verbetering van huiselijke omstandigheden of relaties. Krijg je een sleutel aangeboden dan wordt dit als een teken gezien van hulp uit je vriendenkring. Een sleutel in een slot steken wordt geïnterpreteerd als een bevredigende seksuele romance. De sleutel omdraaien in het slot betekent letterlijk dat er nieuwe deuren voor je geopend zullen worden. Een sleutel breken wijst op een gemiste kans en de verantwoordelijkheid krijgen voor sleutels voorspelt een positie van autoriteit.
We leven in een tijd van snelle communicatie en worden ogenblikkelijk betrokken bij alles wat dichtbij en ver weg gebeurt, zodat de toeschouwer in zijn stoel getuige kan zijn van, en tot op zekere hoogte deel kan hebben aan, de gebeurtenissen die aan het andere eind van de wereld plaatsvinden. We leven in een tijd dat we elkaars noden beter kennen; een tijd waarin wordt gepoogd de kloof te overbruggen, ontstaan door economische en culturele verschillen die er tussen de verschillende bevolkingsgroepen en landen bestaan. Maar helaas leven we ook in een tijd van eenzaamheid, vooral bij ouderen, een zo om zich heen grijpende eenzaamheid dat ze in onze grote steden de plaats schijnt in te nemen die eens een hongersnood innam.
Na gesprekken met mannen en vrouwen uit verschillende milieus, met allerlei opvattingen en van alle leeftijden, beseffen we al gauw dat dit gevoel niet hoeft te ontstaan door een bepaalde omgeving of door het alleen wonen; evenmin blijft het beperkt tot een bepaalde levenswijze of persoonlijke omstandigheden. Het schijnt veeleer te wijten te zijn aan een duidelijke of verborgen karaktertrek van het individu zelf. Wie kent niet ‘het zwarte schaap’ in een grote en overigens gezellige familie, dat door een gevoel van verlatenheid wordt gekweld, alsof hij alleen op de wereld is? Hele gezinnen, opgenomen in het rumoerige onpersoonlijke wezen van een huizenblok in een grote stad, kunnen eenzaam zijn. Het is ook mogelijk dat iemand die veel persoonlijke contacten heeft en veel bezoek ontvangt, bekent ‘alleen’ te zijn.
Ieder van ons heeft in een of andere periode eenzaamheid ondervonden. We kunnen een onbeantwoorde liefde hebben, of een geheim dat we niet met anderen kunnen of durven delen, of we kunnen zo’n andere betekenis aan het leven hechten dan de mensen die we kennen, dat we in een andere wereld schijnen te leven. Als bijvoorbeeld onze vrienden en kennissen een levensbeschouwing hebben die is gebaseerd op materiële successen en prestaties, op het verwerven van rijkdom en macht, dan is er, als wij aan deze dingen niet meer zoveel waarde hechten, weinig gespreksstof en lijkt het of we alleen staan. Zonder het zich te realiseren, isoleren sommige intellectueel begaafden zich, doordat ze iedereen, van wie het intellect niet op hetzelfde plan staat, afweren. Omgekeerd voelen handarbeiders zich vaak buitengesloten als ze tussen meer ontwikkelde mensen wonen.
In plaats van te zoeken naar een filosofie op basis van algemene menselijkheid en dienstbaarheid aan de gemeenschap, waren velen uitsluitend eropuit hun eigen positie te handhaven, zelfs in die mate dat ze apart wilden wonen – in blokken voor handarbeiders en niet-handarbeiders – om ervoor te zorgen dat hun kinderen niet zouden omgaan met kinderen van wie de ouders op een lagere sociale trap stonden.
Aan de andere kant komen we ‘zonderlingen’ tegen die zich volkomen uit het normale leven terugtrekken. Men kan ze vinden, zoals een krant opmerkte, ‘in alle streken van het platteland waar ze in schuren en grotten en meer van dergelijke plaatsen leven en geen vlieg kwaad doen’. Na een bezoek aan twee oude dames die in zo’n schuur huisden, was het commentaar van de verslaggever, een inspecteur voor de volksgezondheid: ‘Het gesprek was filosofisch, het ontbrak hen niet aan gezond verstand, en er waren geen pijnlijke stiltes. Zij weten precies wat ze van het leven verlangen en zelden heb ik mensen ontmoet die meer tevreden zijn. . . . De vraag is of dit een slechter leven is dan in een kelder in een Londense achterbuurt?’
Ook leiden niet alle gepensioneerden een leeg bestaan. Ondanks dat hun eens grote gezin is teruggebracht tot ‘wij tweeën’ of ‘ik alleen’, blijven velen midden in het leven staan. Ook als ze alleen wonen, voelen ze zich niet verlaten. Waarom is hun geval zo anders? Als we een onderzoek instellen, vinden we in hen een voortdurende stroom van belangstelling voor iedereen, van de postbode tot de winkeliers waar ze hun dagelijkse boodschappen doen en de kinderen die ze toewuiven of waarmee ze praten in hun eigen straat. Voor hen heeft het begrip ‘mijn gezin’ zich verruimd tot alle mensen die ze elke dag ontmoeten. Het is deze oprechte genegenheid voor anderen en niets meer of minder, die hen gelukkig maakt.
Een middel om onze oude dag in de richting van die gezegende toestand te sturen is misschien door bewust belangstelling te hebben voor het gezin – dit geldt voor ons allemaal als we een gezin hebben – maar ook door zich sterker bewust te worden van het grotere gezin om ons heen, vóór we geheel alleen achterblijven en denken overbodig te zijn. Het gebeurt nogal eens dat gezinnen er prat op gaan dat ze zo’n besloten eenheid zijn en weinig met hun buren te maken hebben. Ze beweren met een zekere mate van trots dat ze, afgezien van nu en dan een ‘goedemorgen’ of ‘goedemiddag’ verder niets afweten van de zaken van hun buren, noch van hun leven en interesses, hun beproevingen en verdriet, en ze willen dat ook niet. Is het dan te verwonderen dat deze onafhankelijke mensen, als voor hen de dag van het ‘helemaal alleen zijn’ aanbreekt, jaren van eenzaamheid tegemoet gaan? We kunnen niet jarenlang onze buren zien als nummers of als ‘bomen die wandelen’ en dan, als we hen plotseling nodig hebben, verwachten dat ze aan de deur van ons eenzame huis zullen aankloppen en bereid zullen zijn dit nieuwe leven met ons te delen. Wordt vriendschap niet het meest waardevolle bezit in het leven genoemd? En wat is vriendschap anders dan een uitbreiding van de liefdevolle belangstelling die we zo vanzelfsprekend voor ‘ons gezin’ voelen?
Er wordt beweerd dat eenzaamheid slechts een mentale illusie is en dat het in de eerste plaats nodig is ons innerlijke bewustzijn te leren kennen en daarmee ‘bevriend te raken’. Is dit de juiste benadering? Als alleen het verstand en allerlei daarmee samenhangende vermogens van belang waren, was de puzzel gemakkelijk op te lossen door verstandelijk de goede richting in te slaan.
Ligt daar niet ons antwoord? Als menselijke familie zijn we onderling verschillend, maar we vormen een eenheid. Het is onze opdracht te proberen deze eenheid in onze dagelijkse contacten met anderen te verwerkelijken; doen we dit niet, dan verhogen we eenvoudig de druk van vreemde, door onszelf opgetrokken scheidsmuren. Zo zonderen we ons voortdurend en onbewust af door wat we bezitten – aan goederen, positie, talenten – terwijl in werkelijkheid alleen van belang is wat we zijn en wat we worden. Als ons streven erop gericht is ons bewust te blijven van de fundamentele eenheid van het leven, dan beginnen we een brug te bouwen voor een tweerichtingsverkeer, die de menselijke harten zal verbinden door vriendschap en wederzijdse hulpvaardigheid. Als ieder van ons in deze spirituele zin een bruggenbouwer is geworden, zal ‘eenzaamheid’ een verouderd woord zijn, dat te maken had met een minder gelukkig en minder begripvol verleden.
Meestal wordt onze intuïtie ons 'zesde zintuig' genoemd. Maar omdat onze intuïtie niet verbonden is aan een van de fysieke zintuigen (ogen, oren, neus, mond, huid en hersens) is dat niet correct. Wat is intuïtie dan wel? En waar komt het vandaan? Intuïtie is de stem van onze ziel. Onze ziel weet wat goed voor ons is en leidt ons.
Natuurlijk ervaren we deze stem wel in ons hoofd. Maar haar oorsprong is niet fysiek. Onze hersens zijn slechts de 'ontvanger'. Daarom is het vaak zo moeilijk om gedachten en intuïtie (eigenlijk: inzichten) uit elkaar te houden. Voor ons lijken ze dezelfde oorsprong te hebben. Maar de stem van onze ziel, onze intuïtie, komt vanuit een gebied dat het fysieke overstijgt
