Een geschenk van het geheim opgedragen aan iemand heel speciaal. Het geheim naar jou ...
Vandaag is het begin van mijn nieuw leven . Ik herbegin ... Alle goeie dingen komen naar me toe ... . Ik ben dankbaar dat ik leef
Ik zie schoonheid rondom mij Ik leef met passie en een doel Ik neem tijdom te lachen en tespelen ... elke dag . Ik ben wakker, vol energie en oooh zo levendig
Ik focus me op alle goeie dingen in het leven en zeg dank je wel voor deze. Ik ben in vrede en één met alles... Ik voel de Liefde, de vreugde , de overvloed ...
Ik ben vrij om mezelf te zijn Ik ben magnifiek in een menselijke vorm Ik ben de perfectie van het leven... ! Ik ben dankbaar mezelf te mogen zijn...
Het Helen van de energie !!! Hoe weet je dat je nood hebt aan het Helen van Energie
Eenvoudig. Het zijn UW EIGEN EMOTIES (en gedrag die door die emoties evenals ziekte wordt GEDREVEN of ziekte die door die emoties wordt VEROORZAAKT) die u de toestandvan je geest vertellen - of hoe goed functioneert uw energiesysteem.
Verstoorde emoties (spanning, droefheid, woede, zorg, woede, bezorgdheid, vrees, depressies,enz.) komen direct uit een verstoord energiesysteem.
Een gestoord energiesysteem leidt RECHTSTREEKS tot het gestoorde denken en acties en tenslotte, aan FYSIEKE ZIEKTE.
Als u gelukkig, pro-actief, positief bent, gemotiveerd en BLIJ, dan werkt uw energiesysteem en u hebt energieheling niet nodig.
Indien je het niet bent, dan HEBT u Geen CHEMISCHE MEDICIJNEN (welke in oorsprong fysisch zijn) nodig maar in plaats daarvan, hebt u het HELEN van de ENERGIE nodig
Een ander kan jou nooit gelukkig maken. En jij kan het bij een ander niet! Het is nogal een belasting: van een ander verwachten of eisen dat die jou gelukkig maakt! Hooguit kan die ander jou, of kun jij die ander een paar prettige uren bezorgen, of een heerlijke week, of een fijn cadeau.
Waar ieders geluk werkelijk in zit is: eerlijk met elkaar omgaan. Dat is beslist niet altijd leuk. Maar jij kunt iemand en iemand kan jou geen groter compliment geven, geen grotere eer dan met een gemeend: 'met jou kan ik eer-lijk zijn, mezelf zijn!'
Dit zou eigenlijk de belangrijkste afspraak moeten zijn bij mensen die op de een of andere manier samenwonen en/of samenwerken of wat dan ook. Het is de enige garantie op echt geluk. Het garandeert een maximum aan vrijheid èn tegelijk èn daardoor een maximum aan geborgenheid, en een maximum aan soepelheid, want al je afspraken kunnen per minuut bijgesteld worden.
Je zou zelfs kunnen stellen dat verschil in karakter geen enkele ongelukkige verhouding kan veroorzaken, als mensen eerlijk proberen met elkaar om te gaan. Het betekent tevens een geheel aan kansen dat de muren bol staan van de ruzies. Dat is niet leuk, maar telkens een felicitatie waard.
Aristoteles over geluk Het hoogste goed is ongetwijfeld een einddoel. Dus als er slechts één einddoel is, moet het dat wel zijn wat we zoeken. Zijn er echter meer einddoelen, dan is het meest volledige daarvan object van ons onderzoek. Wat op zichzelf wordt nagestreefd, noemen we vollediger dan wat om iets anders wordt nagestreefd. Wat nooit om iets anders wordt gekozen, is weer vollediger dan wat zowel op zichzelf als met het oog op dat andere doel wordt gekozen en wat altijd op zichzelf wordt gekozen en nooit om iets anders noemen we een einddoel zonder meer.
Algemeen wordt aangenomen dat het geluk meer dan wat dan ook dat karakter heeft. Geluk kiezen we namelijk altijd om het geluk zelf en nooit om iets anders. Eer, genot, intellect en elk vorm van optimaal functioneren daarentegen kiezen we ook wel om henzelf - ook al zou er verder niets uit voortkomen, toch zouden wij ieder van deze kiezen - maar ook met het oog op het geluk, omdat we in de veronderstelling verkeren dat we via die dingen gelukkig worden. Niemand daarentegen kiest geluk om die andere dingen te verwerven omwille van iets anders.
De volgende instructies kunnen je zowel van dienst zijn bij het uitleggen van je eigen dromen als die van anderen. Hoed je in het laatste geval voor overhaaste conclusies. Goed naar iemands verhaal luisteren is al heel wat ; het is een gave of talent waarvan waarzeggers bijvoorbeeld dankbaar gebruik maken. Alleen al het onder woorden brengen van een droom kan bij de ander tot plotselinge inzichten leiden.
Vergeet echter niet dat het hier gaat om richtingwijzers, niet om kant en klare voorspellingen. Weersta de verleiding om de spontane uitingen van je onderbewuste onmiddellijk te etiketteren. Dromen zijn een permanent proces, een krachtige stroom die zich niet laat inperken. Noteer je conclusies in ieder geval in je droomdagboek
1. Noteer elke dag het droommateriaal. Begin met sleutelwoorden. Sommige dromen onthou je tot in detail, andere ben je zo "vergeten". Noteer dit laatste ook. Ook het proces van vergeten is een uiting van je onderbewuste.
2. Is er een verband tussen de verschillende onderdelen van een droom? Wat is de volgorde van de diverse elementen?
3. Nevelige gestalten zijn vaak "nieuwe" figuren in je droom. Doen ze ook iets wat "nieuw" lijkt? 4. Zijn de personen over wie je droomt in werkelijkheid ook zo? Is de droom misschien bedoeld als een voorbode van een (gewenste) verandering in onze relatie tot die persoon?
5. Probeer door te dringen tot de kern van de droomfiguren. Vergeet niet dat je het zelf bent die ze droomt. Op welke andere toekomstmogelijkheden wil die persoon(en) u wijzen?
6. Hoe is de droomstemming? Ben je bang, blij of voel je niets?
7. Probeer de droomsituatie in beeld te brengen. Liefst in kleur, ook als je niet in kleur droomt.
8. Seksuele beelden zijn niet per definitie seksueel bedoeld. Ze kunnen staan voor de menselijke scheppingsdrang in al zijn vormen. Die drang kan neerslaan in vernieuwing van je dagelijkse werkzaamheden of in hetaanknopen of verbeteren van contacten met andere mensen.
9. Probeer vast te leggen of het gaat om alledaagse, zuiver persoonlijke zaken (verandering in werk, relaties, de komende vakantie) of om zogenaamde oerbeelden,die betrekking hebben op een rijpingsproces. Het laatste klinkt moeilijker dan het in werkelijk is:als je er eenmaal bewuste aandacht aan geeft, zal je het verschil wel degelijk ervaren. Een belangrijk kenmerk van de laatste soort dromen is dat ze slechts zelden voorkomen. Ze vallen je als vanzelf op.
De oerbeelden hebben voorts meestal betrekking op het loslaten van oude patronen;zij verwijzen naar het onbekende - je toekomst. Probeer dat onbekende te verkennen, ook in je dromen. Bewust of zelf sturend dromen behoort tot de mogelijkheden.
10. Het komt heel vaak voor dat we onze dromen eenvoudig niet kunnen verklaren. Als dat meerdere malen achtereen gebeurt, moet je geduld oefenen. De kans is dan groot dat er opeens een serie dromen volgt die allemaal over hetzelfde gaan. Het zal in de meeste gevallen aantonen dat de dromer dan een nieuwe levensfase binnentreedt.
Neem je dagboek nog eens door en probeer erachter te komen wat het verschil is tussen oude en nieuwe droomelementen. Kijk wat je wel en niet kunt veranderen in je leven.
Als jij het middelpunt van je eigen leven bent en beseft dat je het in dit ene leven zelf moet maken, krijg je ook in de gaten dat alleen jij verantwoordelijk bent voor je doen en laten
'Verantwoordelijkheid' betekent: je kunt altijd antwoord geven, verantwoording afleggen op vragen over dat waar je verantwoordelijk voor was/bent, je kunt eerlijk antwoorden op vragen over hoe jij met alles in je leven omgegaan bent en nu omgaat. Je hoeft niemand naar de ogen te zien, je hoeft je mond niet te houden, je kaken niet op elkaar te klemmen, je buik niet vol te laten zitten, niet op je tenen te lopen enz. Je kunt op tijd pissig worden, iemand de huid vol schelden, stevig op je poten staan, iemand de Waarheid in zijn gezicht slingeren, mensen recht in de ogen kijken, niets op je lever hebben enz. Ik zet deze uitdrukkingen vet, omdat ze met emoties, lichaam, energieën enz. te maken hebben.
Dat de verantwoordelijkheid loodzwaar weegt, komt omdat vanaf de eerste kreet ons verantwoordelijkheidsgevoel misvormd is: we leerden ons verantwoordelijk te voelen over wezen-lijk onbelangrijke dingen, dingen buiten onszelf, dingen van andere mensen. Zelfs over dingen die aan de andere kant van de wereld gebeuren. Van iedereen is het verantwoordelijkheidsgevoel verkeerd gericht. Zó is de mens zwak gehouden, hoe 'sterkere persoonlijkheid', hoe zwakker als MENS. Vandaar al die angsten.
Het is noodzakelijk dat je jouw verantwoordelijkheid ként en aan het besef ervan wil voortbouwen. Daarvoor moet je dan wel weten wat verantwoord leven ís. Het zit zó:
je bent uitsluitend verantwoordelijk voor je eigen doen en laten, denken en voelen;
op dit moment. Wat gebeurt is is voorbij, daar valt niets aan te veranderen en je kunt nog geen seconde vooruitzien, dus waarom je druk maken over de toekomst?;
binnen jouw mogelijkheden;
met behulp van je onmogelijkheden;
van dit moment.
jouw verantwoording geldt alleen voor hoe jij nu met de gevolgen omgaat van jouw verleden.
en hoe jij met de gevolgen omgaat van wat anderen deden of lieten in jouw leven.
Dit betekent:
dat je niet verantwoordelijk bent voor wat er 2 seconden, of 30 jaar geleden gebeurd is. Dat is voorbij en daar verander je niets aan: hier zit de factor tijd in. Het zit je echter min of meer diep in je lijf ingebakken, en in die zin is het niet voorbij, maar nog kersvers. Dus het is wél noodzakelijk oude dingen uit te pluizen, om oude koeien uit de sloot te halen!;
je bent ook niet verantwoordelijk voor wat anderen wel of niet doen of gedaan hebben. Jij kunt niet verantwoordelijk zijn over doen en laten van anderen of over de groep waar je bij hoort/hoorde. Dat betekent dat hele culturen, hele religies, werksituaties, leefvormen, idealistische actiegroepen enz. ondersteboven gegooid worden. Culturen, religies, werksituaties enz. zitten immers zo vol kuddegeest en groepsdwang, dat iedereen zich verantwoordelijk voelt voor de doelen van de groep en voor mensen uit de groep die een beetje of heel erg uit de boot vallen;
je kunt niet verantwoordelijk gesteld worden voor jouw kind, dat in een onbewaakt ogenblik een knikker door de ruiten van de buren gooit, of een kind van 16 dat ik-weet-niet-wat uithaalt. Trouwens: JOUW kind kan ook al niet: het hoort van zichzelf te zijn;
jouw verantwoording geldt niet voor de gevolgen van wat anderen deden/nalieten buiten jouw leven. Wel over of jij je inzet om anderen bewust te maken van hun eigenwaarde en van hun verleden;
zo ben je ook niet verantwoordelijk voor je gezin, je baan. Wel voor hoe je ermee omgaat;
een ander kan niet verantwoordelijk zijn voor jou, alleen over hoe hij/zij met eigen mogelijkheden en onmogelijkheden, en vandaaruit met jou en gezamenlijke situaties en alles in de wereld omgaat.
Het enige waarin je verantwoordelijk bent voor wat anderen aanrichten, is alleen in hoeverre jijzelf jouw cultuur, jouw religie, jouw kuddenormen en gedragsregels in stand houdt en/of bevordert (tweede inzicht). Dat maakt jouw verantwoording groot, want je móét uit gaan vissen in hoeverre je dat in het verleden gedaan hebt en in hoeverre je dat alledaags nóg doet. Dat bewijst de noodzaak van het tweede inzicht.
Maar jouw verantwoording gaat niet verder. Zo gauw je de gevolgen van jouw eerdere kuddegedrag recht gaat zetten, ben je je schuld aan het afpellen. Bovendien: als je niet beter wist, heb je geen schuld. Als je niet beter wìl weten, heb je wel schuld. Dit is weer iets om in je door te laten werken, want we hebben het precies andersom ingelepeld gekregen. Anders gezegd: misschien voel je je schuldig, lijd je onder wroeging over dingen waar je niet verantwoordelijk voor was. Je hebt geleerd je dagin daguit over dingen verantwoordelijk te voelen, terwijl je er niet verantwoordelijk voor bént:
1.omdat het niet met jouw leven te maken heeft;
2.omdat het verleden tijd is. Dat hoor je zo vaak: 'ik stel jou verantwoordelijk voor wat gisteren, vorige maand, 30 jaar geleden gebeurd is,' maar dat kan dus niet: dat is voorbij, daar kun je niets meer aan veranderen. Je kunt alleen, zoals ik al zei, anders met de gevolgen omgaan.
Anderzijds heb je taken die wel onder jouw verantwoording vallen en waar je niet geleerd hebt je verantwoordelijk over te weten:
1.mannen die een kind verwekt hebben, hebben zich door alle volkeren, culturen, religies heen en door alle eeuwen heen, niet verantwoordelijk geweten over hoe ze met dat kind om moesten gaan: zorg ervoor, zijn/haar voeding, emotionele zorg en opvoeding tot MENS enz. Hier zeg ik even: let wel: ik zeg niet 'verantwoordelijk VOELEN", want dan is er iets mis;
2.je hebt niet geleerd verantwoordelijk te zijn over hoe jij als MENS in je werk-, woon- en al je leefsituaties zit;
3.je hebt niet geleerd verantwoordelijk te zijn voor de afbraak van de emotionele gevolgen en andere beschadigingen van culturen en religies in je eigen lijf en leven. Daar hebben nog steeds miljarden mensen schijt aan;
4.je hebt niet of zeer beperkt geleerd verantwoordelijk te zijn voor hoe jij alledaags met het milieu omgaat: dat doe je als het jou uitkomt. Ook daar hebben nog steeds miljarden mensen schijt aan, enz.
Het is jouw verantwoording of je dingen op dit moment wel kùnt: als je bijvoorbeeld koppijn hebt, kun je je niet concentreren, maak je mogelijk fouten die weer schadelijk kunnen zijn voor jezelf en voor anderen. Het is dan verantwoord als je gaat onderzoeken waar die koppijn vandaan komt en een goede geneeswijze uitzoekt die jou helpt in plaats van dit lichaamssignaal te onderdrukken met allopathisch vergif.
Anders gezegd: het enige waar je verantwoordelijk voor bent is:
hoe ga jij alledaags, met je mogelijkheden en je onmogelijkheden van dat ogenblik om met wat jou overkomt,
met jouw situaties, met de mensen om je heen; hoe ga je NU om met de gevolgen van je eerdere doen, zeggen, nalaten en verzwijgen; hoe ga jij om met de gevolgen van wat anderen jouw leven en jouw wereld aandeden en/of onthielden; wat leer je eruit als mens?
En verder:
laat jou geen verantwoordelijkheden op je nek schuiven door mensen die eigen verantwoording kwijt willen;
laat je echter ook geen verantwoording afpakken door mensen die het beter menen te weten en die jou menen te kunnen zeggen hoe jij leven moet: religies en culturen. Religies en culturen verzwaren de verantwoordelijkheid van mensen. Hun hele bestaan is daarop gebouwd.
Alles heeft bewustzijn, mineralen, planten, dieren en mensen. In onze evolutie hebben we deze weg doorlopen tot wat we nu zijn, mens met een zeker bewustzijn. De mens onderscheidt zich van dieren en planten doordat hij of zij zich bewust is van zijn of haar bewustzijn. Mineralen, dieren en planten hebben bewustzijn, maar weten dat niet van zichzelf, wij wel. Hoe groter ons bewustzijn is, hoe meer we tot het besef komen dat er meer is dan eten en drinken en werken. Met miljarden medemensen zijn we aan het reïncarneren, met als doel het Licht te bereiken.
Toch hebben al deze medemensen verschillende persoonlijkheden, verschillende omstandigheden en zij spelen in verschillende gezelschappen. Dat zijn de verschillen. Maar allemaal zijn ze, op hun eigen wijze, op weg naar het Licht. Niet anders dan jij en ik. En wat je afkeurt in je medemens, denk je dat jij in een van je honderden vorige levens niet hetzelfde hebt gedaan.
Sla de krant open en zoek alle berichten over mensen, die jij veroordeelt. Word je bewust waarom je ze veroordeelt. Denk dan aan je eigen honderden vorige levens en schrap al die mensen van je lijstje waarvan jij niet zeker weet of jij ook niet "ooit" in de fout bent gegaan. Als er niets aan je lange lijst verandert, dan ben je erg onwetend en lichtgelovig ten aanzien van jezelf en is je bewustzijn nog niet erg ontwikkeld.
Er is geen verschil tussen ik en de ander. WIJ zitten in het zelfde schuitje. Wat jij het meest veroordeelt bij een ander, is ALTIJD een gevoelige plek bij jezelf. Het zegt meer over onszelf dan over de ander. Als een op de vijf kinderen incestervaring heeft, denk je dan dat jij met je honderden levens achter je, schone handen hebt? Denk je nou heus dat je in al die levens nooit iemand om zeep gebracht hebt? Wees voorzichtig met een ander, om welke reden dan ook, te veroordelen. Zou je in al die tijd nooit vreemd zijn gegaan, nooit gestolen hebben, niemand hebben opgelicht? Alles wat je in dit leven overkomt zijn gevolgen van jouw eerdere levens. Maakt dat je milder voor je medemens? Het is maar goed dat we ons niets van vorige levens herinneren, want dat zou ons niet blij maken. Dat ingebouwde geheugenverlies is een cadeautje van het universum, dat is onvoorwaardelijke liefde.
Wij zijn op weg naar het Licht en ondanks ons gestuntel komen wij er allemaal, niemand uitgezonderd, dus jij ook. Dat is onvoorwaardelijke Liefde. Dat mag je je bewust worden en als je dat bewust geworden bent, misschien kan je dan overwegen jouw gedrag naar anderen te veranderen. En zit niet in zak en as als veranderen moeilijker is dan je dacht. Accepteer dat het een proces is van vallen en opstaan. Je kracht is iedere keer weer op te staan, ondanks alles. Vergeef jezelf voor je verleden, dat kan je toch niet terug draaien en begin aan 'n betere toekomst.
Toch is de ene mens - wat bewustzijn betreft - verder dan de ander. Dat betekent, dat hoe verder je stijgt, hoe minder gelijken je tegen komt. Wil je met hen communiceren pas je dan aan.
Paramahansa Yogananda werd omschreven door zijn geliefde leerling Rajarsi Janakananda als een Premavatar ofwel een incarnatie van Liefde. In het volgende stuk proza, geschreven in 1936 spreekt Paramahansa over zijn eigen zoektocht naar goddelijke Liefde, gevolgd door zijn verzoening, zijn eenwording, met God als Liefde.
Paramhansa:
Ik zocht liefde in vele levens. Bittere tranen van afscheiding en berouw heb ik vergoten om eindelijk te weten wat Liefde is. Ik offerde alles op, alle gehechtheden en illusies om tenslotte tot de ontdekking te komen dat ik alleen maar de Liefde van God heb. Toen dronk ik Liefde door alle ware harten. Ik zag dat Hij het Enige alomvattende Kosmische Wezen is die Liefde geeft, die Lief heeft; die éne trillende Geur die hangt en naar boven komt in alle bonte soorten bloemen van liefde in de tuin van het leven.
Vele zielen vragen zich droevig en hulpeloos af, waarom liefde van het ene naar het andere hart vlucht. Ontwaakte zielen realiseren zich dat het hart niet grillig is in zijn liefde voor andere harten, maar slechts de ene liefde liefheeft die in alle harten huist.
Als vader drink Ik eerbiedige liefde uit de diepe bron van het hart van mijn kind. Als moeder drink Ik de nectar van onvoorwaardelijke liefde uit de zielenbeker van de kleine baby. Als kind drink Ik en voel Ik de beschermende liefde van vaders rechtvaardige rede. Als zuigeling drink Ik zonder enige bijbedoeling uit de heilige graal van moederlijke aandacht. Als meester drink Ik genegenheid uit de veldfles van de bedachtzame attenties van de bediende. Als bediende nip ik eerbiedig van de liefde uit de bokaal van meesters waardering. Als goeroe geniet Ik van de pure liefde uit de kelk van de leerling die zich in devotie geheel overgeeft. Als vriend drink Ik uit de als vanzelf klaterende fonteinen van spontane liefde. Als een goddelijke vriend drink Ik met grote teugen het kristalheldere water van kosmische Liefde die ontspringt uit het reservoir van alle harten die God aanbidden.
Slechts de Liefde heb Ik lief, maar Ik sta mijzelf toe om te worden misleid wanneer Ik als vader of moeder slechts aan het kind denk en voor hem voel; wanneer Ik als geliefde mijn liefde slechts laat uitgaan naar mijn beminde; wanneer ik als bediende alleen leef voor de meester. Maar omdat Ik slechts de Liefde liefheb, breek Ik uiteindelijk door deze misleiding van Mijn ontelbare gezichten van het menselijke zelf heen. Om die reden haal Ik de baby van de borst van de moeder, opdat zij leert dat het Mijn Liefde is die zij in hem aanbad. Ik ontfutsel de beminde weg van hem die zich verbeeldde dat zij het was die hij liefhad, anders dan Mijn Liefde die in haar antwoordde.
Op die manier speelt Mijn Liefde verstoppertje in alle mensenharten, zodat iedereen de kans krijgt om Mijn Liefde zelf te leren ontdekken en vereren en niet de tijdelijke menselijke ontvangers van Mijn Liefde. Zodat iedereen in staat is om Mijn Liefde te ontdekken en vereren die danst van het ene naar het andere hart.
Mensen bedelen bij elkaar vanwege het Hou van mij alleen en dus maak ik hun lippen koud en verzegel ze voor altijd zodat zij die onwaarheid niet meer kunnen uitspreken. Omdat zij allemaal Mijn kinderen zijn, wil Ik dat zij de opperste waarheid spreken: Hou van de Ene Liefde in ieder van ons. Aan een ander te zeggen, ik hou van jou is vals tot het moment dat jij de waarheid beseft: God als de Liefde in mij houdt van Zijn Liefde in jou.
De maan lacht om al die miljoenen goedbedoelende beminden die onbewust en onwetend aan hun geliefden de leugen vertelden: ik hou eeuwig en altijd van jou. Hun schedels zijn verstrooid over de winderige zandvlakte van de Eeuwigheid. Ze kunnen hun adem niet meer gebruiken om te zeggen ik hou van jou. Ze kunnen hun belofte om eeuwig en altijd van elkaar te houden niet meer herinneren noch inlossen.
Zonder één woord te spreken heb Ik jullie altijd liefgehad. Alleen Ik kan zeggen, Ik heb je lief, want Ik hield al van je van voor je was geboren; mijn Liefde geeft jou leven en bezielt je zelfs op dit ogenblik; en alleen Ik kan jou liefhebben nadat de poorten van de dood jou hebben opgesloten waar niemand, zelfs niet degene die jouw grootste liefde was, jou ooit kan bereiken. Mijn Liefde is prachtig waar je eeuwig van kunt genieten wanneer je alleen daarvan houdt; maar de levenslijn van jouw vrede en vreugde wordt afgesneden wanneer je in plaats daarvan verstrikt raakt in menselijke emoties en gehechtheden. Besef, Mijn kinderen, het is Mijn Liefde waarnaar je hunkert!
Diegenen die Mij liefhebben in de vorm van één enkel persoon of die Mij onvolmaakt liefhebben in één persoon, weten niet wat Liefde is. Alleen zij die Mij wijs, onberispelijk, compleet, in totale overgave liefhebben weten wat Liefde is; slechts diegenen die Mij volmaakt en in gelijke mate in alles liefhebben en die Mij volmaakt en in gelijke zin als alles liefhebben, weten wat Liefde is.
Wij leven in en zijn gevormd door het denken. Wanneer het denken stopt, vallen de door het denken gevormde beelden over onze wereld en onszelf weg.
Dat kunnen wij niet door een wils-inspanning. Wij zullen ons denken, en dus het door het denken gevormde ik, willen ontmantelen. Wij kunnen dat niet door mooie ervaringen na te streven. Wij zijn het zelf, zoals wij nu zijn, met al onze goede en slechte eigenschappen. De stilte die in ons is, is de bron, maar die kunnen wij niet horen zolang wij nog dagelijks ons eigen lawaai produceren. Wij kunnen het lawaai laten ophouden door in onszelf te kijken. Niet te bezien hoe wij denken dat wij zijn, maar door het in relatie met anderen doorzien van alle facetten van ons karakter, van onze handelingen, van onze gedachten. Dat wij zien is het probleem niet. Datgene wat wij niet (willen) zien, is het probleem.
Het kan meestal niet in je eentje. Het is jouw omgeving, die je wilt helpen. Maar laat het besef groeien dat die omgeving niet los van je staat..... Elke confrontatie, elk stuk kritiek, elke teleurstelling is een teken, dat je iets ongekends of ongewilds in je karakter kan ontdekken. Zie hoe een ander jou ziet. Doorzie je eigen onbekende delen, je schaduw. Doe er wat mee door het te willen zien, het te willen erkennen. Doe dat serieus, in stilte en laat het dan los. Komt het weer terug? Kijk er weer naar. Laat het toe, ga er geen gevecht mee aan. Erken het bestaan. Onderzoek waar het uit bestaat, hoe het voelt, waar het gevoel zit.
Wees stil zodat jouw innerlijk zich kan laten kennen in datgene wat jouw opdracht is. Wordt niet egoïstisch of hebberig. Het innerlijk streeft eigenlijk alleen maar hoogstaande doelen na gericht op het geheel van het leven. Laat komen wat komt. Dwing niet. Het is allemaal zo vreselijk subtiel:
je moet leren zien ; je moet willen zien ; je moet het in stilte doen; je moet het niet als prestatie willen zien; maak er ook geen emotioneel hoogstaande geschiedenis van; je moet echter ook open en eerlijk zijn, naar jezelf en naar je relaties.
Het is het leven wat je hebt, dat de sleutel vormt. Verlichting of bevrijding is niet het bereiken van het Nirvana, het is het voor 100% accepteren van het leven dat je nu leeft.
Waarom klagen? Ook je vijand is een eye-opener. Heb geen haast, stel geen doelen. Leef bewust. Praat er niet teveel met anderen over. Zoek een vertrouweling die dit allemaal begrijpt en sta hem of haar toe je jou te spiegelen.
Een belangrijke voorwaarde lijkt derhalve te zijn dat jij zelf de spiegels die jou zijn voorgehouden moet willen inzien. Niemand anders dan jij kan dat doen. Alle informatie gaat door jou (jouw geest) heen. Bij jou gebeurt er bewust en ook onbewust van alles met het materiaal. De buitenstaander kan jou voorhouden dat jij niet ziet wat er staat, maar jij moet het zelf inzien. Anders is het geleende kennis.
Inzien komt van binnen uit, en nooit van buiten af. Alleen in-zicht transformeert, want inzichten komen uit een dieper gelegen bron in ons, die uitgaat van-wat-is, de werkelijkheid. Inzicht komt met de jaren. Het enige wat je zelf kunt doen, is voortdurend open staan voor datgene wat op je af komt en voor dat wat zich van binnen uit zich bij jou aandient. Door kijken, door alles te willen zien. Zien geeft inzicht, niet denken. Dat geeft alleen nieuwe oordelen.
Er moet een bereidheid zijn om datgene te willen aanhoren, wat je liever niet wil weten. De pijn van elk zoekproces zit in jou, in het tegenkomen van je eigen schaduwzijde.
Hoe meer je projecteert in een ander, hoe meer je ontkent in jezelf, hoe groter de inhoud van je schaduw zal zijn en hoe pijnlijker het loslaten zal zijn. Betrek alles wat je afwijst, wat je niet wilt zien, op jezelf en wat je veroordeelt in een ander op jezelf. Er is geen persoonlijke schuld. Er is alleen dat wat is.
En wat je niet weet, laat dat dan....... Wees tevreden met de vraag en laat het antwoord maar rusten. Zoek niet. Leef met het mysterie. Wil niks. Ben aanwezig. Laat het maar zijn.
Een van de moeilijkste dingen die we onszelf aan kunnen leren, is tevens het meest essentieel. Leren leven in het NU is de basis voor de verruiming van ons bewustzijn. Want wat is 'bewust-zijn' anders dan 'bewust in het nu zijn'? Hoe kunnen we ons bewust worden van wat we werkelijk zijn als we steeds weer kijken naar wat we in het verleden waren en wat we in de toekomst willen zijn?
Het oefenen van 'bewust in het NU zijn', de eerste stap naar een nieuwe manier van leven. Wat betekent dat in de praktijk? Dat betekent dat we, bijvoorbeeld, 'eten als we eten'. D.w.z. dat we niet onderhand lezen of TV kijken. Dat we als we met iemand praten ook echt bij diegene zijn. D.w.z. niet denken aan de hond die nog moet worden uitgelaten of het telefoontje wat we nog moeten plegen.
Kortom: bezig zijn met datgene waarmee we op dat moment bezig zijn. Waar we dan ook mee bezig zijn. Of dat nu stofzuigen, het toilet schoonmaken, lezen, je dieren verzorgen, eten, drinken, autorijden, vrijen of mediteren is. Dat is pure concentratie, dat is verblijven in het NU. De vele gedachten, gevoelens en zintuiglijke gewaarwordingen die we hebben, komen en gaan, in een constante stroom. En ze belemmeren ons om te verblijven in het NU. We horen geluiden, zien dingen, hebben dorst, trek of zin in seks.
We kunnen ons leven zien als een rivier: soms kabbelt hij voort en mogen we genieten van onze rust en het mooie uitzicht. Dan zijn en stroomversnellingen of watervallen en hebben we het gevoel dat het leven met ons op de loop gaat; dan moeten we heel alert zijn en onze kalmte bewaren. En soms is hij bezaaid met rotsblokken en moeten we behendig sturen om ze te ontwijken. Mensen passeren ons en we hebben - voor kortere of langere tijd - contact. Dan gaan ze ons voorbij of blijven achter. Een rivier denkt niet na over wat hij achter zich heeft gelaten of wat hem om de volgende bocht te wachten staat. Hij stroomt slechts van zijn bron naar de zee.
Om open te staan voor alles wat we tegenkomen op onze reis, is het nodig dat we bewust leven. Bewust leven wil zeggen dat we aanwezig zijn in het huidige moment. Dat we zien waar we zijn en wat we doen. Dat we onze angsten en verlangens zien en loslaten. Dat we net als een rivier stromen, zonder herinneringen aan het verleden en verwachtingen t.a.v. de toekomst. En dat is iets wat voor ons heel moeilijk is, en soms zelfs onmogelijk.
Soms voel je je heel blij, soms voel je je juist verdrietig. Je huid kan ook voelen. Je huid kan voelen of iets hard, zacht, harig of ruw is. In je huid zitten hele kleine celletjes, zenuwen, die dat kunnen voelen. Die zenuwen sturen de prikkels door naar je hersenen, zodat je weet wat je voelt.
Doe de test met twee personen
1. Kriebel eens met een kwastje over je huid. Waar voel je het kwastje het best? Op je arm, op je hand, op je rug of op je lippen?
Als je met een kwastje over je huid gaat, dan voel je dat het best op je lippen. Daar zitten de meeste zenuwcellen.
2. Vul een bad met warm water. Wat voelt warmer aan, als je je hand in het bad steekt of als je je voet in het bad steekt?
Als je met je voet in een bad warm water staat, dan lijkt het veel heter dan dat je je hand in hezelfde bad met water steekt. Dat komt omdat er in de huid van je voet meer zenuwcellen zitten dan in de huid van je hand.
Warmte en kou
Je huid voelt ook of je het warm of koud hebt. Het is de taak van de huid om er voor te zorgen dat je het niet te warm of te koud krijgt. Als je het koud krijgt, trekt het bovenste laagje van je huid samen. Hierdoor gaan je haartjes op je huid overeind staan. Je hebt dan kippenvel, zoals je op het plaatje ziet. Dit doet de huid om tussen de haartjes warmte vast te houden.
Als je het warm hebt dan scheiden de zweetkliertjes in je huid vocht af. Je gaat dan zweten. Het vocht op je huid koelt af door koude lucht. Zo koel je op een slimme manier weer af.
Een voelproefje met warm en koud.
Neem drie bakken met water
Vul een bak met warm water, een bak met ijskoud water en een bak met lauw water. Steek je ene hand in de warme bak en de andere in de ijskoude bak. Wacht een poosje en doe dan beide handen in de bak met lauw water.
Wat voel je nu ?
Met je hand uit de koude bak voel je het lauwe water als warm. Met je hand uit de warme bak voel je het lauwe water als koud.
Dit komt doordat je hand gewend raakt aan de temperatuur van de omgeving, het water in de bak dus. Je hand die uit het koude water komt is gewend aan koude. Als je deze in een bak met warmer water doet, zul je dus warmte voelen. Je hand die uit het warme water komt, is gewend aan de warmte. Stop je deze in een bak met kouder water, voel je dus kou.
Pijn
Als je je hand tegen een hete kachel houdt, doet dat pijn. Je zenuwcellen in je huid voelen een enorme hitte. Zij sturen heel snel een boodschap naar je hersenen: dit doet pijn. Je hersenen sturen gauw een boodschap naar de spieren in je arm en je hand: trek je hand terug! Zo beschermen de zenuwcellen in je hand je tegen pijn.
Ja, spiritualiteit is mooi. Je gaat een oceanisch leven tegemoet. Maar er blijft altijd het probleem van het individueel en collectief sterven.
Auschwitz, Hiroshima, de Goelag Archipel, Mao met zijn miljoenen slachtoffers ..Al die ellende, al die oorlogen, al die ziekten
Waar doen we het allemaal voor wat is er aan de hand. We moeten sterven anders vallen we straks van de aarde af. Souperen we alle natuurlijke bronnen op.
Bij het zien van een film over Australië gaan je ogen toch wel even open: de film die heet:
Australia, The Great Outback
Wat je o.m. te zien kreeg was het effect in de Woestijn van de komst van de Moesson eens in de 7 jaar of zo . Rivierbeddingen vulden zich, woestijnen werden bloemenvelden. Er ontstond een enorm meer dat zich vulde met miljoenen vissen. Vanuit het niets verschenen duizenden pelikanen. Hadden ze GSM-etjes?
Een paradijs in een normaal uitgedroogd gebied. Waar kwam dat leven zo snel vandaan? Die planten allemaal de zaadjes worden kennelijk goed beschermd in de woestijn, maar die vissen Het was weer het oude liedje. Eten en gegeten worden. Toen kwam de droogte weer terug, de rivieren droogden weer op en de meren werden poelen met miljoenen voor hun leven vechtende vissen. Zij stierven massaal in enkele dagen. De pelikanen trokken vervolgens weg en stierven bij bosjes in de uitgedroogde woestijn ..
Wat een verspilling van leven of niet? het leven kwam op en verdween. Waar was het?
Ineens kon je als het ware een openbaring zien, glashelder, als in een 3D panorama! Nu maar in woorden, het blijft behelpen:
Het Zelf, God, Brahman bevat alle leven. Is alle leven. Onze bron is Een. Het leven dat ogenschijnlijk wordt voortgebracht is het Zelf in expressie. Er is geen individueel leven dat geschapen wordt. Het Zelf zit in elk stukje levende natuur, het is alle natuur. Het hele Universum is zijn/haar zichtbare leven. Jou zelf=mijn zelf. Wij lijken verschillend maar wij zijn hetzelfde leven, dat Een is. Toen die miljoenen vissen in dat meer verschenen kwamen er geen miljoenen individuele stukjes leven bij, het was een en al leven in de vorm van vissen, planten, bloemen, insecten en toen de droogte kwam werden die verschijningen teruggenomen in het leven zelf.
En wat mensen betreft, het leven in de mens wordt voorzien van gedachten die gekoppeld zijn aan het lichaam en de omgeving van het lichaam. Maar zonder het leven is er geen mens. Ook bij al die oorlogen en rampen verdwenen geen individuele stukjes autonoom leven.
Er verdween geen individueel leven, want dat is er niet.
Zoals Sri Ramana Maharshi antwoordde op de vraag waar hij na zijn sterven zou zijn: "Hier en in jullie....waar anders zou ik kunnen zijn?"
Hoe komt het dat de ene man in de loop van zijn leven, wakker, milder en wijzer wordt en de andere man juist eenzamer en meer gesloten ? Hoe komt het dat de ene vrouw levensvreugde blijft ervaren tot op oudere leeftijd, terwijl de andere vrouw in de greep geraakt van eigen controle en levensangst en hoe komt het dat deze tegengestelde ontwikkelingen zich kunnen voordoen onder quasi dezelfde levensomstandigheden ?
Wat houdt ons tegen om te leven in het huidige moment? Tijdens onze reis dragen we onze positieve en negatieve ervaringen uit het verleden (uit dit leven maar ook vorige levens) mee in onze rugzak. Uit deze ervaringen zijn onze denk- en gedragspatronen ontstaan. En zelfs als we die niet meer nodig hebben, halen we ze nog regelmatig tevoorschijn! We kunnen er maar geen afscheid van nemen, zelfs niet als ze ons steeds weer pijn doen (Stel je eens voor dat de rivier alle rotsen, stroomversnellingen en andere objecten met zich mee zou nemen!
Hij zou niet meer kunnen stromen. En zo is dat ook met ons. We dragen in onze rugzak onze angsten en verlangens (onze emoties) ten aanzien van de toekomst mee. Deze zijn gebaseerd op onze ervaringen uit het verleden. Goede ervaringen willen we herhalen, slechte ervaringen willen we voorkomen. Maar die zware last (onze angsten en verlangens) belemmert ons vooruit te komen.
Wanneer we in staat zijn onze ervaringen uit het verleden en onze verwachtingen ten aanzien van de toekomst los te laten, bevinden we ons in het NU. Dan is alles wat ons 'toevalt' niet 'toevallig' maar precies zoals het is. Zo 'stromen' we, zonder te beïnvloeden in welke richting. Alles draait om dat wat is te laten zijn zoals het is. Bij het 'loslaten' was het het loslaten van 'wel willen hebben' en 'niet willen hebben'. Hier betreft het (zowel de mooie als minder mooie) herinneringen uit het verleden en (zowel de angstige als hoopvolle) verwachtingen ten aanzien van de toekomst.
Hoe kunnen we leren alles wat in ons leven komt te accepteren? Ten eerste: het is belangrijk dat we het woord 'accepteren' op de juiste manier interpreteren. Accepteren wil niet zeggen dat we geen actie ondernemen. Het wil ook niet zeggen dat we altijd het gedrag van anderen moeten goedkeuren. Het betekent slechts dat we accepteren dat iets of iemand in ons leven is. Vervolgens maken we de keuze hoe we erop zullen reageren. We kunnen op verschillende manieren reageren op dat wat we tegenkomen in ons leven. We kunnen ons opstellen als slachtoffer, aanvaller of neutraal. Kiezen we voor de laatste manier dan gaan we mee op de stroom van het leven. We laten onze uitzinnige emoties niet langer onze keuzes bepalen.
De wereld is vol van liefde ... en van haat. Vooropgesteld moet worden dat deze polariteiten bij elkaar horen en zonder de eigen tegenpool niet kunnen bestaan. Het is met liefde niet anders dan met alle menselijk leven: er kan pas iets ontstaan, gebeuren, groeien, in het bipolaire spanningsveld, dat aantrekt en afstoot, dat streeft naar (...) en zich angstig terugtrekt, dat wil en tegelijk ook niet wil. Een sprekend gezegde is: De liefde is niet alleen lief. Wij allen herbergen gemengde gevoelens voor elkaar.
Er is ook een bipolair spanningsveld tussen het verlangen en streven naar persoonlijke waarheidsvinding en anderzijds de angst daarvoor en de afweer daarvan. Als de afweerreacties te sterk zijn of worden, wordt op elk nieuwgevonden stukje persoonlijke waarheid met ontkenning gereageerd. Elk bedreigend inzicht moet dan geëlimineerd worden. Mensen hebben in principe behoefte aan houvast, aan een bij de eigen persoonlijkheid passend wereldbeeld. Naarmate het angstniveau waarmee ze leven hoger ligt, zal dit steeds duidelijker op de voorgrond komen. Als een voorlopig beeld of een voorlopige visie redelijk passend lijkt, wordt dit/deze onder invloed van de angst voor en de afweer van onzekerheid en onduidelijkheid gefixeerd in de eigen persoonlijkheid.
Dit proces speelt een hoofdrol in veel verstoorde kind-ouderrelaties. Het kind groeit (een stukje) door waar bij de ouders de blokkerende angst al toeslaat en weg is elke communicatiemogelijkheid. Het kind voelt zich niet begrepen, miskend vaak, en in feite wordt ook de ouder niet begrepen en niet gekend.
Wat is het moeilijk om een willekeurige blokkerende inhoudelijke communicatie te brengen op het niveau van elkaar te spreken over hoe het onderlinge gesprek verloopt, hoe dit patroon beleefd wordt en wat de redenen en achtergronden van zowel patroon als beleving zijn. Hoeveel eerder stokt alle gesprek al door wederzijds gevoel van miskenning en onbegrip.
Het brengt mij terug bij de liefde. Liefde leer je niet zoals je feiten leert, rekenen of geschiedenis. Liefde leer je om te beginnen door wat je van jongs af aan van je ouders hebt ervaren. Ervoer je daar liefde, dan pas kun je liefde leren. Ervoer je die liefde niet, maar trad daar afwijzing, miskenning, ontwijking voor in de plaats, dan mis je de eerste grote stap op de weg van de liefde. Soms maakte een oma of een buurman iets goed van dat primaire tekort en dan is elk stukje erkenning, gekend zijn, acceptatie en waardering al goud waard. Maar als die compensatie ook niet gevonden werd, komt er alweer een generatie van ontwijking aan, van uit de weg gaan van de werkelijke vragen en van wezenlijk contact, van vluchten in schijnzekerheden en dogmata die vaak levenslang niet persoonlijk ervaren kunnen worden. Het is vervolgens logisch dat wie zich de eigen groei en ontwikkeling niet toestaat, zal proberen angst oproepende zelfrealisatie ook bij anderen, bij eigen kinderen, te blokkeren.
Liefde leer je dus van jongs af aan, liefde en haat. Want elke ouder kent het gedrag van het eigen kind dat niet gewenst is, dat gehaat wordt. Als de liefde nu maar niet slechts lief is. Want als de haat in de liefde geen ruimte vindt, zal ook de liefde zelf daaronder lijden. Wat is het belangrijk dat ouders hun grenzen geven en van hun kinderen verlangen die te respecteren en zich daaraan te houden en dat die kinderen tegelijk de basis van liefde onder die grenzen ervaren en weten en voelen dat ze uiteindelijk stapje na stapje steeds meer tot eigen keuzes en beslissingen zullen mogen en moeten komen en dat zij daarin, hoe die keuzes ook uitvallen, zullen worden gerespecteerd en wellicht gewaardeerd.
Dan komt de puberteit en komen de verliefdheden. Verliefdheid is geen liefde. Verliefdheid vermoedt en ziet en vindt alle persoonlijk gemis in de persoon van de geliefde. Verliefdheid lost de moeizame trekken van de eigen persoonlijkheid schijnbaar op door het ideale zelfbeeld te koppelen aan de persoon van die ander, alsof in de koppeling van deze twee de eigen problemen als vanzelf zouden wegsmelten. Maar natuurlijk is dat niet (blijvend) zo. Wie niet leerde met zichzelf in evenwicht te zijn, zal de gewenste balans ook niet in een relatie vinden. Hier ligt een misvatting, waarin velen toch menen dat de geliefde persoonlijk evenwicht zou kunnen brengen. Een relatie kan echter niet meer zijn dan een extraatje op het eigen in balans functioneren. Het kan het evenwicht misschien wat stimuleren, maar niet bewerkstelligen.
Ook in een liefdesrelatie kan het patroon, waarin je je diepste zijn verstopt om daarmee kwetsing te voorkomen, zich continueren. Als je van huis uit gewend bent dat je eigen ik, dat wat je zelf wilt, wordt miskend of zelfs afgekraakt, hoeft datzelfde in een liefdesrelatie maar één of een paar keer te gebeuren en het ik zal zich ook in deze relatie indekken, afschermen en verstoppen.
Dat de afscherming die het gevolg is, alle diepere dimensies van de liefde buitensluit en slechts kan leiden tot oppervlakkigheid, moge duidelijk zijn.
Wat is liefde dan wel? Liefde bestaat slechts in samenspel met de tegenpool agressie oftewel haat. Dat agressieve deel krijgt helaas al snel een negatief etiket en wordt vervolgens buitengesloten en ontkend. Als de agressie geen ruimte meer krijgt, vervlakt ook het gevoel van liefde. Of beide krachten vinden ruimte, óf beide raken ingesloten en verstikken voor een deel. In een liefdesrelatie hoort meestal ook de strijd om de macht gestreden te worden. De partners moeten ieder voor zich en samen een evenwicht vinden, waarin de eigen individualiteit en die van de ander optimaal tot z'n recht komen, over en weer.
Dat impliceert dat je aanpassen aan de ander, volgzaam zijn, toegeven en de minste zijn alle eventueel aanwezige liefde op den duur zal doen verkillen. Pas als er ruimte is om te botsen, als de strijd om de macht werkelijk gestreden wordt, zal er ruimte zijn voor liefde, voor geven van jezelf, met alle plussen en minnen. Dan zal er ruimte zijn jezelf te delen, zonder jezelf te verliezen. Dan hoef je jezelf niet te verloochenen om relatie te kunnen hebben, dan laat je jezelf gelden om jezelf recht te doen. Pas als je jezelf recht doet, is er ruimte ook de ander echt recht te doen. Pas als je jezelf niet (meer) wegcijfert, heb je echt plek voor de ander. Dat is een paradox van de liefde. Van wie zichzelf niet liefheeft, heeft de ander niet veel te verwachten. En al lijkt dat allemaal vanzelfsprekend, er zijn nog veel relaties waarin de één de macht heeft en de ander zich schikt. Liefde is complex. Het is niet slechts het aan de ander doen wat je voor jezelf wenst. Het is ook de ander láten doen wat je zelf verlangt en nodig hebt. Dat impliceert het besef dat mensen verschillend zijn en ook in een liefdesrelatie verschillende verlangens hebben. Liefde kan ruimte scheppen om die verlangens te communiceren, om erin te botsen, strijd te leveren en langzaamaan een evenwicht te creëren waarin beide partners tot hun recht gaan komen. Dat is soms een moeilijk proces, een weg met hobbels. Gibran schreef al dat de liefde kroont, maar evenzeer kruist. Dat zij dient tot groei, maar ook snoeit. Dat zij je teerste takken streelt én rukt aan het houvast van je wortels. Dat ze je kneedt tot je buigzaam bent.*) Zo kan de liefde uiteindelijk de wonden die eerder op de levensweg geslagen werden, helpen helen. Zo blijkt liefde de energie die schijnbaar ommuurde mensen, ondanks het angstniveau vanuit die opgelopen wonden, opnieuw of alsnog kan doen openbloeien om te zijn, voor zichzelf en voor de ander.
Binnen het sjamanisme worden de droom en het trancereizen als twee aspectenvan hetzelfde fenomeen beschouwd. Droom en trancereis zijn als het ware broer en zus,beide vormen een poort naar de ervaring van andere realiteiten.. Niet alleen sjamanen zeggen dat trancereis en droom verwant zijn.Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat de sjamanistische tranceopmerkelijke overeenkomsten vertoont met de staat waarin iemand tijdens een droom verkeert,tijdens de trance en de droom produceren de hersenen theta-golven van dezelfde frequentie. Droom en trance hebben veel met elkaar gemeen, maar tussen degetrainde sjamaan en de gemiddelde dromer bestaat er een essentieel verschil.De dromer is tijdens zijn droom vaak een speelbal van allerlei invloedenwaar hij nauwelijks of geen controle over heeft.
Hij heeft het vermogen niet ontwikkeld om bewust een droom te starten,om tijdens de droom te kiezen waar hij heengaat, om te bepalen wat hij wil onderzoekenen met wie hij in contact wil komen of om het tijdstip te bepalen wanneer hij stopt met dromen. Sjamanen kunnen tijdens de trance veel zelfstandiger opereren.Ze maken gedurende hun trancereizen bewuste keuzes dievoor de gemiddelde dromer niet mogelijk zijn. Tijdens de droomstaat en de sjamanistische trance is het bewustzijnniet meer verankerd in het fysieke lichaam.Het fysieke lichaam is eigenlijk alleen een kledingstuk dat kan wordenaangetrokken of tijdelijk worden afgelegd.Dat deel van het menselijk bewustzijn dat zich buiten de materie om kan bewegen kan je beschrijven als het droomlichaam. Deze term is een vinding van Arnold Mindell,een Amerikaanse psycholoog die de grondlegger is van Process Oriented Psychology.
In verschillende spirituele tradities staat het droomlichaam of aspecten daarvan,onder verschillende namen bekend, zoals: het etherische, astrale of mentale lichaam,het energielichaam of het lichtlichaam, de aura, de geest of de ziel.Het droomlichaam maakt gebruik van het fysieke lichaamom zich in de fysieke wereld te kunnen manifesteren.
Als iemand wakker is, is het droomlichaam goed verankerd in het fysieke lichaam. Alle zintuiglijke ervaringen lijken dan voort te komen uit het fysieke systeem.Mensen die tijdens een uittreding bewust uit hun fysieke lichaam kunnen stappen,ervaren echter dat ze ook als ze zich buiten hun fysieke lichaam bevindenhun vermogens om te zien, te tasten en te horen volledig behouden.De vijf zintuigen behoren blijkbaar tot het droomlichaam, in plaats van het fysieke lichaam. Ook draagt het droomlichaam het geheugen in zich. Alle ervaringen die een mens ooit heeft opgedaan, in de gewone en de andere werelden,zijn in het droomlichaam opgeslagen. Tijdens een uittreding,hypnotische trance of trancereis is 't bewustzijn niet meer op de fysieke werkelijkheidgericht maar op de ervaringen van het droomlichaam.In zo'n staat is het nog steeds mogelijk je te herinneren wat je naam is en wat je gisteren gegeten hebt.Soms kunnen in trance zelfs lang vergeten gebeurtenissenweer opnieuw in herinnering worden gebracht.
Eénmaal in slaap gevallen is de slaper zich niet meer bewust van zijn fysieke lichaam.Het bewustzijn van de slaper heeft zich ongemerkt in zijn droomlichaam verankerd.De momenten dat hij droomt, is zijn bewustzijn helderder en actiever dan tijdens de diepe slaap.Tijdens de droom maakt het droomlichaam zich los van het fysieke lichaamen zweeft enkel centimeters tot een halve meter boven het fysieke lichaam hangen,maar het kan zich ook verder verplaatsen en zich van het fysieke lichaam weg bewegen.Als de droom voorbij is, zakt het droomlichaam weer terug in het fysieke lichaam.Veel mensen hebben wel eens ervaren dat ze vlak voor het wakkerworden plotseling in een diepte zinken of het gevoel hebben dat ze opeens vallen.Die ervaring wordt veroorzaakt door het letterlijke terugzakkenvan het droomlichaam in het fysieke lichaam. Als je de aan het begin van dit hoofdstuk gemaakte vergelijking van droom en trance als broer en zus wilt bijstellen, kun je stellen dat de twee soorten dromen samen een tweeling vormen. Die tweeling is twee-eiig, broer en zus. Ze vormen een eenheid, maar het zusje lijkt veel meer op haar oudere zus dan op haar tweelingbroer. Zo lijkt de grote droom veel meer op de trancereis dan op de gewone droom. Zoals de trance-ervaring voor de sjamaan een belangrijke bron van kennis is,zo kan de droom inzicht en helderheid verschaffen aan de dromer. De droom geeft zijn informatie echter meestal niet zomaar prijs enverhult die voor het overgrote deel in symbolen.Dit geldt voor de gewone droom en ten dele ook voor de grote droom.Een droom moet meestal worden geïnterpreteerd voor het preciesduidelijk is wat zijn boodschap is. Droominterpretatie is een vak apart.Er bestaat gelukkig wel zo iets als een soort algemene taal van het onderbewuste.Carl Gustav Jung gaf de symbolen van het onderbewuste de naam van archetypen.In vrijwel iedere droom komen wel een aantal droombeelden en droomervaringenvoor die een archetypisch karakter hebben.
Voor droominterpretatie is dus niet alleen kennis van archetypische symbolen nodig,maar ook de openheid van geest om als het ware door desymbolen heen te kijken om het persoonlijke element bloot te leggen.Er moet als het ware tussen de regels door worden gelezen om tekijken of er nog meer te vinden is dan de eerste,voor de hand liggende betekenis die de archetypen doen vermoeden.Het interpreteren van dromen wordt daarom in traditionele culturen meestalovergelaten aan specialisten die vertrouwd zijn met de andere realiteitenen de symbolen van het onderbewuste, zoals een sjamaan,een medicijnman, een lama, een priester of een orakel.
Shamanisme bij paarden is een vernieuwende manier van werken die gebruik maakt van eeuwenoude sjamanistische technieken. Doel is om een werkelijke vertrouwensband met je paard aan te gaan om van hieruit met je paard te kunnen werken. Sjamanistische oefeningen helpen je om je te openen voor een verfijnde manier van waarnemen. Je wordt je meer bewust hoe je omgaat met je energie en hoe je deze beter kunt leiden en richten. Vanuit deze ruimere bewustzijnsstaat, kun je leren om werkelijk te communiceren met het paard. Een paard voelt waar jij je aandacht op richt en zal hier direct op reageren. Wanneer jij je aandacht en energie beter kunt hanteren, kun je het paard met minimale signalen berijden. En dat geeft een ongekend gevoel van vrijheid voor jou en voor je paard.
Leven in het hier en nu
Paarden leven in het hier en nu. Ze zijn niet bezig met hun toekomst of met gedachten over het verleden - ze zijn waar ze zijn. Dit in tegenstelling tot de meeste mensen in de huidige maatschappij, die altijd druk zijn en de hele dag achter dingen aanrennen. Spiritualiteit is eigenlijk niets anders dan Zijn. Zijn in het moment, het hier en nu. En als je dit moment volledig kunt ervaren, zul je merken dat je onderdeel bent van een oneindig groot geheel. Wanneer jij je opent voor spiritualiteit, zal het je leren om je plek in te nemen. Het leert je respect te krijgen voor alles en van daaruit te leven en je ermee te verbinden. Je leert dat alles eigenlijk één is. Dat betekent dus dat wat je doet voor de ander, je omgeving, de natuur, je uiteindelijk voor jezelf doet. Op een bepaald niveau is er geen werkelijk verschil tussen jezelf en je omgeving, ook al zien wij dat vaak wel zo.
Paarden kunnen ons helpen om te leren leven in het hier en nu. Zij kunnen ons helpen en begeleiden. Paarden staan symbool voor kracht en vrijheid. Degenen die dat aanspreekt is op zoek naar kracht en vrijheid in zichzelf. Het contact aangaan en werken met je paard kan je helpen je eigen innerlijke kracht op te bouwen en jezelf te bevrijden van oude belemmerende gewoonten en gedachten die je weghouden uit het hier en nu. Het paard nodigt je daartoe uit, het is aan jou je hiervoor te willen openen en hiernaar te luisteren.
Om de verbinding aan te gaan met de natuur - en met paarden in het bijzonder - heb je openheid nodig. Shu'em Shamanisme is een methode die je hierbij helpt. Omdat de sjamaan direct werkt op het niveau waar de oorzaak van problemen ligt - welke de innerlijke monoloog veroorzaken en controle en overheersing veroorzaken - treedt er al snel een verbetering op in de kwaliteit van je leven. De directe, krachtige impuls en een continue training geeft je de mogelijkheid om los te komen van vastgeroeste patronen en je te openen voor het leven, de natuur, het grotere.
Je gaat weer in vrijheid leven en je leert daardoor ook meer en meer te vertrouwen op het leven, de natuur, het grotere. En dat vertrouwen maakt uiteindelijk dat je je gaat openen en als het ware achterover durft te leunen en je overgeeft aan het leven en alles wat daarin op je af komt. Je komt in de as van het wiel.
Eén zijn met je paard betekent dat jouw wil en de wil van het paard samen gaan in een vloeiende beweging. Je paard vindt het leuk om met jou de ongerepte natuur te verkennen omdat hij met je kan communiceren en jij hem vertrouwen geeft.
Git is net zoals barnsteen, koraal en parel een edelsteen van organische oorsprong. Het is verbrand hout dat in stilstaand water is gevallen en langzaam fossiliseerde op ongeveer dezelfde wijze waarop steenkool gevormd werd. Onder de microscoop is de hout structuur nog te zien, soms zijn er zelfs jaarringen.
De steen is opaque (ondoorzichtig), donkerbruin tot zwart en licht in gewicht. Geleiding van de warmte is slecht en voelt daardoor warm aan. Het is zacht materiaal (hardheid 2.5-4) waar makkelijk krasjes op komen. Er zijn ruwweg twee soorten git, hard en zacht. Waarschijnlijk is de harde git onder zout water gevormd en de zachte onder zoet water. Echt Git is brandbaar en je zult brandend kool ruiken als je er een roodgloeiende naald tegenaan houdt. Net als barnsteen is het elektrisch oplaadbaar door het met wol op te wrijven waarna het kleine stukjes papier kan aantrekken. Op ongeglazuurd porselein laat het een bruine streep achter.
De naam git komt van het Latijnse gagatis, wat zoveel als zwart barnsteen betekent. Het was de oorsprong van de uitspraak zo zwart als git. De beroemdste git komt uit Whitby, Engeland, maar is op meerdere plaatsen in Europa te vinden zoals Spanje, Frankrijk, Duitsland, Polen en Rusland. Geïmiteerd git is vaak van glas, kool of bakeliet gemaakt.
Git werd al in de oudheden gebruikt. Het is gevonden in prehistorische graven, waarschijnlijk om de doden te beschermen. Grieken die in de oudheid Cybele, godin van de gewassen en groei vereerden, droegen git om haar gunstig te stemmen. Ook nu nog dragen tuiniers git om hun planten te laten floreren. In de19de eeuw was git erg populair als sieraad en als versiering in de vorm van kleine kraaltjes op jurken. Vaak was het een onderdeel van de rouwjurk van een weduwe. Momenteel is het vooral populair bij de Gardneriaanse heksen die kettingen dragen van git en barnsteen welke het receptieve en projectieve symboliseren.
Git is een receptieve steen. Als geen andere heeft git het vermogen om de ziel van de drager te absorberen. In de verkeerde handen zou de originele eigenaar gemanipuleerd kunnen worden. Zoals gezegd absorbeert het energieën, vnl. negatieve, en is daardoor een uitstekend beschermende steen. Omdat git zwart is wordt het geassocieerd met het element aarde, maar door haar organische oorsprong ook wel met ether (geest). Git werkt in op de stuitchakra en werkt daardoor sterk aardend. Ze helpt je naar de donkere aspecten van je zelf en de natuur te kijken. Ze heeft een rustgevende en zuiverende werking waardoor verdriet, rouwprocessen en depressies verwerkt kunnen worden. Ze brengt licht in donkere periodes. Op lichamelijk niveau kan ze worden ingezet bij hoofdpijn en kiespijn. Er wordt gezegd dat git antibacteriële en antivirale krachten heeft en kan worden ingezet bij griep en verkoudheid. Bij vrouwenklachten brengt ze verlichting.
Git geeft een link tussen het lichamelijke en het spirituele. Het helpt je om eeuwenoude bronnen van wijsheid en de transformatieve krachten van de aarde aan te boren. Git kan worden ingezet bij rituelen voor de gezondheid, bescherming en divinatie . Correspondenties: Saturnus, Steenbok, Waterman, lavendel, salie.
We n de ya ho, We n de ya ho We n de ya , We n de ya , ho ho ho ho He ya ho - he ya ho, Ya ya ya ...
I am of the Great Spirit, Ho ! I am of the Great Spirit, Ho! I am of the Great Spirit, Ho ! I am of the Great Spirit, Ho ! It is so, it is so. Great Spirit, Great Spirit, Great Spirit
Grote Geest, Wiens stem hoor ik in de winden, en wiens adem alles op aarde laat leven, Hoor mij ...Ik ben klein en zwak ... heb Uw kracht en wijsheid nodig, laat mij gaan in schoonheid en mogen mijn ogen de rode zonsondergang blijven aanschouwen.
Laat mijn handen respect hebben ... voor de dingen die U gemaakt heeft en mijn oren scherp ... , om Uw woorden te horen.
Maak me verstandig ... zodat ik de dingen kan begrijpen, die U mijn volk leert. Laat me de lessen leren kennen ... die U verstopt heeft in elk blad en steen.
Ik zoek kracht, maar niet ... om sterker te zijn dan mijn naaste , maar om mijn grootste vijand te bevechten.... namelijk mijzelf.
Maak dat ik altijd klaar ben om naar U toe te komen ... met schone handen en eerlijke ogen.
Zodat, als ... het leven ten einde is gekomen, zoals de verdwijnende zonneschijn, mijn geest tot U mag komen zonder enige schaamte.
We n de ya ho, We n de ya ho We n de ya , We n de ya , ho ho ho ho He ya ho - he ya ho, Ya ya ya ...
Alles heeft bewustzijn, mineralen, planten, dieren en mensen. In onze evolutie hebben we deze weg doorlopen tot wat we nu zijn, mens met een zeker bewustzijn. De mens onderscheidt zich van dieren en planten doordat hij of zij zich bewust is van zijn of haar bewustzijn. Mineralen, dieren en planten hebben bewustzijn, maar weten dat niet van zichzelf, wij wel. Hoe groter ons bewustzijn is, hoe meer we tot het besef komen dat er meer is dan eten en drinken en werken. Met miljarden medemensen zijn we aan het reïncarneren, met als doel het Licht te bereiken.
Toch hebben al deze medemensen verschillende persoonlijkheden, verschillende omstandigheden en zij spelen in verschillende gezelschappen. Dat zijn de verschillen. Maar allemaal zijn ze, op hun eigen wijze, op weg naar het Licht. Niet anders dan jij en ik. En wat je afkeurt in je medemens, denk je dat jij in een van je honderden vorige levens niet hetzelfde hebt gedaan.
Sla de krant open en zoek alle berichten over mensen, die jij veroordeelt. Word je bewust waarom je ze veroordeelt. Denk dan aan je eigen honderden vorige levens en schrap al die mensen van je lijstje waarvan jij niet zeker weet of jij ook niet "ooit" in de fout bent gegaan. Als er niets aan je lange lijst verandert, dan ben je erg onwetend en lichtgelovig ten aanzien van jezelf en is je bewustzijn nog niet erg ontwikkeld.
Er is geen verschil tussen ik en de ander. WIJ zitten in het zelfde schuitje. Wat jij het meest veroordeelt bij een ander, is ALTIJD een gevoelige plek bij jezelf. Het zegt meer over onszelf dan over de ander. Als een op de vijf kinderen incestervaring heeft, denk je dan dat jij met je honderden levens achter je, schone handen hebt? Denk je nou heus dat je in al die levens nooit iemand om zeep gebracht hebt? Wees voorzichtig met een ander, om welke reden dan ook, te veroordelen. Zou je in al die tijd nooit vreemd zijn gegaan, nooit gestolen hebben, niemand hebben opgelicht? Alles wat je in dit leven overkomt zijn gevolgen van jouw eerdere levens. Maakt dat je milder voor je medemens? Het is maar goed dat we ons niets van vorige levens herinneren, want dat zou ons niet blij maken. Dat ingebouwde geheugenverlies is een cadeautje van het universum, dat is onvoorwaardelijke liefde.
Wij zijn op weg naar het Licht en ondanks ons gestuntel komen wij er allemaal, niemand uitgezonderd, dus jij ook. Dat is onvoorwaardelijke Liefde. Dat mag je je bewust worden en als je dat bewust geworden bent, misschien kan je dan overwegen jouw gedrag naar anderen te veranderen. En zit niet in zak en as als veranderen moeilijker is dan je dacht. Accepteer dat het een proces is van vallen en opstaan. Je kracht is iedere keer weer op te staan, ondanks alles. Vergeef jezelf voor je verleden, dat kan je toch niet terug draaien en begin aan 'n betere toekomst.
Toch is de ene mens - wat bewustzijn betreft - verder dan de ander. Dat betekent, dat hoe verder je stijgt, hoe minder gelijken je tegen komt. Wil je met hen communiceren pas je dan aan.
