Weg tot het Zelf !!!

Alles in de spirituele zoektocht is gericht op het vinden van het Zelf, dat wat je werkelijk bent. Je bent niet die tijdelijke persoon, die gevormd is door vastgelegde eigenschappen, opvoeding en levenservaring.

De persoon is tijdelijk. De persoon is een combinatie van fysieke aanwezigheid (het lichaam) en de aanwezigheid van gedachten, gevoelens, herinneringen en het besef dat je er bent, dat je bestaat en wel in dit lichaam met deze persoonlijke eigenschappen.

Pas wanneer je beseft dat je naar al deze ingrediënten kan kijken komt er een doorbraak: dat wat ik zie..ben ik dat wel, of ben ik datgene wat waarneemt?

Verlichting is de overgang van het bewustzijn van de persoon naar het bewustzijn van het bewustzijn. De persoon is dan niet verlicht (iemand die zegt dat hij/zij verlicht is is het per definitie niet...) maar de persoon is opgelost in de oneindigheid van puur bewustzijn.

Mensen die je van alles over het Zelf menen te kunnen vertellen dien je van harte en liefdevol te wantrouwen.

Het Zelf is n.l. onkenbaar. Het is onvindbaar, het heeft geen eigenschappen. Maar het is er NU en je bent het Zelf! Het is er altijd (je bent het) maar je zult het nooit kunnen vinden in de vorm van ervaarbare eigenschappen (als gevoel, reuk, vorm, smaak, geluid....). Heb je een spirituele ervaring is dat niet meer dan een ervaring. Meestal keert de persoon weer in volle glorie terug. Dan krijg je van die mensen die trots zijn op hun verlicht zijn.

Wat buiten het waarneembare ligt is dus niet waarneembaar. Er valt niets over te zeggen. Het valt ook niet te bereiken, want waar dien je je op te richten in je zoektocht? Je bent het immers al! Je kan alleen rusten in dit zijn.

De persoon, het denken heeft geen enkele toegang tot dit zelf. De persoon, het denken komt uit dit zelf voort. Je kan niet terug om dit ongekende naar jouw hand te zetten.

De werking van dit zelf kan je waarnemen in de ervaarbare dualiteit, Maar hoe dit Zelf werkt zal altijd een raadsel blijven.

Alles stroomt, maar welke dynamiek er achter ligt....??????

God denkt niet, want denken is tijd en de Eerste en Ene Oorzaak bevindt zich buiten tijd en ruimte. Denken is tijd (ik wil dàt hebben, daar ga ik mijn best voor doen...dat is allemaal tijd). Denken is observeerbaar; denken heeft dus een objectkarakter. God kan nooit een object zijn. God is niet waar te nemen als handelende en plannende entiteit. Je kan vooronderstellen dat het Leven een doel heeft, maar een doel veronderstelt een beweging van hier naar daar (wat ruimte is. Ik ben hier en het gewenste is daar...). In het Hier en Nu is echter geen tijd en dus geen planning of een beweging naar iets anders. Daarmee zou het in de tijd treden en dus een ervaarbaar object worden. Dat is in zichzelf onmogelijk.

Het Leven ìs, en alles heeft zijn eigen werking vanuit zichzelf.

Iets willen bereiken is een eigenschap van tijdelijke verschijnselen. Het ego, de persoon is een tijdelijk verschijnsel, wat geen enkele toegang heeft tot het ongekende. Je kan derhalve nooit via de persoon (denken, fysieke beweging) tot het ongekende geraken. Dat is de valkuil van spiritualiteit: de idee dat we iets moeten doen..... Alle claims van positief denken en Avatar kunnen naar de prullenbak.

Er valt dus in feite helemaal niets te doen dan te zijn.

Zo lang je denkt dat je ergens naar op weg bent, ben je de weg kwijt. Je bent al, maar dat Zijn zit verborgen achter het lawaai van je denken en voelen. Pas wanneer dit afsterft door het nalaten van elke beweging ergens naar toe zou je kunnen ervaren wie of wat je in werkelijkheid bent. Je kan vrolijk naar cursussen gaan -vooral de dure!!!!- maar het helpt je niet. Maar je bent daarover zo ontevreden dat je elders wilt zijn. Hoe kan dat nu, want je bent hier en wel op dit moment. Ga maar naar die cursus omdat het gezellig is en er leuke mensen zijn, maar verwacht niet anders te worden dan je bent.

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

De  tijgerkauri (Cypraea tigris) !!!

Deze tropische zeeslak is vooral te vinden rond de eilanden in de Indische oceaan. Ze lijkt het meest op het “koffieboontje“, een kleinere versie die ook wel op het noordelijke halfrond te vinden is. De slak leeft in wateren tot 10 meter diepte en voedt zich voornamelijk met bruine alg.
De Cowry, zoals ze internationaal genoemd wordt, heeft een lange historie als een symbool voor rijkdom en magische krachten.
De schelp representeerde in vele culturen het oog van de goden en de baarmoeder van de godin.

Indien je aangetrokken wordt tot de Cowry zou je volgens een Afrikaanse legende verbonden kunnen zijn met Yoruba, de geest van de oceaan, welke geassocieerd wordt met de rijkdom van moeder aarde en de kracht van de oceaan. De schelp geeft vruchtbaarheid en potentie en symboliseert levenskracht en regeneratie.
Met een Cowry in je bezit geef je de godin een plek om te verblijven. In de schelp kan je haar oude wijsheden horen fluisteren.

De Grieken associeerde de Cowry met de godin Venus. De vrouwen van Pompeii droegen de schelp om onvruchtbaarheid te voorkomen.

In Japan zijn de gebruiken rondom de Cowry nog springlevend. Zwangere vrouwen krijgen de schelp om de bevalling spoedig te laten verlopen. Mensen die bescherming wensen tegen het kwaad dragen de schelp als amulet. Op graven wordt de schelp geplaatst om zekerheid te bieden dat de overledene herboren zal worden.

 


Als symbool van rijkdom heeft in China de schelp lange tijd als geld gediend.
Zilveren en bronzen Cowry schelpen dienden als ruilmiddel en de afbeelding van de schelp stond op het papiergeld.

In Egypte werd de schelp gebruikt om de mond van de god Orisis af te beelden.
In de Egyptische Mythologie creëerde Orisis al het leven door oneindig te masturberen. Men zag het als de oorzaak van de jaarlijkse overstroming van de Nijl, welke er voor zorgde dat het land weer vruchtbaar was.

 Om deze reden wordt de schelp dikwijls aangetroffen in vrouwengraven. De Kauri’s werden in de 6e en 7e eeuw uit Arabische landen verscheept naar het noorden van Europa.

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

De Bloem van Devotie !!!

Gendha is de Hindi benaming voor de Tagetes, bij ons beter bekend als het afrikaantje.

Het Afrikaantje staat bekend als een wat oubollige perkplant die zijn populariteit heeft weten te behouden omdat ze een nuttige toevoeging is in menig moestuintje. Het plantje verleent namelijk goede diensten in het bestrijden van aaltjes die de gewassen in de moestuin gevoelig maken voor een invasie van schimmels en bacteriën. Daarnaast scheiden de bovengrondse delen een geur af die de witte vlieg verdrijft. Slakken zijn echter dol op het afrikaantje en kunnen haar binnen een nacht kaalvreten.

De bloem trekt dan ook niet direct de aandacht, totdat je een bezoek aan India brengt. Bloemen, o.a. de Tagetes, nemen daar een belangrijke plaats in als offer voor - en het eren van - de goden en het verwelkomen van gasten. De bloemen sieren de ruimtes tijdens festivals en huiselijke feesten en worden ingezet om zegeningen af te roepen op gebruiksvoorwerpen of gebouwen. Hiertoe worden de bloemen geregen in slingers en opgehangen. De bloemblaadjes van het afrikaantje worden gedroogd en tot poeder vermalen om speciale plaatsen te markeren zoals de rituele vuurplaats of de kunds (Een constructie van leem om regenwater te verzamelen voor droge perioden.). Tijdens het festival Holi wordt het poeder gebruikt om elkaar te bestrooien.





Het poeder aangelengd met water tot een papje dient om huizen te decoreren of om bindies op het voorhoofd te plaatsen. Een bindi is de stip tussen de wenkbrauwen om het derde oog te stimuleren en te beschermen tegen kwade invloeden.
Overledenen worden op weg naar de crematie gewikkeld in doeken waarop kransen van Tagetes worden gelegd. De foto’s van de betreffende personen worden elke verjaardag nadien versierd met deze bloemen.
Van het afrikaantje wordt een traditioneel parfum gedestilleerd: de Gendha attar. De geur is zoet en groen.
Het oranje van de Tagetes is prominent aanwezig in alle facetten van het leven in India, maar waarom is de bloem daar zo populair?

Practisch gezien is de Tagetes een stevige bloem die lang goed blijft. Ze is makkelijk te kweken, zolang ze maar genoeg zonlicht en water ontvangt. Hierdoor is ze een ideale bloem om te telen in een land als India en behoudt zij lang haar schoonheid als ze verwerkt wordt in een bloemenketting. De plant staat vanuit de oudheid bekend om zijn insect en bacteriewerende eigenschappen. Van de geur van de Tagetes wordt gezegd dat het de ademhaling verdiept en de meditatie intensiveert. Letterlijk en figuurlijk verbetert het de inspiratie en verheldert de geest. Een ideale bloem om de tempel rein te houden en een devote atmosfeer te creëren.





De kleur oranje wordt geassocieerd met blijheid, leven en onthechting. Het is de kleur van de eerbaren. De bloem symboliseert de gunst die van de goden wordt gevraagd, het vertrouwen in het goddelijke en de kracht om hindernissen te overbruggen. Ze wordt beschouwd als de bloem van de zon.
Voor elke zegening wordt men geacht een bloem te offeren. Daar de Tagetes een samengestelde bloem is bevat elk bloemhoofdje wel 10 afzonderlijke bloempjes en geldt dus voor tien zegeningen.

Het plantje is inheems in Mexico, waar de bloem een rol speelt in de Mexicaanse vorm van Allerzielen. Op deze dag worden de doden geëerd en voedsel geofferd. De geur van Tagetes zou de zielen van de overledenen aantrekken zodat zij zich tegoed kunnen doen aan de spirituele essentie van de offerande.
De Spaanse kolonisten introduceerden Tagetes in Europa en van hieruit verspreidde zij over de continenten. De bloem is op grote schaal gecultiveerd en er bestaan nu vele soorten, die vaak vernoemd werden naar het land waar dit geschiedde. De kans is groot dat de naam Afrikaantje daar zijn oorsprong heeft. De Engelse benaming voor de Tagetes is marigold, wat suggereert dat de bloem een rol speelt bij de Maria verering. De bloem zou geofferd worden op Maria Boodschap, 25 maart. Op deze dag werd zij bezocht door de engel Gabriël  die haar meedeelde dat zij zwanger zou worden van een zoon. “Maria’s goud” verwijst wellicht naar de kleur van de Tagetes die op haar beurt weer verwijst naar de zon. De zon als levensschenker en Maria als bruid van de zon. De engelse naam roept verwarring op daar met  marigold ook wel naar de goudsbloem wordt verwezen.

    

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

De draad van bescherming !!!

De band tussen broer en zus heeft in India een gewijd karakter. Deze band wordt elke jaar versterkt middels een eenvoudig ritueel tijdens Raksha Bandhan. Dit festival wordt gevierd op de dag van de volle maan van de Hindu maand Shravan welke meestal valt in de maand augustus.

De zus bezoekt haar broer en presenteert hem de gevlochten draad op een schaal met zoetigheden. Na het plaatsen van een tika (rode stip) op zijn voorhoofd  bindt zij de draad om zijn rechter pols en begeleidt dit met een mantra voor een lang en gelukkig leven. Daarna geeft ze hem iets zoets uit de schaal. In ruil geeft de broer zijn zus een klein cadeautje. Het ritueel kan vooraf worden gegaan door een aarti (lichtoffer). Er wordt rijst geofferd en gereinigd met Durva.

Durva, (Cynodon dactylon) is een grassoort wat wordt in gezet om water te sprenkelen tijdens een ritueel. Er wordt aangenomen dat zij een reinigende werking heeft. Het gras wordt geassocieerd met het haar van moeder aarde, want het beschikt over een enorm sterk wortelstelsel en is daardoor moeilijk uit de grond te trekken. In de aryuveda wordt durva ingezet bij gal en lever problemen.

Raksha betekent bescherming en Bandhan relatie.
De Rakhi, zoals de draad genoemd wordt, symboliseert de bescherming die haar broer haar zal bieden.  Traditioneel wordt de Rakhi gemaakt van rode zijde vermengt met gouden of zilveren draden. Vaak wordt de Rakhi versiert met knoopwerk, borduursels en amuletten.
De symbolen  die daarvoor worden gebruikt zijn de swastika en het Ohm teken.

Swastika.
De swastika heeft in het westen een negatief imago omdat het door het nazisme is misbruikt, echter in de hindoeïsme staat zij al eeuwen lang voor voorspoed en geluk. Het verschil tussen de swastika en het hakenkruis is dat de swastika rechte en het hakenkruis alleen schuine lijnen gebruikt. De rechtsdraaiende swastika staat voor de evolutie (pravritii), de links draaiende swastika voor de involutie (nivritii). Het symbool wordt geassocieerd met Surya, de zonnegod, en de vier windrichtingen. De verticale lijn staat voor het kosmische bewustzijn en de horizontale lijn voor de scheppende kracht.

Ohm. (aum)
Het ohm teken staat symbool voor de oerklank der schepping. Zij belichaamt de creatie, de instandhouding en de regeneratie.

De mythe achter Raksha Bandhan symboliseert de kracht van de Rakhi om al het kwaad te kunnen weren:
Eens was er een godheid, Indra genaamd, die zijn lange gevecht tegen demonen dreigde te verliezen. Hij vroeg zijn leraar om naar zijn paleis te komen voor advies. Nog voor de leraar kon spreken stond Indrani ,de vrouw van Indra op.



Zij zei: Ik weet hoe we de goden van een overwinning kunnen verzekeren. De volgende dag was het volle maan in de maand Shravan. Indrani  had een amulet vervaardigd volgens de heilige geschriften en bond dit om de rechter pols haar echtgenoot. Op het moment dat Indra op het slagveld verscheen met de amulet om zijn pols vluchtten de demonen.
Vanuit deze mythe wordt er geloofd dat de Rakhi de persoon verzekerd  van gezondheid, geluk en succes voor het komende jaar.

De Rakhi wordt ook wel uitgewisseld tussen goede vrienden of buren als een symbool van sociale binding, waar in een ieder de verantwoordelijkheid op zich neemt om de ander te helpen en te respecteren. Als een meisje het gevoel heeft dat ze niet de liefde van een jongen kan beantwoorden stuurt ze hem een Rakhi als een manier om te zeggen dat ze gewoon vrienden wil blijven.
De goden die met dit feest  worden geëerd zijn Ganesha, de god van wijsheid en trouw en Krishna en Radha. Zij symboliseren de platonische liefde.

De populaire vriendschapsbandjes zijn van deze traditie afgeleid

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

Regel van één uur

De Tantrameesters hebben de regel van één uur geïntroduceerd, daar ze zich realiseerden dat beginners te kort bezig zouden zijn om tantra te leren beheersen en dan toch voor directe bevrediging zouden kiezen. Deze 1 uur regel houdt in dat er geen geslachtsgemeenschap of masturbatie plaats mag vinden een uur voor of na een tantrisch ritueel. De geest focust zich op deze manier op een speciale tijd en voorkomt dat het een gewone lichamelijke bevrediging wordt. De geest concentreert zich op de opbouwende energie tijdens het uur voordat deze gebruikt gaat worden. Als de energie tijdens het ritueel gecontroleerd wordt, blijft de geest ook tijdens het uur nadien geconcentreerd.

Beginnen met Tantrische Sex

Met tantrische sex kun je leren dat de weg naar bevrediging toe fijner kan zijn dan het eindpunt of de bevrediging zelf. Het gaat niet om technieken, standjes of om een bepaald einddoel te bereiken. Tantra maakt een feest van sex en sexualiteit. Het leert dat lichamelijk genot in jezelf en je partner de sleutel is tot levensgenot en een hoger bewustzijn. Bij tantra draait het om het zijn, om het moment en de harmonie tussen de mannelijke en vrouwelijke energieën. Het gaat niet om zo snel mogelijk het bereiken van een climax. Daar de effecten van tantra langduriger zijn, zal een vluchtig moment van voldoening steeds meer op de achtergrond raken. Tantra geeft de mogelijkheid om intimiteit, eenheid en harmonie met je partner te bereiken

Belangrijk is dat je voorafgaand aan het ritueel beide in de stemming bent en ruim de tijd en ruimte neemt. Kies of creëer verder een plek die prettig is voor alle zintuigen en waar je je ontspannen voelt.

Principes en rituelen

Hieronder staan belangrijke Tantrische principes. Lastig hierbij is om dit alleen via een tekst duidelijk te maken. Je moet je visueel het een en ander voor de geest roepen. Mocht het je aanspreken, dan is het natuurlijk beter om een boek, video of DVD met visuele en illustratieve uitleg te bekijken.

Eer de Partner
De bedoeling is om iets uit elkaar te gaan staan. Buig naar elkaar toe en kijk elkaar in de ogen. Als je inademt, beeld je dan in dat de energie naar het hart wordt getrokken. Als je uitademt, leg je de voorhoofden tegen elkaar. Belangrijk is om eventuele onderlinge misverstanden en irritaties eerst uit de weg te ruimen voordat je verder gaat.

Hart naar Hart Ademhaling
Kijk je partner in de ogen. Leg je rechterhand op het hart van de ander. Als je uitademt, stel je dan voor dat je energie in het hart van de ander blaast.

Erotische Aanrakingen
Voel de sensualiteit van de aanraking, stel je er echt voor open. Ga door de giechel van 'het kietelt' heen. Gebruik bv. sensuele stoffen, veertjes, vingertoppen en je adem. Streel eerst zachtjes het naakte lichaam van je partner met bv. een veertje of zijden sjaaltje. Ga langzaam van boven naar beneden: van de nek naar de voeten. Doet hetzelfde met je vingertoppen en je adem. Dit is een 'geven en ontvangen oefening' (dat overigens iets anders is dan een voorspel)

Eer Yoni en Linga
Je op je gemak voelen is belangrijk voor deze oefening. Neem de tijd en bewonder de Yoni: vrouwelijke en Linga: mannelijke geslachtsdelen. Het vertrouwen en het gevoel van eenheid tussen jou en je partner wordt hierdoor vergroot.

Zielen Verbinden
Als je het genieten van aanraking en de verbintenis van Yoni en Linga hebt ervaren, is het de bedoeling dat je je openstelt voor de ervaring van voortdurend genot. Ga in de yab-yom positie zitten: elkaar aankijkend, ruggengraten en harten op één lijn, sexueel verbonden zonder beweging. Blijf oogcontact houden en focus je op alle zintuigen. Je voelt dan dat sex(uele) energie je verbindt met hart, ziel en lichaam.

Gelijkwaardigheid
Het is belangrijk om je te bevrijden van elk gevoel van ongelijkwaardigheid in je relatie. Een tantrische relatie is gebaseerd op gelijkwaardigheid, waarbij mannelijke en vrouwelijke energieën samenkomen, met de bedoeling om optimaal te genieten.

Geven en Ontvangen
Bij tantrische sex is het niet de bedoeling dat één partner actie onderneemt. Het gaat om wederzijdse verering, geven en ontvangen, het zijn en waar dit zijn je kan brengen.

Afwisselen
Een manier om een relatie in balans te houden is, om afwisselend, om de beurt een tantra sessie te organiseren en te beslissen welke oefeningen je gaat doen.


 


Meditatie
Bij Tantra is meditatie een krachtig middel. Doordatje mediteert wordt je niet afgeleid en open je je geest voor tantrische energie. Belangrijk is om eerst een rustige sfeer te creëren; zet bv. een mooie cd op of brand wierook. Het beeld van vuur is in tantra een symbolisch: het verbrandt afleiding en negativiteit. Ga bij een vuurmeditatie rechtop staan en stel je voor dat er een vlam door alle energiecentra gaat. Stel je voor dat de vlam van rood naar wit gaat na elke chakra die gereinigd en in balans is gebracht.

Lepeltje Lepeltje
Lepeltje lepeltje liggen is een goede manier om verbinding met je partner te krijgen voordat je de liefde bedrijft. Wie voor of achter ligt, maakt niet uit. Wel moet je alletwee op je linkerzijde liggen, zodat de chakra's overeenkomen. Probeer gelijktijdig te ademen: degene die achter ligt, bepaalt het ritme en stelt zich voor dat zijn of haar energie in het hart van de ander stroomt. Daarna moeten beide partners bij elke chakra in- en uitademen tot ze bij de kruinchakra zijn.

De Vlinder
Bij de vlinderoefening richt je je op de energie in het bekken en de geslachtsdelen. Ga op je rug liggen. Buig je knieën en laat ze open vallen. Probeer te blijven ontspannen als je kleine trillingen in je dijen voelt. Laat de energie vanuit het bekken en geslachtsdelen naar je hart stromen. Maak met een gebaar duidelijk dat je deze energie 'aanbiedt' aan je partner.

Ademen
De energie tussen jou en je partner circuleert door beurtelings adem te halen. Het liefdesgevoel voor de partner kan door deze oefening toenemen. Ga tegenover je partner zitten, adem in door Yoni (vrouwelijke geslachtsdeel) en wieg het bekken langzaam heen en weer. Laat de adem naar het hart stromen en zend die adem dan naar het hart van je partner. Je partner inhaleert dan jouw adem door zijn hart, laat het door zijn energiekanalen stromen en blaast het tenslotte uit door zijn Linga (mannelijke geslachtsdeel)

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan 
 

De Kracht van Kundalini ( part 1 )

Tantra is de kracht van een natuurlijke energie die yogabeoefenaars Kundalini noemen. Dit is de elektrische prikkeling die je voelt bij sexuele opwinding. Als je Tantra eenmaal beheerst, kan de sexuele opgewondenheid een hele intense en veel diepere ervaring zijn. Kundalini is in perfecte overeenstemming met het lichaam, omdat het door je eigen lichaam wordt opgewekt. Het begint onderaan de ruggengraat en verspreidt zich over aangrenzende lichaamsdelen. Door middel van bepaalde rituelen kun je zorgen dat het langs je ruggengraat omhoog gaat en de kracht gebruikt in de hersenen. Hierdoor ontstaat een zogenaamd orgasme van de geest, welke ook een lichamelijk orgasme opwekt.

Mannelijke en Vrouwelijke Verbintenis

Tantra ziet de vrouw en de man als twee helften van een eenheid. Kundalini is niet mannelijk en niet vrouwelijk. Het geheel is groter dan de som der delen: de combinatie van twee Kundalini's is groter dan de optelsom van de twee delen.

Prikkelen van de Zintuigen

Tantra concentreert zich op lichamelijke sensaties en verhoogde sensualiteit. Tantra begint met de vijf zintuigen:

Zien

Zien is het eerste zintuig. De beoefening van Tantra is gewoon met het licht aan. Het kan echter goed zijn om je partner te blinddoeken om in eerste instantie beter op de andere zintuigen te kunnen focussen en niet-visuele sensaties te verhogen

Proeven

Het tweede zintuig is proeven. In een tantrisch ritueel wordt altijd voedsel gebruikt, om de smaak te stimuleren. Voedsel kan variëren van een enkel hapje tot een uitgebreid feestmaal. Over het algemeen wordt voor kaas en wijn gekozen. Bij voorkeur wordt dit alleen tijdens het ritueel genuttigd




                 

Aanraken

Aanraken is het derde zintuig. Je gebruikt bij tantrische aanrakingsrituelen vaak de duim en wijsvinger van beide handen. De nagels dienen afgeknipt te worden voor een zachte aanraking. Bij tantrische sex wordt geen massage-olie gebruikt, omdat hierdoor een snellere climax kan ontstaan. En dit strookt niet met het doel van het ritueel (hoewel er wel speciale tantrische massage bestaat)

Ruiken

Het vierde zintuig is ruiken. Het gaat om de unieke geur van elkaar en algemene hygiëne van beide partners. Hygiëne dient bij iedere tantrabeoefenaar natuurlijk aanwezig te zijn, maar het elkaar wassen, elkaars handen en een warm, vochtig washandje kan een dieper bewustzijn van elkaars sexualiteit geven. Het sensuele genot kan versterkt worden door bv. geurkaarsen of wierook

Horen

Het vijfde zintuig is horen. Een tantrabeoefenaar moet luisteren naar instemming en overgave van de partner. Het is nooit de bedoeling dat één van de partners domineert. Bij tantra gaat het om partners die alletwee echt willen. Het sensuele genot kan verder gestimuleerd worden door achtergrondmuziek of door het geluid van belletjes of een windgong.

 

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

 Kracht van Vriendelijkheid !!!

Vriendelijkheid is een woord dat een behaaglijk gevoel geeft, en is etymologisch verbonden met vriend of vriendschap. Vriendelijkheid is in betekenis verwant met mededogen, maar dat is een ernstig woord dat meer van me vraagt dan ik gewoonlijk kan opbrengen. Het vraagt van ons onvoorwaardelijk lief te hebben, en hoewel er nog verre van ben dat te kunnen,  ontdek je dat je tenminste één stap kan zetten in de richting daarvan – je kan vriendelijk zijn.



Het gaat niet om de Gulden Regel.   Om volkomen aandacht te geven aan wat anderen graag willen of nodig hebben en ze daarbij te helpen is ware vriendelijkheid. Er zijn geen voorgeschreven formules: we gaan met een sinaasappelboom op een andere manier vriendelijk om dan met een huilend kind of een boze politieagent. We ontdekken op het moment dat dit nodig is waar behoefte aan bestaat en proberen vanuit het hoogste deel van ons wezen te handelen.

Twee van de vriendelijkste en meest geruststellende woorden die je ooit hebt gehoord zijn ‘ik ook’. In welke verschrikkelijke omstandigheden we ons ook bevinden, hoe ontsteld we ook zijn, als iemand anders bekent precies dezelfde ellende te hebben doorgemaakt, hetzelfde heeft gevoeld, geeft dat opluchting, en we voelen ons weer fris en opgeknapt. Het herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn. En dat is een van de magische sleutels van vriendelijkheid: we voelen ons niet langer een buitenstaander – verkeerd begrepen, in verlegenheid gebracht, en alleen – maar we voelen ons weer een waardevol onderdeel van de groep. Dat bevrijdt ons zodat we ons weer erbij voelen horen in plaats van op een afstand te zijn.

Een prijs die we voor een materialistisch leven betalen terwijl we de filosofische basis ervan verwerpen is gebrek aan integriteit. Hoe meer we de veronderstelling verwerpen dat het leven een gelukkig samenkomen is van willekeurige gebeurtenissen maar toch doen alsof dat wel het geval is door uiterlijke zaken hoger te waarderen dan innerlijke, des te meer leggen we de basis om ons afgescheiden, depressief, bezorgd en geïsoleerd te voelen. Indien we geloven dat het goddelijke de kern van het universum is, de wortel van het leven, laten we dan ook een leven leiden dat meer waarde hecht aan zijn dan aan hebben, aan wezens boven dingen.

Voor degenen die de belangstelling en discipline hebben om te studeren en de dingen tot op de bodem uit te zoeken, biedt de oude wijsheid een krachtig tegengif tegen de holle beloften van het materialisme. Maar het aantal mensen dat zo’n poging wil wagen is niet erg groot, en dus bied ik een verkorte versie: Laten we vriendelijk zijn. Niet omdat we denken dat dat moet, maar omdat het in onze diepste natuur weerspiegelt wie we zijn. Laten we vriendelijkheid losmaken uit het terrein van de sociale omgangsvormen en haar occulte basis onderzoeken: theosofische, soefi- en boeddhistische tradities leren ons dat de fundering van het heelal liefdevolle vriendelijkheid is. De soefi’s zeggen dat ‘Alles de Geliefde is’, en de christenen leren dat God liefde is. Theosofen zeggen dat wat we onze innerlijke of goddelijke natuur noemen de uitdrukking van mededogen is.

Talloze wijzen hebben ons verteld dat het lijden van één persoon ons allemaal beïnvloedt, en dat als er één mens in slavernij leeft, niemand van ons vrij is. Hoe we het ook wenden of keren, onverschilligheid voor het welzijn van anderen komt voort uit onwetendheid, niet uit intelligentie. Kunnen we ons ontspannen en gelukkig voelen als we ondraaglijke pijn lijden? Kunnen we gelukkig zijn terwijl anderen lijden? Ons leven is in hoge mate afhankelijk van dat van anderen: we beginnen ons aardse leven in het lichaam van onze moeder, en iedere minuut daarna zijn we op een of andere manier afhankelijk van anderen voor ons welzijn, hoewel we ons dat gewoonlijk pas realiseren als er een staking is, of een tekort aan een bepaald product. Wat is onze verantwoordelijk voor dit web van onderlinge verbindingen? Albert Einstein schreef: ‘Ik herinner mezelf honderd keer per dag eraan dat zowel mijn innerlijke als mijn uiterlijke leven afhankelijk zijn van het werk van andere mensen, zowel levende als dode, en dat ik me moet inspannen om evenveel te geven als ik heb ontvangen en nog steeds ontvang.’ En bijna 2000 jaar daarvoor smeekte de Romeinse keizer Marcus Aurelius ons om ons heelal voortdurend als één levend wezen te beschouwen dat uit één substantie bestaat en één ziel heeft; en waar te nemen hoe alle dingen verwijzen naar één gewaarworden, het gewaarworden van dit ene levende wezen; en hoe alle dingen in één beweging handelen; en hoe alle dingen de samenhangende oorzaken zijn voor alle dingen die bestaan; kijk ook naar het voortdurende spinnen van de draad en de structuur van het weefsel.  

   

Vaak willen we niet horen hoe belangrijk we zijn, maar de behoefte aan warmte en vriendelijkheid is voor ieders welzijn onontbeerlijk.  

   Vriendelijkheid heeft daarentegen het vermogen om al deze omstandigheden onder ogen te zien en ze te neutraliseren. Ze brengt een ruimhartigheid van geest met zich mee die ons doet herleven, ons bezielt en die als een zegening wordt ervaren. Vriendelijkheid maakt ruimte vrij voor meer innerlijke vrijheid.

Het begint met een intentie, een belofte aan onszelf om vriendelijk te zijn. Als we besluiten vriendelijk te zijn, merken we steeds meer gelegenheden daartoe op. We merken ook wanneer we in onze schulp kruipen, waar het lijden te groot voor ons is en we het niet kunnen aanzien, laat staan helpen. Hoe meer we vriendelijkheid in praktijk brengen, zelfs tegenover mensen die zo in de ellende zitten dat het ons afstoot, des te sterker we worden en des te beter we in staat zijn om stand te houden bij het zien van groot lijden zonder onze blik af te wenden – om de belichaming van vriendelijkheid te worden.

We kunnen echter ook in de verleiding komen om vriendelijk te zijn met verkeerde intenties. We hoeven mensen geen misbruik van ons te laten maken – ware vriendelijkheid omvat niet alleen anderen, maar ook onszelf. Zijn we werkelijk vriendelijk als we verhullen wat we bedoelen, inhoudloze complimenten maken en doen alsof we iets leuk vinden als dat niet zo is? Als we het alleen om ‘vriendelijk’ te zijn doen voorkomen alsof we iets prettig vinden, liegen we tegen onszelf terwijl we geen respect hebben voor de ander – en dat is niet vriendelijk.

   

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

De geheimzinnige sleutel !!!

Wanneer je in het woordenboek kijkt valt het op hoeveel betekenissen de sleutel kan hebben, het ligt er maar aan in welke context het woord wordt gebruikt.
De sleutel is een veelzijdig instrument: Je kunt er mee openen, sluiten, aan en uit zetten, herstellen en stemmen. Figuurlijk bied het bescherming en geeft het opheldering. Symbolisch staat het ook voor geheimen, kennis, autoriteit en macht.

De eerste sleutels dateren uit het tijdperk van de farao’s. Ze werden gemaakt van hout en gebruikt om opslagplaatsen te vergrendelen. Door de keuze van het materiaal waren deze sleutels groot en werden op de rug gedragen. De Romeinen ontwikkelde het zogenaamde bontebaardslot. (De baard van de sleutel is dat gedeelte dat in het slot wordt gestoken en de vergrendeling opzij schuift). De sloten en sleutels werden van brons en ijzer vervaardigd. De sleutels kregen een meer handzaam formaat en werden als ring gedragen. Het dragen van zo’n ring gold als statussymbool en er werden daarom ook sleutels gemaakt die uitsluitend als sierraad dienden. Ook nu worden er nog sleutels vervaardigd die uitsluitend een symbolische waarde hebben. Een mooi voorbeeld zie je in sommige loges van de vrijmetselaren, waar elke graad een eigen sleutel heeft. Als afbeelding zie je de sleutel op vlaggen, de kledij van de paus, op papiergeld en op de wapens van families en steden.

De Romeinse god Janus wordt vaak met een sleutel afgebeeld. Hij is heerser van doorgangen, het begin en einde en de deur van de zon. De maand Januari is naar hem vernoemd. Met zijn twee gezichten, waarmee hij naar het verleden en het heden kon kijken, functioneerde hij als de wachter van het pad der initiatie.
Het is makkelijk voor te stellen dat de sleutel als een magisch object werd gezien. In de middeleeuwen was het een geliefd object om mee te divineren. Het traditionele doel van Cleidomantie (divineren met sleutels) was de onthulling van de schuldige partij of de dief. De naam van de verdachte werd hiertoe op de sleutel geschreven en aan de bijbel vast gebonden. Het geheel werd middels een touwtje op gehangen aan de ringvinger van een maagd, ter hoogte van haar nagel. De maagd moest 3 keer de volgende spreuk prevelen:

Exurge Domine, adjuva nos et redime nos propter nomen sanctum tuum.
( vrij vertaald: Verrijs oh heer, help ons en overhandig ons, in uw heilige naam.)

Als de sleutel ging draaien was de naam de juiste. De procedure mocht overigens alleen uitgevoerd worden als de zon of maan in het sterrenbeeld maagd stond.
Een ander traditioneel gebruik was het determineren van de sekse van het ongeboren kind. Hiertoe werd de sleutel in een van de gesloten vuisten verborgen. Als de zwanger vrouw voor de vuist koos met de sleutel werd het een meisje.

In Germaanse en Keltische culturen had de sleutel veelzijdige magische functies.
Een ijzeren sleutel geplaatst in de wieg van een pasgeborene zou de elfen verhinderen het kind te stelen. Een sleutel in de kist van een overledene zou er voor zorgen dat de persoon in kwestie in staat is om de hekken naar de volgende wereld te kunnen openen. Vroedvrouwen gebruikten een sleutel om de bevalling te bespoedigen. Een koperen sleutel gedragen op de rug zou bloedingen stoppen. IJzeren sleutels boden bescherming tegen demonen en kwade geesten. In het laatste geval was het feit dat de sleutel van ijzer is belangrijker dan het voorwerp zelf. IJzer werd in die tijd als een beschermend metaal gezien.

Hiermee komen we gelijk op het feit dat de hedendaagse heks liever gebruik maakt van ouderwetse sleutels tijdens sleutelmagie. De moderne sleutels zijn gemaakt van legeringen, waarin de kracht van een metaal minder tot uitdrukking komt. Het metaal waar de sleutel van is gemaakt maakt onderdeel uit van de vorm van magie die wordt bedreven.
De ijzeren sleutel, welke correspondeert met mars, wordt ingezet voor bescherming. De koperen/bronzen sleutel wordt ingezet om zon en vuur energieën aan de magie te verbinden.
Ook aan de vorm van oude sleutels wordt waarde geacht. In de ronde steel wordt het fallische en dus mannelijke principe gezien, in de ring het vrouwelijke. Twee belangrijke krachten verenigd in één symbool. Deze vormen zijn in nieuwe sleutels haast niet meer als zodanig te ontdekken.

In onze dromen representeert de sleutel de toegang tot geheimen. Om ze te verbergen, maar ook om ze te ontdekken. Als je in je droom een sleutel vindt, wordt dit geïnterpreteerd als een te verwachten oplossing die zal komen voor de moeilijke situatie waarin je je bevindt. Als je een sleutel verliest wordt dit gezien als een onverwachte tegenvaller. Geef je de sleutel aan iemand dan wijst dit op een verbetering van huiselijke omstandigheden of relaties. Krijg je een sleutel aangeboden dan wordt dit als een teken gezien van hulp uit je vriendenkring. Een sleutel in een slot steken wordt geïnterpreteerd als een bevredigende seksuele romance. De sleutel omdraaien in het slot betekent letterlijk dat er nieuwe deuren voor je geopend zullen worden. Een sleutel breken wijst op een gemiste kans en de verantwoordelijkheid krijgen voor sleutels voorspelt een positie van autoriteit.

    


Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

Wie zijn de eenzamen ???

We leven in een tijd van snelle communicatie en worden ogenblikkelijk betrokken bij alles wat dichtbij en ver weg gebeurt, zodat de toeschouwer in zijn stoel getuige kan zijn van, en tot op zekere hoogte deel kan hebben aan, de gebeurtenissen die aan het andere eind van de wereld plaatsvinden. We leven in een tijd dat we elkaars noden beter kennen; een tijd waarin wordt gepoogd de kloof te overbruggen, ontstaan door economische en culturele verschillen die er tussen de verschillende bevolkingsgroepen en landen bestaan. Maar helaas leven we ook in een tijd van eenzaamheid, vooral bij ouderen, een zo om zich heen grijpende eenzaamheid dat ze in onze grote steden de plaats schijnt in te nemen die eens een hongersnood innam. 

Na gesprekken met mannen en vrouwen uit verschillende milieus, met allerlei opvattingen en van alle leeftijden, beseffen we al gauw dat dit gevoel niet hoeft te ontstaan door een bepaalde omgeving of door het alleen wonen; evenmin blijft het beperkt tot een bepaalde levenswijze of persoonlijke omstandigheden. Het schijnt veeleer te wijten te zijn aan een duidelijke of verborgen karaktertrek van het individu zelf. Wie kent niet ‘het zwarte schaap’ in een grote en overigens gezellige familie, dat door een gevoel van verlatenheid wordt gekweld, alsof hij alleen op de wereld is? Hele gezinnen, opgenomen in het rumoerige onpersoonlijke wezen van een huizenblok in een grote stad, kunnen eenzaam zijn. Het is ook mogelijk dat iemand die veel persoonlijke contacten heeft en veel bezoek ontvangt, bekent ‘alleen’ te zijn.

Ieder van ons heeft in een of andere periode eenzaamheid ondervonden. We kunnen een onbeantwoorde liefde hebben, of een geheim dat we niet met anderen kunnen of durven delen, of we kunnen zo’n andere betekenis aan het leven hechten dan de mensen die we kennen, dat we in een andere wereld schijnen te leven. Als bijvoorbeeld onze vrienden en kennissen een levensbeschouwing hebben die is gebaseerd op materiële successen en prestaties, op het verwerven van rijkdom en macht, dan is er, als wij aan deze dingen niet meer zoveel waarde hechten, weinig gespreksstof en lijkt het of we alleen staan. Zonder het zich te realiseren, isoleren sommige intellectueel begaafden zich, doordat ze iedereen, van wie het intellect niet op hetzelfde plan staat, afweren. Omgekeerd voelen handarbeiders zich vaak buitengesloten als ze tussen meer ontwikkelde mensen wonen.

In plaats van te zoeken naar een filosofie op basis van algemene menselijkheid en dienstbaarheid aan de gemeenschap, waren velen uitsluitend eropuit hun eigen positie te handhaven, zelfs in die mate dat ze apart wilden wonen – in blokken voor handarbeiders en niet-handarbeiders – om ervoor te zorgen dat hun kinderen niet zouden omgaan met kinderen van wie de ouders op een lagere sociale trap stonden.

Aan de andere kant komen we ‘zonderlingen’ tegen die zich volkomen uit het normale leven terugtrekken. Men kan ze vinden, zoals een krant opmerkte, ‘in alle streken van het platteland waar ze in schuren en grotten en meer van dergelijke plaatsen leven en geen vlieg kwaad doen’. Na een bezoek aan twee oude dames die in zo’n schuur huisden, was het commentaar van de verslaggever, een inspecteur voor de volksgezondheid: ‘Het gesprek was filosofisch, het ontbrak hen niet aan gezond verstand, en er waren geen pijnlijke stiltes. Zij weten precies wat ze van het leven verlangen en zelden heb ik mensen ontmoet die meer tevreden zijn. . . . De vraag is of dit een slechter leven is dan in een kelder in een Londense achterbuurt?’

Ook leiden niet alle gepensioneerden een leeg bestaan. Ondanks dat hun eens grote gezin is teruggebracht tot ‘wij tweeën’ of ‘ik alleen’, blijven velen midden in het leven staan. Ook als ze alleen wonen, voelen ze zich niet verlaten. Waarom is hun geval zo anders? Als we een onderzoek instellen, vinden we in hen een voortdurende stroom van belangstelling voor iedereen, van de postbode tot de winkeliers waar ze hun dagelijkse boodschappen doen en de kinderen die ze toewuiven of waarmee ze praten in hun eigen straat. Voor hen heeft het begrip ‘mijn gezin’ zich verruimd tot alle mensen die ze elke dag ontmoeten. Het is deze oprechte genegenheid voor anderen en niets meer of minder, die hen gelukkig maakt.

Een middel om onze oude dag in de richting van die gezegende toestand te sturen is misschien door bewust belangstelling te hebben voor het gezin – dit geldt voor ons allemaal als we een gezin hebben – maar ook door zich sterker bewust te worden van het grotere gezin om ons heen, vóór we geheel alleen achterblijven en denken overbodig te zijn. Het gebeurt nogal eens dat gezinnen er prat op gaan dat ze zo’n besloten eenheid zijn en weinig met hun buren te maken hebben. Ze beweren met een zekere mate van trots dat ze, afgezien van nu en dan een ‘goedemorgen’ of ‘goedemiddag’ verder niets afweten van de zaken van hun buren, noch van hun leven en interesses, hun beproevingen en verdriet, en ze willen dat ook niet. Is het dan te verwonderen dat deze onafhankelijke mensen, als voor hen de dag van het ‘helemaal alleen zijn’ aanbreekt, jaren van eenzaamheid tegemoet gaan? We kunnen niet jarenlang onze buren zien als nummers of als ‘bomen die wandelen’ en dan, als we hen plotseling nodig hebben, verwachten dat ze aan de deur van ons eenzame huis zullen aankloppen en bereid zullen zijn dit nieuwe leven met ons te delen. Wordt vriendschap niet het meest waardevolle bezit in het leven genoemd? En wat is vriendschap anders dan een uitbreiding van de liefdevolle belangstelling die we zo vanzelfsprekend voor ‘ons gezin’ voelen?

Er wordt beweerd dat eenzaamheid slechts een mentale illusie is en dat het in de eerste plaats nodig is ons innerlijke bewustzijn te leren kennen en daarmee ‘bevriend te raken’. Is dit de juiste benadering? Als alleen het verstand en allerlei daarmee samenhangende vermogens van belang waren, was de puzzel gemakkelijk op te lossen door verstandelijk de goede richting in te slaan.

Ligt daar niet ons antwoord? Als menselijke familie zijn we onderling verschillend, maar we vormen een eenheid. Het is onze opdracht te proberen deze eenheid in onze dagelijkse contacten met anderen te verwerkelijken; doen we dit niet, dan verhogen we eenvoudig de druk van vreemde, door onszelf opgetrokken scheidsmuren. Zo zonderen we ons voortdurend en onbewust af door wat we bezitten – aan goederen, positie, talenten – terwijl in werkelijkheid alleen van belang is wat we zijn en wat we worden. Als ons streven erop gericht is ons bewust te blijven van de fundamentele eenheid van het leven, dan beginnen we een brug te bouwen voor een tweerichtingsverkeer, die de menselijke harten zal verbinden door vriendschap en wederzijdse hulpvaardigheid. Als ieder van ons in deze spirituele zin een bruggenbouwer is geworden, zal ‘eenzaamheid’ een verouderd woord zijn, dat te maken had met een minder gelukkig en minder begripvol verleden.

  

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

INTUITIE !!!






Meestal wordt onze intuïtie ons 'zesde zintuig' genoemd.
Maar omdat onze intuïtie niet verbonden is aan een van de fysieke zintuigen (ogen, oren, neus, mond, huid en hersens) is dat niet correct.
Wat is intuïtie dan wel? En waar komt het vandaan?
Intuïtie is de stem van onze ziel. Onze ziel weet wat goed voor ons is en leidt ons.



  



Natuurlijk ervaren we deze stem wel in ons hoofd. Maar haar oorsprong is niet fysiek. Onze hersens zijn slechts de 'ontvanger'.
Daarom is het vaak zo moeilijk om gedachten en intuïtie (eigenlijk: inzichten) uit elkaar te houden. Voor ons lijken ze dezelfde oorsprong te hebben.
Maar de stem van onze ziel, onze intuïtie, komt vanuit een gebied dat het fysieke overstijgt

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

Lichaamsbewustzijn:  geleide bewustwording !





Ga rustig op je rug liggen op een bed, op de zetel, je ziet maar. Ontspan je zoveel als je kan. Je doet vervolgens maar één ding, het klinkt bijna banaal:

"ik voel wat er in mijn lichaam vanzelf gebeurt"
Dat vraagt om nadere toelichting:

- je brengt je bewustzijn naar de opgenoemde plaatsen in je lichaam

- je kijkt a.h.w. met je innerlijke oog, je kan het ook voelen noemen, maar dan een strikt spontaan opkomend voelen.

- je bent je bewust van je arm b.v., je bent dan niet actief iets aan het doen.

- wanneer echter het lichaam zich aandient met een gevoel van warmte, met kriebelen, rillen van spieren e.d. moet je met je concentratie zoveel mogelijk in dat gevoel begeven, zodat het denken geen kans krijgt zich ermee te gaan bemoeien. Ga er maar heel voorzichtig of omzichtig bovenop of er helemaal in zitten, MAAR WEL OP TWEE PLAATSEN TEGELIJK.

Door deze concentratie, die ook NIET betekent dat je best moet doen, krijgt het lichaam nog meer ruimte.

- wanneer het gevoel gaat afnemen ga je over naar een volgende plek

Daar gaan we:

- Je richt eerst je aandacht op je handpalmen. Voel die handpalmen, links en rechts tegelijk. Ga eerst even van de een naar de ander en probeer ze dan tegelijk in je aandacht te vangen. Laat het dan gebeuren. Verwacht niets. Ga niet met je denken tussen je waarnemende eenheid, je innerlijk voelen en je handpalmen inzitten. De handpalmen worden warm, gaan kriebelen, je merkt het wel. Doe niets. Probeer alleen zo dicht mogelijk bij- of in het gevoel van die handpalmen te komen. Laat je meestromen met het gevoel waar dat vanzelf ontstaat. Het lichaam ontwaakt. Doordat jij je bewustzijn richt op die plek in jouw lichaam, zonder dat je er iets aan dwang aan toevoegt, kan die plek zich gaan ontspannen en tot leven komen.

Concentreer je zoveel mogelijk op dat gevoel, maar alleen als waarnemer. Oordeel niet. Denk niet, "bah wat voel ik nu", of: "fijn is dat."

DENK NIET MAAR VOEL ALLEEN.


 


- ga naar de onderarmen. De spieren kunnen gaan trillen. Versterk dat niet. Laat het gebeuren. Verwacht bij een volgende keer niet dat ze eerst moeten gaan trillen, wil je succesvol zijn. Je hebt niks te willen. Je kijkt en ervaart alleen.

- ga naar de ellebogen. Ze springen misschien heen en weer of ze tintelen alleen maar. Wat geeft het. Ze doen maar.. Geef ze veel van je aandacht. Verwacht niet de volgende keer dat ze precies hetzelfde gaan doen. Laat het gebeuren.

- de bovenarmen, je biceps, VOEL !

- de schouderkoppen, je kunt nu reeds de warme chi voelen loskomen. Dat is onze basisenergie. Lekker breed door al je spieren. Laat maar gaan.

- Ga naar je oksels. Gaan je spieren al vanzelf bewegen en spelen ? Zij worden wakker.

- daarna ga je naar de borstspieren en vervolgens naar de zijkanten van je borst.

- Geef daar nog al wat aandacht aan. Ga dan van je zijkanten tegelijk naar binnen, door de longen naar het hart.

Probeer daar nooit iets anders te doen dan gewoon voelen wat in die plek opkomt. Verkramping duidt op het teveel je best doen. Je dwingt weer. Laat het los. Kijk alleen, voel alleen. Denk je raar te voelen of dreigt er een verkramping, ga dan door naar je middenrif, de maag, de lever, de milt enz. Steeds weer van twee kanten tegelijk naar binnen gaande.

- Dat doe je ook vanuit de heupen, naar binnen gaande in de darmen.

- voel de bekkenschaal, de geslachtsorganen

- Vervolgens ga je via het perineum naar de achterbenen, knieholten, kuiten, hielen en langduriger de onderkant van de voeten. Laat die energie maar lopen.

De energie weet zelf wel waar hij naar toe gaat. Vervolgens ga je naar de bovenkant van de voeten, de scheenbenen, knieën en bovenbenen. Blijf ook daar enige tijd, want dit zijn beruchte punten.

Blijf met de kern van je waarnemen in de as van je lichaam.

- Dan gaan we naar de billen. Voel hoe ze zijn. Voel ook in de diepte. Voel ze tot ze gaan prikken, voel die rug, voel die schouders. Je kan gaan schokken. Laat maar gebeuren. Je blokkades zijn aan het oplossen. Er komt leven in de brouwerij.

- de schouders, voel die spanning, voel het loslaten.

- De nek. Die kan zeer gaan doen, niet te geloven. Hou vol. Het lost zich wel op.

- In twee banen ga je over je hoofd naar voren. Heel langzaam.

- Ga in beide oren zitten. Dan naar voren in het hele gezicht, de slapen, de ogen, de neus, de kaken, de tanden, de keel. Dan naar de hals.

- De keel met de schildklier. Voel hem warm worden. De thymus, onder het borstbeen. Ga dan naar de navel en breng in gedachten het teveel aan energie in die navel.

STOP NOOIT BIJ JE HOOFD, anders blijft daar teveel energie zitten.

De geleide bewustwording kan je naar behoefte later qua volgorde wijzigen, maar probeer in elk geval de richting van de controlemeridiaan te blijven volgen, D.w.z. van voren van de keel naar de navel naar beneden, via het perineum van achteren naar boven over de kruin.



Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan

Controle vs Loslaten !

De vergissing die we dikwijls maken, is dat we een heleboel dwang moeten uitoefenen om in het leven iets gedaan te krijgen. Velen gaan ervan uit dat ze veel eisen moeten stellen.

Ons ego kent vele trucs om anderen naar zijn hand te zetten. Het ego is daar heel goed in, het is een gewiekste manipulator. Het gelooft niet dat het iets ‘zomaar’ krijgt zonder druk uit te oefenen omdat het vertrouwen mist. In die gebieden van ons leven waar we ervoor kiezen ons hulpeloos of bang te voelen, lijken we de macht of controle over onszelf kwijt te zijn.

Ons ego tracht dan uit alle macht anderen in zijn greep te houden om de eigen onmacht niet te hoeven voelen. We spelen dan allerlei ‘beheersingsrollen’ uit om de omgeving dwangmatig te beïnvloeden in ons voordeel. Sommige rollen zijn duidelijk herkenbaar, anderen zijn subtieler en minder herkenbaar :

Sommigen spelen de ‘tiran’ die respect wil opeisen door anderen angst  in te boezemen. Anderen spelen de rol van de ‘veroordeler’ die zichzelf wil opladen door iemand  schuldgevoelens aan te praten.

Dan is er ook de ‘controleur’ die zich zo graag moeit met anderen en hun leven wil bepalen. Ook de ‘preker’ is het ego-stemmetje dat het altijd wel beter weet en zijn ‘wijsheid’ aan een ander wil opdringen.

Soms is men de ‘onderdanige’ die braaf volgens andermans regels leeft, zich gedienstig opstelt en anderen de boodschap geeft dat ze niet zonder hem/haar kunnen bestaan.

Dan is er de ‘verschuiler’ die zich gefrustreerd terugtrekt en wacht totdat iemand vraagt wat er aan de hand is. Ook een gekoesterde rol is de ‘martelaar’ of het ‘zielige ik’  dat bekommering en troost wil afsmeken door zich hulpeloos en beklagenswaardig op te stellen.

Met deze beheersingsrollen zijn we eigenlijk uit op persoonlijk voordeel. We geloven dat we hiermee onze eigen overleving kunnen garanderen. Het lijkt zo verleidelijk om in die rollen te blijven steken. Maar zijn ze werkelijk zo doeltreffend ?

Levert eisen en dwingen met harde of zachte hand werkelijk iets op ?

Worden wij en anderen er beter van, gelukkiger, vrediger... ?

Wellicht krijgen we door onze eisen op korte termijn wat we willen, zoals directe aandacht, gehoorzaamheid, snelle bevrediging, ... Maar op langere termijn krijgen we met eisen steeds minder wat we willen.
 

Weet je waarom ?

Omdat mensen zich bij eisers niet op hun gemak voelen. Eisers creëren ‘afstotingsverschijnselen’ bij hun medemensen.

Ze plegen inbreuk op de vrije wil van anderen. We hoeven enkel te kijken naar onze eigen reacties op ‘eisende’ mensen om te weten dat het geen prettig gevoel geeft. Let op, we kunnen dus ook heel subtiel dwingen door anderen het gevoel te geven dat ze niet zonder ons kunnen.

Soms is het inderdaad nodig om anderen even een ‘kruk’ aan te bieden als tijdelijke ondersteuning, maar als we er een gewoonte van maken, ontnemen we de ander de kans om zelfredzaam te worden.

Wie nooit naar de rand van het ‘nest’ geduwd wordt, zal nooit ontdekken dat hij vleugels heeft … Durven we wel eens duidelijk ‘nee’ zeggen tegen iemand die ons graag als ‘steunbeer’ gebruikt ?

Steeds ‘ja’ zeggen tegen een ander, is eigenlijk zeggen : ‘Jij bent niet bekwaam of sterk genoeg om op eigen kracht te leven, daarom mag je op mij leunen.’ En toch weten we van binnen dat er iets niet klopt, want we geven soms zoveel – uit morele verplichting - dat we geleidelijk leeglopen. 

Dikwijls komt daar nog eens bij dat we weinig waardering terugkrijgen, zelfs al werken we ons totaal uit de naad. Juist deze twee signalen - een lege ‘batterij’ en het feit dat anderen (onbewust) misbruik van ons maken – geven aan dat we ons beter even zouden terugtrekken om ons in te pluggen in onze eigen Krachtbron, én dat we tegelijkertijd de ander ook even op zichzelf dienen terug te werpen. Als we de rol van ‘redder’ willen spelen, vinden we steeds wel ergens een ‘slachtoffer’ dat zich hulpeloos genoeg gedraagt. Maar als we alle slachtoffers in onze omgeving te hulp willen snellen, geraken we vrij vlug opgebrand en ‘ontredderd’, met het gevolg dat we zelf  slachtoffer worden van onze verwoede pogingen. Soms houden slachtoffers en hulpverleners elkaar graag in stand en putten ze mekaar geleidelijk uit. Gezonde hulp evolueert nog steeds naar het  overbodig maken van hulp, in de mate van het mogelijke.

Dit kan alleen als wij op tijd ‘nee’ zeggen als we intuïtief voelen dat we nee willen zeggen -, zodat de andere de kans krijgt zijn eigen energie-potentieel aan te spreken. Op die manier geven we elkaar uiteindelijk meer vrijheid :

Wij hoeven niet meer gedwongen te geven en de ander vindt een grotere vrijheid in het minder afhankelijk zijn van onze bijstand. Echte dienstbaarheid begint dus met nee-zeggen tegen zelfopgelegde gedienstigheid en de ander liefdevol te wijzen op zijn/haar eigen zelfredzaamheid !

Het is zinvoller ze te leren ‘vissen’ in plaats van ze telkens opnieuw vis te geven. Door regelmatig ook eens ‘nee ‘ te zeggen, wordt er minder aan ons getrokken en komt de ander los van de overtuiging dat wij ‘onmisbaar’ zijn voor zijn of haar welbevinden

Bron : http://www.ezinenieuwemaan.nl
Met Dank aan Willie Nieuwemaan