Bijgestelde prognoses Hoewel
u en ons het ene financieel-economische doemscenario na het andere
wordt voorgehouden door experts van verschillende instituten, die allen
op zich kenners van 'de markt' zouden moeten zijn, is nu wel gebleken
dat al die 'geleerden' het niet eens zijn, en dat op zich is
vanzelfsprekend legitiem, zeker indien de diverse kenners van het
gebeuren allen of meerderen van hen een ander uitgangspunt nemen.
Zo werd, direct aan het begin van de kredietcrisis, beweerd dat
Nederland, met zijn sterke positie binnen West-Europa, als enige staat
in 2009 nog een economische groei van ongeveer één procent zou
meemaken. Inmiddels zijn al die prognoses alweer diverse malen
bijgesteld of door derden als achterhaald gekwalificeerd. Ondertussen
doen de meeste consumenten of er niets aan de hand is en geven ze het
geld in de laatste maand van 2008 wel uit iets dat ze in het
voorafgaande half jaar veel minder hebben gedaan, en daarvoor, vooral
in de Duitse Bondsrepubliek, voorzichtig bestraffend zijn toegesproken
door politici, die al enige tijd de klacht hadden geuit dat de mensen
op hun geld bleven zitten in plaats van het zinvol uit te geven om op
die manier eveneens de binnenlandse navraag te consolideren en daarmee
enige economische impulsen ten faveure van het
maatschappelijk-financiële klimaat te bewerkstelligen.
Kersttoespraken Maar
de talrijke aanvragen om werktijdverkorting in diverse staten van de
Europese Unie wijst er toch op dat er werkelijk problemen zijn van niet
geringe omvang, welke niet door alle verantwoordelijke politici in de
diverse landen op hun juiste waarde worden geschat, althans niet in hun
publieke uitspraken. Maar dat er wel degelijk een zware periode op de
mensen in het westen afkomt, lijdt geen twijfel. Vooral de toespraken
van openbare figuren als de Belgische koning, die in zijn
kerstboodschap meldde dat geld niet alles betekent voor een gezegend
leven, en dat we in die crisis ook een uitdaging zouden moeten zien die
verder reikt dan alleen de eigen vier muren. Hoewel dat op zich een
onderdeel van een kerstboodschap van elk jaar zou kunnen zijn, is en
blijft deze vorm van attenderen wellicht niet de slechtste, aangezien
er in België nog steeds veel monarchisten zijn die menen dat zo'n
koning wel zal weten waarover hij het heeft. Het valt te hopen dat eventuele twijfelaars vooral handelen naar het dringende advies van die opper-Belg.
Waarschuwende bisschoppen In
de Bondsrepubliek Duitsland hebben twee bekende bisschoppen zich
uitgesproken tegen de verheerlijking van het geld: als eerste de
Berlijnse bisschop Huber, die het fenomeen schraapzucht aan de kaak
stelde als de dans om het gouden kalf, verwijzende naar de heilige
schrift [1]. Zijn Keulse
collega Meisner kwalificeerde het gedrag van (bepaalde) bankiers als
schokkend en hij zei dat teveel geld op een rekening ook niet goed is.
Hij ging zelfs zo ver om te vertellen hoe groot het saldo van zijn
eigen rekening is. De vraag is echter in welke mate de oogkleppen
weer strak getrokken zullen worden als straks 2009 is losgebroken en
dan, wellicht sneller en zeker, de nieuwe jobstijdingen en andere
onheilsboodschappen de armsten weer zullen treffen. Komen de
kerkleiders dan ook in actie om gevolg te geven aan de eigen gedachten
en uitspraken om te laten zien dat zij wel degelijk een functie hebben
en ook bereid zijn die waar te nemen in strijd tegen het verval van
maatschappelijke zeden en gebruiken en waarden, en daarvoor eerst even
hun eigen preoccupatie met een opperwezen opzij zetten om in de
dagelijkse praktijk degenen aan de allerdiepste onderkant van de
samenleving daadwerkelijk te steunen. Het zal niet lang (meer) duren
voordat we kunnen vaststellen of hun publiekelijk uitgevente woorden
van nu dan ook in de praktijk enige intrinsieke waarde
vertegenwoordigen. __________ [1] De dans om het gouden kalf is te vinden in 'de Boeken des Ouden Verbonds', in het tweede boek van het Pentateuch: Exodus, met name in hoofdstuk 6.
Cultuurspectrum
